Επιτυχία είναι η επίτευξη του στόχου, είναι η διάρκεια, είναι η επίμονη, είναι η έκπληξη. Μέσα στα δάκρυα των Τζάζμιν Σόγιερς, Λαρίσα Ιαπικίνο και Ιβάνα Βουλέτα είδαμε όλα τα παραπάνω. Οι κουβέντες που συνόδευσαν αυτή την επιτυχία τους μας θύμισαν τι ακριβώς σημαίνει ο αθλητισμός.
Ο αγώνας ήταν ανοιχτός από την αρχή αλλά δεν γινόταν να μην σκεφτεί κανείς πως η απόλυτη κυρίαρχος του κλειστού, Ιβάνα Βουλέτα, και η χρυσή Ολυμπιονίκης του ανοιχτού, Μαλάικα Μιχάμπο, ήταν τα φαβορί για τον τίτλο. Αυτός ο αγώνας ήταν η απόδειξη του ότι μέσα σε έναν αγώνα όλα μπορούν να γίνουν και τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Η Σόγιερς, που δεν στμάτησε ποτέ να προσπαθεί και έφτασε 28 ετών για να μπορέσει να κερδίσει επιτέλους ένα χρυσό μετάλλιο. Η Ιαπικίνο που στα 20 της πέτυχε έναν από τους μεγαλύτερους στόχους της και ξεπέρασε τη θρυλική μηκίστρια και μητέρα της, Φιόνα Μέι. Και η Βουλέτα, που η διάρκειά της στον πρωταθλητισμό είναι εντυπωσιακή και που λατρεύει να βλέπει το μέλλον του αγωνίσματός της. Και οι τρεις τους μοναδικές, και οι τρεις τους αγκαλισμένες και συγκινημένες στην «Ατάκιοϊ αρένα» μας θύμιζαν γιατί ο στίβος είναι τόσο ξεχωριστός και πως σε ένα τόσο μοναχικό άθλημα μπορείς να νιώσεις πως έχεις μία μεγάλη οικογένεια.
Καμιά τους δε νοιάστηκε πραγματικά για το χρώμα στο μετάλλιο ή για το σκαλί στο οποίο θα ανέβει. Καμία δε φοβήθηκε να κλάψει και να τσαλακωθεί. Ήθελαν μόνο να ζήσουν αυτή τη στιγμή μαζί.
Τζάζμιν Σόγιερς: «Δεν είχα κερδίσει ποτέ, προσπαθούσα χρόνια»
Η άλτρια του μήκους από τη Βρετανία Τζάζμιν Σόγιερς, που ήταν η αρχηγός της ομάδας, είχε πει στους συναθλητές της μία μέρα πριν ξεκινήσουν οι αγώνες πως: «Κανείς δεν είναι ανίκητος, ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι κάποιος ανίκητος».
Και μέσα σε λίγες ώρες απέδειξε πως αυτό που ξεστόμισε είναι από τις μεγαλύτερες αλήθειες και όχι απλά ένα power talk για την ομάδα της. Σε έναν αγώνα που δεν ήταν το φαβορί για το χρυσό, μπήκε, προσπάθησε, πιέστηκε και έβγαλε το άλμα που της χάρισε όχι μόνο τον τίτλο αλλά και την απόλυτη στιγμή ευτυχίας. Τα 7μ. Είναι ένα φράγμα που κάθε άλτρια του μήκους θέλει να σπάσει, αλλάζει το επίπεδο τότε είσαι πια στο κλαμπ των καλύτερων. «Δεν έχω κερδίσει ποτέ, πουθενά» είπε μετά την πρώτη της μεγάλη -και εντυπωσιακή- νίκη της.
«Προσπαθούσα χρόνια τώρα να κάνω επτά μέτρα και απλά δεν μπορούσα να το κάνω. Και στον αγώνα δεν ήταν ούτε καν στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Όταν έκανα το άλμα, σκέφτηκα πως δεν ξέρω πόσο μεγάλο είναι αλλά μακάρι να είναι αρκετό. Είχα κάποια άκυρα πριν και σκέφτηκα πως μπορεί να είναι κι αυτό ένα μεγάλο άκυρο άλμα. Αλλά ήταν επτά μέτρα... περίεργο συναίσθημα. Νιώθεις απλά διαφορετικά, δεν μπορώ να πω ψέματα αλλά δεν περίμενα τέτοιο άλμα».
Πριν από έναν χρόνο ακριβώς είχε χάσει το Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο Βελιγράδι μετά από τραυματισμό στο πόδι που την οδήγησε στο να φορέσει μπότα για ένα διάστημα. Όμως φρόντισε να κάνει εντυπωσιακή επάνοδο, ξεκινώντας από το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό ανοιχτού που προηγήθηκε τον Αύγουστο και φτάνοντας στον Ευρωπαϊκό τίτλο.
Λαρίσα Ιαπικίνο: «Είμαι σοκαρισμένη που κέρδισα αυτές τις αθλήτριες»
Τη Λαρίσα Ιαπικίνο τη γνωρίζαμε από όταν ήταν μικρή. H μητέρα της, Φιόνα Μέι, είναι από τις πιο θρυλικές μηκίστριες που έχουν περάσει ποτέ από τον στίβο και όλοι περίμεναν πως το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά. Το 2019 είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης Κ20 και δύο χρόνια αργότερα έκανε Παγκόσμιο ρεκόρ Κ20, στον κλειστό στίβου, με 6.91μ. ισοφαρίζοντας το εθνικό ρεκόρ κλειστού στίβου το οποίο άνηκε στη μητέρα της.
Και ενώ οι προσδοκίες για την εξέλιξή της ήταν τεράστιες, ενώ όλοι περίμεναν ή σχεδόν απαιτούσαν από εκείνη να πηδά 6.90μ. σε κάθε αγώνα και να φέρνει μετάλλια, εκείνη πήρε τον χρόνο της. Μπορεί να έπιανε όρια, να βρισκόταν στη μεγάλη διεθνή διοργάνωση στην οποία στόχευε όμως δεν έμπαινε στον τελικό. Δεν αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, ήταν 10η στο Παγκόσμιο κλειστού στίβου στο Βελιγράδι, ακυρώθηκε στο εθνικό πρωτάθλημα Ιταλίας, δεν μπήκε στον τελικό στο Παγκόσμιο ανοιχτού του Όρεγκον, δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από το 6.60μ. στο Ευρωπαϊκό του Μονάχου. Όλες αυτές οι στιγμές, που η ίδια ίσως ονόμασε αποτυχίες, την έφεραν στην Κωνσταντινούπολη και στο βάθρο. Και από τα δάκρυα απογοήτευσης, από μία ταλαντούχα άλτρια που δεν ήθελε άλλο να χάνει, έφτασε στα δάκρυα της απόλυτης χαράς.
Με 6.97μ. στην πέμπτη προσπάθειά της η Ιαπικίνο όχι μόνο βρέθηκε στη δεύτερη θέση, αφήνοντας τρίτη τη φοβερή Βουλέτα, αλλά έκανε και εθνικό ρεκόρ. Ένα ρεκόρ που πήρε από τη μητέρα της. Από τη στιγμή που έκανε 7.97μ. και μέχρι αρκετές ώρες μετά την απονομή του αργυρού μεταλλίου της δεν σταμάτησε να κλαίει. Μέσα στο στάδιο, όταν είδε την επίδοσή της, όταν της έδωσαν τη σημαία της Ιταλίας για να πανηγυρίσει, όταν ήρθε στη μεικτή ζώνη και είδε τον πατέρα και προπονητή της δακρυσμένο από συγκίνηση και υπερηφάνεια, όταν μας μιλούσε για όσα έχει περάσει για να φτάσει στο βάθρο και για τους στόχους που έχει από εδώ και πέρα, όταν ανέβηκε στο βάθρο. Αυτή τη φορά τα δάκρυα ήταν ευτυχίας.
«Σοκαρίστηκα», είπε αρχικά αναφερόμενη στο γεγονός πως κέρδισε αθλήτριες όπως τη Βουλέτα και τη Μιχάμπο και συνέχισε: «Ειλικρινά έκανα έναν πολύ καλό αγώνα σήμερα. Είμαι ακόμη νέα οπότε σκέφτηκα απλά να κάνω τα άλματά μου και αυτό ήταν όλο. Έκανα εθνικό ρεκόρ, πήρα το μετάλλιο... Είμαι σοκαρισμένη.
Νιώθω αρκετά πιο ώριμη τώρα. Χρειάζεται χρόνο, χρειάζεται εμπειρία και αρκετούς αγώνες. Ελπίζω πως θα λάμψω από εδώ και πέρα, θέλω απλά να μεγαλώσω και να μάθω. Ο αθλητισμός είναι έτσι, έχει τα πάνω του και τα κάτω του και πρέπει απλά να προσπαθήσεις να τα ξεπεράσεις. Να είσαι πιο δυνατός από αυτά» δήλωσε στο GWomen η Ιταλίδα πρωταθλήτρια.
Έπειτα εξήγησε πως το άλμα των 7.00μ της Σόγιερς την έκανε να πιστέψει πως κι εκείνη μπορεί να κάνει τόσο: «Όταν η Τζάζμιν έκανε τα 7.00μ. ξαφνικά ανέβηκαν τα επίπεδα αδρεναλίνης στο σώμα μου. Σκέφτηκα ότι έκανε εκείνη 7 μέτρα και θέλω κι εγώ να το κάνω. Και έτσι έφτασα πολύ κοντά, βγήκε το 6.97μ. Ήταν φοβερά. Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω πως κέρδισα ένα μετάλλιο, είμαι μόνο 20 ετών».
Το ρεκόρ της Σόγιερς παρακίνησε την Ιαπικίνο να κάνει μεγαλύτερο άλμα και βρέθηκε στα μετάλλια. Μαγεία.
Ιβάνα Βουλέτα: «Σας ευχαριστώ που μου θυμίσατε τι σημαίνει πραγματική ευτυχία»
Η μεγάλη κυρία του μήκους, που διαπρέπει στον κλειστό και σχεδόν πάντα είναι το φαβορί, κατάφερε να βρεθεί για ακόμη μία φορά στο βάθρο και συγκεκριμένο στο τρίτο σκαλί έχοντας «χάσει» από δύο νεότερες αθλήτριες που έκαναν εξαιρετικό αγώνα. H τρεις φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης στον κλειστό ήθελε να καταρρίψει το ρεκόρ των τεσσάρων χρυσών μεταλλίων στη διοργάνωση, της Χάικε Ντρέσλερ, όμως τελικά βρέθηκε σε έναν αγώνα που θύμισε σε εκείνη αλλά και σε εμάς πως σε έναν αγώνα δεν έχει σημσία πάντα να κερδίζεις.
«Χαίρομαι που βρίσκομαι ξανά στο βάθρο γιατί ο αγώνας ήταν φοβερό. Φυσικά και ήθελα να κάνω μεγαλύτερα άλματα όμως είμαι πολύ χαρούμενη για τη Τζάζμιν, ξέρω πως είναι να παίρνεις χρυσό. Είμαι χαρούμενη που κατάφερα να βρίσκομαι στην Κωνσταντινούπολη, τουλάχιστον το 6.91μ. δεν είναι κακή επίδοση. Στην τελική, δεν έχει πάντα σημασία να κερδίζεις», είπε μετά τον αγώνα ενώ αργότερα η Βουλέτα ευχαρίστησε τις συναθλήτριές της που της θύμισαν τι σημαίνει πραγματική ευτυχία: «Σας ευχαριστώ που μου θυμίσατε τι σημαίνει πραγματική ευτυχία και αγάπη. Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο περήφανη για εσάς τις δύο».