Σαν σήμερα στις 13 Ιουλίου του 2021, η πρωταθλήτρια του στίβου Στέλλα Σμαραγδή δείχνει σε όλους και όλες πως η δύναμη ψυχής είναι ένα πανίσχυρο όπλο. Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ΑμΕΑ στο Καυτανζόγλειο στάδιο, η Σμαραγδή έκανε νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο τριπλούν με 10.03μ.
Την περασμένη χρονιά, είχε σπάσει την περόνη του αριστεριού ποδιού και είχε χειρουργηθεί, αφού είχε κριθεί αναγκαίο να τοποθετηθεί λάμα στο πόδι της ώστε να αποκατασταθεί πλήρως. Η αποκατάσταση δύσκολη, η αδράνεια ακόμη δυσκολότερη όμως δεν τα παράτησε. Η επιστροφή της Στέλλας Σμαραγδή χαρακτηρίστηκε από θάρρος και δύναμη.
Τώρα, ετοιμάζεται με όλες τις δυνάμεις της πρώτα για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Παρίσι, που πλησιάζει, και έπειτα για τον μεγάλο στόχο της... τριετίας, αντί για τετραετία, των Παραολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού 2024.
Η Στέλλα Σμαραγδή μίλησε στο GWomen για όλα τα παραπάνω και αποκάλυψε τις φιλοδοξίες της για τη συνέχεια.
«Χαραγμένο στο μυαλό μου το 2021, είμαι άλλη αθλήτρια μετά τον τραυματισμό»
Θυμάσαι εκείνο το παγκόσμιο ρεκόρ; Πως είναι για σένα αυτές οι στιγμές που καταρρίπτεις ένα φράγμα και βάζεις πλέον έναν νέο στόχο;
«Το 2021 είναι μια χρονιά που θα μείνει χαραγμένη για πάντα στο μυαλό μου.
Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα ήταν αγώνας σταθμός μετά από ένα χρόνο που είχα χειρουργήσει το πόδι μου (Ιούλιος 2020). Είχα θέσει ως στόχους πως θα προκριθώ στο άλμα εις μήκος στους Παρολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο και να σπάσω το φράγμα των 10 μετρων στο άλμα εις τριπλούν, πετυχαίνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Πέτυχα να ισοφαρίσω το πανελλήνιο ρεκόρ μου στο μήκος με 5.42μ και αμέσως μετά να κάνω νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο τριπλούν 10.03μ. (προηγούμνο 9.95μ).
Είχα ήδη θέσει ως στόχο ότι θα το καταρρίψω ξανά και θα προσγειώνομαι κάθε φορά πιο μακριά.
Η ικανοποίηση που έλαβα για την πίστη που είχα στον εαυτό μου επιβεβαιώθηκε και έκτοτε βλέπω τις αναποδιές και τις ατυχίες ως προκλήσεις».
Τη χρονιά πριν κάνεις αυτό το ρεκόρ, είχες περάσει έναν δύσκολο τραυματισμό που σε οδήγησε και σε χειρουργική επέμβαση. Πως ήταν αυτό το διάστημα και πως κατάφερες τελικά να επανέλθεις ακόμη πιο δυνατή;
«Πρώτη φορά αντιμετώπισα τόσο σοβαρό τραυματισμό. Στην ουσία δεν μπορούσα να περπατήσω. Έμαθα ξανά απ' την αρχή να βαδίζω, να τρέχω και να επιδιώκω καθημερινά να επανέλθω στο 100%.
Με καθορίζει το πείσμα μου και το πάθος μου για ό,τι αγαπώ και ο στόχος μου ήταν να αγωνιστώ ξανά. Μέσα σε 7 μήνες έκανα τον πρώτο μου αγώνα και προκρίθηκα στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Τότε συνειδητοποίησα πως όλος ο πόνος, σωματικός και ψυχικός, που πέρασα άξιζε.
Ο στόχος δεν με άφησε να τα παρατήσω αλλά να εκτιμήσω όλα όσα έχω και να νιώσω ευγνωμοσύνη. Είμαι άλλη αθλήτρια μετά από αυτόν τον τραυματισμό, δοκίμασε τα όρια μου και με ωρίμασε».
Μιας και οι Παραολυμπιακοί πλησιάζουν... Πόσο μικρή ή μεγάλη είναι τελικά η διαφορά με τους πρωταθλητές των Παραολυμπιακών και των Ολυμπιακών Αγώνων;
«Πιστεύω πως δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά καθώς κι εγώ ζω μια καθημερινότητα γεμάτη με προπονήσεις, φυσικοθεραπείες, επιλογές λόγω πρωταθλητισμού που με βάζουν σε διαδικασία να προσέχω τη διατροφή μου, την ψυχική μου υγεία και να αναζητώ την στήριξη για να ολοκληρώσω τις προετοιμασίες μου.
Η μόνη διαφοροποίηση είναι η αναπηρία μου, η οποία προσωπικά δεν με εμποδίζει γιατί πάντα βρίσκω τρόπο να κάνω κάτι με διαφορετικό τρόπο ή με κάποια πατέντα. Όλα τα υπόλοιπα είναι εξίσου ίδια και σημαντικά όπως στην καθημερινότητα ενός Ολυμπιονίκη.
Σε πιο γενικό πλαίσιο, όμως, το παράπονο μου είναι πως γι' αυτόν ακριβώς το λόγο θα πρέπει Ολυμπιονίκες και Παραολυμπιονίκες να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, με ό,τι συνεπάγεται αυτό».
Είναι το μυαλό σου ήδη στη Γαλλία και το Παρίσι 2024; Σκέφτεσαι την πρόκριση και όσα θα επιδιώξεις εκεί; Εκεί που μάλιστα θα καταγράψεις την τέταρτη συμμετοχή σου σε Παραολυμπιακούς...
«Το Παρίσι 2024 είναι ο μεγαλύτερος στόχος μου.
Κάθε διοργάνωση Παραολυμπιακών Αγώνων είναι διαφορετική και νιώθω πως όσο εξελίσσομαι ως άνθρωπος εξελίσσομαι και ως αθλήτρια. Εφ' όσον καταφέρω να προκριθώ, θα κυνηγήσω μετάλλιο.
Προς το παρόν, έχω το Παγκόσμιο πρωτάθλημα επίσης στο Παρίσι που γίνεται αυτές τις μέρες και αγωνίζομαι στις 16/7 στο άλμα εις μήκος. Με μόλις 3,5 μήνες προπόνηση κατάφερα να προκριθώ στο 6ο Παγκόσμιο της καριέρας μου και νιώθω ευγνωμοσύνη για αυτήν την ευκαιρία καθώς η σεζόν φέτος ήταν άκρως επίπονη λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού.
Η ιστορία μου όμως αποδεικνύει ξανά πως όταν θες κάτι πολύ, έρχεται».