Δέσποινα Παπαμιχαήλ στο Gazzetta: «Ωρίμασα από τα λάθη και είμαι έτοιμη να ανέβω επίπεδο»
Ένα όνειρο που περιλαμβάνει δύο βασικά πράγματα. Μία είσοδο στο Τοπ100 και τη συμμετοχή σε κυρίως ταμπλό ενός grand slam. H πρωταθλήτρια από την Πρέβεζα, μπήκε από μικρή σε έναν χώρο που δεν είχε κάποιον δίπλα της να την συμβουλέψει και να την βοηθήσει. Το πάλεψε όμως από την αρχή παρά τις δυσκολίες, παρά τους τραυματισμούς. Ένα πεισματάρικο κορίτσι, το οποίο δεν σκοπεύει να το βάλει κάτω μέχρι να πετύχει αυτούς τους δύο στόχους.
Και η αλήθεια είναι ότι όσο μακρινοί δείχνουν, άλλο τόσο κοντά είναι. Γιατί η Δέσποινα έχει κερδίσει παίκτριες που έχουν μπει στην πορεία στο Top100. Στην Βουδαπέστη μάλιστα κέρδισε την Ουγγαρέζα Γκάλφι που ήταν στο Τοπ100 για να επικρατήσει για πρώτη φορά στην καριέρα της παίκτρια σε τόσο ψηλή κατάταξη.
Αυτό της έδειξε ότι μπορεί και η ίδια να τα καταφέρει. Γιατί δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτές. Την μαχητικότητά της την έχει δείξει σε ματς κόντρα στην Πλίσκοβα. Και κόντρα στο Νο2 του κόσμου, την Ανέτ Κονταβέιτ, η οποία χρειάστηκε τρία σετ για να κάμψει την Παπαμιχαήλ, σε αγώνα για τις Εθνικές ομάδες.
Με αυτό το «όπλο», την μαχητικότητά της, μπήκε στον κόσμο των grand slam πέρυσι για πρώτη φορά στο US Open έστω και σε επίπεδο προκριματικών.
Πάλι στα court της Νέας Υόρκης, η 29χρονη πρωταθλήτρια θέλει φέτος να κάνει την υπέρβαση και να μπει στο κυρίως ταμπλό. Κάτι που αν πετύχει, θα έχει περισσότερα οφέλη, πέρα από την ψυχολογική τόνωση και την ηθική ικανοποίηση για την επίτευξη ενός ονείρου. Μια καλή πορεία σε ένα μεγάλο τουρνουά, έχει αλλάξει την καριέρα σε πολλές τενίστριες εξάλλου. Γιατί όχι και στην ίδια;
Κατ’ αρχάς πως αποφάσισες να ξεκινήσεις τένις και ποιος σε παρακίνησε σε αυτό;
Μια φίλη μου. Έκανα κι άλλα αθλήματα. Κολύμβηση, μπάσκετ με τα αδέρφια μου, βόλεϊ, ενώ μια φίλη μου έκανε τένις στον χώρο που συστεγάζεται με το κολυμβητήριο στην Πρέβεζα και ένα καλοκαίρι ήμουν 8 ετών, μου είπε να πάω για παρέα. Ξεκίνησα τυχαία ουσιαστικά.
Για ένα κορίτσι από την Περιφέρεια πόσο εύκολο είναι να κυνηγήσει το όνειρό της στο τένις, που είναι οικονομικά πολύ απαιτητικό άθλημα;
Είναι ακριβό άθλημα. Ηταν δύσκολο γιατί όταν άρχισα, το έκανα απλά στην Πρέβεζα. Εκεί ήταν φτηνό. Οσο ανέβαινα επίπεδο, χρειάστηκε να μετακομίσω στην Αθήνα στα 15 μου. Εκεί κατάλαβα ότι είναι άλλος κόσμος και πιο ακριβό το άθλημα. Βλέπεις που ζουν οι άλλοι αθλητές, στις αποστολές έβλεπες ότι έμενες σε διαφορετικά ξενοδοχεία κι αυτό ένα μικρό παιδί το εκλαμβάνει ως μειονέκτημα. Μου ήταν δύσκολο στην αρχή να το καταλάβω. Όταν το καταλάβαμε και η οικογένειά μου, ήταν πιο δύσκολο γιατί ξέραμε ότι δεν μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτό το επίπεδο.
Πως ήταν η προσαρμογή;
Είχα έρθει μόνο με την μητέρα μου και τον αδερφό μου. Νοικιάσαμε ένα διαμέρισμα στο Μαρούσι για να είμαι στο ΟΑΚΑ για τις προπονήσεις. Μείναμε δύο χρόνια μέχρι που ήρθε η υποτροφία στη Βαρκελώνη. Η προσαρμογή ήταν πιο δύσκολη στην Αθήνα που ήταν σαν μια ζούγκλα για μένα στην αρχή. Ηταν ισχυρό σοκ. Πιο δύσκολα προσαρμόστηκα στην Αθήνα παρά στη Βαρκελώνη που πήγα μόνη μου.
Οσες είμαστε χαμηλά στη βαθμολογία, μετράμε τα λεφτά
Η παραμονή στη Βαρκελώνη πως προέκυψε;
Είχα πάει στην ακαδημία του Χουάν Κάρλος Φερέρο και με είχαν βοηθήσει να πάω με 50% υποτροφία. Εκεί είδα ότι τα πήγαινα καλά. Βοήθησαν οι γνωριμίες.
Πότε συνειδητοποίησες ότι μπορείς να κυνηγήσεις μια καριέρα στο τένις;
Από μικρή είχα αποτελέσματα. Πάντα έβλεπα και μου άρεσε ότι ήμουν καλή και το συνέχισα. Αργησα να καταλάβω όμως ότι μπορώ να τα πάω καλά. Δεν υπήρχε τότε ο Στέφανος και η Μαρία. Είχαμε την Λένα (Δανιηλίδου) τότε στο μυαλό μας όλες. Το έβλεπες σαν ένα μακρινό όνειρο. Με ωρίμασαν οι καταστάσεις με χειρουργεία, οικονομικά προβλήματα και άρχισα να σκέφτομαι ότι μπορώ να πετύχω. Σε εκείνο το σημείο άλλαξα νοοτροπία.
Πόσο εύκολο είναι για αθλήτρια εκτός Τοπ100 να κυνηγήσει την υπέρβαση από τη στιγμή που οικονομικά δεν μπορεί να στελεχωθεί από μια ομάδα που θα την φέρει πιο ψηλά. Δημιουργεί κάποια ανασφάλεια αυτό;
Δημιουργεί όντως μια ανασφάλεια. Το να πας σε τουρνουά και να βλέπεις ότι οι άλλες έχουν 2-3 προπονητές, φυσιοθεραπευτές κι εσύ να έχεις έναν προπονητή κι αυτόν να τον μοιράζεσαι με άλλα δύο κορίτσια. Για να ανέβεις επίπεδο θέλεις να έχεις στο 100% έναν προπονητή και έναν γυμναστή, για να μη βγάλεις τραυματισμούς, να είσαι στο επιθυμητό επίπεδο. Πρέπει λοιπόν να μπορείς να το διαχειριστείς. Να πεις ότι, ΟΚ, μέχρι εδώ μπορώ (οικονομικά), πάω με αυτό που έχω. Αν τα πάω καλύτερα θα έχω και την ομάδα μου. Αυτή είναι η λύση μου και εκτιμώ ότι μπορώ και πάω στα τουρνουά.
Το να μπεις στο κυρίως ταμπλό σε ένα grand slam, αλλάζει τα οικονομικά δεδομένα για σένα;
Απλά εμείς που είμαστε χαμηλά στη βαθμολογία έχουμε συνηθίσει να μετράμε λεφτά και να πηγαίνουμε με μικρή ομάδα στα τουρνουά, παίζει ρόλο γιατί αν το καταφέρεις αυτό, ξέρεις ότι θα βγάλεις μία χρονιά και είναι πλεονέκτημα αυτό. Θα με βοηθούσε να έβαζα ένα άτομο ακόμη στην ομάδα μου για παράδειγμα να έχω μία καλή πορεία σε ένα grand slam. Τώρα όμως πάω με αυτά που έχω. Δεν μπορώ να έχω τρία άτομα με τις δεδομένες συνθήκες. Πριν ένα χρόνο δεν έπαιζα grand slam αν πήγαινε καλά η εβδομάδα σου, έβγαζες 2.000 και έβγαζες διαμονή και αεροπορικά από ένα τουρνουά. Όταν ανεβαίνεις αλλάζει το πράγμα. Και γι’ αυτό είναι σημαντικό να παίζεις σε μεγάλα τουρνουά και να είσαι στην πρώτη 200αδα. Το έχω εξασφαλίσει αυτό τουλάχιστον, αλλά κοιτάς πίσω και σκέφτεσαι ότι άλλες τενίστριες ακόμη δεν το έχουν.
Είναι κάτι που λείπει για να έρθει το κυρίως ταμπλό σε grand slam;
Σίγουρα λείπει η εμπειρία από τέτοια τουρνουά. Φέτος έφτασα να έχω παίξει σε όλα μία φορά. Είναι τρεις γύροι δύσκολοι που θες και τύχη. Με οποία έπαιξα εγώ, είχε περάσει ταμπλό. Η Γκάλφι για παράδειγμα που μπήκε και Τοπ100. Στην Αυστραλία με την Τόμοβα το ίδιο. Μπήκε κι εύκολα ενώ εμένα με κέρδισε στο τρίτο σετ. Στο Παρίσι το ίδιο πάλι. Δεν το βλέπω ως αποτέλεσμα. Δεν με ανακουφίζει όμως ότι πήγαν κυρίως ταμπλό οι αντίπαλές μου.
Τον Στέφανο τον είχαν σημαδέψει και με αυτό και με τα toilet break
Φέτος στο Wimbledon είδαμε πολλές εκπλήξεις σε ένα περίεργο τουρνουά λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που διεξήχθη. Που οφείλεται πιστεύεις το ότι είχαμε τόσες παίκτριες σε χαμηλά seed να φτάνουν ψηλά;
Είδαμε όντως εκπλήξεις, αλλά εκτιμώ ότι το Wimbledon θα ήταν διαφορετικό τουρνουά αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά τα παράξενα. Πάντα υπάρχει μία έκπληξη σε αυτά τα τουρνουά, ειδικά των γυναικών, αλλά αυτή τη φορά είχε περισσότερες. Αυτό το βασίζω στο ότι στο Wimbledon δεν υπήρχαν πόντοι και οι τενίστριες γνώριζαν την βαθμολογία τους μετά. Συνήθως όταν παίζεις σε τουρνουά με άγχος, στα «κόκκινα» και γι’ αυτό, είναι ίσως πιο εύκολο να χαλαρώσεις λίγο.
Με εξαίρεση την Σβιόντεκ, δεν υπάρχει παίκτρια που να κάνει τη διαφορά καθώς βλέπουμε ορισμένες τοπ τενίστριες να κάνουν ένα καλό σερί και μετά να αναλαμβάνει άλλη ή να χάνουν από παίκτριες που είναι χαμηλά στην κατάταξη. Πως το βλέπεις όλο αυτό;
Είναι ωραίο να υπάρχει ποικιλία. Να κερδίζει παίκτρια εκτός Τοπ100, μία άλλη που είναι στο Τοπ20. Αυτό δίνει σε όλες μας κίνητρο. Θεωρώ πως έχει ανέβει το επίπεδο. Είναι απαιτητικό άθλημα το τένις. Για τις γυναίκες είναι δύσκολο να είναι συνεχώς εκτός, να μην έχεις τους ανθρώπους σου δίπλα σου. Παίζει ρόλο και η ψυχολογία σε μία γυναίκα τενίστρια. Η Σβιόντεκ για παράδειγμα την είχαμε δει να ξεσπάει γιατί από μικρή ήταν γιαΝο1, αλλά δεν έβλεπε να γίνεται αυτό πέρυσι και ξέσπασε σε κλάματα με την Σάκκαρη. Μετά όμως τα άλλαξε όλα και είναι εκεί που είναι.
Προτιμάς τελικά την χωμάτινη επιφάνεια;
Ναι! Θεωρώ ότι παίζω καλά και στο σκληρό, αλλά στο χώμα με θεωρώ καλύτερη από ορισμένες τενίστριες γιατί έχω καλή φυσική κατάσταση. Υπάρχουν τενίστριες που παίζουν επιθετικό τένις, αλλά στο χώμα μπορώ να τα φέρω στα μέτρα μου ένα τέτοιο παιχνίδι. Είμαι πιο ολοκληρωμένη παίκτρια. Δεν παίζω τόσο επιθετικά, αλλά μπορώ να βγάλω πλεονεκτήματα εναντίον τους.
Υπάρχει παίκτρια που σου άρεσε το στυλ τους και προσπαθείς να το εφαρμόσεις στο δικό σου;
Βέβαια. Η Τσιμπούλκοβα μου άρεσε πως έπαιζε σε όλες τις επιφάνειες. Η μπάλα δεν έφευγε γρήγορα. Εβλεπε το παιχνίδι της αντιπάλου της. Κι εμένα προσωπικά μου αρέσει να βλέπω τις αδυναμίες της αντιπάλου μου στο παιχνίδι.
Γίνεται κατασκοπία στις αντίπαλες; Υπάρχει χρόνος από τη στιγμή που παίζεται σχεδόν κάθε μέρα;
Γίνεται. Μεγάλη κιόλας. Βλέπεις ολόκληρα ματς. Απλά μπορείς να δεις ένα ματς μιας παίκτριας και την άλλη μέρα να εξαρτώνται όλα από την ψυχολογία της, τις μπάλες, τον καιρό, αν είναι πιο γρήγορη η επιφάνεια… Εχεις όμως μία γενική εικόνα. Που σερβίρει, πως παίζεις σε σημαντικούς πόντους… Παίζουν ρόλο αυτά.
Περί coaching… Ποια η άποψή σου;
Διάβασα τα όσα είχε πει ο Κύργιος να μην έχει, αλλά εγώ είμαι υπέρ. Σε όλα τα αθλήματα υπάρχει κι εσύ έχεις έναν προπονητή που πληρώνεις και θέλεις να είναι εκεί όταν τον χρειάζεσαι. Θες μία βοήθεια στα τουρνουά. Πλέον σου δίνουν ποινή ακόμη και με νεύμα. Θες όμως μία βοήθεια στα δύσκολα. Δεν θα σου αλλάξει το ματς, αλλά είναι και ψυχολογικό θέμα. Δεν θα σου αλλάξει την τακτική. Είναι υπερβολικά αυστηρό και στα μικρά τουρνουά είναι ακόμη χειρότερο γιατί υπάρχουν διαιτητές που θέλουν να αναδειχτούν και εξαντλούν κάθε περιθώριο. Ακόμη κι αν απλά κοιτάξεις τον προπονητή και αλλάξεις ένα βλέμμα.
Στον Στέφανο έβαλαν Ελληνίδα διαιτητή να ακούσει τον πατέρα του αν κάνει coaching. Σου έχει τύχει κάτι τέτοιο;
Μου έτυχε στη Τσεχία πριν το Wimbledon, να μου μιλάει στα ισπανικά ο προπονητής μου και ο supervisor ήταν πίσω του να προσπαθεί να ακούσει τι λέει. Ενώ αυτός απλά με εμψύχωνε. Αυτό σε αποσυντονίζει την ώρα του αγώνα. Τον Στέφανο τον είχαν σημαδέψει και με αυτό και με τα toilet break. Εγώ το βλέπω αυτό που τραβούσε. Όταν έχει πολύ υγρασία, δε θες να τρέχεις κιόλας για να αλλάξεις. Ολοι το κάνουν και δεν παραβίασε τον κανονισμό στην τελική τότε. Ο Στέφανος είναι διαφορετικό παιδί. Του κάνουν λίγο bullying κατά κάποιον τρόπο.
Μπορώ να τα καταφέρω
Πώς σκέφτεσαι το ιδανικό τελείωμα στην καριέρα σου; Πως θα θεωρείς ότι θα είναι πετυχημένη;
Το σκέφτομαι είναι η αλήθεια γιατί δεν είμαι μικρή, όμως έχω πολλά να δώσω ακόμη. Δεν προγραμματίζω το τέλος από τώρα. Εχω στόχους να επιτύχω ακόμη.
Ισχύει ότι ένα καλό τουρνουά μπορεί να σου αλλάξει την καριέρα; Οικονομικά και από θέμα κατάταξης
Σίγουρα. Η Τατιάνα Μαρία για παράδειγμα το έκανε με το Wimbledon, αλλά και τον τίτλο στη Μπογκοτά παρά την ηλικία της. Κι εμένα το 60αρι που πήρα μου άλλαξε την ψυχολογία.
Τι θα προτιμούσες; Να κυνηγήσεις ένα 500αρι που θα δώσει βαθμούς και θα κάνουν την διαφορά σε σένα, ή το να κυνηγήσεις το κυρίως ταμπλό στο grand slam;
Είναι ένα δύσκολο κομμάτι. Σίγουρα θες μεγαλύτερα τουρνουά που δίνουν περισσότερους πόντους, απλά είναι δύσκολο να μπεις σε αυτά. Γι’ αυτό και κάνεις επιλογές πιο μικρές όπως ένα 60αρι όπου αν κερδίσεις είναι σαν να πηγαίνεις στον τρίτο γύρο προκριματικό ενός grand slam. Κι αυτοί οι βαθμοί είναι σημαντικοί. Απλά στα μικρά πρέπει να τα πας καλά. Να μπεις τουλάχιστον προημιτελικά. Θέλω να πιάσω όμως μεγαλύτερο επίπεδο. Θα έρθουν ήττες, αλλά θέλω να παίξω σε αυτό το επίπεδο και να βελτιωθώ κι εγώ.
Το να κερδίζουν παίκτριες με χαμηλή κατάταξη, όπως για παράδειγμα η Μπούζκοβα την Μαρία στο Λονδίνο, τις τενίστριες που είστε στην ίδια κατάσταση με αυτήν, σας βοηθάει ψυχολογικά; Να σκεφτείτε ότι μπορεί να είστε εσείς οι επόμενες που θα το καταφέρουν.
Σίγουρα αν και δε θέλω να κοιτάζω τι κάνουν οι υπόλοιπες. Θέλοντας και μη βέβαια, κοιτάζοντας αποτελέσματα ξέρεις τι γίνεται και μια επιτυχία παίκτριας εκτός Τοπ100 σου δίνει κι εσένα ώθηση. Εγώ έτσι νιώθω. Έπαιξα με την Πλίσκοβα και το πάλεψα, με την Κονταβέιτ έφτασα στα 3 σετ όταν παίξαμε με την Εθνική ομάδα. Βλέπω παίκτριες που έχω κερδίσει και είναι πλέον στο Τοπ100. Βλέποντας αυτό λοιπόν αντιλαμβάνομαι ότι από τη στιγμή που τις έχω κερδίσει ή έχω χάσει δύσκολα, μπορώ να τα καταφέρω.
US Open… Το πρώτο σου grand slam σε προκριματικούς πέρυσι. Πώς το σκέφτεσαι φέτος;
Ξεκίνησα από εκεί όντως πέρυσι. Ωραίες εμπειρίες. Φέραμε και μία νίκη. Δεν θέλω να αγχώνομαι πολύ με τα grand slam όμως. Θα το δω όταν μπω στο court.
Σε ένα υποθετικό σενάριο τώρα… Μπαίνεις στο κυρίως ταμπλό. Με τι ψυχολογία μπαίνεις στο γήπεδο και πόσο συγκεντρωμένη; Το ρωτάω γιατί πολλοί αθλητές όταν πετύχουν τον στόχο τους, λίγο χαλαρώνουν, λίγο χάνουν τη συγκέντρωσή τους… Αλλοι βέβαια απελευθερώνονται και κάνουν πορεία.
Εγώ από το αεροπλάνο φαντάζομαι τον εαυτό μου ότι θα φτάσω εκεί. Όταν το καταφέρω θα είναι η ευκαιρία μου να δείξω τι μπορώ να κάνω. Και τι αξίζω. Θεωρώ ότι θα παίξω πιο απελευθερωμένα και θα το διασκεδάσω. Με όποια και να παίξω θα έχω την ευκαιρία μου να κερδίσω.
Δεν είστε οικογένεια που έχει σχέση με το τένις, όπως η Μαρία και ο Στέφανος. Μιλούσατε όμως καθόλου γι΄ αυτό;
Δεν είμαστε οικογένεια του τένις. Μάλλον του μπάσκετ. Ο αδερφός μου βλέπει τους αγώνες μου. Είναι στην ομάδα μου από πέρυσι. Τον έχω στα σημαντικά τουρνουά ή όπου μπορούμε οικονομικά. Βοηθά στην εκγύμναση. Αυτό με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Η οικογένειά μου δεν είχε σχέση με το τένις. Ηταν λαβύρινθος για μας, ειδικά ο πρωταθλητισμός. Και είμαι περήφανοι γιατί με στήριξαν όσο μπορούσαν και θέλω να τα πάω καλά και γι’ αυτούς.
(σε εκείνο το σημείο προσθέτει ο αδερφός της, Δημήτρης, που ήταν παρών στη συνέντευξη)
«Είναι ένα πρόβλημα γιατί δεν είχαμε κάποιον να μας πει ορισμένα πράγματα. Η μητέρα μου που πήγαινε μαζί της δεν γνώριζε τίποτα. Η Δέσποινα ήταν αναγκασμένη να πάει στα τυφλά σε ότι χρειαζόταν να κάνει».
(και συνέχισε η Δέσποινα)
Είναι αλήθεια αυτό. Ο Στέφανος και η Μαρία έχουν τη τύχη να είναι από τενιστικές οικογένειες, ή ο Ζβέρεφ για παράδειγμα. Οι περισσότεροι το έχουν αυτό. Εγώ δεν είχα αυτό το πλεονέκτημα. Πήγαινα σε έναν προπονητή και δεν ήξερα τι θα βρω. Μετά έκανα το εξής λάθος: πήγαινα σε μικρά τουρνουά συνεχώς. Επρεπε να πάω νωρίς σε τουρνουά υψηλότερου επιπέδου για να μη μείνω στάσιμη. Αυτά τα λάθη επηρέασαν ψυχολογικά. Μετά μου βγήκε ο τραυματισμός και δεν είχα που να πάω. Λάθος μετά το λάθος γιατί δεν είχα εμπειρία και κάποιον να μου δείξει τον δρόμο. Αυτό σε πάει πίσω στην καριέρα σου.
Υπάρχει και η Εθνική ομάδα που τα πήγε καλά και βλέπουμε ότι υπάρχουν στις γυναίκες 2-3 κοπέλες ακόμη που δίνουν αισιοδοξία για το μέλλον. Πόσο σημαντικό είναι για μια τενίστρια να βλέπει ότι υπάρχουν κι άλλες στην πατρίδα της που παίζουν σε καλό επίπεδος
Βοηθάει. Αν σκεφτείτε ότι εγώ η Μαρία και η Βαλεντίνη έπρεπε να φύγουμε στο εξωτερικό γιατί δεν μπορούσαμε να βρούμε παίκτρια να κάνουμε προπονήσεις. Αυτό σε ανεβάζει επίπεδο βέβαια. Στην Ελλάδα δεν το είχαμε αυτό. αλλά είδαμε κορίτσια όπως η Χριστοφή και η Ματούλα που πήγαν πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ και τώρα άρχισαν να παίζουν καλά, την Λάκη που έρχεται, η Παύλου, η Σακελλαρίδη… Είναι σημαντικό και για την εθνική μας ομάδα, αλλά και για το τένις γιατί ταλέντα υπάρχουν και είναι κρίμα να μην τις έχουμε σε καλή θέση στην κατάταξη.
Ακολούθησε το GWomen στο instagram
Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]