Η αναμέτρηση μεταξύ των δύο νεαρών πρωταθλητριών του τένις ονομάστηκε από πολλούς ως «μάχη των teenagers» αφού η Κοκό Γκοφ είναι μόλις 18 ετών και η Έμμα Ραντουκάνου 20. Ο μεταξύ τους αγώνας ανέδειξε νικήτρια την Αμερικανίδα Γκοφ, αφήνοντας εκτός συνέχειας την κάτοχο ήδη ενός τίτλου Γκραν Σλαμ, Ραντουκάνου.
Η στιγμή που η Ραντουκάνου κατέκτησε τον τίτλο στο US Open του 2020 είναι μία από τις στιγμές που ενέπνευσαν τη Γκοφ, όπως έχει δηλώσει αργότερα, αφού είδε μία έφηβη να βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου και έβλεπε πως τα όνειρά της μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Έναν χρόνο αργότερα έφτασε και η ίδια στον τελικό του US Open στο διπλό με τη ΜακΝέιλι, χωρίς βέβαια να καταφέρνει να κερδίσει το πολυπόθητο Γκραν Σλαμ. Τώρα, στο πρώτο Γκραν Σλαμ της χρονιάς, δεν... χάρηκε τόσο που θα συναντούσε τη Ραντουκάνου μόλις στον δεύτερο γύρο αλλά επιστρατεύοντας όλο της το πάθος και, φυσικά, το ταλέντο της νίκησε και προκρίθηκε στον τρίτο γύρο.
Στην προσωπική της στήλη στο BBC Sports, η νεαρή Αμερικανίδα έγραψε για τη Βρετανή αντίπαλή της και εξληγησε πως θα ήθελε πολύ να δημιουργήσουν μία αντιπαλότητα όπως αυτή των Ρότζερ Φέντερερ και Ράφαελ Ναδάλ ώστε να γίνει κι εκείνη μέρος μερικών τέτοιων, θρυλικών στιγμών στο άθλημα:
«Το παιχνίδι με την Έμμα Ραντουκάνου ήταν μια αναμέτρηση την οποία ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι περίμεναν με ανυπομονησία και ελπίζω ότι προσφέραμε την ψυχαγωγία που όλοι ήθελαν. Δεν ξέρω αν η Έμμα και εγώ θα αναπτύξουμε αντιπαλότητα ή όχι για τα επόμενα χρόνια (υποθέτω ότι αυτό είναι που μπορεί να περιμένουν άλλοι άνθρωποι) αλλά κάθε φορά που παίζουν δύο παίκτες ηλικίας 18 και 20 ετών φαντάζεσαι ότι θα παίζουν συχνά μεταξύ τους στο μέλλον. Στο μυαλό μου εξακολουθώ να πιστεύω ότι η αντιπαλότητα είναι όταν μισείς το άτομο και σίγουρα δεν μισώ την Έμμα, τη συμπαθώ πραγματικά!
Σίγουρα μπορώ να καταλάβω από τη σκοπιά των οπαδών γιατί μπορεί να θέλουν να βλέπουν αντιπαλότητες όπου οι παίκτες δεν συμπαθούν ο ένας τον άλλον αλλά μερικές από τις μεγαλύτερες αντιπαλότητες που έχουμε δει ποτέ στο τένις έχουν χτιστεί πάνω σε απίστευτο σεβασμό και έχουν οδηγήσει σε φιλίες ζωής. Μία από τις πιο διάσημες ήταν η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα και η Κρις Έβερτ (αν και αυτό ήταν πριν γεννηθώ εγώ) και ένα άλλο παράδειγμα είναι, φυσικά, ο Ρότζερ Φέντερερ και ο Ράφαελ Ναδάλ.
Ο Ρότζερ και ο Ράφα ήταν η αγαπημένη μου «αντιπαλότητα». Αυτό που είχαν ήταν απίστευτο.
Ως οπαδός που τους παρακολουθούσε ήταν εκπληκτικό να βλέπεις πώς έπαιζαν στο γήπεδο σαν να μισούσε ο ένας τον άλλον αλλά μετά να βλέπεις ότι μπορούσαν να είναι φίλοι και να κάνουν εκπληκτικά πράγματα μαζί. Εκείνη η στιγμή στο Laver Cup όπου ακούμπησαν τα χέρια τους [όταν ο Φέντερερ έπαιζε το τελευταίο του παιχνίδι πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση] με συγκίνησε! Υποθέτω ότι μια τέτοια αναμέτρηση είναι κάτι στο οποίο θα ήθελα πολύ να είμαι μέρος του στο μέλλον. Δεν είμαι σίγουρη αν θα ήταν τόσο σπουδαίο όσο εκείνοι αλλά ελπίζω ότι μπορούμε να πετύχουμε κάτι κοντινό.
Οι παλαιότερες αντιπαλότητες, όπως η Μαρτίνα και η Κρίσι, ή ο Τζον ΜάκΕνρο και ο Μπγιόρν Μποργκ, ήρθαν πριν από την εποχή μου και πριν μπορέσω να τις παρακολουθήσω ζωντανά. Προφανώς γνωρίζω γι' αυτές και ξέρω την ιστορία τους αλλά όταν βλέπεις υλικό στο YouTube δεν έχεις την ίδια προσμονή όπως όταν τις παρακολουθείς ζωντανά. Εκτός από τον Ρότζερ και τον Ράφα, η άλλη αναμέτρηση που πραγματικά απόλαυσα να παρακολουθώ μεγαλώνοντας ήταν η Σερένα Γουίλιαμς και η Μαρία Σαράποβα, ιδιαίτερα επειδή είμαι φαν της Σερένα.
Ένας άλλος που έχω δει ζωντανά είναι ο Ρότζερ και ο Νόβακ Τζόκοβιτς, αν και όταν ο Νόβακ κέρδισε τον τίτλο του Wimbledon το 2019 (τη χρονιά που ήμουν εκεί) μου ράγισε η καρδιά γιατί είμαι οπαδός του Ρότζερ. Μου αρέσει πολύ ο Νόβακ, αλλά μου αρέσει ο Ρότζερ ίσως 10% περισσότερο.
Φυσικά, μια άλλη μεγάλη αντιπαλότητα ήταν η Σερένα και Βένους Γουίλιαμς. Υποστήριζα κυρίως τη Σερένα στους αγώνες τους, επειδή ήταν αυτή που με έβαλε πραγματικά στο άθλημα, αλλά πάντα άλλαζα την πίστη μου ανάλογα με την κατάσταση. Κατά τη διάρκεια του τελικού του Australian Open το 2017 υποστήριζα τη Σερένα αλλά υπήρξαν και τελικοί όπου υποστήριζα τη Βένους. Άλλαζα στρατόπεδο ανάλογα με το ποια ένιωθα ότι ήθελα να κερδίσει με βάση την ιστορία της χρονιάς ή του τουρνουά.
Πώς το «σίδερο με σίδερο ακονίζεται» σε αναγκάζει να γίνεις καλύτερος
Με ποιον θα μπορούσα λοιπόν να αναπτύξω μια μεγάλη αντιπαλότητα τα επόμενα 10 ή 15 χρόνια; Δεν ξέρω με σιγουριά, υπάρχουν πολλές παίκτριες που θα μπορούσες να αναφέρεις. Η Έμμα είναι σίγουρα μία και νομίζω ότι το δείξαμε αυτό στον αγώνα μας, ο οποίος νομίζω ότι ήταν αξιοπρεπής ποιοτικά στο μεγαλύτερο μέρος του. Υπάρχει, βέβαια, και η Ίγκα Σβιόντεκ και η Λέιλα Φερνάντεζ, οι οποίες είναι σε παρόμοια ηλικία. Οι αδελφές Φρουχβίρτοβα, η Λίντα που είναι 17 ετών και η Μπρέντα που είναι 15 ετών, μόλις ξεκινούν την καριέρα τους και φαίνεται ότι έχουν ευκαιρίες να κάνουν κάτι σπουδαίο και αυτές στο άθλημα. Μια άλλη νεαρή παίκτρια που με έχει εντυπωσιάσει εδώ στη Μελβούρνη είναι η Ντιάνα Σνάιντερ, η οποία έχει την ίδια ηλικία με μένα. Παραλίγο να προκαλέσει σοκ απέναντι στη Μαρία Σάκκαρη την Τετάρτη, ήταν η πρώτη φορά που την είδα να παίζει και χτυπάει πολύ καλά την μπάλα. Την «έσπασε».
Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο έγινε πολύς λόγος για την αντιπαλότητα μεταξύ της Σίντνεϊ ΜακΛάφλιν και της Νταλάιλα Μουχάμαντ στα 400μ. εμπόδια και κυκλοφορούσε ένα ρητό: «το σίδερο με σίδερο ακονίζεται». Αυτές οι τεράστιες αναμετρήσεις δεν είναι μόνο σπουδαίες για τους φιλάθλους, αλλά είναι σπουδαίες και για τις παίκτριες που συμμετέχουν σε αυτές. Όταν δύο αθλητές βρίσκονται στην κορυφή του αθλήματός τους και πιέζουν η μία την άλλη όπως έκαναν η ΜακΛάφλιν και η Μουχάμαντ σε αναγκάζει να γίνεις καλύτερος και σε αναγκάζει να ανεβάσεις το επίπεδό σου.
Αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι για το άθλημα.
Νομίζω ότι αυτό αναζητούν οι οπαδοί και αυτό κάνεις όταν πας κόντρα σε συνομηλίκους σου, ειδικά σε κάποιον που είναι κοντά στην ηλικία. Υπάρχουν πολλά νεαρά ταλέντα στο WTA Tour και επειδή είναι τόσο κορεσμένο, νομίζω ότι θα υπάρχουν αναμετρήσεις που θα λατρεύουν οι φίλαθλοι για τα επόμενα χρόνια».