Η Ευαγγελία Ψάρρα κατάφερε το 2021 να γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά της στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων για την Ελλάδα. Στο Τόκιο έφτασε τις 6 συμμετοχές (Σίδνεϊ, Αθήνα, Πεκίνο, Λονδίνο, Ρίο, Τόκιο) και ισοφάρισε το ρεκόρ των Κασούμη και Μπουντούρη. Το 2024 στο Παρίσι έχει την ευκαιρία να γράψει ιστορία και να γίνει η πρώτη που θα φτάσει τις 7 συμμετοχές. Και τι πιο όμορφο λοιπόν να το καταφέρει αυτό… παρέα με την κόρη της.
Η Μαρία Νασούλα, κόρη της σπουδαίας πρωταθλήτριας της τοξοβολίας και του συζύγου-προπονητή της, έχει πλέον καθιερωθεί σε εθνικό επίπεδο και θέλει μαζί με την μητέρα της και την υπόλοιπη εθνική ομάδα, να πάρουν την πρόκριση στο Παρίσι και να συνδυαστεί με αυτό τον όμορφο τρόπο το ρεκόρ της Ψάρρα.
Μητέρα και κόρη μίλησαν στο GWomen για την… οικογενειακή πρόκληση της επόμενης διετίας, αλλά και για το πως βιώνουν την καθημερινότητάς τους, συνδυάζοντας προπονήσεις, οικογενειακές υποχρεώσεις, αγώνες και μαθήματα.
«Τι πιο όμορφο να κάνω ρεκόρ έχοντας στο πλευρό μου την κόρη μου;»
Ευαγγελία κατάφερες να πιάσεις το ρεκόρ των 6 συμμετοχών και πλέον κοιτάζεις τις επτά. Τι σε κάνει να συνεχίζεις ακόμη και τώρα;
Ε.Ψ: «Η αλήθεια είναι ότι μετά από κάθε αγώνα που επέστρεφα, δεν είχα στο μυαλό μου ότι θα συμμετάσχω σε τόσες ολυμπιάδες. Αλλά έμπαινα σε κάθε πρόκριση και συνέχιζα. Μετά το Τόκιο αποφάσισα ότι δεν θα σταματήσω γιατί βλέπω ότι η Μαρία ξεκίνησε δυναμικά. Τι πιο ωραίο από το να κάνω ρεκόρ με 7 συμμετοχές έχοντας μαζί μου την κόρη μου;
Μαρία σε αγχώνει αυτό σαν ιδέα; Ή το ότι η μητέρα σου έχει θέσει ψηλά τον πήχη;
Μ.Ν: «Η αλήθεια είναι πως το βλέπω χαλαρά. Δεν αγχώνομαι. Ξέρω ότι μπορώ να την ξεπεράσω και να της πάρω το ρεκόρ!»
Βλέπω… κόντρες
Ε.Ψ: «Ελπίζω μόνο να έχουμε υγιή ανταγωνισμό (γέλια)
Εχετε βρεθεί αντιμέτωπες σε αγώνα;
Ε.Ψ: Εχουμε ρίξει παράλληλα σε αγώνα. Φέτος στον αγώνα πρόκρισης για την εθνική ομάδα, η Μαρία αγωνίστηκε πρώτη φορά με την κατηγορία μας. Εγώ δεν αγωνίστηκα. Πήγε στην εθνική ως Νο2 με βάση τον αγώνα της»
Ωραίο ακούγεται να δούμε μητέρα και κόρη μαζί σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτό;
Ε.Ψ.: Κοίτα, μόνο σαν ομάδα μπορούμε να πάμε. Στο ατομικό όχι πέρα από μία. Για μένα, που το βλέπω σαν μητέρα, πιο σημαντικό είναι να με ξεπεράσει το παιδί μου. Οπότε πάμε πίσω σε αυτό που είπε η Μαρία περί ανταγωνισμού… Πολλές φορές για τα παιδιά που ακολουθούν τον ίδιο δρόμο με τους γονείς, καλούνται να σηκώσουν και ένα «βάρος». Και ορισμένες φορές προσπαθούν υπερβολικά για να τους ξεπεράσουν, αλλά δεν τα καταφέρνουν…
Ε.Ψ: «Κοίτα μακάρι τα παιδιά να ξεπερνούν τους γονείς. Δεν υπάρχει θέμα ανταγωνισμού εξάλλου. Προπονούμαστε μαζί, είμαστε κοινή ομάδα όλη η οικογένεια. Αυτό θέλω κι εγώ, να με ξεπεράσει.
Μαρία εσύ στην ιδέα και μόνο να αγωνιστείς με την μητέρα σου σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αγχώνεσαι; Τι συναισθήματα σου βγάζει;
Μ.Ν: Συγκίνηση. Είναι αλήθεια πως αυτή τη στιγμή την έχω κάνει πολλές φορές εικόνα στο μυαλό μου. Αλλά προσπαθώ να είμαι χαλαρή γενικά. Να μην με επηρεάζει αυτή η προσδοκία. «Οι εντάσεις μεταφέρονται στο σπίτι, αλλά όχι με κακό τρόπο»
Αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να είστε όλη την ώρα μαζί σε καθημερινή βάση; Σπίτι και στις προπονήσεις. Εντάσεις υπάρχουν; Και αν ναι, τις αφήνεται έξω από τους τοίχους του σπιτιού;
Ε.Ψ: Η ένταση μεταφέρεται στο σπίτι, αλλά όχι απαραίτητα με κακό τρόπο. Είναι η δουλειά μας η τοξοβολία έτσι κι αλλιώς. Είναι η ζωή μας. Σαφώς και θα υπάρχουν εντάσεις. Είναι φυσικό επακόλουθο. Οτιδήποτε προκύπτει το συζητάμε και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να το αποβάλουμε.
Μ.Ν: Είναι καλό ότι είμαστε στην ίδια ομάδα. Λύνονται πιο γρήγορα έτσι οι εντάσεις. Με συζήτηση.
Ευαγγελία ήταν επιλογή σου να κάνουν τα παιδιά σου τοξοβολία;
Ε.Ψ: «Δοκίμασαν κι άλλα αθλήματα. Τένις, κολύμβηση, γυμναστική, στίβο. Δεν ήθελα να τα πιέσω να κάνουν τοξοβολία, αλλά να κάνουν αθλητισμό. Αυτό λέω σε όλους τους γονείς. Όταν τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους πάντως να κάνουν αθλητισμό, θεωρώ πως είναι φυσικό επακόλουθο.
Μαρία εσύ γιατί αποφάσισες να μείνεις στην τοξοβολία αφού είχες κι άλλες επιλογές με πιο δημοφιλή αθλήματα;
Μ.Ν: «Μάλλον επειδή το έβλεπα όλη μέρα. Γι αυτό και το συνέχισα. Δε νομίζω να αλλάξω άθλημα όμως. Μου αρέσει η τοξοβολία και δεν το κάνω ούτε για τα χρήματα, ούτε για την προβολή. Δεν με ενδιαφέρουν αυτά» Προπονήσεις, αγώνες, μαθήματα. Μπορεί μια μάνα να κάνει προγραμματισμό και να έχει το νου της και στα παιδιά, όταν περνάει ώρες στην προπόνηση;
Ε.Ψ: Είναι δύσκολο με τα ωράρια. Θέλει να καλό προγραμματισμό και το σημαντικό είναι να μην χάνει τίποτα το παιδί από όσα κάνει. Να έχει την προπόνηση, αλλά και τις βόλτες της με φίλους. Και φυσικά και τα μαθήματα. Σαν μαμά έχω το άγχος μου όπως κάθε μάνα. Όμως όλα είναι θέμα καλού προγραμματισμού και γίνονται. Ευαγγελία σαν αθλήτρια πως είναι;
Ε.Ψ: Είναι επίμονη σε αυτό που κάνει κι δυναμική. Αν δε τελειοποιήσει αυτό που κάνει δεν το αφήνει. Εχει πείσμα και θέληση, αλλά και πίστη στον εαυτό της
Χρόνο για σένα δεν χρειάζεσαι όμως; Αντέχει μια μητέρα σε αυτούς τους ρυθμούς να κάνει και πρωταθλητισμό;
Ε.Ψ.: Σαφώς και κουράζομαι. Υπάρχουν μέρες που δεν αντέχω και θέλω καμία φορά να με αφήσουν για μία ώρα να ηρεμήσω. Καταλαβαίνω όμως την διαδικασία.»
Πολλοί γονείς αποθαρρύνουν τα παιδιά τους να κάνουν πρωταθλητισμό για να δώσουν προτεραιότητα στα μαθήματα. Αλλοι φοβούνται με όσα ακούγονται τους τελευταίους μήνες να τα στείλουν να κάνουν αθλητισμό. Ποια η άποψή σου;
Ε.Ψ: Για άλλον γονιό που δεν είναι στον αθλητισμό, ακούω να λένε ότι το παιδί τους θα αφήσει τον αθλητισμό για τα μαθήματα. Γιατί να μην κάνει και τα δύο δηλαδή; Πρέπει να έχουν επιλογές τα παιδιά και να αποφασίζουν αυτά τι θα κάνουν. Αν θα μειώσουν κάτι για να δώσουν βάρος σε κάτι άλλο. Εχω μάθει στα παιδιά μου πιστεύω να σκέφτονται έτσι. Το τι θα κάνουν και πώς θα το κάνουν.
Μαρία πέρα από την τοξοβολία, ποιο είναι το μέλλον που θες να έχεις επαγγελματικά;
Μ.Ν: Δεν έχω καταλήξει ακόμη, αλλά μάλλον ιατρική ή βιολογία. Μου αρέσει η βιολογία κι η φυσική σαν μαθήματα Αγωνιστικά οι στόχοι σου πέρα από το Παρίσι;
Μ.Ν: Φέτος έχουμε τους Μεσογειακούς τον Ιούνιο. Αν πάω θέλω να διακριθώ, όπως και στην κατηγορία μου στο Ευρωπαϊκό τον Αύγουστο. Πιστεύω ότι μπορώ να φέρω ένα μετάλλιο. Δεν είμαστε από τις παραδοσιακές δυνάμεις στο άθλημα και τα μετάλλια… σπανίζουν.
Τι χρειάζεται πιστεύεις για να φτάσεις στο βάθρο;
Ε.Ψ.: «Προπόνηση και εμπειρία με αγώνες στο εξωτερικό. Εμείς δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα. Χάνουμε αγώνες που δίνουν πόντους για την κατάταξη. Σπάνια θα έχουμε ευκαιρία να πάμε και συνήθως πηγαίνουμε κοντά. Γι’ αυτό και τα ranking δεν είναι αντικειμενικά.
Ευαγγελία έχεις σκεφτεί πως το παιδί σου κάνει ένα άθλημα, αλλά οι προοπτικές να αποκατασταθεί επαγγελματικά είναι σχεδόν ανύπαρκτες πλέον γιατί τα προνόμια έχουν περιοριστεί σημαντικά;
Ε.Ψ: Εγώ το 2004 επωφελήθηκα και μπήκα στην πολεμική αεροπορία. Μακάρι να έδιναν κίνητρο και στα νέα παιδιά. Αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει αθλητής που βασίζει την πορεία του και την καριέρα του με τόσες ώρες προπόνησης για μία διάκριση που μπορεί να μην έρθει ποτέ, άρα ούτε και η αποκατάσταση. Επομένως δε πιστεύω πως έχουν αυτό στο μυαλό τους.
Μαρία εσύ το σκέφτεσαι καθόλου αυτό ;
Μ.Ν.: Δεν το σκέφτομαι καθόλου. Ούτε τα προνόμια, ούτε τα χρήματα. Αυτό που με παρακινεί είναι να αγωνιστώ με την μητέρα μου στο Παρίσι. Αυτή η εμπειρία…
Ε.Ψ: «Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Δεν δίνονται οι βάσεις που πρέπει στα νέα παιδιά. Αν δεν ασχολιόμουν εγώ, δεν ξέρω αν θα το επέλεγα για το παιδί μου. Αλλά έχοντας ζήσει τον χώρο, με ταξίδια, με διακρίσεις, με γνωριμίες… Δεν θα ήθελα να το χάσουν όλο αυτό τα παιδιά μου. Οσο μπορώ θα βοηθάω, αλλά πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι χωρίς βοήθεια από την ίδια την οικογένεια, δεν θα υπήρχε αθλητισμός στην Ελλάδα. Τουλάχιστον τα αθλήματα που δεν έχουν προβολή. Προβολή…
Η τοξοβολία έχει… μηδαμινή ουσιαστικά. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχουν και χορηγοί. Σωστά;
Ε.Ψ: Εγώ να φανταστείς, με έξι ολυμπιάδες, είχε χορηγό μόνο το 2003-04. Μετά ήρθε η διάρκιση, αλλά ποτέ ένας χορηγός. Να φανταστείς φέτος το υπουργείο Τουρισμού της Κύπρου καλύπτει τα έξοδά μας για να κάνουμε εκεί προετοιμασία. Κάνει προσπάθειες η ομοσπονδία να ανεβάσει το επίπεδο. Εγώ πάντως ακόμη όταν πρέπει να πάω σε αγώνες πρόκρισης, κατεβαίνω με δικά μου έξοδα.
Αλήθεια τι κόστος έχει το άθλημα;
Ε.Ψ: Πέρυσι για να έχω την δυνατότητα να διεκδικήσω πρόκριση, έπρεπε να πληρώσω 2.000 ευρώ από την τσέπη μου. Δεν υπάρχει τίποτα που να καλύπτεται. Ούτε οι βενζίνες. Στερούμαστε άλλα πράγματα για να κάνουμε αυτό που αγαπάμε.
Και χορηγοί δεν υπάρχουν πουθενά. Ολο αυτό λοιπόν θεωρείς πως αξίζει τον κόπο να το περάσουν και τα παιδιά σου;
Ε.Ψ: Η αλήθεια είναι ότι πέρασε από το μυαλό μου αν αξίζει όλο αυτό το ζόρι που τραβάω εγώ και δεν θέλω να το περάσουν τα παιδιά μου. Αν είμασταν σε θέση να διεκδικούμε πράγματα με προκρίσεις ίσως να μην χρειαζόταν όλο αυτό. Είχε γίνει χαμός με τη δήλωση του Ιακωβίδη. Καποιοι όμως θα μιλήσουν και θα ξεσπάσουν κι άλλα. Οι χορηγοί δυστυχώς εστιάζουν σε αθλητές που θα διεκδικήσουν μετάλλια. Εγώ λέω ότι πρέπει να στηρίξουν τους νέους. Αν δε δοθεί βάση σε μικρότερους αθλητές, δεν θα υπάρχει μέλλον στον ελληνικό αθλητισμό.
Ευαγγελία έχεις σκεφτεί το τέλος καθόλου;
Όχι. Το Παρίσι σκέφτομαι με την Μαρία. Πραγματικά δε μπορώ να σκεφτώ αν θα σταματήσω ποτέ. Ακόμη κι αν δεν κάνω πρωταθλητισμό. Είναι τρόπος ζωής.
Τι πρέπει να αλλάξει για να πάρει ο γυναικείος αθλητισμός μεγαλύτερη προβολή;
«Πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη δημοσιότητα σε όλα τα σπορ. Ότι ισχύει για τα σπορ γενικά, ισχύει και για την γυναίκα. Το ίδιο ισχύει και για τα αθλήματα. Πρέπει να καταλάβουμε ως κοινωνία ότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ φύλων. Πρέπει να βοηθηθεί το γυναικείο φύλλο.