Αποστολή στο Παρίσι: Πηνελόπη Γκιώνη
Μετά από μία μεγάλη μάχη και τρεις αγώνες στους οποίους έδειξε το ταλέντο της αλλά και τη δουλειά που είχε κάνει, η πρωταθλήτρια της ξιφασκίας Δώρα Γκουντούρα μίλησε στο GWomen για την πορεία της στους δεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας της.
Ο στόχος της ήταν ξεκάθαρα να βρεθεί στο βάθρο όμως ο αγώνας που θα της επέτρεπε να συνεχίσει να ονειρεύεται το μετάλλιο ήταν δύσκολος και ψυχοφθόρος. Η Γκουντούρα έδωσε μονομαχία με την Γαλλίδα, Μανόν Απίτι Μπρουνέ για να δει μετά τον εαυτό της να αδικείται δύο φορές και να χάνει την πρόκριση στην τετράδα.
Η αθλήτρια που είναι μέλος της Team Future της Bwin, εξήγησε πως απόλαυσε κάθε στιγμή των αγώνων της στο Παρίσι και πως το μόνο που τη στεναχωρεί είναι πως θα χρειαστεί να περιμένει 4 χρόνια για να παίξει στο Ολυμπιακό τουρνουά:
«Ο κόσμος μπορεί να δώσει ψυχολογία στην παίκτρια αλλά και όταν ο διαιτητής πάει να κρίνει και από πάνω ακούει μια ολόκληρη κερκίδα να ουρλιάζει, δεν ξέρω… Οι διαιτητές είναι θεωρητικά αμερόληπτοι, γίνονται όμως λάθη και σε αγώνες που δεν έχει τέτοιο vibe. Τώρα, το θέμα μου είναι το ότι προσπαθείς να συγκεντρωθείς, το γήπεδο είναι κατά σου, περνάς ό,τι δυσκολία υπάρχει… Δεν θέλω κάτι παραπάνω, δεν θέλω πράγματα που δεν είναι δικά μου, μόνο ό,τι είναι δικό μου. Ξεκάθαρα αυτό ήθελα. Αυτό, βέβαια, μας έχει συμβεί πάρα πολλές φορές, υπάρχει συνέχεια αυτό. Πάντα παίζει λίγο η «αδικία» του διαιτητή, σήμερα ήταν να αδικηθώ εγώ, αύριο είναι να αδικηθεί κάποια άλλη. Δεν το ζω μόνο εγώ αυτό. Θέλω να τους ξαναδω τους δύο τελευταίους πόντους σίγουρα.
Απλά το θέμα είναι πως είμαι στους Ολυμπιακούς, δηλαδή είχα πολλή όρεξη, έπαιζα και το απολάμβανα, δεν είχα ούτε άγχος, ούτε κοιτούσα το αποτέλεσμα και θεωρώ πως σήμερα ήμουν για να το κερδίσω αυτό το ματς. Αυτό με πειράζει, αν ήμουν σε μία κακή μέρα δεν θα με πείραζε.
Έλεγα στον εαυτό μου να μην ακούει την κερκίδα, μου έλεγα «Μην ακούς!», δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Αν αφήσεις να σε επηρεάσει αυτό, τελείωσες. Έτσι είναι το πλεονέκτημα της έδρας, υπάρχουν αθλητές που παίζουν μόνιμα έτσι, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Και δεν με επηρέασε η αλήθεια είναι, τα δάκρυα είναι από την πίεση και όχι από στεναχώρια.
Θα ξεκουραστώ και θα είναι όλα καλά. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι πως πρέπει να περάσουν 4 χρόνια για να το παίξω ξανά αυτό το τουρνουά»
Τότε, ο προπονητής της Θανάσης Δελενίκας ήρθε, την αγκάλιασε σφιχτά και έλεγε «Ολυμπιονίκης, 5η Ολυμπιονίκης το κορίτσι μας», με την ίδια να χαμογελά!