Θα είχε προσπεράσει ο Χάμιλτον τον Φέτελ;

Αρχισαν τα όργανα για τον Μπότας στη Mercedes. Ο διευθυντής της γερμανικής ομάδας, Τότο Βολφ, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα νεύρα του αμέσως μετά τον αγώνα στο Μπαχρέιν και δήλωσε στις κάμερες του αυστριακού καναλιού ORF: «Είναι εκνευριστικό, να χάνεις έναν αγώνα για τόσο λίγο. Θύμωσα, επειδή πιστεύω, ότι στο τέλος μπορούσαμε περισσότερα πράγματα. Ίσως θα μπορούσαμε να έχουμε πατήσει ενδιάμεσα λίγο περισσότερο γκάζι».

Με τις δηλώσεις του αμφισβητεί ευθέως ο Βολφ τον Βαλτέρι Μπότας, που είχε εμπλακεί σε ατύχημα στον πρώτο αγώνα της σεζόν, ενώ έχασε καθαρά τη μονομαχία με τον Φέτελ στο Μπαχρέιν. Το Νούμερο Ένα της ομάδας της Mercedes αφήνει να εννοηθεί, ότι με τον Χάμιλτον στη θέση του Μπότας θα είχαμε δει έναν εντελώς διαφορετικό αγώνα με άλλη έκβαση και άλλον νικητή.

Όντως, πολλοί χρεώνουν στον Φιλανδό, ότι δεν ήταν τόσο πιεστικός όσο έπρεπε για να αναγκάσει τον Φέτελ να φθείρει ακόμη περισσότερο το ελαστικά του και ότι περιορίστηκε ουσιαστικά σε μία –και μάλιστα ημιτελή- επίθεση, αντί να βρεθεί περισσότερες φορές σε απόσταση ενεργοποίησης και χρήσης του DRS. Ακόμη μάλιστα και σε αυτή τη μία και μοναδική επίθεση, που επιχείρησε ο Μπότας, δεν ρισκάρισε και δεν την πήγε μέχρι το τέλος, αλλά περιορίστηκε μετά την αναμενόμενη αντίδραση του Φέτελ στη σιγουριά της δεύτερης θέσης, αντί να τα παίξει όλα για όλα.

Ουσιαστικά ο συμπαθητικός Φιλανδός έχασε την ευκαιρία, να διεκδικήσει ίση μεταχείριση με τον Χάμιλτον από την ομάδα του, όπως πέτυχε με κόπο ο Ρόσμπεργκ και ανταμείφθηκε με ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Τώρα πλέον μετά τους δύο πρώτους αγώνες είναι προφανές, ότι η Mercedes δεν θα έχει το δίλημμα του πρώτου οδηγού, που θα είχε προκαλέσει ο Μπότας με μία διαφορετική διαχείριση και με μία εμφαντική νίκη του επί του Φέτελ.

Ετσι, όλα δείχνουν ότι τον επόμενο χρόνο, θα ακολουθήσει τη μοίρα άλλων οδηγών, που δεν εκμεταλλεύθηκαν την ευκαιρία της ζωής τους ως μέλη μίας κορυφαίας ομάδας και μάλλον θα μεταγραφεί σε ένα team μεσαίου βεληνεκούς. Για να αδειάσει τη θέση του σε έναν νέο πιλότο, που θα «μυρίζει αίμα» και θα χιμάει χωρίς αναστολές και δισταγμούς στο «θήραμα». Όπως θα είχε κάνει και ο Χάμιλτον, αν είχε βρεθεί τόσο κοντά στον Φέτελ.