H «τσαντίλα», οι... μάγκες και το έπος της Προύσας! (pics & vids)

Τετάρτη 2 Απριλίου 1997...

Η αποστολή του Άρη αναχωρεί από το αεροδρόμιο «Μακεδονία» και τα περισσότερα μέλη ήταν ακόμα... μουδιασμένα από την ήττα στον πρώτο τελικό από την Τόφας στο «Αλεξάνδρειο» με 77-66. Το -11 έδινε λιγοστές ελπίδες στους «κίτρινους» εν όψει της ρεβάνς της 3ης Απριλίου 1997 στην Προύσα...

Ο Ντίνος Αγγελίδης έλεγε ότι «πάμε στην Προύσα με όπλα μας την τσαντίλα μας και τον εγωισμό μας» ενώ ο αείμνηστος Τσαρλς Σάκλεφορντ, συμπλήρωνε: «Είναι της μοίρας μας γραφτό. Θα πάμε για να πάρουμε το κύπελλο!» Η αποστολή του Άρη έμενε στο ίδιο ξενοδοχείο με την εθνική Ολλανδίας ποδοσφαίρου του Γκους Χίντινγκ, η οποία έδινε αγώνα για τα Προκριματικά του Μουντιάλ της Γαλλίας, επίσης στην Προύσα! Οι «οράνιε» είχαν ηττηθεί με 1-0 και μέχρι εκείνο το ματς, κανείς Τούρκος φίλαθλος δεν... ασχολιόταν με τον τελικό. Άλλωστε όλοι είχαν ξεχυθεί στους δρόμους και πανηγύριζαν τη νίκη τους χάρη στο γκολ του Σουκούρ.

Μόνο τα media αφού είχαν υποδεχθεί την αποστολή 10 δημοσιογράφοι από τα τουρκικά μέσα, όπως επίσης και τέσσερα τηλεοπτικά συνεργεία: «Δεν είμαστε το φαβορί, αλλά σίγουρα θα παίξουμε καλύτερα απ' ότι στη Θεσσαλονίκη. Θα ξεπεράσουμε το φανατικό κοινό και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για τη νίκη» συμπλήρωνε ο -τότε- τεχνικός της ομάδας, Λευτέρης Σούμποτιτς.

Ένα 24ωρο αργότερα, ο Άρης έμελλε να γράψει μία από τις πιο χρυσές σελίδες (αν όχι τη πιο χρυσή) της ιστορίας του! Με τον Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ να κάνει το ματς της ζωής του, τον τρελο-Μπόνι να αποτελεί «λίρα εκατό» και τους Λιαδέλη-Σιούτη να είναι τα «κλειδιά» της ομάδας, ο Άρης ολοκλήρωσε την τεράστια ανατροπή και με τη νίκη του με 88-70 να φτάσει στην κατάκτηση του τροπαίου.

«Να δούμε τι θα πουν όλοι αυτοί που μας χλευάζανε. Είναι η καλύτερη βραδιά της ζωής μου! Είμαστε μεγάλοι μάγκες» έλεγε ο περιχαρής Αγγελίδης, ενώ ο Λευτέρης Σούμποτιτς έβγαζε στις πανηγυρικές δηλώσεις και την πικρία του...

«Με πείραξε που οι φίλοι του Άρη δεν μπορούν να δικαιολογήσουν μια άσχημη εμφάνιση. Δεν μπορεί τη μία μέρα να είναι παικταράδες και την άλλη να τους φτύνουν. Είναι μια μεγάλη στιγμή και ό,τι και αν πω θα είναι λίγο. Τα παιδιά απέδειξαν ότι έχουν μεγάλη καρδιά και μπορούν να καταφέρουν τα πάντα σε μια τόσο καυτή έδρα.

Μετά το τέλος του αγώνα, οι Τούρκοι φίλαθλοι άρχισαν να πετούν αντικείμενα και να σπάνε καρέκλες στο γήπεδο, μη μπορώντας να «χωνέψουν» την ήττα της ομάδας τους. Μάλιστα λίγο έλειψε να προπηλακίσουν τον προπονητή Αττίλα Τσακμάκ, ο οποίος είχε φύγει άρον-άρον από το γήπεδο για να γλιτώσει τα χειρότερα.

Οι σαμπάνιες και η επίθεση το πούλμαν

«Αυτά που συνέβησαν δεν έχουν σχέση με τα προβλήματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά είναι θέμα των φανατικών φιλάθλων. Τίποτε άλλο» έλεγε ο Λιούμπομιρ Κοτλέμπα μετά το τέλος. Βέβαια τα επεισόδια συνεχίστηκαν και αργότερα, αφού το πούλμαν που μετέφερε την αποστολή είχε δεχθεί επίθεση με πέτρες με αποτέλεσμα να προκληθούν υλικές ζημιές. Χωρίς, όμως, να τραυματιστεί κάποιος.

Τα επινίκια των «κιτρίνων» σημειώθηκαν στα αποδυτήρια όπου η σαμπάνια έρεε άφθονη και όλοι οι παίκτες του Άρη τραγουδούσαν συνθήματα για την ομάδα: «Το είχα πει μετά τον θρίαμβο στο Τρεβίζο, Αυτό το κύπελλο ανήκει στον Άρη» φώναζε ο Παναγιώτης Λιαδέλης, ενώ ο Μάριο Μπόνι, έλεγε: «Η πιο ευτυχισμένη μέρα της καριέρας μου. Περιμένω τα πανηγύρια και στη Θεσσαλονίκη!»

Μάλιστα ο -τότε- Υφυπουργός Αθλητισμού Ανδρέας Φούρας, έταζε πριμ ύψους 65.000.000 δραχμών: «Η μεγάλη νίκη και η κατάκτηση του κυπέλλου Κόρατς γεμίζει συγκίνηση τον αθλητικό κόσμο της χώρας και δίνει μήνυμα ελπίδας» ήταν η χαρακτηριστική του δήλωση.

Το... πένθος των εφημερίδων και ο πιλότος Λιαδέλης

Για «νύχτα δράματος» έκαναν λόγο οι εφημερίδες της Τουρκίας την επομένη μέρα του τελικού και δη η «Μπούρσα 2000» η οποία έγραψε χαρακτηριστικά: «Ρεζίλια». Η «Μιλιέτ» έγραψε για «ηλίθια ήττα», η «Χαμπέρ» για «εφιαλτική βραδιά», ενώ η «Ολάι» είχε ως τίτλο: «Σοκ».

Φυσικά στο τσάρτερ της επιστροφής επικρατούσαν χαράς Ευαγγέλια, με τον Παναγιώτη Λιαδέλη να ήταν εκείνος που κρατούσε το (δεύτερο) τιμόνι την ώρα της προσγείωσης του αεροσκάφους της «Air Greece». Φυσικά τα τραγούδια έδιναν και έπαιρναν και το τρόπαιο άλλαζε συνεχώς χέρια. Αντίστοιχα ο Ζαφείρης Σαμολαδάς που διένυε τη πρώτη του χρονιά στον προεδρικό θώκο, έταζε τότε 15.000.000 δραχμές ως το δικό του πριμ.