Στίβεν Νέισμιθ: Ένας σύγχρονος... Ρομπέν των δασών

Λένε πως είναι ιδιαίτερα σημαντικό να μην ξεχνάς τις ρίζες σου και από που ξεκίνησες. Να μην παίρνουν τα μυαλά σου αέρα και να μη βρίσκεις την ευτυχία μόνο μέσα από τα λεφτά. Άλλοι το λένε για να ... το λένε και άλλοι το εφαρμόζουν και πορεύονται βάσει αυτού στη ζωή τους.

Ένας από αυτούς, είναι ο Στίβεν Νέισμιθ.

Ο 28χρονος μεσοεπιθετικός της Έβερτον διαφέρει σε πολλά από τους υπόλοιπους καλοπληρωμένους ποδοσφαιριστές της Πρέμιερ Λιγκ και των υπόλοιπων μεγάλων πρωταθλημάτων. Ακόμα και σε σχέση με τους συμπαίκτες του. Όταν αυτοί φτάνουν στο προπονητικό κέντρο της ομάδας με τα πολυτελή αυτοκίνητά τους και τα «φιμέ» τζάμια και προσπαθούν να περάσουν γρήγορα για ν' αποφύγουν τους πολλούς οπαδούς και τους δημοσιογράφους, ο Νέισμιθ εμφανίζεται με ένα φυσιολογικό αυτοκίνητο, χωρίς πολλές... φανφάρες και είναι προσιτός σε όλους.

«Δεν ζούμε σε... μικρόκοσμο. Δεν είναι αλήθεια όλα αυτά. Πολλοί ποδοσφαιριστές ευαισθητοποιούνται και βοηθούν φιλανθρωπικούς οργανισμούς. Απλά μένει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Εγώ έχω μεγαλώσει κάνοντας επάγγελμα το χόμπι μου, αυτό που αγαπώ. Είμαι αρκετά τυχερός που το κάνω αυτό και μπορώ και ζω από αυτό. Για εμένα είναι κάτι μικρό αυτό που κάνω, αλλά για τους συνανθρώπους μου είναι πολύ σημαντικό και μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αυτό είναι που μου δίνει και τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Όταν ακους τον άλλον να σου λέει πόσο σημαντικό είναι αυτό που κάνεις για εκείνον, δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά» τονίζει ο Σκοτσέζος άσος και εξηγούμε...

Προσφέρει βοήθεια, οικονομικής και οποιασδήποτε άλλης φύσεως σε Κέντρο Αποκατάστασης Δυσλεκτικών στην πατρίδα του, γνωρίζοντας ακριβώς το φαινόμενο, καθώς και ο ίδιος έκανε προσπάθεια από μικρός για να το ξεπεράσει. Συνεισφέρει στην αναζήτηση δουλειάς από εργάτες που έμειναν άνεργοι. Δίνει χρήματα, ρούχα και βοήθεια σε αστέγους. Δωρίζει εισιτήρια για τα παιχνίδια της Έβερτον.

Ο πατέρας του είναι εργάτης και η μητέρα του δουλεύει σε σούπερ μάρκετ.

«Στο ποδόσφαιρο υπάρχει πολύ χρήμα αυτές τις εποχές και ο κόσμος παρασέρνεται και ξεφεύγει... Για μένα, όμως, η ζωή είναι πολύ φυσιολογική και προσπαθώ να μην υπάρχουν υπερβολές. Η γυναίκα μου είναι οδοντίατρος, οπότε όπως καταλαβαίνεται είναι πολύ μορφωμένη και βοηθάει πολύ. Η οικογένειά μου και οι γονείς μου είναι τα άτομα που με κάνουν να μην ξεχνάω και να δουλεύω σκληρά κάθε φορά» δηλώνει χαρακτηριστικά.

Η Ρέιντζερς τον εντόπισε πρώτη, όμως, στην Κιλμάρνοκ έθεσε τις βάσεις για να γίνει ο παίκτης που είναι σήμερα, δουλεύοντας πολύ τις ικανότητές του στην πτέρυγα αλλά και τη μεσαία γραμμή, όπου του αρέσει περισσότερο να παίζει. Την πρώτη του σεζόν στον σύλλογο, είχε κερδίσει το βραβείο του Καλύτερου νέου παίκτη της χρονιάς, όπως ψηφίστηκε από τους Σκοτσέζους αθλητικούς συντάκτες. Από τους συναδέλφους του, αναδείχθηκε καλύτερος νεαρός παίκτης το 2007.

Όσα είχε κάνει με την Κιλμάρνοκ, ήταν αρκετά για τη Ρέιντζερς που τον έκανε ξανά δικό της, το 2007, έναντι 1,9 εκατ.λιρών, την τελευταία στιγμή της θερινής μεταγραφικής περιόδου. Με τους «διαμαρτυρόμενους» κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Σκοτίας και δύο Λιγκ Καπ. Μάλιστα, στο τελευταίο από αυτά, το 2011, αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης, τόσο από τους συμπαίκτες του στη Ρέιντζερς, όσο και από τους οπαδούς της ομάδας.

Έπειτα, ράγισε την καρδιά των ανθρώπων και του κόσμου του ιστορικού συλλόγου. Μετακόμισε με ελεύθερη μεταγραφή στην Έβερτον το 2012, σε μια εποχή που η Ρέιντζερς χρειαζόταν όσο ποτέ άλλοτε τους παίκτες που ήξεραν την αξία της φανέλας, καθώς ακολούθησαν πολύ δύσκολες στιγμές με τον υποβιβασμό λόγω των χρεών...

Συμπεριλήφθηκε στο γκρουπ όσων αποχώρησαν από το «Άιμπροξ» αρνούμενοι να μεταφερθούν τα συμβόλαιά τους στη νέα εταιρεία που συστάθηκε για να συνεχίσει να υφίσταται η ομάδα. Μαζί του, έφυγαν οι Κάιλ Λάφερτι, Άλαν ΜακΓκρέγκορ, Στίβεν Γουίτακερ και άλλοι.

«Ήταν μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Και μπορώ να σας πω ότι κανείς δεν ήθελε να φύγει τότε. Όλοι συζητούσαμε μεταξύ μας και δεν θέλαμε να φύγουμε με αυτό τον τρόπο. Ήμασταν επιτυχημένοι. Ήμουν πλέον 25 και δεν είχα καταλάβει πως πέρασαν τα χρόνια από τα 18 μου. Δεν ήθελα να φύγω με αυτό τον τρόπο, όμως μπορώ να κοιτάζω πίσω και να σκέφτομαι ότι κατά την παρουσία μου στη Ρέιντζερς, ήμασταν επιτυχημένοι και η ομάδα βίωνε ευχάριστες μέρες» ξεκαθαρίζει.

Στις 14 Οκτωβρίου, ο Νέισμιθ σκόραρε με την εθνική ομάδα της πατρίδας του απέναντι στους Πολωνούς, στο ισόπαλο 2-2 για τα προκριματικά του Euro 2016. Λόγω του τρόπου με τον οποίο αποχώρησε από τη Ρέιντζερς και με τον κόσμο να μην ξέρει – προφανώς – όλη την αλήθεια, ο παίκτης ενημερώθηκε για ορισμένα tweets απογοητευμένων φίλων της ομάδας, με κάποιον να γράφει μάλιστα: «Εγώ τώρα θα πρέπει να το πανηγυρίσω αυτό το γκολ;».

Ο διεθνής άσος απαντάει: «Με λυπεί το γεγονός... Στον σύλλογο της Γλασκώβης πέρασα ορισμένες από τις καλύτερες στιγμές της ποδοσφαιρικής μου καριέρας. Ανδρώθηκα σε αυτό τον σύλλογο και τον υποστηρίζω μέχρι και σήμερα. Αν γύριζα το χρόνο πίσω, τότε θα έκανα κάποια πράγματα διαφορετικά. Δεν θα έφευγα με αυτό τον τρόπο, όμως ξέρω ότι κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε εμείς οι παίκτες δεδομένης της κατάστασης που επικρατούσε. Οι οπαδοί, όμως, έχουν τη δική τους άποψη και μπορούν να πιστεύουν αυτό που θέλουν. Είναι ο βασικός χρηματοδότης της κάθε ομάδας, όπως και της Ρέιντζερς για την οποία πληρώνουν ώστε να δουν και να κρατήσουν όρθια».