Οταν η Τενερίφη... μεγάλωσε τον Κρόιφ

Η ιδέα για αυτή την αναδρομή προήλθε από μία φάση στα ατελείωτα βιντεάκια με τον Γιόχαν Κρόιφ. Σε ένα από αυτά τα στιγμιότυπα, ο Ολλανδός θρύλος πανηγυρίζει ως κόουτς της Μπαρτσελόνα το δεύτερο από τα τέσσερα διαδοχικά πρωταθλήματα που κατέκτησαν μαζί. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μία ιδέα μερικής απομυθοποίησης. Ισως όχι τόσο του ίδιου προσωπικά, όσο της μυθικής «Dream Team» που εκείνος δημιούργησε. Και αυτό επειδή εάν δεν υπήρχε το επικό που έκανε η Τενερίφη στη Ρεάλ την τελευταία αγωνιστική σε δύο σερί περιόδους, η ιστορία θα είχε γραφτεί με άλλο όνομα στην κορυφή της La Liga. Ας όψεται όμως το θαύμα των Νησιωτών ή για να είμαστε πιο ακριβείς: η απίστευτη διπλή αυτοκτονία των Μαδριλένων.

Ας τα εξιστορήσουμε όμως ανά σεζόν...

1991-'92
Από τις δύο περιπτώσεις, αυτή είναι σίγουρα η χειρότερη, καθώς πρόκειται για ανεπανάληπτο χαρακίρι της Βασίλισσας. Εκείνη τη χρονιά η Ρεάλ ήθελε να επιστρέψει στην κορυφή, καθώς την προηγούμενη, η Μπάρτσα είχε σταματήσει το σερί των πέντε κατακτήσεων από τους Μερένγκες. Με μπροστάρη τον Φερνάντο Ιέρο που έβαλε 21 γκολ(!) και τους Μπουτραγκένιο, Χάτζι, Προσινέτσκι, Μίτσελ, δεν ξεκίνησε καλά. Την 19η αγωνιστική λοιπόν απολύθηκε ο Ράντομιρ Αντιτς και στη θέση του επέστρεψε ο Λίο Μπεενάκερ. Με τον Ολλανδό στον πάγκο άρχισε η ανάκαμψη, για να φτάσουμε στην τελευταία αγωνιστική, όπου θα κρινόταν ο τίτλος.

Η Ρεάλ βρισκόταν στο +1 (54 αντί 53 βαθμούς) από τους Καταλανούς, με τη νίκη να δίνει τότε δύο πόντους. Η επίσκεψη στο «Ελιόδορο Ροδρίγκεθ Λόπεθ» ξεκίνησε τέλεια για τους πρωτοπόρους, στους οποίους αρκούσε και η ισοπαλία, καθώς έπαιρναν την κούπα και σε ισοβαθμία. Η κεφαλιά του Ιέρο (8') και το εκπληκτικό απ' ευθείας φάουλ του Χάτζι (28') τους έδωσαν καθαρό προβάδισμα 0-2. Στην Τενερίφη η κατάσταση δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Ο Χόρχε Βαλδάνο είχε αναλάβει πριν από οκτώ αγωνιστικές και ήδη από την προηγούμενη αγωνιστική είχε εξασφαλίσει την παραμονή. Μα μπάλα καλή η ομάδα δεν έπαιζε, παρά το ότι είχε στην 11άδα της τον 21χρονο ακόμα Φερνάντο Ρεδόνδο και τον φορ Πίτσι των 15 γκολ.

Φοβερό βίντεο με παράλληλη σύνδεση εποχής

Θεωρητικά οι γηπεδούχοι ήταν αδιάφοροι. Οργίαζαν όμως οι φήμες (σ.σ.: ορισμένοι παίκτες τις επιβεβαίωσαν αρκετά χρόνια μετά) ότι η Μπαρτσελόνα τους είχε υποσχεθεί σημαντικό πριμ νίκης. Οπότε δεν το παρατούσαν το ματσάκι. Στο 36' ο Εστεμπαράνθ μείωσε και άγχωσε κάπως τους φιλοξενούμενους. Για να φτάσουμε στο μαγικό λεπτό 76'-77', όπου και ήρθε η αυτοκτονία. Πρώτα ο Βραζιλιάνος μπακ, Ρικάρντο Ρότσα με αυτογκόλ έφερε το παιχνίδι στα ίσα και αμέσως ο Σαντσίς έκανε ένα απίστευτο γύρισμα από τα 30 μέτρα στον Μπούγιο. Εκείνος ίσα που έσωσε το δεύτερο αυτογκόλ, αλλά στην επαναφορά ο Πιερ που είχε μπει αλλαγή, έκανε την ολική ανατροπή.

Την ίδια στιγμή στο «Καμπ Νόου», ο Κρίστο Στόιτσκοφ με δύο κεφαλιές καθάριζε την Αθλέτικ Μπιλμπάο (2-0) και άπαντες στήνονταν στα τρανζιστοράκια τους, περιμένοντας να λήξει το παιχνίδι στην Τενερίφη. Μόλις αυτό συνέβη, άρχισαν οι πανηγυρισμοί για τον δεύτερο τίτλο στη σειρά. Ενα πρωτάθλημα που ο Γιόχαν Κρόιφ δεν περίμενε ότι θα είχε πάρει. Πόσο μάλλον όταν η Ρεάλ είχε κάνει το 0-2. Γιατί για κοτζάμ Ρεάλ μιλάμε και δεν νοείται τέτοια ανατροπή-απώλεια.

Στο τέλος του βίντεο οι πανηγυρισμοί στη Βαρκελώνη


1992-'93
Ποιον να περίμενε όμως ότι το σκηνικό θα επαναλαμβανόταν και την αμέσως επόμενη χρονιά; Στον ίδιο χώρο, με τον ίδιο «θύτη» και φυσικά το ίδιο «θύμα». Την τελευταία αγωνιστική, η Ρεάλ με τον Μπενίτο Φλόρο στον πάγκο και μπροστάρη τον Ιβάν Ζαμοράνο των 26 γκολ, είχε την ευκαιρία να ξορκίσει το «φάντασμα» της προηγούμενης περιόδου. Με 57 βαθμούς εκείνη και 56 η Μπάρτσα και ξανά με πλεονέκτημα στην ισοβαθμία, δεν τα κατάφερε, βιώνοντας ξανά την κατάρα του «Ελιόδορο Ροδρίγκεθ Λόπεθ». Ντερτίσια (11') και Τσάνο (42') έκαναν από το ημίχρονο το 2-0 υπέρ της Τενερίφης. Στο 79' αποβλήθηκε και ο Ζαμοράνο και κάπου εκεί έσβησε η ελπίδα των Μαδριλένων για τον «δικό» τους τίτλο. Την ίδια στιγμή στη Βαρκελώνη ο Στόιτσκοφ έκανε το 1-0 επί της Σοσιεδάδ και έδινε την δυνατότητα στον Κρόιφ για το τρίτο σερί πρωτάθλημα.

Καλή και σούπερ λοιπόν η ομαδάρα που είχε στήσει ο Γιόχαν Κρόιφ, αλλά εάν δεν υπήρχαν οι Νησιώτες, οι δύο τίτλοι δεν θα είχαν φτάσει στα χέρια του.

Οσον αφορά εκείνη την ομάδα που έστησε ο Χόρχε Βαλδάνο, στο τέλος της επόμενης χρονιάς (1994) κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία της ευρωπαϊκό εισιτήριο. Μάλιστα στα προημιτελικά του Κυπέλλου πέτυχε τη Ρεάλ, την οποία απέκλεισε με το απίστευτο 0-3 στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Στο ντεμπούτο της στην Ευρώπη και αφού απέκλεισε την Οσέρ, έκανε το ίδιο με τον Ολυμπιακό, για να μείνει εκτός δύσκολα από τη Γιουβέντους. Και αφού έκανε τις ζημιές στη Ρεάλ, η τελευταία κάλεσε τελικά τον Βαλδάνο. Στο τιμόνι της Βασίλισσας ο Αργεντινός πήρε το πρωτάθλημα και έδωσε στον Ραούλ την ευκαιρία να εμφανιστεί στο προσκήνιο.

Για το 1995-'96 πάλι η Τενερίφη έφτασε με τον Γιουπ Χάινκες να παίξει ημιτελικό Κυπέλλου UEFA, όπου έμεινε εκτός από τη Σάλκε. Και όμως ακόμα πιο έντονα από εκείνη την επιτυχία στην Ευρώπη, στα Κανάρια Νησιά θυμούνται ως μεγαλύτερο επίτευγμα τους δύο τίτλους που στέρησαν από τη Ρεάλ. Αλλωστε από το 1993 και έπειτα οι δύο σύλλογοι θεωρούνται «αδελφοποιημένοι», με τη Μπάρτσα να την καλεί στο τουρνουά «Τζουάν Γκαμπέρ», όπου παραδόξως η Τενερίφη τη νίκησε κι εκείνη...

Follow me: @jorgekaraman

Διαβάστε special αφιερωμα του Gazzetta στον μεγάλο Ολλανδό που θεμελίωσε το σύγχρονο ποδόσφαιρο