Εκκενώστε! Γιατί ήταν η κακιά η (χ)ώρα

Εκκενώστε!

Πόσα λεπτά έχω; Δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά με τόση μαυρίλα γύρω μου. Έγιναν όλα μια γκρι θολούρα. Φορτιστή να πάρω! Άραγε ειδοποίησε κανένας τον παππού και την γιαγιά στο διπλανό σπίτι; Έχουν και το σκυλάκι τους. Ελπίζω να πάρουν και μια κουβέρτα, έχει ψύχρα στο κατάστρωμα. Όμως, ποιος θα τους μεταφέρει μέχρι το φέρι; Το βανάκι των εθελοντών σίγουρα θα τους πάρει μαζί. Ο Ομάρ έχει μεταφέρει τόσο κόσμο αυτές τις μέρες, δεν θα του «ξεφύγουν». Και ξέρει καλύτερα από όλους μας τον ξεριζωμό. Την ταυτότητα να πάρω, σίγουρα θα χρειαστεί. Κάτι άλλο ξεχνάω όμως…

Εκκενώστε τώρα!

Βρέχει τέφρα παντού. Οι μαύροι καπνοί που έβλεπα από μακριά 4 μέρες τώρα, είναι πλέον φλόγες που μπαίνουν στο χωριό. Τόσο καιρό έστελνα βοήθεια εγώ. Φαινόταν μακρινή από το χωριό μας αυτή η δυστοπία. Πόση ώρα έχω; Ο γάτος έχει λουφάξει στη γωνία. Να τον βάλω στο κλουβί και να φύγουμε ή να περιμένω λίγο ακόμη μήπως έρθει κάποιος; Πάλι κοιτάζω τον ουρανό. Ασυναίσθητα ψάχνω συνέχεια μια βοήθεια εκεί πάνω. Ούτε ο Θεός, ούτε τα αεροπλάνα πυρόσβεσης. Πρέπει να αρχίσω να κοιτάζω δίπλα μου, μόνο εκεί βρίσκω ελπίδα. Να πάρω μαζί φωτογραφίες; Ας ρίξω μερικές στο σάκο. Έξω βλέπω τον γείτονα με ένα κλαρί να προσπαθεί να σβήσει μια εστία. Δεν ξέρω που βρίσκει το κουράγιο…Νομίζω είδα κάτι πιτσιρικάδες να του πηγαίνουν βρεγμένες πετσέτες. Α! Αυτό έλεγαν στα social media, να έχουμε μαζί βρεγμένες πετσέτες. Και όμως, κάτι ακόμη πρέπει να πάρω.

Παιδιά ο Κύριος Απόστολος
Υποκλιθειτε!!!#ευβοια_φωτια #Πευκί pic.twitter.com/G5SSCKSUlb

— ⚜☯️Nerrinaki🌬 (@Nerrinaki) August 8, 2021

Εκκενώστε αμέσως!

Είκοσι χρόνια σε αυτό το σπίτι. Όλη μου τη ζωή. Ξέρω ξέρω… Τα σπίτια ξαναχτίζονται. Αν έχεις 33 το λες πιο εύκολα αυτό. Εντάξει, τα σπίτια ξαναχτίζονται. Τα δέντρα; Τα ζώα; Χθες βρήκα μια χελώνα με καψαλισμένο καβούκι και την πήγα στους εθελοντές. Ο ένας με τα μάτια τελείως πρησμένα και κατακόκκινα την πήρε μαζί του. Του έδωσα το τελευταίο κολλύριο που είχα. Αυτός το χρειάζεται περισσότερο, τουλάχιστον μέχρι να έρθει το φορτηγό με τις προμήθειες από την Αθήνα. Παλεύουν όλοι μόνοι τους και θεωρούμε «πως έτσι είναι αυτά». Ένας χείμαρρος αλληλεγγύης οργανώθηκε από άκρη σε άκρη της χώρας. Η προτεραιότητα είναι «να μην χαθεί ανθρώπινη ζωή», αλλά στο μεταξύ να μην χάσουμε και την ανθρωπιά μας. Ο λαιμός που καίει τόσο πολύ, δυσκολεύομαι να ανασάνω. Πρέπει να φύγω. Ο γάτος είναι μέσα στο κλουβί. Πρέπει να έβαλα ότι χρειάζομαι στον σάκο εκτός από…

Εκκενώστε! Τελευταία προειδοποίηση!

Οι απέναντι έχουν μπει ήδη στο αυτοκίνητό τους. Η 4χρονη κόρη με κοιτάζει από το παράθυρο και κλαίει. Λέω ψέματα στον εαυτό μου πως δακρύζει λόγω του καπνού. Μου λέω πολλά ψέματα τον τελευταίο καιρό. «Όλα θα ξαναγίνουν όπως πριν». Απλά θα είμαι 60 χρονών τότε… Ακούω φωνές. Μόλις έφτασε ένα πυροσβεστικό όχημα με τους ανθρώπους μας. Έτσι αποκαλούμε τους πυροσβέστες. Και τους εθελοντές. Μόνο αυτούς εμπιστευόμαστε. Άραγε, έχω αρκετή μπαταρία στο κινητό; Θέλω να ενημερωθώ για τα μέτωπα στην περιοχή. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα social media. Οι πυροσβέστες ρωτάνε αν υπάρχει καμιά πισίνα να αντλήσουν νερό. Την έχουν αδειάσει από χθες οι εθελοντές δασοπυροσβέστες. Έχω αδειάσει και εγώ. Δεν έχω άλλο κουράγιο. Και ο λαιμός μου καίει ακόμη περισσότερο. Και νιώθω ότι ξεχνάω κάτι σημαντικό. Κάτι που κάθε μέρα παίρνω μαζί. Τι διάολο ξεχνάω; Τα κλειδιά μου! Θα τα πάρω, αλλά άραγε θα τα ξαναχρειαστώ;

*** Η κεντρική φωτογραφία είναι του Μάριου Λόλου. H πρώτη φωτογραφία του Κώστα Τσιρώνη, η δεύτερη του Νίκου Παλαιολόγου, η τρίτη του Γιώργου Μουτάφη.