Με την απελευθέρωση Λιγνάδη η δικαιοσύνη διέψευσε τον εαυτό της: Η τεράστια αντίφαση (vid)
Μπορεί ο Δημήτρης Λιγνάδης να κρίθηκε ένοχος για δύο από τους τέσσερις βιασμούς ανηλίκων για τους οποίους κατηγορήθηκε, ωστόσο από χθες είναι ελεύθερος μέχρι το εφετείο, κάτι που όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στην κοινωνία.
Και δεν είναι μόνο οι αντιδράσεις που προκάλεσε στην κοινωνία, είναι και η αμφισβήτηση προς την αμεροληψία της δικαιοσύνης στην χώρα σε μία δύσκολη εποχή για την χώρα. Μία αμφισβήτηση που στην συγκεκριμένη περίπτωση πηγάζει από τις αντιφάσεις που υπέπεσε η ίδια κατά την διάρκεια της υπόθεσης...
Και δεν μιλάμε για τα λάθη που έγιναν κατά την διάρκεια των ερευνών, όπως π.χ με την καθυστερημένη προσαγωγή του κατηγορούμενου ή για το γεγονός οτι το σπίτι του και ο υπολογιστής του ψάχτηκαν από την ΕΛ.ΑΣ με χαρακτηριστική αργοπορία. Μιλάμε για τις αποφάσεις που υπήρξαν όσο καιρό ήταν κρατούμενος και χθες...
Κατά την διάρκεια λοιπόν της προφυλάκισής του, ο Δημήτρης Λιγνάδης κατέθεσε τουλάχιστον τρεις φορές αίτηση αποφυλάκισης, οι οποίες όμως δεν έγιναν δεκτές από την αρμόδια επιτροπή. Η αρνητικές απαντήσεις που λάμβανε στα αιτήματά του ο πρώην διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου στηρίζονταν στην εκτίμηση πως μπορεί να τελέσει ανάλογα εγκλήματα σαν και αυτά που κατηγορείται, αν μείνει ελεύθερος.
Αυτή λοιπόν την εκτίμηση, παρά το γεγονός οτι είχε προηγηθεί η καταδικαστική απόφαση λίγες ώρες νωρίτερα, το χθεσινό δικαστήριο την αφαίρεσε και του επέτρεψε να πάει σπίτι του, προκαλώντας σάλο στην κοινωνία.
Ενώ λοιπόν ο Δημήτρης Λιγνάδης είχε το τεκμήριο της αθωότητας, πριν την δίκη, λάμβανε αρνητικές απαντήσεις στην αποφυλάκισή του, αλλά τώρα που είναι και με την βούλα ένοχος για δύο βιασμούς ανηλίκων, μπόρεσε να απελευθερωθεί.
Ο νόμος Παρασκευόπουλου
Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε το σημείο που στηρίχθηκε η απόφαση αυτή του δικαστηρίου, μιας και έχει γίνει μεγάλος ντόρος σχετικά με το νόμο Παρασκευόπουλου. Όπως εξήγησε ο Απόστολος Λύτρας, το «παράθυρο» αυτό υπήρχε πριν από αυτόν, απλά ο συγκεκριμένος νόμος υποχρέωνε το δικαστήριο να εξετάσει αν ο κατηγορούμενος πληροί τα παρακάτω...
- 1) Αν έχει μόνιμη και γνωστή κατοικία στην Ελλάδα,
- 2) Αν δεν είναι ύποπτος φυγής,
- 3) Αν δεν έχει προετοιμάσει τη φυγή του στο εξωτερικό,
- 4) Αν δεν είναι φυγόποινος,
- 5) Αν δεν είναι φυγόδικος,
- 6) Αν δεν έχει καταδικαστεί για κακούργημα
- 7) Αν δεν υπάρχει φόβος να διαπράξει, εάν μείνει ελεύθερος, εγκλήματα
Και κάπου εδώ, μπαίνει το θέμα της αντίφασης της δικαιοσύνης. Το αν δηλαδή ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι επικίνδυνος να διαπράξει ανάλογα εγκλήματα. Με το σκεπτικό των αποφάσεων για τις αιτήσεις αποφυλάκισης που είχε καταθέσει, δεν θα έπρεπε να ανασταλεί η ποινή του μέχρι το εφετείο. Με το σκεπτικό του χθεσινού δικαστηρίου όμως, δεν είναι επικίνδυνος, για αυτό μπόρεσε να πάει σπίτι του.
