ΛΕΞ, όρμα τους! (vid)
Ο δρόμος έξω λιώνει και η ανάσα δεν παγώνει, ο πυρετός δεν πέφτει και η γλώσσα ζωντανεύει. ΛΕΞ. Ψάχνω αφορμή να απαντήσω στο «γιατί» μα ξέρω, είμαι καμένο χαρτί. ΛΕΞ. Απλώνω τις γραμμές και βρίσκω το περιθώριο, εκεί το όριο, το εμπόριο, το αλλοδαπό και το εγχώριο. ΛΕΞ. Πετάω τις λέξεις αφού τις έχω ακονίσει, όμως τίποτα δεν έχω στ’ αλήθεια κανονίσει. ΛΕΞ. Και οι γραμμές πετάνε σπίθες, σαν φτιαγμένο αμάξι που με το νίτρο στοχεύει στο αύριο. ΛΕΞ. Οι αριθμοί χάνονται από το κοντέρ και τα φωνήεντα στην οθόνη χτυπάνε σαν κομπρεσέρ. ΛΕΞ. Πάω με χίλια στην άβυσσο και πετάω λάσο. Πιάνομαι στην κόψη του ξυραφιού και απλώνω χαμόγελο μικρού παιδιού. ΛΕΞ. Βλέπω δύο αθλητικά παπούτσια παρατημένα, μια μπλούζα μες τα αίματα και ένα φάρο να αναβοσβήνει. Βγάζω τη λεπίδα και κόβω την ελπίδα. Πέφτω στο άγνωστο και πετάω με τα «Air Max» πάνω από το μπλε που με απειλεί. ΛΕΞ. Αφήνομαι στο ρυθμό μου και κρατάω της γιαγιάς μου το φυλαχτό. ΛΕΞ. Ότ,ι κι αν γίνει στο περιθώριο θα καταλήξω, εκεί, με τους τσόγλανους και το άφταστο αύριο. ΛΕΞ. Εκεί με γνωρίζουν, με συμπαθούν, με μισούν, με νοιάζονται, με σέβονται, με εχθρεύονται και ένα μου λένε: ΛΕΞ, όρμα τους!
Ναι, τώρα μάθαμε τον ΛΕΞ
«Μα, τώρα τον μάθατε τον ΛΕΞ;». Αν και δεν χρειάζεται απάντηση, ας πούμε ναι. Κάπου, κάτι, κάποιον ακούσαμε. Κάπου διαβάσαμε, είδαμε τους τίτλους για τον ΛΕΞαρο και τη συναυλία του που έγινε χαμός. Ε, έβγαλε και νέο δίσκο –«Μετρό»- και το hype (δημοσιότητα) ξέφυγε. Ο τρίτος δίσκος του Θεσσαλονικιού και επειδή είναι ωραίος τύπος, κάντε στην μπάντα να γράψουμε αυτό που γουστάρουμε. Το κομμάτι αυτό είναι απόπειρα συνομιλίας με τα λόγια του ΛΕΞ.
Αν έχεις στα χέρια σου την τεχνολογία ψάξε. Βάλε στην μπάρα τα τρία γράμματα και θα δεις. Αυτό που είχες ακούσει δίχως να δίνεις προσοχή, αυτό θα σου μάθε να είσαι προσεκτικός στον λόγο που τον παλμό της πόλης μεταφέρει. Ο εν λόγω καλλιτέχνης σαρώνει τους δρόμους και άμεσα μας παραδίδει τους στίχους του. Δεν κάνει υποδείξεις, την αλήθεια που πνίγεται στα χημικά, τα τσιμέντα και τα νεύρα απελευθερώνει. Εκεί «πατάνε» και οι τρεις δίσκοι του. Στην ουσία ακολουθεί την καταγωγή του μουσικού είδους που υπηρετεί. Από τον δρόμο ξεπετάχτηκε το χιπ-χοπ και στους δρόμους ανήκει. Και ναι, η δύναμη του λάμπει στον κοινωνικό στίχο. Τα κοσμικά και τα gangsta δεν ταιριάζουν, ειδικά εδώ, στα σκληρά Βαλκάνια. Ε, ο ΛΕΞ τιμά αυτή την παράδοση και ο κόσμος τον προτρέπει: ΛΕΞ, όρμα τους!
Αυτό που ζει, αυτό λέει
Η πρώτη δισκογραφική δουλειά είναι το «Ταπεινοί και πεινασμένοι» (2014). Πριν γράψουμε οτιδήποτε «κριτικό» μια επισήμανση. Το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον της κρίσης είναι το μόνιμο παρασκήνιο του Αλέξη Λαναρά (ΛΕΞ). Η μόνιμη δοκιμασία της κοινωνίας δυνάμωσε τη φωνή και τους στίχους του. Πριν οκτώ χρόνια, λοιπόν, και ο ΛΕΞ ταλαντεύεται, μετεωρίζεται και σαν να προετοιμάζει το κοινό για το ξέσπασμα. Ο ωμός ρεαλισμός δένει με τον λυρισμό και η μουσική γιγαντώνει τα λόγια, την αφήγηση του. Αυτό που ζει, αυτό γράφει και αυτό μας λέει. Το ύφος έχει κάποιες μεταπτώσεις, αλλά υπάρχουν στιγμές –«Μουσική για τσόγλανους»- που είναι ασταμάτητο. Το σύνολο είναι σαγηνευτικό και άνετα χρησιμοποιεί πιάνο (Καταδίκη), βιολί (Μια τζούρα ρεαλισμού).
Το δεύτερο άλμπουμ έχει τον αινιγματικό τίτλο «2χχχ» (2018). Εδώ, το φλόου αγγίζει την τελειότητα. Ο ρυθμός και οι ρίμες του κυλάνε ανεμπόδιστα και επιτυγχάνουν μια εκθαμβωτική αρμονία. Σε όλα τα κομμάτια το ηχητικό παρασκήνιο σε προετοιμάζει γι’ αυτό που έρχεται. Εδώ, ο ΛΕΞ δείχνει τη γυμνή αλήθεια και το πνεύμα του δρόμου, εδώ η αλήτικη ψυχή του δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Σε αυτό το άλμπουμ κερδίζει το προνόμιο να λέει στην πόλη μια ιστορία πριν κοιμηθεί!
Το τρίτο ολοκληρωμένο έργο τιτλοφορείται «Μετρό» (2022). Ειρωνικός ο τίτλος, μια και στη Θεσσαλονίκη ακόμη περιμένουν... Εδώ, ο ήχος γίνεται κάπως πιο σύνθετος, όχι δυσνόητος φυσικά, αλλά καταλαβαίνεις τη ρευστότητα του. Χρησιμοποιεί και πάλι πιάνο και δικαιώνει τον τίτλο «ποιητής του περιθωρίου». Ο ΛΕΞ ξέρει πολύ καλά την ποπ κουλτούρα του τώρα και του χθες και την ενσωματώνει άψογα στα κομμάτια του. Μας δείχνει ότι έχει επαφή με ποιητές (ο στόχος είναι στο μυαλό, Κ. Γώγου) και με το «άναρχο» πνεύμα των μπητ.
Ο ΛΕΞ έχει κάτι σοβαρό να πει και όσοι τον ακούνε κερδισμένοι θα βγουν. Όπως αναφέρει -στο κομμάτι «Γρανίτες και τσιγάρα»- η πραγματικότητα ντύνει τη μουσική μου και αυτό είναι το κλειδί για να τον πλησιάσουμε. Σε αυτήν μένει πιστός και αυτή «μεταφράζει»-αποκαλύπτει ο ΛΕΞαρος.
