#TolisLovedMaria Η ιστορία αγάπης που λυγίζει το Twitter

Newsroom
#TolisLovedMaria Η ιστορία αγάπης που λυγίζει το Twitter
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα μέσα από την ιστορία του «Τόλη που αγαπάει τη Μαρία» θυμόμαστε τι σημαίνει πραγματικά να είσαι «άνθρωπος».

Ο Τόλης κατάφερε το απίθανο, το ακατόρθωτο. Ακόμα και μετά θάνατον, από την «αιωνιότητα» ΦΩΝΑΖΕΙ πως αγαπάει τη Μαρία. Και το γνωρίζει όλος ο κόσμος. Εγώ, εσείς… Άνθρωποι που δεν γνώρισε, δεν ήξερε καν την ύπαρξή τους, όπως και εμείς τη δική του. Που δυστυχώς (μάς) «συστήθηκε» σε δύσκολες μέρες. Εκείνες που πονούσε, αλλά προσπαθούσε να χαμογελάει. Και δεν το κρατούσε για τον εαυτό του, αλλά ήθελε να το μοιράσει και να το περάσει μέσα από ένα εργαλείο που είναι (πολύ) τοξικό πλέον. Έχει όμως και τις (λίγες είναι η αλήθεια) καλές, αγνές και αληθινές στιγμές του. Όπως το #TolisLovedMaria!

Έλα να σου πω μια ιστορία... Ίσως συγκινηθείς, σίγουρα θα μελαγχολήσεις, αλλά πίστεψέ με αξίζει να μάθεις αυτό το «παραμύθι» και να το διαδόσεις και εσύ. Να το πεις σε έναν δικό σου άνθρωπο κι αυτός σε κάποιον άλλον.

Ο Τόλης γνώρισε τη Μαρία στα 6 του χρόνια. Πιτσιρικάκι… Στα 18 γίνανε ζευγάρι και έζησαν μαζί μέχρι τα 30 τους. Μια ολόκληρη ζωή… Για τον Τόλη. Γιατί το «κακό», η κωλοαρρώστεια τον επέλεξε, τον ταλαιπώρησε και τον πήρε.

 

2

Η Μαρία εκεί. Βράχος, στήριγμα. «Σήκωνε τα ασήκωτα» που έλεγε και ο Τόλης. Δίπλα του. Προσπαθούσε να της προσφέρει ένα ρομαντικό δείπνο, αφού δεν κατάφερε να την πάει διακοπές. Δεν του γκρίνιαξε, αλλά ήθελε να την ευχαριστήσει με κάτι απλό. Γιατί ο Τόλης αγαπούσε (και αγαπάει) τη Μαρία.

Ο Τόλης έγραφε συχνά, πίσω στο 2012, στο Twitter, που δεν ήταν αυτό που είναι σήμερα. Ούτε σε «μέγεθος» ούτε σε τοξικότητα. Έκανε φίλους, συγκίνησε, συμβούλευσε, διέδωσε την αγάπη του για τη Μαρία. Μοιραζόταν τον πόνο του από τον καρκίνο, τις χημειοθεραπείες, τα συναισθήματά του. Έγραφε «ΖΩ, πονάω αλλά ΖΩ». Αυτοσαρκαζόταν, στεκόταν σε ανθρώπους που περνούσαν τα ίδια. Μα πάνω όλα διέδιδε την αγάπή του για τη Μαρία.

Αν φοβόταν; Φυσικά και φοβόταν… Άνθρωπος με αισθήματα ήταν. ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

«Φυσικά και σκέφτομαι το θάνατο. Τυπικά τουλάχιστον οι πιθανότητες επιβίωσης στον αγώνα μου είναι σημαντικά εναντίον μου. Σε στιγμές φιλοσοφίας όμως καταλαβαίνω το εξής: Είμαστε όντα περίεργα αγαπητέ. Ο θάνατος μου θα έρθει -μάλλον- είτε στον ύπνο μου, είτε σε κάποιο κώμα, είτε με κάποια ανακοπή, στα πλαίσια του καρκίνου. Μάλλον. Υπάρχουν ελπίδες να σκάσω από το φαγητό νωρίτερα. Μετά το θάνατό μου όμως για μένα μαύρο. Ένας βαθύς ασυνείδητος ύπνος. Μετά τίποτα. Ούτε ανησυχία, ούτε σκέψεις, ούτε πόνος, ούτε φόβος, ούτε αγάπη, ούτε έρωτας, ούτε γέλιο, ούτε κλάμα. Τίποτα.

Τότε τι φοβόμαστε; Τι μας νοιάζει το μετά αν δεν θα είμαστε εκεί για να το αντιληφθούμε; Καταλήγω ότι απλώς κάποιους τους αγαπάμε πιο πολύ από εμάς. Φοβάμαι περισσότερο πια για το τι θα απογίνουν οι άλλοι, κάποιοι περισσότερο από άλλους. Για τον πόνο που θα τους προξενήσω, το ότι δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα για να το πάρω πίσω.

Δεν είμαστε τόσο εγωιστικά όντα τελικά. Υπάρχει και η άλλη βέβαια όψη, άκρως εγωιστική. Γιατί να συνεχίζει η ζωή να "ζείται" -παθητική κι ας μην υπάρχει- αν δεν είμαι εγώ στον κόσμο. Τι μέρες, νύχτες, χαμόγελα, στιγμές με πλεγμένα χέρια, παιχνίδια στην κουζίνα, αδιάφορους καυγάδες, βόλτες στην καλοκαιρινή Αθήνα, ταινίες, βιβλία, μουσικές θα χάσω.

Γράφοντας το παραπάνω, βούρκωσα στις δύο τελευταίες σειρές. Τελικά είμαστε εγωιστές. Θέλω να μείνω κι άλλο εδώ».

Αυτές είναι λέξεις που έχουν βγει από την καρδιά του Τόλη. Που γράφτηκαν σε εφιαλτικές στιγμές. Ίσως μιλάμε για το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο: Να περιμένεις… Να περιμένεις πότε θα γίνει. Το τέλος. Να ξέρεις ότι θα έρθει. Πολύ δύσκολο ρε φίλε… Πως να το παλέψεις όλο αυτό;

2

Ο Τόλης «βλέποντάς» το στο βάθος, ήθελε να προλάβει και να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία του. Ίσως τη σημαντικότερη. Να συνεχίσει να διαδίδεται η αγάπη του για τη Μαρία. Ακόμα κι όταν αυτός δεν θα βρισκόταν εδώ να κάνει βόλτες στην καλοκαιρινή Αθήνα, να διαβάζει, να ακούει μουσική, να ακούγεται το πόσο αγάπησε τη Μαρία.

Στο Twitter κάθε χρόνο στις 23 Σεπτεμβρίου, την ημερομηνία που ο Τόλης έκλεισε τα μάτια του, δημιουργείται το hashtag #TolisLovedMaria. Οι Twitterades παραμερίζουν τα πάντα: Κάθε διαφορά, κάθε τριβή, κάθε πολιτική, κοινωνική, οπαδική κόντρα και ενώνουν τις δυνάμεις τους φωνάζοντας «ο Τόλης αγαπούσε τη Μαρία».

Δηλώνουν πως ο Τόλης είναι ακόμα εδώ και διαδίδει την παντοτινή αγάπη του για τη Μαρία. Αλλά και σκέφτονται παράλληλα, πως ο Τόλης δίδαξε και έσπειρε ανθρωπιά. Πως ο Τόλης έδωσε βάση στα απλά, τα βασικά που λησμονούμε, που παραμερίζουμε καθημερινά. Σε αυτά που έχουν πραγματική Αξία. Ο Τόλης μάς «φώναξε» πολλά περισσότερα από το ότι αγαπούσε (και αγαπάει) τη Μαρία. Μας θύμισε τι σημαίνει άνθρωπος…

Πολύ κρίμα που δεν είναι εδώ να του πούμε «ευχαριστώ»!

Ίσως κάπου αλλού…

Μέχρι τότε ας φωνάξουμε «ο Τόλης αγαπάει τη Μαρία»

#TolisLovedMaria

2