Όταν οι κάτοικοι των Μεγάρων τρελάθηκαν: Το πρωί είδαν το τέρας του «Λοχ Νες» και το απόγευμα μια ουρανοκατέβατη Αυστραλέζα

Η 30η Σεπτεμβρίου έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη των κατοίκων των Μεγάρων. Αν έχετε κάποιον γνωστό παλιό Μεγαρίτη ρωτήστε τον. Είναι η μέρα που νόμιζαν πως τρελάθηκαν. Σαν σήμερα το 1934 έβλεπαν το τέρας του «Λοχ Νες» και «ιπτάμενη Αυστραλή».

Ο Τύπος της εποχής είχε γράψει πως ένα τέρας που έμοιαζε με αυτό του «Λοχ Νες», αλλά δεν ήταν αμφίβιο, περιφερόταν κοντά στη μοναστήρι του Αγίου Ιερόθεου, λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Μέγαρα! Το απόγευμα της ίδιας μέρας, μία διάσημη αεροπόρος από την Αυστραλία έκανε αναγκαστική προσγείωση κοντά στην πόλη προκαλώντας πανικό στους κατοίκους, που έβλεπαν μια «ιπτάμενη»!

Όπως αναφέρει η Μηχανή του Χρόνου και ο ιστορικός Κωνσταντίνος Λαγός, το περιβόητο τέρας που είδαν, ήταν πάνω στη στεριά και όχι μέσα στο νερό όπως η Νέσι, το τέρας της Σκωτίας. Οι δημοσιογράφοι της εποχής όμως για να τραβήξουν το ενδιαφέρον το είπαν «τέρας του Λοχ Νες».

Πολλοί κάτοικοι των Μεγάρων ισχυρίστηκαν ότι είδαν το «τέρας», οπότε θεωρήθηκε ότι θα πρέπει να υπήρχε όντως κάποιο περίεργο ζώο στην περιοχή. Επιπλέον, κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο ηγούμενος του μοναστηριού του Αγίου Ιερόθεου είχε επικηρύξει το «τέρας» με αμοιβή 5.000 δραχμές σε όποιον το σκότωνε.

Φυσικά οι δημοσιογράφοι πήγαν για να καταγράψουν μαρτυρίες, εικόνες και να καλύψουν το ρεπορτάζ της εποχής, με τον Ιωάννη Παπαϊωάννου, που έγραφε στην εφημερίδα «Ακρόπολις», να γράφει αναλυτικό ρεπορτάζ για το θέμα:. “ΜΙΑ ΕΙΔΗΣΙΣ ΠΟΥ ΑΝΕΣΤΑΤΩΣΕ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΛΟΧ-ΝΕΣ ΕΙΣ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ! ΜΙΑ ΑΔΙΚΟΣ ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΙΣ-ΠΕΡΙ ΤΙΝΟΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΤΙ ΑΦΗΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΕΙΔΑΝ ΤΟ ΤΕΡΑΣ-ΛΕΓΟΥΝ ΟΤΙ ΟΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΝ;-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΙ ΑΛΛΗΛΟΣΥΓΚΡΟΥΟΜΕΝΑΙ-ΤΑ ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΕΠΙΤΟΠΙΟΥ ΕΡΕΥΝΗΣ”.

Σύμφωνα με τα όσα έγραφε ο Παπαϊωάννου, πρώτος είδε το «τέρας» ένας Μεγαρίτης χωρικός, ο Παν. Φραγκούλης, που είχε κτήματα κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Ιερόθεου στην περιοχή «Καμαράκι». Όταν αντιλήφθηκε το «τέρας» εγκατέλειψε πανικόβλητος το μέρος και πήγε στα Μέγαρα όπου ανέφερε στους συμπολίτες του τι είχε δει. Έτσι ξεκίνησε η διάδοση της ιστορίας για το «Λοχ Νες» των Μεγάρων. Πέντε μέρες αργότερα, το «τέρας» είδε και ο Δημ. Σαμούρης, αγροφύλακας της περιοχής που ήταν τα κτήματα του Φραγκούλη. Αυτός μάλιστα ισχυριζόταν ότι το πυροβόλησε με ένα πανάρχαιο όπλο «Γκρα» που είχε, αλλά αστόχησε.

Η επόμενη μαρτυρία ήρθε από τρία κορίτσια, τις Δέσποινα Νικόλιζα, Τσεβή Μήτσου και Μαρδίτσα Κορδάτου που τρυγούσαν το αμπέλι του Σάββα Παπανικολάου, ενώ ακολούθησαν και άλλοι που είπαν πως είδαν το «τέρας», με αποτέλεσμα να γίνει γνωστό σε όλο το πανελλήνιο.

Η μαρτυρία του Κώστα Μαυρονάγου που δημοσιεύτηκε στην «Ακρόπολις» ανέφερε πως το «τέρας» ήταν ξαπλωμένο πάνω σε μία τεράστια πέτρα στο «Καμαράκι» και λιαζόταν στον ήλιο. Μόλις σήκωσε το κεφάλι του και είδε τον μπάρμπα Κώστα, αυτός φοβήθηκε και το έβαλε στα πόδια. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Παπαϊωάννου: «Ο μπάρμπα Κώστας το φαντάζεται σαν ένα μεγάλο κροκόδειλο, με κοντά πόδια, με ουρά και με ένα κεφάλι σαν τράγου με δύο όγκους μπροστά, που τα παρομοιάζει σαν κέρατα! Ήταν συρτό μας είπε, σαν φίδι, αλλά δεν ήταν φίδι. Το μάκρος του φθάνει τα 2.5 μέτρα ενώ το χόνδρος του είνε όσο και ενός μεγάλου κυπαρισσιού. Και προσέθεσε φιλοσοφών: -Αυτό δεν μπορεί να είνε ντόπιο πράγμα, παιδί μου. Είναι ξενικό. Κροκόδειλος από εκείνους που μόνο στην Αφρική μπορεί να συναντήσει κανείς. Εγώ ξέρω, γιατί έχω γυρίσει όλον τον κόσμον στα νειάτα μου. Εάν είχα όπλο θα το σκότωνα, να το πάω στα Μέγαρα και στην Αθήνα, να βγάλω του κόσμου τα λεφτά!»

Ο Παπαϊωάννου πήρε συνέντευξη και απ’ άλλους μάρτυρες και διαπίστωσε ότι υπήρχαν αντιφάσεις όσον αφορά την περιγραφή των χαρακτηριστικών του «τέρατος». Οι Κατσούρης και Σαμούρης το περιγράφουν ως «τεράστιο φίδι δύο μέτρων και βάρους 150 οκάδων». Άλλοι το περιγράφανε σαν μικρότερο φίδι ή ερπετό. Στον Παπαϊωάννου αναφέρθηκε ότι και πριν από 20-30 χρόνια ένα παρόμοιο «τέρας» είχε θεαθεί στα Μέγαρα.

Ο δημοσιογράφος πήγε και στο μοναστήρι του Αγίου Ιερόθεου για να πάρει συνέντευξη από τον ηγούμενο, καθώς όλες οι θεάσεις του είχαν γίνει στο «Καμαράκι» κοντά στο μοναστήρι. Όμως, ο ηγούμενος είχε κλειστεί στο κελί του και αρνιόταν να μιλήσει στους δημοσιογράφους. Αντί γι’ αυτόν, μίλησε η μοναχή Χριστονύμφη η οποία διέψευσε την ύπαρξη του «τέρατος» αλλά και τη φήμη για επικήρυξή του από τον ηγούμενο. Ο Μεγαρίτης Τσουμπανιάρης που συνόδευε τον Παπαϊωάννου στο μοναστήρι του είπε ότι οι μοναχές δεν πλησίαζαν το σημείο όπου είχε εμφανιστεί το «τέρας» και έτσι η μαρτυρία της Χριστονύμφης δεν είχε αξία.

Ο Παπαϊωάννου στη συνέχεια πήγε στην περιοχή «Καμαράκι» μήπως έβλεπε και εκείνος το «τέρας». Στο δρόμο μίλησε με χωρικούς που συναντούσε και τον διαβεβαίωναν ότι είχαν δει και αυτοί το «τέρας». Ο Παπαϊωάννου στο τέλος του δημοσιεύματος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το όλο θέμα ξεκίνησε από λίγους ανθρώπους που αναστάτωσαν για μερικές μέρες τα Μέγαρα. Θα έπρεπε να διερευνηθεί για το τι ακριβώς είδαν αυτοί. Όμως, ο ίδιος ο δημοσιογράφος θεωρούσε ότι οι μαρτυρίες αυτές ήταν υπερβολικές.

Ενώ την 30η Σεπτεμβρίου 1934, οι δημοσιογράφοι στα Μέγαρα προσπαθούσαν να βγάλουν νόημα με τις ιστορίες για το «τέρας», αργά το απόγευμα τους έπεσε ένα θέμα κυριολεκτικά «ουρανοκατέβατο»! Ένα μονοθέσιο διπλάνο αεροπλάνο τύπου G-ACUC που πετούσε από το Μπρίντεζι της Ιταλίας με προορισμό το αεροδρόμιο Τατοΐου στην Αθήνα, έκανε αναγκαστική προσγείωση λίγο έξω από τα Μέγαρα.

Αν αναλογιστείτε ότι εκείνη την εποχή τα αεροπλάνα ήταν ακόμη πολύ σπάνια στην Ελλάδα ως και άγνωστα, οι Μεγαρίτες εκτός από το «τέρας» είχαν να αντιμετωπίσουν και ένα ακόμη… παράξενο γεγονός. Ιπτάμενο αυτή τη φορά.

Αμέσως πολλοί έσπευσαν στο αεροπλάνο που είχε προσγειωθεί και είχε σπάσει το κάτω φτερό του και με έκπληξη διαπίστωσαν ότι πιλότος ήταν μια 23χρονη κοπέλα, η Φρίντα Τόμσον από την Αυστραλία. Επρόκειτο για μια από τις πιο διάσημες αεροπόρους στον κόσμο. Ήταν η πρώτη γυναίκα από χώρα της Βρετανικής Κοινοπολιτείας που πήρε πτυχίο εκπαιδευτή πιλότων.

Την Τόμσον από το αεροπλάνο έβγαλε ο φοιτητής Θωμαΐδης που μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί της, καθώς γνώριζε αγγλικά και μαζί με άλλους την πήγε στο σπίτι του δημάρχου Μεγαρέων, ο οποίος τη φιλοξένησε για το βράδυ.

Την άλλη μέρα, εκείνος και ο Θωμαΐδης τη συνόδευσαν στο τρένο με το οποίο έφθασε στην Αθήνα. Η τολμηρή νεαρή πιλότος έκανε μεγάλη αίσθηση στους Έλληνες δημοσιογράφους. Αυτό που τους εντυπωσίασε ήταν ότι επρόκειτο για μία μικρόσωμη και όμορφη νεαρή κοπελίτσα με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια. Την πολιορκούσαν για μία συνέντευξή της, οπότε η Τόμσον αποφάσισε να δώσει συνέντευξη τύπου στα κεντρικά γραφεία της Shell στην Αθήνα, η εταιρεία που ήταν χορηγός της.

Σε αυτή, η Φρίντα Τόμσον είπε στους δημοσιογράφους ότι συμμετείχε στον αεροπορικό διαγωνισμό «Έπαθλο Ρόμπερτσον» με πολλούς άλλους αεροπόρους για το ποιος θα πραγματοποιούσε πρώτος την πτήση μεταξύ Λονδίνου και Μελβούρνης. Το Τατόι ήταν ένας από τους ενδιάμεσους σταθμούς ανεφοδιασμού των αεροπλάνων στο διαγωνισμό, με τη Βαγδάτη ως το επόμενο.

Η Τόμσον ήταν αποφασισμένη να κερδίσει το διαγωνισμό, τόσο για τις 10.000 λίρες Αγγλίας που ήταν το έπαθλο, αλλά κυρίως γιατί ήταν γυναίκα και ήταν από την Αυστραλία. Παρά τα 23 της χρόνια, ήταν έμπειρη πιλότος με εκατοντάδες ώρες πτήσεων. Έτσι πέταξε από το Λονδίνο προς Τατόι με ενδιάμεση στάση στο Μπρίντεζι.

Όμως, έκανε το λάθος, που κάνουν συχνά Αυστραλοί που επισκέπτονται την Ευρώπη. Είχε ξεχάσει να αλλάξει την ώρα όταν έφθασε στην Ιταλία και να βάλει το ρολόι της μία ώρα μπροστά. Έτσι πίστεψε ότι θα έφθανε στο Τατόι λίγο μετά τις 6.30 μ.μ., όταν στις 30 Σεπτεμβρίου είναι ακόμη μέρα.

Όταν η Τόμσον πετούσε πάνω από τη διώρυγα της Κορίνθου ήταν 7.30 μ.μ. και ο ήλιος είχε δύσει. Άρχισε να νυχτώνει και φοβήθηκε ότι μέσα στο σκοτάδι δεν θα μπορούσε να βρει την πορεία της για το Τατόι. Έτσι αποφάσισε να κάνει αναγκαστική προσγείωση στα Μέγαρα. Εκ των υστέρων έμαθε ότι το αεροδρόμιο στο Τατόι, όπου την ανέμεναν, είχε φωτιστεί με φανάρια και φωτιές για να μπορέσει να προσγειωθεί εκεί: «-Από τη στιγμή που πέρασα την διώρυγαν της Κορίνθου, με απασχολούσε το ζήτημα της προσγειώσεως. Που να φανταστώ ότι στο Τατόι με περίμεναν μετά φανών και λαμπάδων! Ασφαλώς δεν θα έκαμα ούτε σκέψι για αναγκαστική προσγείωσι. Επάνω από τα Μέγαρα πετούσα πια σε σκοτάδι σχεδόν. Δεν έπρεπε να χάνω καιρό. Άρχισα κατεβαίνω γρήγορα-γρήγορα και σε λίγο βρέθηκα σε ύψος 100 μέτρων. Διέκρινα καθαρά κάτω ανώμαλο έδαφος. Έκανα μία δύο στροφές έξω από την πόλι και στο σχεδόν ομαλό έδαφος που βρήκα μπροστά μου, έκανα βολ πλανέ να προσγειωθώ. Πως πέρασαν οι στιγμές της προσγειώσεως ούτε το ένοιωσα, όπως δεν ένοιωσα κανένα φόβο. Μόνον ένα «κρακ» σπασίματος κλαριών για μια στιγμή μ’ έφερε στην πραγματικότητα.

Αλλ’ αμέσως η μηχανή μου και το αεροπλάνο ήσαν σταματημένα μπροστά σε σπασμένα δενδράκια και άρχισα να σκέπτωμαι για την κάθοδό μου από την θέσι μου, διότι υπήρχε φόβος μ’ ένα σπινθήρα να πάρη φωτιά το αεροπλάνο και να καώ. Βγαίνοντας είδα να μου τείνεται ένα χέρι. Ήτο του κ. Θωμαΐδη που έτρεξε αμέσως να με βοηθήση.

-Δεν φοβηθήκατε καθόλου;

-Είνε αλήθεια πως φοβήθηκα, αλλά όταν κατέβηκα από το αεροπλάνο και είδα τα χάλια του και τα χάλια του εδάφους στο οποίο το είχα προσγειώσει. Του είχε καταστραφή και το κάτω φτερό. Το έδαφος ήταν γεμάτο δενδράκια και πέτρες, γεμάτο λακκούβες και
υψωματάκια. Γρήγορα όμως συνήλθα από τον αργοπορήσαντα φόβον σ’ ένα περιβάλλον φιλικώτατον και περιποιητικώτατον που με ωδήγησεν ο Δήμαρχος Μεγάρων….».

Η Τόμσον ολοκλήρωσε την πτήση μέχρι και την Αυστραλία, αλλά δεν κέρδισε το έπαθλο. Παρά ταύτα, αναγνωρίστηκε ως η πρώτη γυναίκα που πέταξε σόλο από την Αγγλία μέχρι την Αυστραλία. Σήμερα θεωρείται εθνική ηρωΐδα της χώρας της.