Ο Τσάκωνας είχε σκεφτεί ακόμη και το τραγούδι για την κηδεία του: Το δέντρο που έπεσε πάνω του στα γυρίσματα

• Κατοχή, συσσίτια και μαστοράντζα
• Με το… ζόρι ηθοποιός
• Τραυματισμοί, εγκεφαλικό, καρκίνος
• «Τον θάνατο και την εφορία δεν αποφεύγεις»

Γεννήθηκε μια μέρα, σαν τη σημερινή το 1943, στα χρόνια της κατοχής. Δύσκολα χρόνια, όπως και τα επόμενα. Παιδί ήταν ακόμα, ξυπόλητο όταν βγήκε για το μεροκάματο. Οι συνθήκες δεν καλυτέρεψαν ούτε όταν μετακόμισε με την οικογένειά του από τα Πετράλωνα στην Αργυρούπολη. Μην φανταστεί κανείς κανένα χτίσμα της προκοπής. Σε παράγκα μείνανε… Ο Κώστας Τσάκωνας, ο λόγος για τον οποίο, από πιτσιρίκος είχε τη λόξα του μάστορα. Αυτό του άρεσε.

Κατοχή, συσσίτια και μαστοράντζα

«Το πάθος μου ήταν πάντα η τεχνολογία. Να μάθω την τέχνη του μηχανικού και του ηλεκτρολόγου. Αν περάσει μία ημέρα που δεν κάνω κάποιο μερεμέτι είναι μία ημέρα άδεια. Αυτός είναι ο ψυχικός μου κόσμος. Τα εργαλεία μου είναι η ψυχή μου», είχε παραδεχθεί χρόνια αργότερα και σίγουρα τώρα που διαβάζετε αυτές τις αράδες τον συνδέεται και τον θυμάστε με τις ταινίες που έκανε τον μάστορα, όπως στη «Μεγάλη Απόφραξη» ή την «Κλασική Περίπτωση Βλάβης».
«Από Αργυρούπολη μέχρι Ασπρόπυργο, πήγαινα με το ποδήλατο για το μεροκάματο. Το βράδυ πήγαινα σχολείο. Νυχτερινή σχολή. Αφού έβγαλα τη σχολή. Δούλεψα σε ένα σωρό εργοστάσια... Έχω δουλέψει τόσο πολύ στη ζωή μου. Έχω κάνει ηλεκτρολόγος, υδραυλικός, μπογιατζής, πλακάς, τεντάς, μαραγκός. Ό,τι επάγγελμα θες. Και ηθοποιός. Είμαι 100% αυτοδημιούργητος!».

Με το… ζόρι ηθοποιός

Real life… Πραγματική ζωή αυτά. Θα αναρωτηθείτε τώρα, πως όλη αυτή η ζωή μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη. Πως τα 6 χρόνια στα συσσίτια, τα 6 στη βιοπάλη και τα άλλα 6 σε βαριές δουλειές ή τα 6 επόμενα σε ακόμα πιο βαριές δουλειές, έδωσαν τη θέση τους στα επόμενα 50 για να μάς κάνει να γελάμε...
«Ο Κώστας ο Ζυρίνης, ήταν συμμαθητής μου και με έκανε ηθοποιό. Με το ζόρι, χωρίς να το καταλάβω. Έκανε μία ταινία -μικρού μήκους γιατί ήθελε να δώσει εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού. Του έκανε φωτογραφία ο Γιώργος Αρβανίτης. Το δεξί χέρι του Γαβρά. Λοιπόν και κάναμε την πρώτη ταινία μικρού μήκους. Την έδωσα στο μοντάζ και με είδε ο Θόδωρος Μαραγκός που κάναμε μαζί το ‘Μάθε παιδί μου γράμματα’». Έτσι έγινε λοιπόν η αρχή.

Τραυματισμοί, εγκεφαλικό, καρκίνος

Πρώτα όμως έβγαλε τη σχολή ηλεκτρολόγων. Είπαμε, είχε λόξα με αυτά. Στη συνέχεια βέβαια πήγε στη Δραματική Σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου του Λεωνίδα Τριβιζά και σε αυτή του Βεάκη.

Ξεκινάει να παίζει σε ταινίες βιντεοκασέτας, σε επιθεωρήσεις, με τον Θανάση Βέγγο, προσφέρει γέλιο άφθονο, αλλά ο ίδιος συνεχίζει να πονά. Κυριολεκτικά… Τραυματίζεται σε γυρίσματα που υποδύεται τον μαστροχαλαστή κυρ-Τρύφωνα στα τέλη της δεκαετίας του 80′ και ξανά- αλλά ακόμη πιο σοβαρά- το 2004, όταν έπεσε πάνω του ένα δέντρο που το ξερίζωναν! Το 2010 μάλιστα υπέστη εγκεφαλικό, ενώ ήρθε στη συνέχεια η διάγνωση για καρκίνο στην ουροδόχο κύστη.
«Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι καθόλου. Κάποια στιγμή θα φύγουμε από τη ζωή. Άλλωστε τον θάνατο και την εφορία δεν τα αποφεύγεις».

«Τον θάνατο και την εφορία δεν αποφεύγεις»

Καθόλου τυχαία η αναφορά στην Εφορία. Βλέπετε ήρθε και του πήρε ένα μεγάλο μέρος που είχε κρατήσει για τα γεράματά του: «Πέρασα καλά στο θέατρο, εισέπραξα χειροκρότημα, έβγαλα κάποια λεφτά, τα οποία δεν σπατάλησα για να ζω αξιοπρεπή γεράματα. Εντάξει, μια χαρά είμαι. Και αύριο να φύγω δεν υπάρχει πρόβλημα, έχω βρει ακόμα και ποιο τραγούδι θα παίξουν στην κηδεία μου, τα “Πέτρινα Χρόνια”, γιατί τα έχω ζήσει».

«Έφυγε» στα 72 του χρόνια, στις 4 Νοεμβρίου του 2015, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό.