Ο θεατής ποτέ δεν αντιδρά! (vid)
Οι θεατές δεν αντιδρούν. Μόνο κοιτούν. Αν φωνάζεις «βοήθεια!» τη σκιά τους θα αγκαλιάσουν. Καλύτερα να πεις «φωτιά!». Τότε μπορεί και να σε βοηθήσει κάποιος. Οι θεατές δεν αντιδρούν. Βλέπουν το κακό και σηκώνουν το κινητό. Η αναπαραγωγή της εικόνας προηγείται, η έξοδος αναζητείται. Ο θεατής έμαθε να ζητά να του κόβουν τον κιμά μπροστά στα μάτια του. Κι αν δεν είναι ο πάγκος του χασάπη και είναι η οθόνη της τηλεόρασης; Κι αν δεν είναι ο μπαλτάς που πέφτει στη νεκρή σάρκα αλλά το πιστόλι στον κρόταφο; Ο θεατής δεν θα φύγει, ίσως στρέψει το βλέμμα και σίγουρα θα πατήσει το repeat για να δει τις «σκληρές εικόνες». Ο θεατής συνήθισε στο πίτσα, μπάλα και κατάρες. Το γυαλί μεσολαβεί και υπνωτίζει, αποκτηνώνει, αποχαυνώνει. Ο θεατής έμαθε να σιωπά, έμαθε να ξεχνά, έμαθε να παραχωρεί. Κι αν σκίσουμε, γκρεμίσουμε, κάθε διαχωριστικό, κάψουμε κάθε φίλτρο, τότε θα μείνει ο θεατής; Εδώ έρχεται η μεγάλη αποκάλυψη. Κάνε το πείραμα στη σκηνή θεάτρου. Κανείς δεν θα κουνηθεί από τη θέση του, κανείς! Ναι, δεν μεσολαβεί κάτι απτό. Εδώ έχουμε μια παραχώρηση, μια εκχώρηση, μια μόνιμη υποχώρηση. Ο θεατής έχει δώσει τον ζωτικό του χώρο και ο φόβος επιβάλλει την ακινησία, τη δειλία, την αδυναμία. Ζωτικός χώρος, ή αλλιώς «Lebensraum».
«Μη μιλάς για να σωθούμε»
Το θεατρικό έργο -βασισμένο στο κείμενο του Θανάση Τριαρίδη- επιστρέφει στη σκηνή του «Faust» και σε εντυπωσιάζει σαν να είναι πρώτη φορά! Ο συγγραφέας βρίσκει την αρχή του λόγου του στη ναζιστική θεωρία του "Lebensraum". Αυτό σημαίνει ζωτικός χώρος και ήταν ο θεμέλιος λίθος της στρατηγικής του Χίτλερ. Η ναζιστική Γερμανία ήθελε να αποκτήσει τον χώρο που της «ανήκε». Ο θύτης είχε απασφαλίσει και το δάχτυλο ήταν στη σκανδάλη. Και ο λαός, το κοινό, τι έκανε; Τίποτα! Συναίνεσε στα νοσηρά σχέδια του Αδόλφου. Η συγκατάθεση, είτε ήταν εκβιαστική είτε ήταν ηθελημένη, στη φρίκη έγινε μέσα από την κατασκευασμένη αντίληψη. Ο λαός πίστεψε στη αναγκαιότητα του «οράματος» του Χίτλερ κι αν δεν το έκανε, ο φόβος επέβαλλε τη συναίνεση. Κι αν στην αρχή τα πράγματα δεν ήταν καθαρά, με την άνοδο των ναζί στην εξουσία όλα ξεκαθάρισαν. Στο τέλος, επικράτησε το «μη μιλάς για να σωθούμε. Οι άλλοι; Ας πεθαίνουν!». Ο Θανάσης Τριαρίδης φέρνει τον εφιάλτη στο σήμερα και τον εκθέτει μέσα από ένα πείραμα για την καλοσύνη! Το «εργαστήριο» είναι η θεατρική σκηνή και αντικείμενο μελέτης αυτός που παρακολουθεί. Ο θεατής θα διασκεδάσει με το γέλιο του διαβόλου!
Ποια χειραγωγεί το κοινό;
Το δυνατό κείμενο του Τριαρίδη είχε την αντιμετώπιση που έπρεπε από τη Γιώτα Σερεμέτη. Η σκηνοθέτιδα μεταμόρφωσε τον θεατρικό λόγο σε πρόσωπο που απευθύνεται ευθέως στο κοινό. Οι πρωταγωνίστριες της παράστασης -Δέσποινα Αποστολίδου, Κατερίνα Σταθοπούλου- προκαλούν τους θεατές να δουν τον φοβισμένο εαυτό τους. Στα κατάλληλα σημεία της αφήγησης στρέφουν το πρόσωπο τους στα μάτια που τις παρακολουθούν. Η χειρίστρια του πειράματος και ο αποδέκτης κάθονται η μία απέναντι στην άλλη. Ένα μεγάλο τραπέζι τις χωρίζει. Ο θεατής γίνεται σιωπηλός συμμέτοχος στο πείραμα. Εκτός από το έπιπλο υπάρχουν δύο μεγάλες, πλαστικές, υδρόγειες σφαίρες. Όσο κυλά η αφήγηση και εντείνεται η διαλεκτική σχέση, τόσο μας έρχεται στο μυαλό «Ο μεγάλος δικτάτωρ» του Τσάπλιν. Ιδιαίτερα η σκηνή που παίζει με την πλαστική υδρόγειο. Με τον τρόπο τους αυτό το κάνουν οι πρωταγωνίστριες και αυτό μεταφέρουν στο κοινό. Η σκηνική σύνδεση των ηθοποιών είναι εξαιρετική και σε κάνει να αναρωτιέσαι ποια είναι ο θύτης και ποια το θύμα; Ποια χειραγωγεί το κοινό; Η Δέσποινα Αποστολίδου περνά από την αφέλεια του αποδέκτη στο ξέσπασμα του αμυνόμενου. Η Κατερίνα Σταθοπούλου ψύχραιμη, σταθερή, δείχνει το γέλιο του διαβόλου. Οι φωτισμοί του Κώστα Φιλίππογλου δίνουν σχήμα στα σκοτάδια μας και το «Lebensraum» είναι μια παράσταση που αξίζει να δείτε. Στα λόγια του Τριαρίδη και στις ερμηνείες θα δείτε κάτι από τον κρυμμένο σας εαυτό.
Ταυτότητα παράστασης
«Lebensraum», του Θανάση Τριαρίδη
Στη θεατρική Σκηνη «Faust» [μέχρι 29/12]
Σκηνοθεσία: Γιώτα Σερεμέτη.
Σχεδιασμός φωτισμού: Κώστας Φιλίππογλου.
Βοηθός παραγωγής: Σοφία Ρούσου.
Παίζουν: Δέσποινα Αποστολίδου, Κατερίνα Σταθοπούλου.
Ημέρες παραστάσεων: Κάθε Πέμπτη στις 20:00.
Εισιτήρια: Από 5 ευρώ.
