Η Δανάη Λιοδάκη στο Gazzetta: «Πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε σε εγρήγορση»
- «Ξεκινώντας να γράφω είχα στο μυαλό μου τις παιδικές μου φίλες»
- «Έγραψα το έργο με έναν τρόπο μεταδραματικό και νομίζω ότι λειτούργησε πολύ καλά»
Ο χώρος του πρώην βιομηχανικού πάρκου ΠΛΥΦΑ φιλοξενεί μια σπουδαία παράσταση. Τίτλος της «Αυτές που δεν προλάβατε» και όσοι δεν… προλάβατε μάλλον ατυχήσατε. Μέχρι τις 10 Απριλίου κυριαρχεί το sold out. Για τις 11/4 υπάρχει περιορισμένη διαθεσιμότητα και μετά τέλος! Η φεμινιστική κωμωδία της θεατρικής ομάδας «b.p.m theater group» ψυχαγωγεί και επικοινωνεί με το κοινό άμεσα και απλά. Η Δανάη Λιοδάκη έγραψε το κείμενο και ανέλαβε τη σκηνοθεσία. Δέχτηκε να μας μιλήσει και την ευχαριστούμε.
Τι σε ώθησε να γράψεις αυτό το κείμενο;
Το κείμενο το έγραψα το περασμένο καλοκαίρι. Εκείνες τις μέρες, στις ΗΠΑ, άλλαξε το νομικό πλαίσιο για τις εκτρώσεις. Η απόφαση αυτή προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις. Η αφορμή, λοιπόν, για να γράψω το κείμενο, ήταν αυτή. Εγώ, βέβαια, ασχολούμαι χρόνια με τα ζητήματά του φεμινισμού, από φοιτήτρια. Δραστηριοποιούμαι σε αυτό επαγγελματικά, ερευνητικά, κινηματικά… Ως εκ τούτου, το θέμα με ενδιέφερε και ήθελα να γράψω κάτι συγκεκριμένο, ήθελα να μιλήσω για τη γυναικεία φιλία που δεν τη βλέπουμε τόσο πολύ στην τέχνη.
Βλέπω ότι η παράσταση πάει καλά από προσέλευση. Τι πιστεύεις ότι αρέσει στον κόσμο και έχει αγκαλιάσει την προσπάθεια σας;
Πρώτα απ’ όλα είναι ο χαρακτηρισμός του έργου. Διαβάζει για φεμινιστική κωμωδία και του εξάπτει την περιέργεια. Παράλληλα, βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ο κόσμος ασχολείται περισσότερο με τα θέματά του φεμινισμού. Από κει και πέρα, επειδή δεν έχουμε πολλά μέσα για διαφήμιση, θεωρώ ότι η παράσταση έχει πάει από στόμα σε στόμα, γι’ αυτό και τα sold out. Νομίζω ότι ο κόσμος εκτιμά τη φρέσκια ματιά που έχει το έργο. Μπορεί να κάνουμε πολιτικό θέατρο, αλλά δεν ανήκει στην στρατευμένη τέχνη με τον τρόπο που ξέρουμε, δεν είναι παλιακό. Το έργο διαθέτει χιούμορ, κοινωνικό προβληματισμό… Επίσης, όλο αυτό το κάνουμε επειδή μας συγκινεί, μας ενδιαφέρει και την ίδια στιγμή προσπαθούμε να του δώσουμε καλλιτεχνική αξία. Αυτά είναι τα δυνατά σημεία της παράστασης.
Ο χαρακτηρισμός φεμινιστική κωμωδία ήταν που προκάλεσε και το δικό μου ενδιαφέρον. Θεωρώ ότι η προσέγγιση στο θέμα ήταν ουσιαστική, είχε αντισυστημικό πρόσημο. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο σημείο που γίνεται η απαγωγή του υπουργού.
Ναι, μέσα από το πρόσωπό του υπουργού πολιτικοποιείται περισσότερο το έργο, δεν μένει στο προσωπικό πρόβλημα καθεμιάς.
«Ξεκινώντας να γράφω είχα στο μυαλό μου τις παιδικές μου φίλες»
Υπάρχουν βιωματικά στοιχεία στην παράσταση;
Ναι, υπάρχουν. Κατ’ αρχάς, ξεκινώντας να γράφω είχα στο μυαλό μου τις παιδικές μου φίλες. Έχω πάρει στοιχεία από καθεμιά για τις ηρωϊδες του έργου. Όσον αφορά τα περιστατικά που αντιμετωπίζει καθεμιά, στην αρχή, όλα αυτά έχουν συμβεί στις φίλες μου! Πιστεύω ότι δεν υπάρχει γυναίκα που να μην έχει ζήσει κάτι αντίστοιχο.
Μπορεί να μην το έχει καταλάβει κιόλας! Να την έχουν πείσει δηλαδή ότι δεν έγινε και τίποτα.
Ναι, ή να το έχει καταλάβει και να το αφήνει να περάσει. Στο έργο μας, όμως,
υπάρχει μια διαφορά, ειδοποιός. Οι τέσσερις φίλες ξαναβρίσκονται όλες μαζί. Και έτσι ένα περιστατικό που υπό άλλες συνθήκες θα το άφηναν να περάσει, δεν το αφήνουν, γιατί παίρνουν δύναμη από την συνάντησή τους και έτσι αποφασίζουν να δράσουν.
Σωστά τονίζεται το συλλογικό. Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία, σε όλα τα επίπεδα, στην υλοποίηση του εγχειρήματος;
Πολλές ήταν! (γέλια). Κατ’ αρχάς, κάναμε μόνες μας την παραγωγή! Αυτό, βέβαια, μας έδωσε δύναμη. Ό,τι προέκυπτε το λύναμε ως ομάδα. Άλλη δυσκολία ήταν η πίεση του χρόνου. Επειδή όλες κάνουμε κι άλλα πράγματα, ο προγραμματισμός δεν ήταν εύκολος. Από κει και πέρα, προσωπικά, έπρεπε να διαχειριστώ σκηνοθετικά αυτό που είχα γράψει.
Η χημεία των πρωταγωνιστριών ήταν πολύ καλή. Έδειξαν ότι είναι χρόνια φίλες…
Ναι, ναι, είμαστε χρόνια φίλες.
«Έγραψα το έργο με έναν τρόπο μεταδραματικό και νομίζω ότι λειτούργησε πολύ καλά»
Μου άρεσε ο τρόπος που εκτυλίσσεται η δράση. Η επιλογή του αποσπασματικού και ότι οι ηθοποιοί «έβγαιναν» από τη δράση και γίνονταν αφηγήτριες. Ήταν αποφασισμένο από την αρχή;
Ναι, έτσι ήταν γραμμένο. Η αλήθεια είναι ότι αυτό με ξεκλείδωσε και βοήθησε στη σκηνοθετική προσέγγιση. Έγραψα το έργο με έναν τρόπο μεταδραματικό και νομίζω ότι λειτούργησε πολύ καλά. Δεν πιστεύω ότι η παράσταση θα έβγαινε εύκολα μόνο με δράση…
… έγινε πιο άμεσο το έργο, επικοινωνεί καλύτερα με το κοινό.
Ήταν κι αυτό στις δυσκολίες. Πώς θα εναλλάσσεται το έργο από την αφήγηση στη δράση χωρίς να μπερδεύεται ο θεατής.
Προσωπικά θεωρώ ότι ήταν έξυπνη επιλογή η κωμωδία. Μέσα από τους κώδικές της περάσατε επιτυχώς όλα τα μηνύματά του έργου.
Ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό.
Ποια θεωρείς την πιο δυνατή στιγμή του έργου; Όχι όταν το έγραφες, αλλά όταν το είδες στη σκηνή.
Προσωπικά με συγκινεί η στιγμή που ξαναβρίσκονται οι τέσσερις φίλες και αποφασίζουν να κοιμηθούν όλες μαζί. Είναι η στιγμή που σηματοδοτεί την αλλαγή από το ατομικό στο συλλογικό. Επίσης, είναι κάτι που κάναμε με τις φίλες μου.
Μετά το «Metoo» πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα στον χώρο σας;
Πιστεύω ότι έχουν βελτιωθεί τα πράγματα, τουλάχιστον στον χώρο εργασίας. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι που έχουν εξουσία το σκέφτονται δυο φορές να φέρουν μια γυναίκα σε δύσκολη θέση. Υπάρχει, βέβαια, μεγάλο περιθώριο βελτίωσης. Ξέρεις, ακούγονται ακόμα φωνές που λένε όλα αυτά είναι υπερβολές, αμάν με την πολιτική ορθότητα, θα ποινικοποιήσουμε το φλερτ κτλ. Αν αυτά τα αφήσεις να ακούγονται, τότε το αποτέλεσμα θα είναι αντίθετο απ’ αυτό που επιδιώκεις. Πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε alert, σε εγρήγορση, όλοι!
Ταυτότητα παράστασης
«Αυτές που δεν προλάβατε» [έως 11/4]
Στο πρώην βιομηχανικό πάρκο ΠΛΥΦΑ
Κείμενο / Σκηνοθεσία: Δανάη Λιοδάκη
Πρωτότυπη μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς
Σκηνικά / Κοστούμια: Νικόλας Κανάβαρης
Κινησιολογία: Στάλη Συμεών
Σύνθεση ήχου: Παύλος Κατσιβέλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Δάφνη Λαζαροπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Κασσάκος
Εικαστική επιμέλεια επικοινωνίας: Δημήτρης Βασδέκης
Φωτογραφίες προβών / Σχεδιασμός αφίσας: Αντώνης Χρήστου
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παίζουν: Μαριέλα Δουμπού, Άλκηστις Ζιρώ, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Παναγιώτα Παπαδημητρίου.
Διάρκεια: 80 λεπά.
Εισιτήρια: 10-15 ευρώ.
Ημέρες παραστάσεων: Δευτ, Τρ, στις 21:00
