Jako: Ταξίδι δίχως τέλος! (vid)
Η εσωτερική αναζήτηση πάει κάπως έτσι: Δώσε έναν ορισμό για τη μουσική του δρόμου. Σκέφτεσαι. Μα, όλα είναι δρόμος. Όχι, όχι, όχι! Αυτή η έκφραση δεν χωρά σε στούντιο κι αν το κάνει είναι μόνο από ανάγκη. Δεν μιλάς για λίγο. Κάνεις τον διαχωρισμό, ξεχωρίζεις, ακούς ξανά και ξανά. Καταλήγεις. Ένας είναι ο λόγος που από τις ασύνορες αυλές ξεκινά και σε αυτές καταλήγει. Ναι, ραπ λέγεται και είναι σαν το σώμα που δεν σταματά μεταμορφώνεται. Η εξέλιξη είναι κοινός τόπος σε αυτό το σχήμα. Και όλα κυλούν και αλλάζουν και στην ουσία τους μένουν ίδια στον δρόμο. Εντάξει, η περιγραφή είναι σωστή και κάπου εκεί κλείνεις τα μάτια και πατάς το play. Όχι ακόμα, όχι. Η κουβέντα με τον εαυτό δεν τελειώνει έτσι. Στο ακόμη πιο απλό ερώτημα και ποιοι χωράνε σε αυτόν τον τόπο, σε αυτόν τον δρόμο; πρέπει να παρατείνεις τη συνομιλία. Τα άγνωστα-γνωστά ονόματα έρχονται με τη μορφή και την ορμή της καταιγίδας! Παλιοί, νέοι, old school, σύγχρονοι, άντρες, γυναίκες, θαύματα, παιδιά, υπογραφές-χαρακιές και ο χρόνος που τρέχει να απαιτεί το «τώρα» και το «μετά». Ε, ψάχνεις, ψάχνεις, με κάθε μέσο, σε κάθε μέσο και η τύχη σου φέρνει ένα όνομα μπροστά στην οθόνη: Jako! Η αναζήτηση, η κουβέντα, σταματά. [η φωτό από τη σελίδα του στο Spotify]
Σαν τον Άιβερσον!
Η περίπτωση του εν λόγω ράπερ αφορά το ταξίδι, το ταξίδι του δρόμου. Δεν είναι τυχαίο ότι ονόμασε το EP του «Roadtrip». Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι στο τραγούδι «Πίσω κάθισμα» υπάρχει ο στίχος: Αν χρειαστεί θα περάσω από πάνω σου σαν να είσαι ο Lue και να είμαι ο Iverson, μην έχεις αυταπάτες. Και εδώ η εκτίμηση για τον καλλιτέχνη ανεβαίνει απότομα. Και εδώ το πνεύμα του δρόμου μέσα από το μεγαλύτερο αλάνι του μπάσκετ. Και εδώ bling bling και ο δημιουργός να φλεξάρει με το σωστό ύφος (στο πρόσωπό σου), τον σωστό στίχο. Και… Εντάξει, ας συνεχίσουμε ορθολογικά ή μήπως όχι; Μένουμε, λοιπόν, στο ένας εναντίον ενός και στην crossover συμπεριφορά του Jako. Αυτός ο καλλιτέχνης «σπάει» κάθε αντίσταση. Ο λόγος -το σώμα του δηλαδή- ακολουθεί το δοσμένο μονοπάτι και ξαφνικά εκτινάσσεται σε σημείο που δεν περιμένεις, δεν μπορείς να προβλέψεις. Ξέρετε, είναι οι ρίμες και τα flow και αυτός ο ράπερ χειρίζεται και τα δύο με σιγουριά και εκρηκτικότητα. Ξέρει πού θέλει να πάει, πώς να πάει και δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να τον σταματήσει. Και δεν είναι μόνο το «Πίσω κάθισμα», αλλά κι άλλα πολλά. Ακούστε το «Bonazza» και θα καταλάβετε.
Αναφορά στο μέλλον
Ο Jako θα μας δώσει σπουδαίες δουλειές. Ναι, αναφορά στο μέλλον και αυτό γιατί μας έχει δώσει την εικόνα του! Πέρα από το EP, τα σινγκλ του είναι ψηφίδες ενός εν εξιλέξει δίσκου. Κομμάτια που έχουν ατόφιο τον καλλιτεχνικό του χαρακτήρα και διαφέρουν ουσιαστικά, στη λεπτομέρεια. Ακούς το «Invidia» και χαλαρώνεις, ταξιδεύεις, πνοές ηλεκτρονικές και υγρές, πιανιστικές, αντηχήσεις. Ακούς το «Dogs of Berlin» και το ωμό, το boom bap και ίσως κάτι από τραπ και όλα ισορροπούν τέλεια. Ακούς το «Ktdr» και μέσα στον ανυποχώρητο μονόλογο χωρά η ανεμελιά. Ό,τι κι αν ακούσεις είναι προσεκτικά σχεδιασμένο, υπολογισμένο, διαμορφωμένο. Κι αν θες να κρίνεις, αξιολογήσεις, την πηγή του ταλέντου του, το πώς «φτύνει» τις ρίμες, παρακολούθησε το live στο Dozen Sessions και θα καταλάβεις τι παίζει με αυτόν τον ράπερ. Ο Jako συνδυάζει το κλασικό με τα σωστά σχηματισμένο μονοπάτια του νέου. Ένα άλλο σημείο που αξίζει να αναφερθεί είναι οι συνεργασίες του: Kazal, Δημήτρης Κουφουδάκης, Electabaz, Septimo, Andriko… O Jako είναι ράπερ που δεν έχει όρια, ψάχνει τα ιδιαίτερα μπιτ, δουλεύει πολύ τον στίχο και προσέχει όσο λίγοι το flow. Όπως έχει πει και στο Dozen αυτό είναι ραπ πολλαπλών ταχυτήτων και μεις αφηνόμαστε στους ρυθμούς του.
