Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς: Έκρηξη αδρεναλίνης!
Ο παρεξηγημένος Ζλάταν. Θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του. Δεν είναι. Ο «πνιγμένος» στο «εγώ» του. Ούτε αυτό είναι. Ούτε το εγώ και ο εαυτός μου. Γενικά, ό,τι ξέρετε γι’ αυτόν είναι λάθος! Ο Σουηδός δεν ήθελε να κερδίζει, ήθελε να μάθει να κερδίζει. Έχει διαφορά. Δεν ήθελε να βάζει γκολ, ήθελε να φτιάχνει την κατάσταση πριν και μετά το γκολ. Δεν ήθελε μόνο χρήματα. Ήθελε χρήματα κι έναν σκοπό. Δεν ήθελε να πατά γκάζι με το πανάκριβο αυτοκίνητό του για να κάνει επίδειξη. Ήθελε την ταχύτητα για να απομονώνεται, να χάνεται και να ηρεμεί. Δεν ήθελε να είναι σκληρός και αλαζόνας, ήθελε να ανακαλύπτει τα όρια του εαυτού του και των άλλων. Ήθελε να είναι στην κορυφή, αφού πρώτα τον είχαν αμφισβητήσει, τον είχαν αποτρέψει, του είχαν πει «αυτό είναι αδύνατο!». Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς ήξερε ότι υπήρχε ήττα, απογοήτευση, αποθέωση, κέρδος, ζημιά, ήττα, νίκη, αποδοκιμασία… τα πάντα υπάρχουν στο ποδόσφαιρο και όλα έχουν σημασία, όλα είναι ασήμαντα, όλα είναι δεκτά αρκεί να σε κατακλύζει η αδρεναλίνη. Αν αυτή είναι κάπου στον χώρο, στο μυαλό και στο σώμα, τότε όλα θα γίνουν. Και κάπως έτσι χαράχτηκε και διαμορφώθηκε η καριέρα του μεγάλου Ζλάταν.
Γνήσια αυτοβιογραφία
Το βιβλίο «Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Αδρεναλίνη. Όσα ποτέ δεν είπα» (Εκδόσεις Ψυχογιός, μετάφραση Γιώργος Κασαπίδης) είναι μια γνήσια αυτοβιογραφία. Το συνοδευτικό επίθετο δεν είναι τυχαίο. Δεν αρκεί να μιλά και να γράφει το ίδιο άτομο. Πρέπει μέσα από τον λόγο να περνά ο χαρακτήρας του αυτοβιογραφούμενου. Πρέπει στις σελίδες να υπάρχει αλήθεια και καμία υπερβολή. Ε, εδώ τα έχουμε όλα! Ο Σουηδός -που πρόσφατα αποσύρθηκε- έχει φροντίσει να περάσει στις 245 σελίδες του βιβλίου καθετί που όρισε και ορίζει την προσωπικότητά του. Δεν κρύβεται, δεν φοβάται να δείξει όλα αυτά που είδαμε στο γήπεδο, όλα αυτά που τον συνόδευσαν και συνοδεύουν, όλα αυτά που νομίζαμε ότι ξέραμε. Στην αυτοβιογραφία του αποκωδικοποιεί τις κινήσεις και τις συμπεριφορές του. Αν αναρωτιέστε «γιατί το έκανε αυτό; Γιατί το είπε αυτό;» εδώ υπάρχουν οι απαντήσεις. Η «Αδρεναλίνη» είναι από την αρχή ως το τέλος Ζλάταν και θα το καταλάβετε πολύ καλά διαβάζοντάς το.
Γενναιόδωρο και χορταστικό
Ο τρόπος που έχει χωρίσει το υλικό είναι έτσι κατανεμημένος ώστε να κλείνει κάθε στιγμή της καριέρας του που τον σημάδεψε. Δεν αρκείται, όμως, μόνο στις ωραίες, γλαφυρές, περιγραφές, αλλά αποκαλύπτει και πράγματα που ελάχιστοι γνώριζαν. Παράδειγμα. Οι λεπτομέρειες της διένεξης με τον Λουκάκου είναι και απολαυστικές και αποκαλυπτικές. Ο τρόπος που πήρε εκδίκηση από τον Ματεράτσι έχει αγωνία, περιπέτεια και το γνωστός ύφος του Ζλάταν. Άλλο επεισόδιο. Όταν χρειάστηκε να ανέβει σε μηχανή μεγάλου κυβισμού, συνοδηγός, για να προλάβει υποχρέωση της ομάδας του. Βέβαια, υπάρχει η ευαίσθητη πλευρά (οικογένεια, φιλίες) και η αναζήτηση κινήτρου για καθετί που έκανε και θέλει να κάνει. Η ανάγνωση δεν κουράζει και τα κεφάλαια είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να παρέχουν ακριβώς αυτό που χρειάζεται να μάθει ο αναγνώστης. Η αφήγηση κυλά εύκολα και το τελικό αποτέλεσμα είναι γενναιόδωρο και χορταστικό. Και επειδή δεν μπορούμε να βάλουμε τελεία χωρίς να παραθέσουμε κάποια λόγια του, ιδού ποιο είναι το νόημα του βιβλίου: Εντάξει, παραδίνομαι. Είμαι θεός, αλλά ένας θεός που γερνάει. Είμαι σαράντα χρονών και έχω δυο γιούς. Σ’ αυτή την ηλικία συνήθως τραβάς μια γραμμή και κάνεις το άθροισμα. Αυτό είναι το νόημα του βιβλίου.
