Η δαιμονισμένη φωτιά της Θεσσαλονίκης: «Αν κατεβαίναμε πιο χαμηλά, ο κινητήρας του αεροπλάνου θα έσκαγε από την ζέστη» (vid)

Οι καπνοί έπνιγαν και σκέπασαν τη Θεσσαλονίκη, σαν σήμερα το 1917. Η φωτιά έκαιγε για δεύτερη μέρα με αποτέλεσμα να καεί ολοσχερώς ένα σημαντικά μεγάλο μέρος της πόλης που είχε σκοτεινιάσει, αλλά δεν είχε έρθει μήτε το βράδυ, μήτε είχε συννεφιάσει.

Το εικονογραφικό υλικό που διασώθηκε και προέρχεται στο σύνολό του από ένα χειροποίητο αναμνηστικό άλμπουμ με τίτλο «Incendie de Salonique, 18-19 Août 1917», αποτυπώνει το μέγεθος της καταστροφής.

Σύμφωνα με τον συλλέκτη φωτογραφιών Δρ. Ρόντερικ Μπέιλι, του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ένας από τους φωτογράφους της Βρετανικής Δύναμης Θεσσαλονίκης ήταν και ο Έρνεστ Μπάουρυ.

Όπως διαβάζουμε στη Μηχανή του Χρόνου, το καλοκαίρι του 1917 ο Έρνεστ Μπάουρυ υπηρετούσε ως λοχίας στη Θεσσαλονίκη με το 17 Σμήνος, μια μονάδα αναγνώρισης του Βασιλικού Σώματος Ιπταμένων. Ήταν αυτός λοιπόν που τράβηξε τις μοναδικές φωτογραφίες από το βρετανικό αεροσκάφος, με τη Θεσσαλονίκη από κάτω να φλέγεται.

«Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από ύψος περίπου 3.000 ποδών (900 μέτρα). Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τηλεφωνική επικοινωνία ανάμεσα στον πιλότο και τον παρατηρητή και καθώς πετούσαμε επάνω από την Θεσσαλονίκη, έκανα νόημα στον πιλότο μου ζητώντας του να κατέβει στα 2.000 πόδια (600 μέτρα).

Αρνήθηκε να το κάνει και όταν επιστρέψαμε μου είπε πως αγνόησε τα νεύματα μου διότι αν είχαμε κατέβει χαμηλότερα ο κινητήρας θα εκρηγνυόταν από την ζέστη. Στα 3.000 πόδια η ζέστη ήταν αισθητή, αλλά το πιο εντυπωσιακό στοιχείο της πυρκαγιάς από ψηλά, ήταν η τεράστια στήλη καπνού που ανέβαινε από την καιόμενη πόλη.

Κάναμε συνεχώς κύκλους ώστε να βρισκόμαστε κόντρα στον άνεμο και ήμουν υποχρεωμένος να βγάζω τις φωτογραφίες μου πάντα από το πλαϊνό της μηχανής καθώς πετούσαμε μέσα στον καπνό. Περάσαμε ανάμεσα από σύννεφα καπνού και ξαναγυρίσαμε για μια ακόμα πτήση προς τη φορά του ανέμου», είχε πει ο ίδιος.

Οι φωτογραφίες αέρος, όπως και αυτές που τραβήχτηκαν από το έδαφος επίσης από τον βρετανικό στρατό, αργότερα πουλήθηκαν στους στρατιώτες ως αναμνηστικά. Όλα τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από αυτές τις πωλήσεις, δωρήθηκαν σε ένα Ταμείο ανακούφισης των πυρόπληκτων!