Οι άνθρωποι του σκύλου (vid)
Το νερό δεν λέει ποτέ ψέματα, ποτέ! Μα, μιλάει το… Μην το πεις και μην αφήσεις τη λογική να σου κλείσει τα μάτια. Και ναι, το υγρό στοιχείο, αυτό το διάφανο, απέραντο φύλλο ανέμου, έχει τη δική του γλώσσα. Δεν καταλαβαίνω. Ξέρω, είναι δύσκολο, αλλά ας πάμε στη θάλασσα. Κάνε δυο βήματα μέσα και στάσου. Κοίτα την επιφάνεια και… ορίστε! Όλα είναι εκεί, όλα κρύβονται και νιώθουν ασφάλεια, όλα σιωπούν και την ελπίδα τους αφήνουν στο νερό. Το μόνο που βλέπω είναι το πρόσωπό μου, ο εαυτός μου. Ακριβώς! Ο υγρός καθρέφτης, ο γεμάτος αλμύρα και αθόρυβους μάρτυρες, ήσυχους, βλέπει και δείχνει τα πάντα. Κι αν για σένα είναι η δροσιά που εισπράττεις όταν πέφτεις στο απέραντο μπλε, για κάποιους είναι η πρώτη ή τελευταία μέρα της ζωής τους. Το λέω έτσι, ήρεμα, ακύμαντα, δεν θέλω να δίνω ένταση, γιατί έμαθα ότι στον βυθό υπάρχει οδύνη, κλάμα και αθώα βλέμματα χαμένα. Και όλα αυτά γιατί μου τα λες τώρα; Τώρα άκουσα το αλύχτισμα του σκύλου, πριν λίγο τον είδα στην ακτή και κατάλαβα. Τι… κατάλαβα ότι είδε τα εκατομμύρια μάτια του βυθού και τη γέννηση των τσακισμένων υπάρξεων. Κάποιος τον φώναξε, «Αράφ!», και τα φώτα άναψαν, η παράσταση -η ζωή δηλαδή- ξεκινούσε. Το «Αράφ» σας περιμένει στο θέατρο «Αποθήκη».
Αγγίζοντας την ανοιχτή πληγή του μεταναστευτικού-προσφυγικού
Ο Γιάννης Τσίρος δεν φοβάται να ακουμπήσει την ανοιχτή πληγή του μεταναστευτικού-προσφυγικού και αυτή του η τόλμη γίνεται ένα σπουδαίο κείμενο. Η πένα του αντλεί από το σταθερό μπλε/μαύρο της θάλασσας και από το γάβγισμα ενός σκύλου! Το «Αράφ» αφηγείται την ιστορία του ζώου που σώθηκε από πνιγμό. Αφηγείται την ιστορία αυτών που τον έσωσαν από την ασφυξία. Και ο σκύλος γρυλίζει, κλαίει, θέλει να σπάσει τα δεσμά του, θέλει να κουνήσει παιχνιδιάρικα την ουρά του. Ο σκύλος είναι ο άνθρωπος και ο άνθρωπος είναι ο σκύλος. Εκεί που βρίσκεται, δεμένο και προφυλαγμένο (;), εκεί μπορεί να βρεθεί και ο άνθρωπος, αυτός που πάντα ταξιδεύει και πάντα ψάχνει ένα σπίτι, μια αγκαλιά, ένα χάδι, μια φροντίδα. Ο Τσίρος μας δίνει μια αλληγορία για κάτι που είναι εδώ, σήμερα, είναι πάντα εδώ: την αέναη μετακίνηση των ανθρώπων και τη διαρκή αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο. Και το κάνει με τον πιο απλό, μα ουσιαστικό, εύστοχο, τρόπο. Δυο φίλοι που έχουν βγει για ψάρεμα βλέπουν το τετράποδο να παλεύει με τη θάλασσα. Είναι μόνο του. Το σώζουν και μετά αναλαμβάνουν τη φροντίδα του. Από δω και πέρα ξεκινά η ιστορία, το «Αράφ». Κι όταν τελειώνει το έργο αναρωτιέσαι, τελικά, ποιος χρειάζεται φροντίδα; Αυτός που σώζεται ή αυτός που σώζει;
Πολυδιάστατο κείμενο
Βρισκόμαστε σε ένα νησί του Αιγαίου. Σε ένα μήνα ξεκινά η τουριστική σεζόν και ο ξενοδόχος προετοιμάζεται. Είναι αυτός που μαζί με τον φίλο του, τον κηπουρό, έσωσαν τον σκύλο. Το ζώο βρίσκεται κλεισμένο σε μια αποθήκη. Ο ξενοδόχος ακολουθεί τις εντολές της κτηνιάτρου και την περιμένει για να μεταφέρουν το σκυλί στο καταφύγιο ζώων. Θα χρειαστούν, όμως, και τη βοήθεια του κηπουρού. Το ζώο πρέπει να στειρωθεί πριν γίνει η μεταφορά. Από δω ξεκινούν οι διαφωνίες και αναπτύσσεται μια αποκαλυπτική διαλεκτική. Στο ξεγύμνωμα των χαρακτήρων και στις δύσκολες ομολογίες θα συμβάλλει και η πίεση που ασκούν φιλοζωικές οργανώσεις. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και κανείς δεν είναι αυτό που δείχνει, εκτός -ίσως- από την κτηνίατρο. Το τέλος ανήκει στην ανθρωπιά που όλοι έχουμε μέσα μας.
Η σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη «συνομιλεί» άριστα με το κείμενο. Ο σκηνοθέτης δείχνει ότι έχει καταλάβει απόλυτα τον συγγραφέα. Η σκηνοθετική καθοδήγηση αναδεικνύει το εύρος και τον πολυδιάστατο χαρακτήρα του κειμένου. Οι τρεις ηθοποιοί έχουν την ελευθερία και τον τρόπο να δώσουν άμεσα και απλά την πολυπλοκότητα των προσώπων που ερμηνεύουν. Υπάρχει σκηνική χημεία και ισορροπία μεταξύ της Ράνιας Σχίζα, του Ιωσήφ Πολυζωΐδη και του Φώτη Λαζάρου. Δεν εντοπίσαμε τίποτα περιττό στις ερμηνείες τους, μόνο σιγουριά και ηρεμία. Στο αξιόλογο αποτέλεσμα συμβάλλει καθοριστικά το σκηνικό (έχει αναλάβει και τα κοστούμια) της Νατάσσας Παπαστεργίου. Λειτουργικό και αξιοποιήσιμο σε όλες του τις πλευρές. Η μουσική σύνθεση (Κώστας Νικολόπουλος) χρησιμοποιείται όσο πρέπει και εκεί που πρέπει. Το ίδιο ισχύει και για τους φωτισμούς (Βασίλης Κλωτσοτήρας). Το «Αράφ» θα σας συγκινήσει, θα σας δώσει με ακρίβεια την εικόνα ενός διαχρονικού προβλήματος και θα σας κάνει να χαρείτε το θέατρο. Η συνεργασία, οι γεμάτες ακρίβεια ερμηνείες, η ατσάκιστη αφήγηση, το μεγάλο σκηνικό, όλη η δράση και η εικόνα του θεάτρου, όλα εδώ.
Ταυτότητα παράστασης
«Αράφ»
Στο θέατρο «Αποθήκη» [έως 17/12]
Κείμενο : Γιάννης Τσίρος
Σκηνοθεσία : Γιώργος Παλούμπης
Σκηνικά – Κοστούμια : Νατάσσα Παπαστεργίου
Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Μουσική σύνθεση : Κώστας Νικολόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτα Παπαδημητρίου
Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου : Μαριάνθη Ράδου
Οργάνωση παραγωγής: Χρυσαντίνα Κουλουμπού
Παίζουν: Ράνια Σχίζα, Ιωσήφ Πολυζωίδης, Φώτης Λαζάρου
Παραγωγή : Αθηναϊκά Θέατρα & Artinfo
Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων
Τετάρτη : 20:00
Πέμπτη – Παρασκευή : 21:00, Σάββατο : 21:15
Κυριακή : 18:00
Τιμή εισιτηρίου:
Τετάρτη- Πέμπτη - Παρασκευή
18€ κανονικό - 15€ μειωμένο (φοιτητικό- ανέργων- παιδικό έως 12 ετών- ΑΜΕΑ χωρίς κινητικά προβλήματα)
Σάββατο - Κυριακή
20€ κανονικό- 17€ (φοιτητικό- ανέργων- παιδικό έως 12 ετών- ΑΜΕΑ χωρίς κινητικά προβλήματα)
Εισιτήρια: more.com by viva
https://www.more.com/theater/theatro-apothiki/araf/
– Artinfo.gr & 211.1000.365 – 2109213310
Για ομαδικές κρατήσεις : κ. Κώστας Μπάλτας 6972217952
