H Expe στο Gazzetta: «Οι ραπ καλλιτέχνες μιλούν γι’ αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας» (vid)
- «Στα 18, πριν δώσω πανελλαδικές, είπα στους γονείς μου ότι θέλω να γίνω ράπερ»
- Πώς βγήκε το «Ρεφρενού»
- «Στιχουργικά λειτουργώ, κυρίως, βιωματικά»
- «Σε αυτή τη δουλειά πειραματίστηκα αρκετά»
- «Στο χιπ-χοπ τα έχουμε όλα»
Η αφορμή για την κουβέντα με την Expe ήταν το καινούργιο της άλμπουμ, το «Σνακ». Η αιτία ήταν άλλη. Η ράπερ αυτή έχει φωνάρα και ξεχωριστό ύφος που σε κερδίζει αμέσως. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα του κομματιού ξέρεις ότι αυτή είναι η Expe. Χρειάζεται άλλη αιτία; Όχι βέβαια! Το όνομά της είναι Ακριβή και είναι μονάκριβη. Χαίρεσαι να μιλάς μαζί της, σε κάνει να την ακούς με προσοχή. Μας μίλησε, μεταξύ άλλων, για τη νέα της δουλειά, για τον άκρως ανταγωνιστικό χώρο της ραπ, για το πώς ξεκίνησε, για τα ψευδώνυμα των ραπ καλλιτεχνών, για πως βγήκε το «Ρεφρενού»… Την ευχαριστούμε πολύ.
Ποιος στίχος σου θα μπορούσε να περιγράψει τη μέχρι τώρα πορεία σου, να σε χαρακτηρίζει; Το έχεις σκεφτεί;
(γέλια) Όχι, δεν το έχω σκεφτεί.
Είσαι αρκετά χρόνια στον χώρο, δεν είσαι χθεσινή.
Ναι. Βέβαια, τα τρία τελευταία το κάνω πιο σοβαρά, επενδύω περισσότερο σε αυτό. Ξέρεις, λειτουργώ εντελώς DIY (σ.σ do it yourself), δεν έχω από κάπου βοήθεια. Η χρηματοδότηση είναι όλη δική μου!
Μπράβο σου!
Θέλει πολύ σθένος να προχωράς με αυτόν τον τρόπο. Τώρα, για την αρχική ερώτηση που μου έκανες… Αυτά είναι ρευστά. Μπορεί να πω κάτι τώρα και μετά από δύο μήνες να κάνω κάτι άλλο και να πω αυτό με χαρακτηρίζει τώρα. Γενικά, όλα όσα κάνω τα νιώθω. Αν πρέπει να μείνω σ’ ένα στίχο, στον καινούργιο μου δίσκο, το Σνακ, λέω σε μια φράση ή νικάς ή νικούν/αν δεν κοιτάς σε αδικούν. Αυτό είναι κάτι που υπάρχει στη σκέψη μου και έχει να κάνει με την πίεση που σου προκαλεί ο χώρος. Πρέπει να αποδεικνύεις ότι είσαι καλή και πάντα να προσέχεις τι συμβαίνει γύρω σου. Βρίσκεσαι σε μια διαρκή αναστάτωση, νιώθεις ότι κάποιος προσπαθεί να σε δυσκολέψει.
Εννοείς στη δουλειά σου;
Ναι, στη δουλειά μου.
Σε κρίνουν διαρκώς;
Είναι πολύ ανταγωνιστικό το πλαίσιο και χρειάζεται να είσαι συνέχεια με τις κεραίες ανοιχτές για να βλέπεις τι συμβαίνει, για να μην σε πιάσουν κορόιδο.
Υπάρχει τόσο μεγάλος ανταγωνισμός;
Ναι και το νιώθω.
Δεν εννοώ μόνο τον υγιή ανταγωνισμό
Τον αθέμιτο λες.
Ναι. Μπορεί δηλαδή κάποιος/α να σκεφτεί «δεν γουστάρουμε την Expe, ας τη βάλουμε, λοιπόν, στο περιθώριο»;
Ναι, σίγουρα! Κοίτα, εγώ προσπαθώ για ομοψυχία, ομόνοια, γιατί είμαι τέτοιος τύπος. Ωστόσο, αυτή η μουσική βιομηχανία απαιτεί να είσαι πιο σκληρός.
«Στα 18, πριν δώσω πανελλαδικές, είπα στους γονείς μου ότι θέλω να γίνω ράπερ»
Δεν μιλάμε μόνο για τα beef.
Όχι, για όλα! Από το ποιος θα σε πάρει στη δουλειά, στο live, στο φεστιβάλ, να εκπροσωπήσεις ένα brand… Δεν είναι μόνο τα προσωπικά. Εγώ προσωπικά δεν έχω με κανέναν και νομίζω ότι δεν έχει και κανείς μαζί μου. Και να έχει δεν το έχει εκφράσει δημόσια.
Εντάξει, τα beef τα βλέπω…
…ρηχά.
Ναι, μια φάση τύπου «περνάμε καλά, αλλά όχι να κλιμακωθεί, να σκοτωθούμε».
Όχι μωρέ! Και γω πια δεν είμαι πιτσιρίκι να ασχολούμαι με τέτοια. Τώρα θα ασχοληθώ με το αν υπάρχει κάποιος που δεν θέλει να πάρω μια δουλειά, για διάφορους λόγους. Από το γεγονός ότι είμαι γυναίκα, μέχρι επειδή δεν με γουστάρει.
Πότε είπες «με αυτό θα ασχοληθώ επαγγελματικά»;
Στα 14-15 έγραφα στίχους και ήμουν σε crews, labels. Βέβαια, το label δεν ήταν με την έννοια που ξέρουμε, δεν είχε νομική υπόσταση. Ξέρεις, ήταν αυτό που λέγαμε μεταξύ μας, ως έφηβοι. Ήμασταν παρέα 25 ατόμων και αυτό μας άρεσε να κάνουμε. Στα 18, πριν δώσω πανελλαδικές, είπα στους γονείς μου ότι θέλω να γίνω ράπερ.
Και τι είπαν;
Στην αρχή μου είπαν ξέρεις, πρέπει να το σκεφτείς καλά αυτό. Δεν με απέτρεψαν. Στο τέλος μου δήλωσαν εντάξει, κάνε ό,τι πιστεύεις, αλλά οι συνέπειες είναι δικές σου.
Τίμιο.
Ναι. Μέχρι 21-22 ήμουν πολύ ενεργή. Τότε ένιωσα ότι πρέπει να σπουδάσω. Φυσικά υπήρχε ο κοινωνικός παράγοντας που πάντα σου λέει με τον τρόπο του πρέπει να έχεις ένα χαρτί.
Ακόμη και τώρα γίνεται αυτό;
Όταν εγώ ήμουν 18, το 2013, υπήρχε αυτό το πράγμα. Γενικά υπάρχει, δεν νομίζω ότι έχει σταματήσει.
Εκτός από την οικογένειά σου, σου έλεγε και κάποιος άλλος ότι πρέπει να σπουδάσεις; Κάποιος κοντά στο οικογενειακό περιβάλλον, η γειτονιά…
Ναι! Αυτό σου λέω. Στην οικογένειά μου δεν υπήρχε αυτή η πίεση τόσο πολύ. Στις παρέες μου, στους γείτονες, στον παππού, τη γιαγιά, εκεί ήτανε η πίεση.
Εντάξει, αυτοί το λένε από αγάπη, καλοπροαίρετα.
Ναι μωρέ, αλλά όπως και να χει αυτό το απορροφάς, το εκλαμβάνεις ως πίεση. Σπούδασα, λοιπόν, μουσική τεχνολογία, τραγούδι… Εξάλλου τραγουδίστρια είμαι. Αυτά είναι τα χαρτιά μου (γέλια).
Φωνάρα!
Ευχαριστώ, ευχαριστώ.
Πώς βγήκε το «Ρεφρενού»
Από εκείνη την εποχή τι θυμάσαι; Τότε που ήσουν 14-18 και έκανες παρέα με τους φίλους σου.
Τα βλέπαμε τελείως ρομαντικά, ουτοπικά, τα πράγματα. Πιστεύαμε ότι εμείς οι 20 φίλοι θα είμαστε για πάντα μαζί, crew. Περνούσαμε, όμως, πολύ ωραία και αυτό είναι που κρατάω. Περνούσαμε καλά, με τη μουσική στο επίκεντρο. Όλοι ασχολούνταν με κάποιο τρόπο με τη μουσική, όλοι ήταν ράπερ.
Περνάγατε ωραία, ξέδινες.
Ναι, φουλ! Κάναμε τα live μας, αυτόνομα.
Στα πρώτα σου ακούσματα ποιοι σε επηρέασαν; Ξέρω ότι ήταν τα «Ημισκούμπρια».
Ναι, τους άκουσα όταν ήμουν Δ΄Δημοτικού.
Έχεις κάνει και βίντεο κλιπ μαζί τους.
Ναι, μετά από πάρα πολλά χρόνια. Με…
… τον Μεντζέλο.
Ναι, και ήταν συγκινητικό γιατί με αυτούς ξεκίνησα να ακούω ραπ και τα έφερε έτσι η ζωή να συνεργαστούμε. Βέβαια, από σπόντα βγήκε η συνεργασία. Εγώ ήμουν στο στούντιο για δική μου δουλειά και κάποιος μου είπε ότι υπάρχει ένα ρεφρέν και χρειάζονται γυναικεία φωνή. Ε, πήγα και το είπα. Κλασικό αυτό για μένα. Από κει βγήκε και το ρεφρενού.
Και αναρωτιόμουν πώς προέκυψε αυτό.
Πήγαινα στο στούντιο να κάνω τις δικές μου δουλειές, του crew, να γράψω τα κουπλέ μου, τα ρεφρέν, τα φωνητικά και οι άνθρωποι του στούντιο μου έλεγαν ξέρεις, έχω αυτό το κομμάτι που μπορείς να κάνεις ένα ουυυυ. Ή εδώ που έχω αυτή τη φράση κανονικά τη λέει γυναίκα, θες να την πεις εσύ; Ε, και εγώ δεχόμουν.
Και έτσι βγήκε το «ρεφρενού».
Ναι, τους βοήθησα όλους.
Εκτός από «Ημισκούμπρια» ποια ήταν τα υπόλοιπα ακούσματά σου στην αρχή;
Από το εξωτερικό πολύ hot ήταν ο Eminem, o 50 Cent, οι Black Eyed Peas…
Από Ελλάδα;
Βόρεια Αστέρια, ΖΝ, Βήτα Πεις… Με αυτούς ξεκίνησα. Μετά άρχισα να το ψάχνω κι άλλο. Άκουσα και FFC, Παρεμβολές… Αυτά ήταν τότε τα πιο παλιά.
Ήθελες δεν ήθελες έμπαιναν στα ακούσματά σου.
Ναι, φυσικά. Υπήρχε και τότε η πληροφορία να ψάξεις προς τα πίσω.
Τώρα με την ανάπτυξη του Διαδικτύου μπορείς να ψάξεις πολύ περισσότερο.
Βέβαια. Δεν ξέρω, όμως, ποιος έχει τη διάθεση να το κάνει. Στη Ελλάδα, πάντως, 30 χρόνια έχουμε ιστορία στο είδος.
Θα ψάξεις να δεις τι γίνεται στις ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Γαλλία…
Ναι, τώρα το κάνεις πολύ πιο εύκολα. Απλώς, τώρα είναι πιο μεγάλος ο όγκος της πληροφορίας.
Ψάχνοντας καλλιτέχνες του εξωτερικού μπορείς να πάρεις στοιχεία απ’ αυτούς;
Σαφώς. Αναζητείς αυτά που σου αρέσουν, σου ταιριάζουν. Βέβαια, μέχρι να βρεις αυτό που θες μπορεί να ξοδέψεις πολύ χρόνο.
«Στιχουργικά λειτουργώ, κυρίως, βιωματικά»
Τι σε χαρακτήριζε ως ραπ καλλιτέχνιδα στην αρχή και τι τώρα; Ή είναι το ίδιο;
Δεν νομίζω ότι είναι το ίδιο. Από μικρή προσπαθούσα να βάλω πιο πολύ μελωδία στα κουπλέ μου. Οπότε, φαινομενικά, είναι κάτι που με χαρακτηρίζει, με κάνει να είμαι μελωδική ράπερ. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κομμάτια μου που δεν έχουν καθόλου μελωδία, είναι πιο boom bap.
Μερικά είναι πιο επιθετικά.
Ναι, έχουνε κάποιο ξύλο. Αυτό γίνεται τελείως συνειδητά. Λέω βαριέμαι να γράψω μελωδία. Θα γράψω boom bap, old school rap.
Στο στιχουργικό τι σε εμπνέει; Είναι πάντα αυτό που βιώνεις, όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας;
Ναι, στιχουργικά λειτουργώ, κυρίως, βιωματικά. Μερικές φορές, βέβαια, δεν χρειάζεται να το βιώνω εγώ σαν Ακριβή. Μπορεί να δω κάτι στον ευρύτερο κύκλο μου, είτε στον δρόμο, και να με εμπνεύσει.
Τα ψευδώνυμα στον χώρο της ραπ λειτουργούν και ως αlter ego; Είναι μια περσόνα που σε βοηθάει να λες πράγματα και να κρύβεσαι πίσω απ’ αυτό; Ή δεν πάει έτσι;
Φαντάζομαι θα μπορούσε να γίνεται κι αυτό. Μιλώντας για τον εαυτό μου θα σου πω ότι η Expe δεν απέχει και πολύ από μένα. Απλώς, καμιά φορά σκέφτομαι ότι την πλάθω κιόλας. Είναι στην ουσία μια αμφίδρομη διαδικασία. Δηλαδή, μέσω αυτού που φτιάχνεις προσπαθείς να φτιάξεις και τον δικό σου εαυτό. Δεν είναι, όμως, κάτι που προβάλλεις για να κρυφτείς. Νομίζω ότι αφορά πτυχές του εαυτού σου που τις φωτίζεις περισσότερο. Είναι κάτι που θέλεις να το κάνεις και σε σένα.
Σου δίνει μεγαλύτερη καλλιτεχνική ελευθερία να εκφράζεσαι ως Expe;
Ναι, ναι. Βέβαια, επειδή είχα κάνει μεγάλη παύση, όταν ξεκίνησα ξανά σκεφτόμουν μήπως ρε συ να αλλάξω ψευδώνυμο; Ή μήπως να μη χρησιμοποιήσω κανένα και να μείνω με τ’ όνομά μου, Ακριβή; Τελικά δεν άλλαξα. Το έχω και τόσα χρόνια. Θα πω και πάλι ότι δεν κρύβεσαι πίσω απ’ αυτό, απλώς προσπαθείς να δώσεις στο εγχείρημα σου κάποιες πλευρές που μέχρι τώρα δεν τις έχεις φωτίσει.
«Σε αυτή τη δουλειά πειραματίστηκα αρκετά»
Το «Σνακ» είναι το τέταρτο άλμπουμ;
Ναι.
Πόσο εύκολο ήταν να κάνεις ολοκληρωμένες δουλειές;
Ήταν πολύ εύκολο. Να πω την αλήθεια δεν σκεφτόμουν από την αρχή να το κάνω όλο αυτό τόσο σοβαρά. Ήμασταν στην καραντίνα, κλεισμένοι μέσα, και αφού είχα χρόνο άρχισα να γράφω. Κάποια στιγμή, λοιπόν, επικοινώνησα με έναν φίλο μου και του είπα ρε συ, έχω γράψει κάποια κομμάτια. Να τα κάνουμε ένα αλμπουμάκι;
Είναι πολύ εύκολο πια.
Ναι.
Δεν είναι ότι χρειάζονται πολλά χρήματα.
Εντάξει, χρειάζονται κάποια χρήματα, αλλά δεν είναι ποσό που δεν μπορείς να βρεις. Φυσικά, όλα έχουν να κάνουν με τις ποιότητες που θες να έχεις στα κομμάτια σου. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος. Δεν μπορείς να βγάλεις άλμπουμ επειδή το ηχογράφησες στο κινητό! Μια μέτρια ποιότητα στην αρχή μπορείς να την έχεις, να τη βρεις. Έτσι συνέβη και σε μένα. Τώρα, βέβαια, δεν μπορώ να ακούσω τον πρώτο μου δίσκο από στιχουργικής άποψης, τεχνικά είναι πολύ καλός. Είμαι σε φάση τι σκεφτόσουνα;
Είχε αποδοχή;
Είχε ανέλπιστα καλή αποδοχή. Εγώ πίστευα ότι θα φτάσω τα δύο χιλιάδες views, αυτά ήταν τα στάνταρ μου. Έλεγα εντάξει μωρέ, ποιος θα το ακούσει;
Και τα κάνεις όλα μόνη σου! Μήπως, όμως, είναι αναγκαίο να υπάρχει μια εταιρεία να σε εκπροσωπεί;
Στην αρχή δεν είναι. Για τη μετέπειτα πορεία, όμως, είναι. Το θέμα έχει να κάνει με τις δικές σου επιλογές, τα δικά σου ζυγίσματα, τις ισορροπίες που θες να κρατήσεις, τι μπορείς να θυσιάσεις στο βωμό της συνεργασίας με μια εταιρεία. Και στην τελική, πρέπει να δεις τι εταιρεία είναι αυτή που σε θέλει. Και γω αν βρω μια εταιρεία που συμβαδίζουμε καλλιτεχνικά, πάει με τα νερά μου, τότε με τα χαράς! Θα φύγει κι ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου. Ξέρεις, όσο μεγαλώνει αυτό που κάνεις δεν μπορείς να το διαχειριστείς εύκολα. Όλο αυτό γίνεται πιο βαρύ και πρέπει να ασχολείσαι μόνο με αυτό και στο βιοποριστικό κομμάτι. Εγώ δεν ζω απ’ αυτό, μακάρι να τα καταφέρω. Μέχρι τότε, όμως, για να συνεχίσω να δημιουργώ πρέπει να κάνω και κάτι άλλο επαγγελματικά. Ε, όλο αυτό μου τρώει χρόνο. Συνεπώς, μια εταιρεία είναι αναγκαία, αλλά…
…να γίνει με τους όρους σου.
Ναι! Για να συνεργαστείς με μια εταιρεία πρέπει να νιώθεις πρώτα απ’ όλα εσύ καλά. Αυτό δεν είναι και τόσο συνηθισμένο. Υπάρχουν, βέβαια, εταιρείες που είναι μια χαρά.
Πόσο καιρό ετοίμαζες το «Σνακ»;
Το ετοίμασα πολύ γρήγορα. Το έγραψα τον Ιούνιο και Ιούλιο-Αύγουστο ηχογραφήσαμε. Σεπτέμβριο τελειώσαμε με τις μίξεις και το mastering. Και το βγάλαμε!
Τι προσδοκίες έχεις γι’ αυτό;
Δεν ξέρω, δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο. Σε αυτή τη δουλειά πειραματίστηκα αρκετά. Και τι εννοώ; Δεν υπάρχει καθόλου boom bap, αν και μ’ αρέσει πολύ, όπως και όλα τα old school πράγματα, ενώ χρησιμοποίησα πολύ autotune.
Ντριλ;
Όχι, δεν υπάρχει καθόλου. Έχω δώσει dance hall, άφρο χαρακτηριστικά σε 2-3 τρακ. Αυτό είναι καινούργιο entry στη δική μου γκάμα.
Έχεις σκεφτεί καριέρα στο εξωτερικό;
Όχι.
Δεν παίζει για Έλληνα;
Αν τραγουδάς ελληνικά τι να κάνεις;
Πρέπει να το γυρίσεις στον αγγλικό στίχο.
Αν το κάνεις έχεις να συναγωνιστείς εκατομμύρια ράπερ. Το μόνο που μπορείς να κάνεις ως Έλληνας είναι κάποια feat με κάποιον άλλο καλλιτέχνη. Κάνουμε κατά καιρούς με Αλβανία, Γαλλία, χώρες με hot ραπ σκηνή, αλλά αυτό εν είδει συνεργασίας χωρών.
«Στο χιπ-χοπ τα έχουμε όλα»
Γιατί η ραπ έχει τόσο μεγάλη αποδοχή από τους νέους;
Νομίζω ότι συνδέεται με την τεράστια επιτυχία του είδους στο εξωτερικό. Έτσι, πέρασε και δω. Να πω, όμως, ότι στο εξωτερικό ακούνε ραπ και πιο μεγάλοι άνθρωποι.
Μας ταίριαξε λοιπόν.
Ναι, σαφώς και μας ταίριαξε και σίγουρα έχει να κάνει και με τους ανθρώπους που το εκπροσωπούν. Οι ραπ καλλιτέχνες γράφουν, μιλούν, γι’ αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας.
Εκφράζουν τις ανησυχίες του κοινού;
Σίγουρα και υπάρχει μεγάλη γκάμα γραψίματος. Θες να γράψεις για επιθετικό, για κοινωνικό, για κατάθλιψη, για ερωτικό, για σατιρικό, υπάρχουν όλες οι πλευρές. Υπάρχουν τα πάντα στη ραπ για τον οποιονδήποτε. Θέλεις να ακούσεις για το κυρίαρχο αρσενικό που μαχαιρώνει; Έχουμε! Θες να ακούσεις καταγγελτικό στίχο για το κοινωνικό/πολιτικό γίγνεσθαι; Υπάρχει! Θες να ακούσεις για ερωτική απογοήτευση; Έχουμε! Κανένα άλλο είδος μουσικής δεν εκφράζει όλα αυτά. Στα άλλα θα βρεις λίγο κοινωνικό/πολιτικό, στο έντεχνο, κανά λαϊκό και ερωτικό. Αυτά! Στο χιπ-χοπ τα έχουμε όλα. Νομίζω το χιπ-χοπ, η ραπ, έχει τον δυναμισμό που ένας έφηβος θέλει να νιώσει. Δεν το λέω για καλό ούτε για κακό. Απλά έτσι είναι. Και γω όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι να τραγουδάω κομμάτια που ήταν πολύ αθυρόστομα, λέγανε πράγματα απρεπή, αμφιλεγόμενα. Έλεγα από μέσα μου πω-πω, κοίτα να δεις, βρίζω τώρα εγώ! Το χιπ-χοπ μπορεί να συμπεριλάβει τα πάντα και ιδιαίτερα στο μουσικό επίπεδο. Υπάρχουν κομμάτια που αντλούν από τα παραδοσιακά μας ακούσματα. Είναι πολύ συμπεριληπτική μουσική η ραπ.
Τα social media, οι πλατφόρμες, έχουν βοηθήσει έτσι; Τα παραδοσιακά ΜΜΕ σας έχουν τελείως εκτός. Αν δεν υπήρχαν τα νέα μέσα θα έπρεπε να περιμένεις να σε καλέσει κάποιος σε κανά ραδιόφωνο που μπορεί να έπαιζε τέτοια μουσική.
Ναι, τα παραδοσιακά μέσα μετά βίας ασχολούνται. Στην underground φάση όμως, τα μέσα που δραστηριοποιούνται εκεί βοηθάνε. Ξέρεις, στη ραπ μπορείς να μιλήσεις για τα πάντα και ίσως μερικά απ’ αυτά να ενοχλούν τα mainstream media. Έτσι, δεν μας προβάλλουν. Το σέβομαι, αλλά υπάρχει πολύ κόσμος εκεί έξω που δεν αντιδρά έτσι και μας ακολουθεί. Εξάλλου, το χιπ-χοπ δεν ήταν για να γίνει εμπορικό, απλά συνέβη. Βέβαια, τα τελευταία 2 χρόνια αναγκαστικά φαίνεται να ασχολούνται -τα παραδοσιακά ΜΜΕ- με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, προσπαθώντας πάντα να φέρουν το ραπ μπροστά στο ανίδεο κατά πλειοψηφία φιλοθεάμων κοινό πιο εξευγενισμένο και στρογγυλεμένο, που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα του χιπ χοπ, της ραπ μουσικής όλο αυτό. Λέγονται τρελές ανακρίβειες και τονίζονται λάθος πλευρές λόγω άγνοιας και αμάθειας από ανθρώπους που δεν έχουν κάνει τον κόπο να μελετήσουν τι και πως.
Θα κάνεις live εμφανίσεις για το «Σνακ»;
Ναι, θα γίνουνε live. Σε ένα, ενάμιση μήνα θα κάνουμε την παρουσίαση εδώ στην Αθήνα και λογικά και στη Θεσσαλονίκη. Θα παίξουμε τα κομμάτια μας, νέα και παλιά…
…και το «Τζάνεμ».
Ναι, ναι και το Τζάνενμ. Μου το ζητάνε και δεν το έχω παίξει ποτέ live. Σε μία από τις τελευταίες μου εμφανίσεις με ρωτάγανε το Τζάνεμ θα το πεις; Το Τζάνεμ θα το πεις; Θα το πω κάποια στιγμή, το χω στο μυαλό μου. Σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα.
Την Expe την ακούτε σε Youtube, Spotify
