Still.Vi: Σε βρίσκει όπως το κύμα την ακτή (vid)
Η φωνή αυτή έρχεται από τον βυθό της θάλασσας και μας κοιτάζει από την κορυφή του κύματος. Πόσο ποιητικό είναι όλο αυτό; Αν άγγιζε τον ουρανό και τις αχτίδες του ήλιου, θα ήταν η απόλυτη ποίηση. Και όμως, το προσπαθεί. Στην αφήγηση βρίσκεται το μυστικό. Η ζωή και ο θάνατος εκεί, πάνω-κάτω, και αυτή η καλλιτέχνιδα να αφηγείται… Το κάνει με λόγια που γράφει, γράφει, γράφει και το ένα καλύπτει το άλλο και όλα μαζί γίνονται ένας χείμαρρος συναισθημάτων, ανησυχιών, σκέψεων, ενοράσεων, δεύτερων φωνών, δυνατών ψιθύρων και σιωπών που κραυγάζουν. Η καλλιτέχνιδα αυτή ξέρει να ειρωνεύεται, να βάζει στην τσέπη το αθώο γέλιο του μικρού παιδιού και να αγκαλιάζει τους λαϊκούς μύθους που μας συντροφεύουν, μας τρομάζουν, μας διαπαιδαγωγούν. Και ξέρετε τι άλλο κάνει αυτή η καλλιτέχνιδα; Επιμένει, ναι αυτό το πολύ απλό. Επιμένει να μένει σε αυτό που κανείς δεν περιμένει, επιμένει στον δικό της τρόπο μεταφοράς της πρόζας. Άμεση η συγγένεια με τη ραπ, αλλά εδώ έχουμε έναν dark λυρισμό που μας κάνει κομμάτια και τονίζει τα σύνορα των υπάρξεων μας. Αυτή η καλλιτέχνιδα δεν θα μπορούσε να βγει στο ψεύτικο φως των προβολέων. Σε βρίσκει -απανωτές εκρήξεις στα αυτιά και στο μυαλό- όπως το κύμα την ακτή. Σε χαϊδεύει και σε γρατζουνάει την ίδια στιγμή. Αυτή είναι η still.vi.
Αποκατάσταση του μαύρου
H Still.Vi είναι η φλόγα που τρεμοσβήνει, είναι η αποκατάσταση του μαύρου. Όταν πιάνει το μικρόφωνο η ποίηση θα φτερουγίσει και τους καθαρούς ουρανούς θα ραγίσει. Ξέρετε ποιο στοιχείο της φύσης αντιπροσωπεύει; Το νερό. Και δεν είναι η βιολογική ανάγκη, αλλά η απειλή της ξηρασίας που την καθιστά τόσο σημαντική. Κι αν δεν θέλετε να ανοίξετε το στόμα, ξαπλώστε και εστιάστε στο ταβάνι και στις παγερές διακλαδώσεις του. Η Still.Vi δεν χορεύει στο φτερό του καρχαρία, μα στη λάμα του μαχαιριού που κόβει το ψωμί. Και να, προσπαθεί να ματώσει και δεν το καταφέρνει. Πώς να κοπείς με το μαχαίρι που κόβει το ψωμί; Τα σημάδια, όμως, είναι εκεί, είναι αυτά που λένε πως ό,τι γίνεται underground μένει underground. Εκεί ζει, σέρνεται και γεύεται τις σκόνες και τα χώματα η πρωτοπορία, ο πειραματισμός, η εμπροσθοφυλακής της Τέχνης. Εκεί κινείται η Still.Vi. Και δεν χρειάζεται να θυμάστε καμία μέρα, ούτε να ανοίξετε βεντέτα με κανέναν. Κάθε μέρα, ώρα, λεπτό, η δημιουργία της είναι εδώ και εισβάλλει στα μάτια και το μυαλό μας. Ακούς τα κομμάτια της, ξανά και ξανά, και νιώθεις ότι στο δωμάτιο περιστρέφεται μια αναμμένη λάμπα και όταν σβήνει ανοίγεις τα μάτια και σκορπάς το φως.
Ο ψίθυρος δίπλα στο αυτί
Η Still.Vi επιβεβαιώνει ότι ο λόγος είναι παντοτινός και διαχρονικός. Ο λόγος είναι συλλαβές, αφηγήσεις, ανατροπή της πραγματικότητας και μουσική. Ακούγοντας τα κομμάτια της καταλαβαίνεις ότι ο ρυθμός που συνοδεύει τις ιστορίες της είναι οι ιστορίες της. Ναι, υπάρχει κάτι μοναδικό, υψηλό, ευγενικό και ακαταμάχητο. Και ναι, για κάποιο λόγο νιώθεις το άγγιγμα του «The Boy». Εξάλλου, το χει πει και ο ΛΕΞ, ακούνε του Βούλγαρη την αντιλόπη… και η ραπ βλέπει να ανθίζει ο χώρος ανάμεσα σε αυτή και στο κομμάτι που ξεσπά η επιθυμία να διηγηθείς τα εσωτερικά σου μονοπάτια. Η καλλιτεχνική δημιουργία της Still.Vi έχει τον τρόπο να εισχωρεί στον κρυφό σου κόσμο. Τα τραγούδια της είναι ο ψίθυρος δίπλα από το αυτί σου, είναι το πιο γλυκό και τρομακτικό παραμύθι που άκουσες ποτέ. Δεν χρειάζεται να επεξεργαστείς τα όσα σου δίνει, μόνο να τα κρατήσεις πρέπει. Ο ποιητικός λόγος και η ποιητική αφήγηση υψώνονται πάνω σε άθραυστα «μπιτ», ενισχύονται από τη λάμψη που αφήνει πίσω της η πρώτη εικόνα και οι στίχοι… Οι στίχοι είναι αυτοί που συνεχίζουν από κει που το άφησαν η Γώγου, ο Γκόρπας, ο Ηλίας Πετρόπουλος. Η ραψωδία της αστικής περιπλάνησης, ο καημός του flaneur, αυτά αντιπροσωπεύει η σπάνια καλλιτέχνιδα που λέγεται Still.Vi. Αναζητήστε τη σε Spotify, YouTube και δεν θα είστε πια μόνοι σας.
