Ultra: Απόλυτη εμμονή (vid)
Η τύπισσα αυτή θα μπορούσε να φορά κίτρινη φόρμα, κίτρινα παπούτσια με μαύρες ρίγες και να κρατά το πιο κοφτερό σπαθί του κόσμου. Ναι, αυτή που τα βάζει με όλους και kill, kill, kill. Παρωχημένη η αναφορά στον Ταραντίνο; Παραχωρημένη η Ούμα Θέρμαν; Παρωχημένη η ενσωμάτωση της κουλτούρας του τότε με το σήμερα; Θα μπορούσαμε να σκορπίσουμε πολλά «ναι», όμως… όχι! Με θαυμαστικό, πείσμα και επιμονή. Και ξέρετε γιατί; Διότι εδώ, ρίμες, flow, ύφος, μπιτ, λάμπουν πάνω στο ζεστό μέταλλο της φωνής και της απεύθυνσης. Το παιχνίδι δεν έχει περιορισμούς και κάθε αντίπαλος δεκτός. Αυτή η ράπερ όμως δύσκολα πιάνεται. Την ακούς και φαντάζεσαι ότι έχει το σίγουρο πάτημα του αιλουροειδούς, την ταχύτητά και την ευλυγισία του. Και εκεί που νομίζεις ότι η νωχέλεια είναι η δεύτερη φύση της, σε ξαφνιάζει με το ηχόχρωμα και τον τρόπο που αφηγείται, βάζει τη φωνή της πάνω στον ρυθμό. Θα μπορούσε να είναι βγαλμένη από το old school βιντεοπαιχνίδι «Street Fighter». Χρώματα, λάμψη, απρόβλεπτες κινήσεις και αναρίθμητοι συνδυασμοί χτυπημάτων. Αυτή η ράπερ το τρέχει με πολλούς τρόπους. Σπριντ και μαραθώνιος και τα λόγια της σαν ατσάλι σκάνε στο κεφάλι. Εδώ το ραπ προσπαθεί να πιάσει τα όρια του, εδώ ακούμε την Ultra. [σ.σ η φωτογραφία από τον λογαριασμό της στο Spotify]
Παίζει ασταμάτητα
Φαντάσου την εξής σκηνή. Βράδυ, και συ αράζεις, η ανία σε καθηλώνει. Σκρολάρεις στο κινητό και παρακαλάς τον αλγόριθμό να σου στείλει κάτι καλό, κάτι να σε ντοπάρει, να σε στείλει στους δρόμους με τον ισχνό φωτισμό και τις υψηλές ταχύτητες. Αφήνεις ένα, δύο, τρία, αναρίθμητα αποτυπώματα πάνω στο γυαλί και σχεδόν απελπίζεσαι. «Σκάει» το πρώτο κομμάτι. Και δεν κάνεις επαφή για να φύγει η εικόνα. Το δάχτυλο ψάχνει την ένταση και δυναμώνεις. Πλέον δεν κάθεσαι, ετοιμάζεσαι. Στέλνεις ένα, δύο, τρίa «DM» και μια πλατεία σε περιμένει. Η φωνή μένει, καρφώνεται σαν αστέρι που έπεσε στο σώμα της γης με χίλια. Φροντίζεις στο μαύρο της νύχτας και στο ασθενικό κίτρινο του τεχνητού φωτός να βρεις λίγο χρώμα. Πολύχρωμα παπούτσια, στιλπνό μπουφάν σε όλα τα φωτεινά χρώματα του κόσμου, παντελόνι φόρμας, φούτερ που γουστάρεις και έφυγες. Το κομμάτι παίζει σε λούπα και μόλις φτάνεις στο σημείο συνάντησης λες: καλά ρε σεις, πόσο γαμάτο είναι αυτό που ακούμε; Δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Η Ultra σε έχει βρει. Η εμμονή μαζί της είναι η θεραπεία και καμιά αρρώστια δεν σε πιάνει. Το ραπ εδώ δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Και όταν βρεις τη στιγμή της εκπνοής, αυτή θα κρατήσει λίγο παραπάνω.
Σε κάνει κομμάτια
H Ultra έχει πάθος για το τρέξιμο, κάνει αγωνιστικό αθλητισμό στις υπεραποστάσεις. Κάπως έτσι ακούγεται ο τρόπος που ραπάρει. Τα δύο κομμάτια της που κυκλοφορούν ανήκουν δικαιωματικά στο ραπ του δρόμου. Το flow της σε διαλύει σε χίλια κομμάτια, έχει το κατάλληλο ύφος -κανείς δεν με σταματά-, ο στίχος αναδεικνύει την α καπέλα ερμηνευτική, σκηνική, προσέγγιση και οι ανάσες της είναι εκεί, «πατάνε» γερά στο μπιτ και το αποτέλεσμα είναι εθιστικό. Όταν ακούσετε τα «All Eyez On Me» και «Focus», θα καταλάβετε την τόλμη και το θράσος του ανίκητου παίκτη. Η Ultra είναι τυχερή στην παραγωγή (prod. By Tnanasimos). Οι δεξιότητές της φαίνονται καθαρά. Όπως διαβάζουμε στο σημείωμα στον λογαριασμό της στο Spotify, …κάνοντας σε να vibeαρεις με τα κομματιά της. Ακριβώς αυτή είναι η αίσθηση. Οι δική της παλμοί, η δική της ατμόσφαιρα, σε αρπάζουν και σε ταρακουνάνε, περνάς καλά και δεν σε νοιάζει τίποτα. Αυτή η πλευρά της ραπ μένει ατόφια και με τη φρεσκάδα που απαιτείται. Αν θέλει μπορεί να μας δώσει πολλά η Ultra. Αθόρυβη, σίγουρη, αποτελεσματική, ακαταμάχητη.
*Ακούτε την Ultra στο Spotify
