Το αρχιτεκτονικό θαύμα της Πανόρμου: Ο λόγος που δεν υπάρχει ο αριθμός 13 στο ασανσέρ του κτιρίου (vid)
Στους πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας, ένα κτίριο στη διασταύρωση της Πανόρμου και της Ριανκούρ έχει τραβήξει τα βλέμματα των τουριστών, όχι μόνο για την επιβλητική του παρουσία, αλλά και για μια ιδιότυπη παράδοση που διατηρεί, μια παράδοση που μοιράζονται πολλά κτίρια της εποχής του σε όλο τον κόσμο.
Για πρώτη φορά φέτος το καλοκαίρι, οι Αθηναίοι είχαν την ευκαιρία να ανέβουν στην ταράτσα του εμβληματικού «γίγαντα» στην περιοχή των Αμπελοκήπων για ένα δροσιστικό κοκτέιλ με πανοραμική θέα 360 μοιρών σε όλο το λεκανοπέδιο. Στους δύο τελευταίους ορόφους του Πύργου Απόλλων, έχει αναπτυχθεί ένα μοντέρνο και κομψό all day concept με την ονομασία «Deos», το οποίο περιλαμβάνει επίσης μια πισίνα που είναι γνωστό ότι κατασκευάστηκε κατά την αρχική ανάπτυξη του κτιρίου, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ μέχρι σήμερα.
Κατασκευασμένος την εποχή που ίσχυε ο αναπτυξιακός νόμος 395/68 της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ο οποίος ήρε τους περιορισμούς δόμησης, ο Πύργος Απόλλων ολοκληρώθηκε το 1973. Κατείχε υψηλές προδιαγραφές για την εποχή του, με ύψος 80 μέτρα και εσωτερικά χωρισμένος σε δύο πτέρυγες, καθεμία από τις οποίες ήταν εξοπλισμένη με ένα ζεύγος ανελκυστήρων για την αποτελεσματική εξυπηρέτηση των ενοίκων του.
Σύμφωνα με τη mixanitouxronou, κατά τα αποκαλυπτήριά του τη δεκαετία του 1970, το «θηρίο» στη συμβολή των οδών Πανόρμου και Ριανκούρ προκάλεσε έντονο σχολιασμό. Έκτοτε, και για δεκαετίες που ακολούθησαν, ο Πύργος Απόλλων ήταν το ψηλότερο κτίριο κατοικιών στη χώρα, ένας τίτλος που σύντομα θα ξεπεραστεί από τους ουρανοξύστες που κατασκευάζονται στο Ελληνικό.
Ο μύθος πίσω από τον 13ο όροφο
Δεν πρόκειται για αστικό μύθο, όπως διαπίστωσαν όσοι επισκέφθηκαν τον Πύργο Απόλλων: ο αριθμός 13 απουσιάζει από όλα τα κουμπιά των ανελκυστήρων του κτιρίου. Όπως σε πολλές πολυώροφες κατασκευές εκείνης της εποχής, ιδίως σε ξενοδοχεία και κτίρια κατοικιών, ο 13ος όροφος παραλείφθηκε για προληπτικούς λόγους, με αποτέλεσμα η αρίθμηση των ορόφων να κάνει απευθείας άλματα από το 12 στο 14.
Αν και μπορεί να φαίνεται αφελές, αυτή η δεισιδαιμονία ακολουθεί μια πρακτική που ξεκίνησε από τους Αμερικανούς αρχιτέκτονες στις αρχές του 20ού αιώνα και τους ουρανοξύστες πρώτης γενιάς στη Νέα Υόρκη. Αρχικά, η συμβουλή ήταν να χτίζονται κατασκευές με λιγότερους από 13 ορόφους για να αποφεύγεται η «επισκίαση των γειτονικών κτιρίων».
Αυτό το μείγμα σύγχρονης εκλέπτυνσης και πανάρχαιας δεισιδαιμονίας αποτελεί παράδειγμα του μοναδικού χαρακτήρα του αρχιτεκτονικού τοπίου της Αθήνας.
