Η Ultra στο Gazzetta: «Όλο το κομμάτι της ραπ το έχω μέσα μου πολύ αγνά» (vids)
- «Στο ραπ, για μένα, χρειάζεται να αποτυπώνεις αυτό που ζεις, το τι είσαι ως άνθρωπος, τις εμπειρίες σου»
- «Έχω και το girly στοιχείο γιατί αυτή είμαι»
- «Οι γυναίκες ράπερ είναι αμέτρητες και κάνουν σοβαρό ραπ»
Το ραπ παιχνίδι απαιτεί αντοχή, καλή φυσική, πνευματική, κατάσταση και ομορφιά. Ομορφιά στον λόγο, στους τρόπους και στην ψυχή. Ναι, μπορείς να είσαι επιθετικός και σίγουρος και την ίδια στιγμή όμορφος και καλόψυχος. Τέτοια περίπτωση είναι η ράπερ Ultra, κρατήστε το όνομα. Υγιές σώμα, πνεύμα και όλες οι αποστάσεις μπορούν να καλυφθούν. Η συγκεκριμένη είναι ανερχόμενο ταλέντο στη ραπ σκηνή. Εκτός από τη σκηνή θα τη βρείτε και στον στίβο, στις υπεραποστάσεις. Δέχτηκε να μας μιλήσει και την ευχαριστούμε πολύ.
Πώς προέκυψε το όνομα; Είναι κάτι ιδιαίτερο;
Το όνομα προέρχεται από τον αθλητισμό. Το αγώνισμα στο οποίο αθλούμαι είναι οι υπεραποστάσεις. Αυτό στ’ αγγλικά μεταφράζεται ως Ultra-Distances. Άνθρωποι από τον χώρο του αθλητισμού, φίλοι, πριν καν ξεκινήσω το ραπ, με φώναζαν Ultra. Έτσι, δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ και πολύ. Η αλήθεια είναι ότι το Ultra με χαρακτηρίζει και ως άνθρωπο. Αυτό το υπέρ, το όλα ή τίποτα, μου ταιριάζει απόλυτα.
Το «όλα ή τίποτα» δεν είναι λίγο βαρύ; Το αντέχεις;
Είναι βαρύ και μερικές φορές δεν το αντέχω.
Αν έρθει το «τίποτα»…
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλά σκαμπανεβάσματα ψυχολογικά. Παρ’ όλα αυτά, δεν αγαπώ τίποτα μεσοβέζικο.
«Στο ραπ, για μένα, χρειάζεται να αποτυπώνεις αυτό που ζεις, το τι είσαι ως άνθρωπος, τις εμπειρίες σου»
Για να ασχοληθείς με το ραπ χρειάζεται γερό στομάχι; Πρέπει να έχεις σωματικά, πνευματικά εφόδια για να αντέξεις;
Δεν θεωρώ ότι αυτό είναι απαιτούμενο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να το κάνεις από την ψυχή σου, να το κάνεις με αλήθεια. Στο ραπ, για μένα, χρειάζεται να αποτυπώνεις αυτό που ζεις, το τι είσαι ως άνθρωπος, τις εμπειρίες σου. Από κει και πέρα θέλει συνέπεια. Για μένα, λόγω προγράμματος και άλλων υποχρεώσεων, αυτό είναι δύσκολο. Και εδώ έρχεται πάλι το όλα ή τίποτα. Τι εννοώ; Ή θα βγάλω αρκετά κομμάτια ή θα μείνω εκτός. Αν είναι να κάνω κάτι θέλω να το κάνω με τους δικούς μου όρους. Όσον αφορά το γερό στομάχι, νομίζω ότι παντού χρειάζεται.
Όταν ξεκίνησες, ποιες ήταν οι αντιδράσεις που εισέπραξες; Και δεν στέκομαι στο φύλο.
Το πρώτο κομμάτι που έβγαλα, το Focus, πήγε παραπάνω από καλά, τουλάχιστον απ’ αυτό που περίμενα εγώ. Αναφέρομαι σε προβολές και σχόλια που έλαβε. Εγώ από τον κόσμο πήρα αγάπη. Λίγα ήταν τα άσχημα σχόλια. Διαπίστωσα ότι με αγκάλιασε και ο χώρος και οι ακροατές. Μέσα απ’ αυτό γνώρισα ανθρώπους που δεν ήξερα. Ήρθα σε επαφή με άτομα που άκουγα, θαύμαζα…
Από τους ομοτέχνους σου είχες καλές αντιδράσεις;
Νομίζω πως ναι. Πολλοί απ’ αυτούς μου το έδειξαν και έμπρακτα. Με κάλεσαν να παίξω σε live. Έχω παίξει σε μεγάλα live που δεν το περίμενα. Έχω βγάλει μόνο δύο κομμάτια και έχω παίξει σε 20 live! Όλο αυτό δείχνει ότι με αποδέχονται, ότι τους αρέσει αυτό που κάνω.
«Έχω και το girly στοιχείο γιατί αυτή είμαι»
Τι πιστεύεις ότι τους αρέσει; Ο χαρακτήρας σου; Το καλό σου flow;
Από τις λίγες κουβέντες που έχω ακούσει…
Ρωτάω, γιατί όπως είπες έχεις βγάλει μόνο δύο κομμάτια. Θα μπορούσε κάποιος να πει «γιατί να την καλέσουμε;».
Ναι, καταλαβαίνω τι λες. Στην ουσία, στα live παίζω κυρίως ακυκλοφόρητα κομμάτια. Παίζω τα δύο γνωστά και όλα τα υπόλοιπα είναι τραγούδια που ο κόσμος δεν ξέρει! Βέβαια, μετά από τόσα live, το κοινό θα έχει μάθει και τα ακυκλοφόρητα. Τώρα, σχετικά με αυτό που ρώτησες, τι τους αρέσει σε μένα. Αυτό που έχω ακούσει είναι ότι τους αρέσουν πολύ τα αντιθετικά στοιχεία που διαθέτω ως άνθρωπος και ως ράπερ.
Πρέπει να σε έχουν γνωρίσει για να εντοπίσουν αυτό που λες.
Αυτοί που με ξέρουν καλά, γνωρίζουν ότι κάνω πράγματα που δεν συνδέονται μεταξύ τους. Είμαι ράπερ στην underground σκηνή, κάνω αθλητισμό και διατηρώ με τον αδελφό μου ψητοπωλείο στο Νέο Κόσμο! Αυτό που τους κάνει εντύπωση σε μένα, αυτό που έχω ακούσει, στον κόσμο της ελληνικής ραπ σκηνής, είναι ότι δεν προσπαθώ να μπω στο παιχνίδι με τα στεγανά του χώρου, δεν το παίζω ότι είμαι… αντράκι. Έχω και το girly στοιχείο γιατί αυτή είμαι. Όσον αφορά τη μουσική, έχω λάβει καλά σχόλια. Συνεπώς, τους αρέσει και αυτό κομμάτι. Ωστόσο, κακά τα ψέματα, παίζει ρόλο και η εμφάνιση. Έχει τύχει να ακούσω χώνεις καλά και δεν κάνεις σαν άντρας! Σεξιστικό; Περίεργο;
Απ’ αυτό που λες βγαίνει, έμμεσα, ένα στερεότυπο. Κάποια που είναι ωραία δεν μπορεί να ραπάρει;
Όχι, δεν το αναφέρω απ’ αυτή την άποψη. Πολλές κοπέλες που ασχολούνται με το είδος, είναι λίγο πιο χύμα, πιο επιθετικές. Εγώ δεν είμαι αυτός ο άνθρωπος. Στερεοτυπικό ναι, αλλά έχει τύχει το ακούσω αυτό που σου είπα. Και αυτός που το είπε το έλεγε με το σκεπτικό είναι καλό για σένα, θα σε βοηθήσει αυτό.
«Οι γυναίκες ράπερ είναι αμέτρητες και κάνουν σοβαρό ραπ»
Τα στερεότυπα πρέπει να σταματήσουν; Βάζω και τους άντρες σε αυτό. Οι άντρες δηλαδή πρέπει να είναι σκληροί, βαρύμαγκες;
Σίγουρα. Οτιδήποτε στερεοτυπικό πρέπει να εκλείψει.
Είναι βέβαια και οι καταβολές του είδους.
Ναι και γι’ αυτό είναι δύσκολο να εξαλειφθούν όλα. Μάλιστα, κάποια χαρακτηρίζουν και τη μουσική. Από την άλλη, από τη δική μου εμπειρία, και πώς έχω ξεκινήσει, που δεν έχω σχέση με στερεότυπα, υπάρχουν και παραδείγματα που δεν πατάνε σε στερεοτυπικό υπόβαθρο.
Προσπάθησε κανείς να σου επιβάλλει, έστω και έμμεσα, κάτι στερεοτυπικό;
Όχι, ποτέ! Αυτό έχει να κάνει και με τα όρια που βάζεις.
Ως νέα καλλιτέχνιδα μπορείς να επιβάλλεις όρια; Δεν είναι πιθανό μια εταιρεία να σου πει «να φέρεσαι έτσι»;
Όχι, όχι, για μένα. Εγώ είμαι στη HotBox και στη Nofucksgiven και δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο. Το να βάλεις τα όρια σου δεν έχει να κάνει με το πόση εμπειρία έχεις στον χώρο. Το κάνεις από την αρχή.
Ο χώρος έχει ανοίξει; Ναι, ήταν, και είναι, πάντα αντιστασιακός, απέναντι στην εξουσία, αλλά έχει και στεγανά. Υπάρχει, πλέον, χώρος για να εκφραστούν όλοι;
Εννοείς στη θεματολογία;
Εννοώ αν γίνονται πια δεκτές άλλες συμπεριφορές, άλλοι τρόποι σκέψης.
Ναι, έχει γίνει αυτό και το βλέπεις στο πόσες γυναίκες ραπάρουν σήμερα. Δεν θέλω να μείνω μόνο στο θέμα του σεξισμού. Οι γυναίκες ράπερ είναι αμέτρητες και κάνουν σοβαρό ραπ. Φυσικά δεν πρέπει να διαχωρίζουμε και να μιλάμε για ανδρικό και γυναικείο ραπ.
Όπως κάνει ο άντρας ραπ, έτσι και κάνεις και συ.
Ακριβώς! Έτυχε στο παρελθόν να μην υπάρχουν πολλές γυναίκες και έμεινε αυτή η αντίληψη.
Τα κομμάτια σου περιέχουν πολλά βιωματικά στοιχεία;
Ναι. Αυτό είναι που χαρακτηρίζει τη μουσική μας.
Δεν γίνεται αλλιώς.
Ναι. Ξέρεις, έχω πολλά ακυκλοφόρητα κομμάτια που μιλάνε για πιο σκληρά βιώματα που έχω ζήσει και ίσως να μην τα κυκλοφορώ επί τούτου. Στο ραπ εκτίθεσαι, αλλά αυτό είναι και ωραίο διότι κάποιος μπορεί να ταυτιστεί μαζί σου. Και γω έχω ταυτιστεί ως ακροάτρια με άλλους καλλιτέχνες.
Τα πολύ προσωπικά σου είναι ωραίο να τα βγάζεις;
Το έχω σκεφτεί αυτό που λες. Εσύ επιλέγεις τι γράφεις και τι βγάζεις προς τα έξω. Αυτό, όμως, είναι και το χαρακτηριστικό του ραπ. Να εξωτερικεύεις συναισθήματα, καταστάσεις και κάποιος/α να ταυτίζεται μαζί σου. Έχει τύχει να ακούσω άλλον ράπερ και να σκέφτομαι ότι δεν είμαι μόνη μου.
Υπάρχει αλληλεγγύη στον χώρο; Βοηθάει ο ένας τον άλλο;
Είμαι πολύ ονειροπόλα σε αυτό το κομμάτι. Θέλω να πιστεύω ότι ο ραπ χώρος έχει τις αξίες που ξέρουμε και μάθαμε από παλιά. Ξέρεις, ότι είμαστε όλοι ένα, υπάρχει αλληλεγγύη… Στην πράξη, βέβαια, ίσως να μην πάρεις αυτό που περιμένεις και η στήριξη που ήθελες να μην έρθει στον βαθμό που προσδοκούσες. Παρ’ όλα αυτά, κρατώ αυτό που σου είπα στην αρχή της απάντησης. Όλο το κομμάτι της ραπ, μέχρι τώρα, το έχω μέσα μου πολύ αγνά.
Ο λόγος που κάνεις ραπ ποιος είναι; Να έρθεις σε επαφή με άλλους ανθρώπους για να επικοινωνήσεις δικά σου πράγματα; Για τα λεφτά; Δεν είναι κακό να το κάνεις και για λεφτά.
Εννοείται! Αν μπορείς, ναι. Ο λόγος που γράφω είναι καθαρά δικός μου. Όταν γράφω κάτι και είναι δικό μου, με αφορά, είναι σαν να το ξορκίζω. Για μένα είναι ανάγκη έκφρασης. Το ραπ είναι κάτι που δημιουργείς μόνος σου και σε κάνει να νιώθεις ότι μπορείς να φτιάξεις κάτι πολύ ωραίο. Αν, τώρα, αυτό που κάνεις αγγίξει έστω κι έναν, εγώ το θεωρώ επιτυχία.
Η Αθήνα τι σου δίνει; Άλλοι τη βρίζουν, άλλοι την αγαπάνε.
Ισχύει αυτό. Είναι αμφίρροπα τα συναισθήματα για την Αθήνα.
Σου δίνει υλικό για να δουλέψεις;
Πάρα πολύ!
Σου αρέσουν πιο πολύ τα άσχημα της ή τα ωραία της;
Μετακόμισα στην Αθήνα στα 17 μου. Είμαι εδώ 7-8 χρόνια. Τον πρώτο καιρό, επειδή μεγάλωσα σε επαρχία, είχα πάθει σοκ. Δεν μου άρεσε καθόλου! Την αγάπησα όμως και τώρα δεν την αλλάζω με τίποτα. Εντάξει, κάποια στιγμή μπορεί να φύγω, να ζήσω πιο μοναχικά, αλλά τώρα, όχι. Εδώ, στην Αθήνα, έγραψα τα πιο βιωματικά μου κομμάτια. Εδώ άρχισα να κινούμαι και να βλέπω πράγματα που δεν μπορώ να τα δω αλλού.
Σου προσφέρει πολλά ερεθίσματα.
Ακριβώς!
Θα σε τραβήξει όμως, για παράδειγμα, η θέα ενός άστεγου…
Όχι, δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Μπορώ να εμπνευστώ κι από κάποιον που διαβάζει στο μετρό.
Μπορείς να εμπνευστείς δηλαδή και από κάτι όμορφο.
Ναι, αν και νομίζω ότι κερδίζουν τα άσχημα. Όταν οδηγώ με το μηχανάκι, και πρέπει να είμαι συνέχεια σε εγρήγορση, μου σκάνε τετράστιχα. Εκεί, στο μηχανάκι, συνήθως βλέπω άσχημα πράγματα.
Εκτός από τα δύο κομμάτια που έχουν κυκλοφορήσει, τα υπόλοιπα πότε να τα περιμένουμε; Είμαι σίγουρος ότι ο κόσμος θέλει πολύ να ακούσει κάτι καινούργιο από σένα.
Σχεδιάζω το επόμενο δίμηνο (σ.σ η συνέντευξη έγινε στις 15/3) να ανέβει ένα κομμάτι. Θα ήθελα να βγάλω και δίσκο, αλλά δεν πιέζομαι γι’ αυτό. Είμαι ακόμη στην αρχή και θεωρώ πως μόνο πίεση δεν χρειάζεται.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Και γω.
