Η ΑΕΚ είναι συναίσθημα...
Τα ανθρώπινα συναισθήματα είναι πολλά: Αγάπη, Ερωτας, Καψούρα, ανυπομονησία, αγωνία και τόσα άλλα.
Υπάρχει όμως και το συναίσθημα ΑΕΚ. Ναι, η ΑΕΚ είναι συναίσθημα...
Η Αθλητική Ενωση Κωνσταντινουπόλεως, από μόνη της, είναι ένα ακόμα συναίσθημα. Ρομαντικό, μοναδικό και δυνατό. Νιώθουμε ΑΕΚ.
Δεν είναι απλώς μια ομάδα ή ένα κλαμπ, ποτέ δεν ήταν, ποτέ δεν θα είναι.
Κανείς από όσους νιώθουμε ΑΕΚ δεν μπορούμε να το περιγράψουμε με λέξεις αυτό που έχουμε μέσα μας γι' αυτά τα τρία μαγικά γράμματα.
Ίσως μπορεί να περιγραφεί μόνο με κάποιες εικόνες, όπως εκείνες με τα δακρυσμένα μάτια του κάθε Ενωσίτη όταν η ΑΕΚ επέστρεψε στο σπίτι της, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ίσως...
H AEK μας έχει χαρίσει πολλές χαρές, όλες τους ιδιαίτερες, όλες τους μοναδικές, όπως κι εκείνη. Αλλά και τόσες πίκρες και το παράδοξο είναι πως κυρίως σ΄ αυτές την αγαπήσαμε περισσότερο.
Πάντα ήμασταν εκεί, την αγαπούσαμε όλο και πιο πολύ, μέρα με τη μέρα, στα πιο δύσκολά της. Όχι επειδή δεν έχουμε DNA που θέλει τίτλους (όπως ακούμε συχνά). Φυσικά τους θέλουμε. Αλλά τι να εξηγούμε τώρα σε όποιον δεν είναι ΑΕΚ;
Το να νιώθει κάποιος ΑΕΚ δεν ανταλλάσσεται με όλους τους τίτλους του κόσμου, γιατί ο μεγαλύτερος τίτλος είναι η αγάπη γι' αυτή την ομάδα.
Κι αν σε ρωτήσει κανείς «γιατί είσαι ΑΕΚ;» να του πεις «γιατί ό,τι κι αν γίνει εμείς είμαστε με τους κίτρινους. Όχι για τους τίτλους μόνο, αλλά επειδή αυτή η ομάδα είναι διαφορετική». Έτσι μου έμαθε εμένα ο πατέρας μου να αγαπάω την ΑΕΚ.
Όταν ήμουν πολύ μικρή μου εξήγησε γιατί την αγαπάει κι εκείνος. «Είχα έναν δάσκαλο και μια φορά έβγαλε μια καρφίτσα της ΑΕΚ, μου την έδωσε και μου είπε: "Εσύ θα είσαι ΑΕΚ. Γιατί ΑΕΚ σημαίνει χαμένες πατρίδες". Κι έτσι έγινα ΑΕΚ», μου είπε.
Κι εγώ τότε κατάλαβα ότι τελικά γεννήθηκα ΑΕΚ, το συναίσθημα που επηρεάζει την ψυχολογία και την καθημερινότητά μου.
Υπερβολή; Ίσως. Άλλωστε ΑΕΚ είμαστε, όλα στον υπερθετικό βαθμό τα ζούμε μαζί της.
Σήμερα, 13 Απριλίου το πιο δυνατό, το πιο όμορφο, το μοναδικό μας συναίσθημα, η ΑΕΚ μας, έχει γενέθλια και κλείνει τα 100 της χρόνια.
Και τα «100 της χρόνια είναι μονάχα η αρχή», όπως λέει και το σύνθημα.
Η επέτειος των 100 χρόνων την βρίσκει στη Νέα Φιλαδέλφεια εκεί που χτυπάει η καρδιά της, εκεί που είναι η ψυχή της. Έχει γυρίσει στο σπίτι της, που στερήθηκε για 19 χρόνια. Σ' ένα γήπεδο στολίδι.
Εκεί που όλοι φορούν τις φανέλες και τα κασκόλ, με το πιο ωραίο έμβλημα του κόσμου για να πάνε να την δουν, ενώ τα πάντα γύρω είναι κιτρινόμαυρα, αφού «παίζεις ΑΕΚαρα μου στα Φιλαδέλφεια»!
Να το ξαναπούμε: Ο Ενωσίτης υποστηρίζει μια ομάδα που η ιστορία της είναι η προσφυγιά και το έζησε ξανά (σαν οπαδός)... περιμένοντας 19 χρόνια. Και τώρα όλοι -ακόμα κι εκείνοι που την βλέπουν από ψηλά- θα γιορτάσουμε τα 100 χρόνια της στο σπίτι της, στην «Αγιά Σοφιά-Opap Arena», στην γειτονιά της.
Εκεί που την είδαμε πρώτη φορά, εκεί που μας πήγαν οι πατεράδες μας πιτσιρίκια για να μας μάθουν γιατί αυτή η ομάδα είναι διαφορετική και να μας πουν την ιστορία της.
Την μεγάλη και μοναδική ιστορία της. Την «ιστορία από την Πόλη που μας μεγαλώνει από παιδιά» και φουσκώνουμε από περηφάνια γι' αυτήν.
Τα 100 της χρόνια την βρίσκουν με παιδάκια, νέες γενιές ΑΕΚτζήδων, να φωτογραφίζονται κι εκείνα με περηφάνια μπροστά από τον Δικέφαλο Αετό.
Την βρίσκουν και μ' έναν προπονητή, με έναν ωραίο τύπο από την Αργεντινή, που τον λένε Ματίας Αλμέιδα, που της ταίριαξε και του ταίριαξε. «Η ΑΕΚ είναι κάτι πολύ βαθύ, δεν είναι απλά ποδόσφαιρο», δηλώνει μιλώντας για την Ένωση και οι οπαδοί τον θέλουν εδώ και για τα... επόμενα 100 χρόνια.
Η ΑΕΚ «θα ζήσει τόσο όσο γυρίζει η γη».
Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως, χρόνια σου πολλά...
