Αρχαία πανδημική ασθένεια βρέθηκε στο DNA αιγυπτιακής μούμιας

Τυπικά, η βουβωνική πανώλη μεταφέρεται από αρουραίους και ψύλλους, οι οποίοι ήταν αρκετά διαδεδομένοι κατά τον Μεσαίωνα και αυτό σήμαινε ότι η ασθένεια εξαπλώθηκε γρήγορα και αφάνισε τεράστιο αριθμό ανθρώπων. Ούτε ο θάνατος ήταν εύκολος, καθώς συνοδεύεται από αρκετά δυσάρεστα συμπτώματα, όπως πληγές στο δέρμα, πρησμένους λεμφαδένες και ξαφνικό υψηλό πυρετό, καθώς και από το γεγονός ότι η γλώσσα του θύματος μαυρίζει και τελικά το σκοτώνει.

Ενώ συνήθως θεωρείται ως ασθένεια του Μεσαίωνα, θα μπορούσε να έχει ακόμη παλαιότερους δεσμούς, καθώς έχει βρεθεί ότι μια αρχαία μούμια που χρονολογείται γύρω στο 1780 π.Χ. έχει ίχνη της. Το ανδρικό μουμιοποιημένο πτώμα στεγάζεται επί του παρόντος στο Museo Egizio στο Τορίνο της Ιταλίας και οι αρχαιολόγοι πήραν δείγματα για να το ερευνήσουν. Με έκπληξη διαπίστωσαν ότι ο οστικός ιστός και το εντερικό περιεχόμενο συνδέονται στην πραγματικότητα με τον Μαύρο Θάνατο. Τα δείγματα ήταν θετικά για το yersinia pestis, το οποίο είναι το βακτήριο πίσω από τη βουβωνική πανώλη.

Αυτό που κάνει την ανακάλυψη ακόμη πιο σημαντική είναι ότι είναι η πρώτη φορά που βρέθηκε εκτός της μεσαιωνικής Ευρώπης και της Ασίας. Η αρχαιολογική ομάδα εξήγησε τα ευρήματά της σε μια έκθεση στην Ευρωπαϊκή Συνάντηση της Ένωσης Παλαιοπαθολογίας, η οποία αναφέρει: «Εδώ, αναφέρουμε την παρουσία DNA του Y. pestis σε μια αρχαία αιγυπτιακή μούμια ενήλικου άνδρα από τη συλλογή του Museo Egizio στο Τορίνο της Ιταλίας. Το άτομο, το οποίο ήταν ανθρωπογενώς μουμιοποιημένο, χρονολογήθηκε με ραδιοάνθρακα από το τέλος της Δεύτερης Ενδιάμεσης Περιόδου έως την αρχή του Νέου Βασιλείου, αλλά η ακριβής προέλευσή του εντός της Αιγύπτου είναι άγνωστη.

Ο οστικός ιστός και το εντερικό περιεχόμενο που προήλθαν από τη μούμια υποβλήθηκαν αρχικά σε μια προσέγγιση μεταγονιδιωματικής με κυνηγετικό όπλο. Με τον τρόπο αυτό, ανιχνεύσαμε DNA Y. pestis και στα δύο δείγματα, υποδεικνύοντας ευρύ ιστικό τροπισμό του παθογόνου κατά τη διάρκεια μιας ήδη προχωρημένης κατάστασης εξέλιξης της νόσου. Πρόκειται για το πρώτο αναφερόμενο προϊστορικό γονιδίωμα Y. pestis εκτός Ευρασίας που παρέχει μοριακές αποδείξεις για την παρουσία πανώλης στην αρχαία Αίγυπτο, αν και δεν μπορούμε να συμπεράνουμε πόσο διαδεδομένη ήταν η ασθένεια κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου».