Ταξιδεύοντας στο σύμπαν με το «Sergei»
Το βαλς των πλανητών και η φωνή του «Hal» παγώνουν. Κάνε πίσω κύριε Κιούμπρικ, μα μην αφήνεις την κάμερα. Περίμενε τη μουσική που έρχεται μετά από τη δική σου σύλληψη. Τι; Θες να την κατηγοριοποιήσουμε; Δεν το περίμενα, αλλά ας είναι. Κρατά αυτό: αστρικό ραπ. Εντάξει, δέχομαι ενστάσεις, απορίες, ακόμα και την άρνηση. Άκου, όμως, πρώτα και μετά άκου ξανά. Οι ήχοι αυτοί, η αφήγηση αυτή, μοιάζουν με πειρατική σημαία που πέταξε για τον γαλανό ουρανό και τη μαύρη θάλασσα του ονείρου. Δεν στα λέω μπερδεμένα. Ό,τι ακούς είναι καθαρό και μελετημένο. Ό,τι ακούς δεν μοιάζει με κάτι άλλο. Οι φωνές δεν καταγγέλλουν, δεν ψάχνουν τη «μάχη» και την ανούσια κόντρα. Οι λέξεις, οι φράσεις και οι μελωδίες τοποθετούνται προσεκτικά και τα στόματα των ιστοριών ενώνονται με αυτό που ανοίγει σαν αγριεμένο φίδι που ξερνά άδειους χρόνους, φθαρμένους τόπους και ενδιάμεσους ανθρώπους. Προλαβαίνω το αβίαστο τι είναι οι… και σου λέω πως μεταξύ Γης και διαστήματος μεσολαβεί ένα κενό. Και ναι, αυτό είμαστε εμείς. Και ναι, αιωρούμαστε δεμένοι με τον ομφάλιο λώρο που ποτέ δεν κόπηκε. Είμαστε τα μπαλόνια του σύμπαντος και οι φωνές μας το ραπ του κόσμου, του γαλαξία, του προσωπικού μας αστερισμού. Κύριε Κιούμπρικ, βάλτε το «Sergei» , τον νέο δίσκο των Jolly Roger, να παίζει από δω έως την αιωνιότητα.
Διαστημικό
Ας ξεκινήσουμε με την κοινή παραδοχή. Οι Jolly Roger έχουν διακριτή ραπ ταυτότητα. Το ύφος τους είναι άμεσα αναγνωρίσιμο. Οι Jolly Roger κάνουν προσεκτικά βήματα και προσπαθούν πάντα να εξελίσσονται. Ακούγεται εύκολο, αλλά δεν είναι. Ποτέ δεν ήταν. Τα δύο πρώτα άλμπουμ, «Τα ρέστα κράτα τα» (2011), «Κενό» (2014), αξιοποιούν την αμεσότητα της ποίησης, την ομορφιά του spoken word και την πολύμορφη έκφραση ηλεκτρισμένων ήχων. Το στιχουργικό πεδίο είναι πάντα ανεξάντλητο και πάντα επεκτείνεται εσωτερικά. Ο πειραματισμός στις μελωδίες δεν σταματά και στο νέο LP, το «Sergei», το μουσικό ταξίδι πάει στο άπειρο και ακόμα παραπέρα. Ακούς την αφήγηση και αισθάνεσαι ότι τα λόγια έρχονται από έναν πλανήτη μακρινό. Οι στίχοι «πέφτουν» πάνω σου σαν σύννεφα κεντημένα με αστροβελονιές. Οι ρυθμοί φεύγουν από τον δρόμο και ανεβαίνουν σε ένα θέατρο ονείρων που η σκηνή του δείχνει την κρυμμένη πλευρά της ζωής μας. Το «μπιτ» φτιάχνει μια τρελή παρέλαση που ζητά ένα εύπλαστο flow και οι Jolly Roger ανταποκρίνονται στην ανάγκη του μοντέρνου, στην ανάγκη της συνειδησιακής ροής να εκτοξευτεί στον έξω κόσμο μας. Το «Sergei» μοιάζει να ήρθε από το διάστημα. Μοιάζει να είναι αποκολλημένο κομμάτι ενός μυστηριακού μαύρου μονόλιθου. Κύριε Κιούμπρικ μην πατάτε «stop».
Ο χορός των πλανητών
Το νέο άλμπουμ περιλαμβάνει 13 κομμάτια (2 skit) και είναι ακριβώς αυτό που περιμένεις και δεν περιμένεις από τους Jolly Roger. Η μουσική, οι ήχοι, στο παρασκήνιο είναι ο συνδυασμός ραπ ρυθμού, πρελούδιου dance electronic, psychedelic τριπαρισμάτος. Στο προσκήνιο έρχεται η καθαρή φωνή και η ευθύβολη ραπ εξιστόρηση. Το πνεύμα του freestyle «ακουμπά» στο spoken word και στη συλλογική δύναμη. Το πάθος των ερμηνευτών περισσεύει και ισορροπεί με τις απαλές και ασφαλείς συνοδευτικές μελωδίες. Ο τρόπος που ξεδιπλώνεται αυτή η ιστορία των «JR» μοιάζει με τον χορό των πλανητών στην 2001:Οδύσσεια Διαστήματος. Ηρεμία, σιγουριά και ξέφρενα ξεσπάσματα που ακούγονται πεντακάθαρα. Οι στίχοι είναι σαρκωμένοι, γήινοι και με βλέμμα προς το ανεξερεύνητο σύμπαν. Το «Sergei» είναι προσεγμένη δουλειά που ξεχωρίζει από τις προηγούμενες των Jolly Roger και ταυτόχρονα συνδέεται με αυτές! Η εξέλιξη που λέγαμε. Τα κομμάτια που ξεχωρίζουμε είναι τα «Quaranta», «Michael Brown», «Voyager1», «Sergei». Ο δίσκος θα παρουσιαστεί στις 8 Φεβρουαρίου, στο «Fuzz Club» [εισιτήρια εδώ].
