Αλεξία Καμμένου στο Gazzetta: «Στόχος μας η τετράδα στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα»

Πριν από δύο περίπου μήνες το τελικό αποτέλεσμα της εθνικής ομάδας υδατοσφαίρισης γυναικών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βουδαπέστης δεν ήταν το επιθυμητό, η ήττα στον προημιτελικό από την Ολλανδία άφησε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα εκτός τετράδας και στην 7η τελικά θέση.

Τώρα η εθνική ομάδα έχει μια δεύτερη ευκαιρία, το Σάββατο (27/8) αρχίζει στο Σπλιτ το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, με το πρώτο διήμερο να περιλαμβάνει αγώνες γυναικών, πριν από την πρεμιέρα των ανδρών τη Δευτέρα (29/8).

Η εθνική ομάδα στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κροατίας και στα παράλια της Δαλματίας, ψάχνει το δρόμο για τη διάκριση, που παράλληλα θα χαράξει νέα πορεία και στο μεγάλο στόχο, την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το 2024.

«Τώρα κάναμε 46 προπονήσεις, για τη Βουδαπέστη είχαμε κάνει 22»

Το νεανικό συγκρότημα των 15 παικτριών βρίσκεται από την Πέμπτη (25/8) στο Σπλιτ, με την πρεμιέρα το Σάββατο (27/8, 21:30) να επιφυλάσσει ένα ντέρμπι απέναντι στην Ουγγαρία.

Η εθνική ομάδα βρίσκεται στον Α' Όμιλο, μαζί επίσης με τις Ολλανδία, Κροατία, Γερμανία και Ρουμανία. Οι τέσσερις πρώτες διασταυρώνονται χιαστί με την πρώτη 4άδα του Β' ομίλου, όπου δεσπόζουν Ισπανία και η Ιταλία.

«Τώρα είχαμε περισσότερο χρόνο να δουλέψουμε με τα κορίτσια, για το παγκόσμιο πρωτάθλημα πραγματοποιήσαμε 22 προπονήσεις, τώρα για το ευρωπαϊκό κάναμε 46» δηλώνει στο Gazzetta η ομοσπονδιακή τεχνικός, Αλεξία Καμμένου και συνεχίζει.

«Είμαστε μια νέα ομάδα, με το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας. Στη διάρκεια της προετοιμασίας μας πήραμε μέρος σε ένα δυνατό τουρνουά στο Σάσαρι στη Σαρδηνία, είχαμε δύο καμπ προετοιμασίας, δουλέψαμε σε σημεία που θέλουμε να βελτιώσουμε σε σχέση με το παγκόσμιο πρωτάθλημα».

Στη 13άδα που αγωνίστηκε στο παγκόσμιο, προστέθηκαν δύο νέες παίκτριες, η 18χρονες Φωτεινή Τριχά και Στεφανία Σάντα (κόρη του παλαιού άσου Πέτρε Σάντα), που μαζί με τη Χριστίνα Σιούτη είχαν βασικό ρόλο πριν από τρεις εβδομάδες στην κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου της εθνικής ομάδας νεανίδων στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Βελιγραδίου, εκεί όπου η Τριχά ήταν και η MVP της διοργάνωσης.

«Είναι τρία κορίτσια γεννημένα το 2004, στα οποία επενδύουμε. Η Σιούτη ήταν και στη Βουδαπέστη, τώρα έχουμε μαζί μας τη Σάντα και την Τριχά, κάτι που δικαιωματικά κέρδισαν μετά τις εμφανίσεις τους στο Βελιγράδι.

Η Σάντα μπορεί να μας βοηθήσει στην περιφέρεια, η Τριχά είναι ένα πολυεργαλείο, μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις της περιφέρειας, μην ξεχνάτε πως στον πρώτο μου αγώνα στον πάγκο της εθνικής ομάδας τον Ιανουάριο στην Πάτρα με την Ουγγαρία στο World League την είχα μαζί μου και είχε αναδειχθεί πολυτιμότερη παίκτρια της συνάντησης» προσθέτει η Αλεξία Καμμένου.

«Σημασία έχουν τα θέλω της ομάδας»

Η εθνική ομάδα μετρά τρία μετάλλια ασημένια μετάλλια στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (2010, 2012, 2018) και οι νεαρές παίκτριες κουβαλούν βαριά κληρονομιά.

«Αυτό που έχουμε πει από τη στιγμή που ανέλαβα την εθνική ομάδα, είναι να κάνουμε σταθερά βήματα και μέσα από μεγάλες νίκες η ομάδα να αποκτά καλύτερη ψυχολογία, μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κάναμε το κακό μας παιχνίδι στον καίριο αγώνα, τον προημιτελικό, όμως γενικά δεν παίξαμε άσχημα. Τώρα στο ευρωπαϊκό πολλά θα εξαρτηθούν από τα θέλω της ομάδας» τονίζει η τεχνικός της εθνικής ομάδας..

«Στόχος μας η τετράδα»

Με βάση τη σύνθεση των δύο ομίλων, ο δρόμος λίγο πολύ είναι ξεκάθαρος στο Σπλιτ. Απέναντι στην Ουγγαρία (2η στο παγκόσμιο) και την Ολλανδία (3η στο παγκόσμιο), η εθνική ομάδα θέλει μίνιμουμ τη 2η θέση, για να αποφύγει συνάντηση στα προημιτελικά με την Ισπανία ή την Ιταλία.

«Θα έλεγα την Ιταλία, γιατί η Ισπανία είναι πάρα πολύ καλή ομάδα» συμπληρώνει στη σκέψη μας η Καμμένου και συνεχίζει «σε αυτά τα τουρνουά το κρίσιμο σημείο είναι ο προημιτελικός. Πιστεύω πως η ομάδα μπορεί να ανταπεξέλθει, στόχος μας είναι η τετράδα».

«Η εθνική είναι η ομάδα που πάντα ονειρευόμουν να προπονήσω»

Για την ίδια την ομοσπονδιακή προπονήτρια η δεύτερη μεγάλης διοργάνωση στον πάγκο της εθνικής ομάδας είναι μια νέα πρόκληση.
«Η εθνική ομάδα είναι αυτή που πάντα ονειρευόμουν να προπονήσω, αλίμονο αν δεν υπήρχε πίεση, όμως επαναλαμβάνω ότι εμείς θέλουμε να πηγαίνουμε βήμα-βήμα, να προοδεύουμε για να διεκδικήσουμε τους στόχους μας».