Ο προπονητής της εφηβικής ομάδας πόλο του ΠΑΟΚ και μέλος της ΕΜΑΚ, Γιάννης Παπαγιαννάκης, στο Gazzetta: «Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο, εκείνη τη στιγμή λύγισα»

• «Έχω γίνει σκληρός, όμως εκείνη τη στιγμή λύγισα»

H φωτογραφία που ανέβασε το μεσημέρι της Πέμπτης (2/3) ο ΑΣ ΠΑΟΚ με τον διασώστη της ΕΜΑΚ να έχει λυγίσει ανάμεσα στα συντρίμμια, μετά τη μετωπική σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη, συγκλονίζει.

Είναι ο Γιάννης Παπαγιαννάκης παλαιός παίκτης υδατοσφαίρισης του ΠΑΟΚ και νυν τεχνικός της ομάσδας εφήβων του «Δικέφαλου».

Ο 49χρονος βρέθηκε από τις πρώτες ώρες στο σημείο της ανείπωτης τραγωδίας, έχοντας και το ρόλο του συνοδού τού διασωστικού σκυλιού του Έκτορα.

Ο Γιάννης Παπαγιαννάκης έχει επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη και το Gazzetta επικοινώνησε μαζί του, ζητώντας του να μοιραστεί τα όσα έζησε στα Τέμπη.

«Υπηρετώ στην ΕΜΑΚ 23 χρόνια, έχω πάρει μέρος σε αμέτρητες αποστολές, σε διασώσεις σε βουνό, σε φυσικές καταστροφές. Είμαι ο συνοδός του διασωστικού σκυλιού του Έκτορα, χωρίς εμένα δεν πάει πουθενά. Ήταν να ταξιδέψω με τον Εκτορα στην Τουρκία, τον προηγούμενο μήνα, αλλά την τελευταία στιγμή δεν πήγαμε» λέει αρχικά στο Gazzetta, ο Γιάννης Παπαγιαννάκης.

Ζητώντας να μας μιλήσει για τα όσα είδε και έζησε στα Τέμπη, είπε: «Με ειδοποίησαν για το δυστύχημα λίγο μετά τις δύο το πρωί και στις τέσσερις ήμουν με τον Έκτορα στο σημείο.

Έμεινα 17 ώρες, όλα αυτά τα χρόνια έχω δει πολλά και έχω βρεθεί αντιμέτωπος με πολλές δύσκολες συνθήκες, όμως δεν έχω ξαναδεί και ζήσει κάτι τέτοιο.

Διαμελισμένα σώματα, αποκεφαλισμένα σώματα, λιωμένες λαμαρίνες. Σε αυτή την περίπτωση το διασωστικό σκυλί δεν μπορεί να κάνει πολλά, είναι πολύ πιο χρήσιμο σε διασώσεις μετά από σεισμό, σε ανοιχτό πεδίο.

Κάναμε μια περιμετρική κίνηση γύρω από τα συντρίμμια, μετά τον άφησα και συνέχισαμε με τους συναδέλφους μου τις προσπάθειες διάσωσης».

«Έχω γίνει σκληρός, όμως εκείνη τη στιγμή λύγισα»

Αναφερόμενος στη στιγμή που αποθανάτισε ο φωτογραφικός φακός, ο Γιάννης Παπαγιαννάκης είπε: «Την έχω δει και εγώ τη φωτογραφία.

Μέσα από τη θητεία μου στην ΕΜΑΚ έχω γίνει σκληρός, όμως εκείνη τη στιγμή είχα λυγίσει, ήταν η μυρωδιά, οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν, τα συντρίμμια, αν δεν το δεις από κοντά δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις το μέγεθος της τραγωδίας.

Υπάρχουν άνθρωποι που απανθρακώθηκαν και δεν θα βρεθούν, μπορεί να βρεθούν οστά και από εξέταση του DNA να γίνει η ταυτοποίηση.

Νιώθω θλίψη, απέραντη στεναχώρια. Σκέφτομαι τα παιδιά που χάθηκαν, πως και ότι ο δικός μου γιος έχει ταξιδέψει με το τρένο, πριν από μερικές εβδομάδες με το ίδιο τραίνο ταξίδεψε η ανδρική ομάδα πόλο του ΠΑΟΚ».