Αλεξάνδρα Ασημάκη στο Gazzetta: «Η πρόκριση είναι μια δικαίωση για όσους αγαπούν αγνά την εθνική ομάδα»

«Το καταφέραμε, το καταφέραμε». Αυτές ήταν οι πρώτες λέξεις που βγήκαν από το στόμα της Αλεξάνδρας Ασημάκη, στην τηλεφωνική μας επικοινωνία, λίγα λεπτά πριν από την απονομή των μεταλλίων στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Αϊντχόφεν.

Η εθνική ομάδα νικώντας την Ιταλία με 7-6 στον μικρό τελικό, πέρα από το χάλκινο μετάλλιο, εξασφάλισε και την επιστροφή της ύστερα από 16 χρόνια στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μια επιτυχία που έφερε έκρηξη συναισθημάτων.

Και η 35χρονη και μητέρα πλέον, Αλεξάνδρα Ασημάκη είναι αυτή που συνδέει την εθνική ομάδα που αγωνίστηκε το 2008 στο Πεκίνο, όντας η μοναδική παίκτρια από τη σημερινή ομάδα, που έχει αγωνιστεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η Ελλάδα στο Παρίσι θα καταγράψει την 3η συνολικά συμμετοχή της στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός. Μην ξεχνάμε πως η εθνική ομάδας πόλο γυναικών στην πρώτη της παρουσία στην Αθήνα το 2004 είχε φθάσει μέχρι το ασημένιο μετάλλιο.

«Το 2008 ήμουν 19 ετών πιτσιρίκι και τώρα κοίτα πώς τα έφερε η ζωή, είναι ευλογία να συνδέω την ομάδα του 2008 με τη σημερινή. Ο τρόπος που αποχώρησα από την εθνική ομάδα, ήταν σαν αγκάθι στην ψυχή μου.

Σταμάτησα σε ένα άδειο κολυμβητήριο το 2020, μέσα στην πανδημία, τότε είχε αναβληθεί το προολυμπιακό τουρνουά και μετά οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Οταν το προολυμπιακό έγινε τελικά (Ιανουάριος 2021 στην Τεργέστη) και χάσαμε την πρόκριση για το Τόκιο, ήταν οι ημέρες που είχε γεννηθεί η κόρη μου, η Σταυριάννα. Όλο αυτό ήταν κάτι που είχε μείνει σαν παράπονο μέσα μου» συνεχίζει η Ασημάκη.

Εχοντας βιώσει τις ήττες από την Ισπανία στο προολυμπιακό της Τεργέστης το 2012 και κυρίως τον σκληρό αποκλεισμό από τη Ρωσία στο προουλυμπιακό στην Γκούντα της Ολλανδίας το 2016, η κορυφαία παίκτρια στον κόσμο το 2011, έζησε την εξιλέωση στο Αϊντχόφεν.

Η ίδια επέστρεψε εκτάκτως στην εθνική ομάδα στις 8 Δεκεμβρίου, για να αντικαταστήσει την τραυματισμένη, Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη. Και στο Αϊντχόφεν η διεθνής φουνταριστή μάς φύλαγε το μεγάλο της παιχνίδι για τον αγώνα που θα έκρινε την ολυμπιακή πρόκριση.

«Μα αυτό ήταν το μεγάλο παιχνίδι (σ.σ. γέλια) και για εμένα και για όλα τα κορίτσια, για όλη την ομάδα. Εκείνη η ήττα με τη Ρωσία το 2016 στοίχειωνε την εθνική ομάδα, γι αυτό αυτή η πρόκριση είναι λυτρωτική, έβγαλε από πάνω μας ένα μεγάλο βάρος. Υπάρχει υπερηφάνεια, συγκίνηση. Η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι μια λύτρωση όχι μόνο για εμάς, είναι μια λύτρωση για όλες τις παίκτριες που αγωνίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια για να πετύχουν αυτόν τον στόχο.

Αυτή η πρόκριση είναι μια μεγάλη δικαίωση για όλους αγαπούν και υπηρετούν με αγνό τρόπο την εθνική ομάδα. Εγώ είχα σαν όνειρο πριν κλείσω την καριέρα μου να αγωνιστώ ξανά σε Ολυμπιακούς Αγώνες, τώρα με το Παρίσι τόσο κοντά, μη με ρωτάς περισσότερα» κατέληξε η διεθνής παίκτρια.