Το χρυσό δεν ήρθε, η εθνική όμως κέρδισε πολλά από το ταξίδι στη Φουκουόκα

Τελικός με σασπένς, αγωνία, πολλή τακτική, με λάθη και στο τέλος ένα αποτέλεσμα που σε πρώτη φάση είναι φυσιολογικό να φέρει λύπη και πρόσωπα σφιγμένα. Οι παίκτες της εθνικής ομάδας, το τεχνικό επιτελείο, έκαναν την υπερπροσπάθεια.

Αυτό το χρυσό μετάλλιο, που τόσο πολύ ήθελε ολόκληρη η Ελλάδα, δεν ήρθε από την εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης ανδρών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φουκουόκα και κατέληξε στα χέρια των Ούγγρων.

Όμως να μια κατάκτηση για το άθλημα από την εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης, που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά, στην Ελλάδα από το πρωί μιλούσαν για τον μεγάλο τελικό.

Τα μέλη της εθνικής ομάδας θα επιστρέψουν στην πατρίδα και όταν το μυαλό καθαρίσει, θα γίνει το ταμείο από το ταξίδι στη Φουκουόκα. Και αυτό μόνο θετικό αποτέλεσμα έχει ξεκάθαρα: Η ομάδα στα έξι παιχνίδια ηττήθηκε μόνο σε ένα παιχνίδι και αυτή η ήττα ήρθε στα πέναλτι.

Ασημένιο μετάλλιο, πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες και κυρίως τεράστιο σεβασμός από όλους. Ολα αυτά «χτίζονται» και κατακτούνται σε βάθος χρόνου και με πολλή δουλειά.

Το «λάθος» του Βλάχου

Πάμε παρακάτω, στην απόφαση από τον ομοσπονδιακό τεχνικό να ζητήσει τάιμ άουτ ανακόπτωντας αιφνιδιασμό 2-1 στα 36'' δευτερόλεπτα πριν από το τέλος και με το σκορ στο 10-10, που ίσως να έφερνε το νικητήριο γκολ, ίσως και όχι, ίσως το γκολ να ερχόταν στον παραπάνω που οργάνωσε. Πολλά ίσως μαζεύτηκαν.

Από τη στιγμή που ο Βολιώτης τεχνικός στο τέλος το χαρακτήρισε ως «το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου, στη μεγαλύτερη στιγμή της εθνικής ομάδας», τέρμα ήταν λάθος.

Αρκετή ώρα μετά τον τελικό, προσπάθησα να γίνω «Βλάχος», δεν είμαι βέβαια προπονητής, αλλά θέλησα να μπω στην ψυχολογία και στη σκέψη ενός ανθρώπου, το μυαλό τού οποίου πρέπει να δουλεύει σε τρελές στροφές και να ενεργεί αστραπιαία.

Συγχωρέστε με, αλλά για εμένα ήταν ένα «λάθος» που μπορεί να γίνει, γιατί την ιστορία τη γράφεις με αποφάσεις-σωστές ή λάθος- και όχι με τα «ίσως» και τα «αν».

Τα μικρά που δεν έφεραν το χρυσό

Ας προσπαθήσουμε να δούμε και λίγο τι συνέβη σε έναν τελικό, με το χρυσό μετάλλιο να γυρίζει στη ρουλέτα και να κάθεται στην... Ουγγαρία.

Σημειώναμε για τα προβλήματα που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν οι χαρισματικοί αριστερόχειρες οι Γκέργκο Ζάλανκι και Μάρτον Βάμος.

Στο πρώτο οκτάλεπτο η ελληνική άμυνα δεν τους αντιμετώπισε σωστά, δύο γκολ ο Ζάλανκι, ένα ο Βάμος και πίσω 4-2 στο σκορ.

Ο Βλάχος βλέποντας το πρόβλημα προσάρμοσε την άμυνα, ρισκάροντας τις πιο ελεύθερες πάσες των Ούγγρων στα 2μ., όμως οι αμυντικοί μας και κυρίως ο Δημήτρης Σκουμπάκης, λειτούργησαν εξαιρετικά.

Η εθνική ομάδα άρχισε με δύο στα δύο στον παίκτη παραπάνω, με γκολ του Παπαναστασίου στο 1ο οκτάλεπτο, όταν οι Μαγυάροι δεν τα κατάφεραν σε τρεις περιπτώσεις.

Μετά επανήλθε το... αιώνιο πρόβλημα της εθνικής ομάδας, ο τραγικός παίκτης παραπάνω. Το 2/2 έφθασε να γίνει 2/10, όταν ο Γιάννης Φουντούλης πετύχαινε γκολ στον παραπάνω για το 8-8 κι ενώ απέμεναν πέντε λεπτά για το τέλος.

Η εθνική ομάδα κράτησε τους Ούγγρους και οκτώ και πλέον λεπτά χωρίς γκολ, προσπέρασε με τα δυο κολλητά γκολ του Γενηδουνιά 6-5 (5:42 3ου οκταλεπτου), όμως οι πεταμένες ευκαιρίες στον παραπάνω, έβαλαν φρένο, δεν την επέτρεψαν σε εκείνο το σημείο να ξεφύγει με διαφορά μίνιμουμ με δύο γκολ και να αποκτήσει τεράστιο πλεονέκτημα. Σημειωτέον η εθνική τελείωσε τον αγώνα με 4/12 στον παραπάνω και οι Ούγγροι από το 0/3, πήγαν στο 4/7.

Μετά ο τελικός ήταν... ροντέο, όλα ήταν ανοιχτά. Είναι αυτή η χαμένη ευκαιρία με τους Κάκαρη και Αργυρόπουλο στο 10-10 στο 1:02 πριν από το τέλος, αλλά για να είμαστε και δίκαιοι οι Ούγγροι θα μπορούσαν στο τέλος να πάρουν τη νίκη, έπειτα από άμυνα στον λιγότερο, βρέθηκαν σε φάση κόντρας, με τον Πολ να στέλνει την μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι.

Το ταξίδι για το 2023 ολοκληρώθηκε, όμως όρεξη να έχουμε να βλέπουμε τους μάγκες με τα μπλε: Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα τον Γενάρη, παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Ντόχα και τέτοιες ημέρες σε έναν χρόνο οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι. Σαν να μαζεύονται πολλά χρυσά,.βρε παιδιά.