Ανδρέας Κατζουράκης στο Gazzetta: «Να γίνω ο πρώτος Έλληνας παγκόσμιος πρωταθλητής στη σύγχρονη εποχή»

• «Μετά την πρώτη μου νίκη, δεν ένιωθα πως πέτυχα κάτι για να γιορτάσω»
• «Στο τέλος θα δικαιωθώ και θα ανταμειφθώ για όλες τις θυσίες που έχω κάνει»
• «Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες»

Τα όνειρα στη ζωή και στον αθλητισμό δεν είναι πολλά, για κάποιους είναι μόνο ένα, όπως και για τον Ανδρέα Κατζουράκη.

Πριν καλά καλά μπει στην εφηβική ηλικία κι ενώ ήδη βρισκόταν στο κικ μπόξινγκ, μαγεύτηκε από την πυγμαχία, αμέσως συνειδητοποίησε πως αυτό ήταν το όνειρό του, το κυνήγησε, δεν το άφησε να «σβήσει» και να που το ζει.

Στις 25 Αυγούστου στην «Overtime Elite Arena» της Ατλάντα ο Ανδρέας Κατζουράκης θα δώσει τον 11ο επαγγελματικό αγώνα της καριέρας του με αντίπαλο τον Αμερικανό, Ράφαελ Ιγκμπόκουε, (Raphael "Trouble" Igbokwe), σε μια συνάντηση που θα μεταδοθεί μέσα από τη δημοφιλή streaming πλατφόρμα “DAZN”, η οποία απαριθμεί περισσότερους από 15 εκατομμύρια συνδρομητές και αποτελεί τον αγαπημένο προορισμό όσων λατρεύουν την πυγμαχία.

Ο 25χρονος Έλληνας πυγμάχος, που αγωνίζεται στα μεσαία βάρη, στοχεύει να διευρύνει το αήττητο σερί των 10 αγώνων, που ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2018.

Ήδη μέσα στην τρέχουσα χρονιά ο Κατζουράκης προέρχεται από δύο νίκες, την 1η Απριλίου νίκησε τον Ροντρίγκο Οκτάβιο Γκονζάλεζ σε αγώνα 8 γύρων και στις 17 Ιουνίου τον Μαρσέλο Φαμπιάν Μπζόβσκι, σε αγώνα έξι γύρων.

Από το Μαρούσι όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, ο Ανδρέας Κατζουράκης πλέον έχει σαν βάση του το Χιούστον, όπου γυμνάζεται υπό τις οδηγίες του 65χρονου Ρόνι Σιλντς, που στην προπονητική του καριέρα έχει συνεργαστεί με θρυλικά ονόματα όπως οι Μάικ Τάισον, Εβάντερ Χόλιφιλντ, Ντέιβιν Τούα και Πέρνελ Γουίτακερ.

Ο Ανδρέας Κατζουράκης λίγες ημέρες πριν από το μεγάλο ραντεβού της 25ης Αυγούστου, μίλησε στo Gazzetta για τη μεγάλη του αγάπη την -επαγγελματική-πυγμαχία και αναφέρθηκε στον μεγαλύτερο των στόχων του, να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής.

*Τι σας ώθησε στην πυγμαχία, ποιος ήταν ο σύλλογός σας ως ερασιτέχνη πυγμάχου;

«Ξεκίνησα κατευθείαν σε ηλικία τεσσάρων ετών με το κικ μπόξινγκ στο αγωνιστικό στιλ του semi-contact που θυμίζει καράτε και αργότερα συνέχισα στα υπόλοιπα αγωνιστικά στιλ του αθλήματος. Από 12 χρονών, που ακόμη ασχολούμουν με το κικ μπόξινγκ, γνώριζα πως θέλω να γίνω επαγγελματίας αθλητής όταν μεγαλώσω.

Όταν πλέον ήμουν 14 χρονών είδα στο γυμναστήριο που έκανα προπόνηση τότε δύο ερασιτέχνες αθλητές αρκετά μεγαλύτερους από εμένα σε ηλικία να κάνουν σπάρινγκ, δηλαδή να κάνουν μια προσομοίωση του αγώνα στην προπόνηση. Με εντυπωσίασαν τόσο πολύ με την τεχνική τους που αποφάσισα από την επόμενη μέρα ότι θα ξεκινήσω πλέον μόνο να πυγμαχώ. Μετά από λίγα χρόνια βρέθηκα να αγωνίζομαι σαν ερασιτέχνης στο Παναθηναϊκό, όπου και τελείωσα την ερασιτεχνική μου πορεία».

*Πώς και πότε έγινε η μετάβαση στον κόσμο της επαγγελματικής πυγμαχίας και πόσο δύσκολη ήταν αγωνιστικά και οικονομικά να προχωρήσετε σε μια τέτοια αλλαγή;

«Σκεφτόμουν για αρκετό καιρό ότι θα ήθελα να μετακομίσω στην Αμερική για να γίνω επαγγελματίας πυγμάχος, το καλοκαίρι του 2017 ήταν που το πήρα απόφαση και μετά από πολλές συζητήσεις με τους γονείς μου, συμφωνήσαμε ότι ήρθε η ώρα να το προσπαθήσω.

Ευτυχώς δεν είχα κάποιο οικονομικό πρόβλημα στην μετάβαση αυτή, καθώς όλα μου τα έξοδα ήταν καλυμμένα από τον μάνατζερ που τελικά υπέγραψα συμβόλαιο. Έκανα ένα ταξίδι 15 μέρες στην Αμερική τον Δεκέμβριο του 2017, ώστε να γνωρίσω κάποιους μάνατζερ και κάποιους προπονητές. Μόλις επέστρεψα στην Ελλάδα υπέγραψα κατευθείαν συμβόλαιο και μετά από δύο εβδομάδες ήμουν στο αεροπλάνο και ταξίδευα πλέον μόνιμα για το Λος Άντζελες».

*Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σας ενέπνευσε για να δοκιμάσετε τις δυνάμεις σας στην επαγγελματική πυγμαχία.

«Δεν μπορώ να πω ότι με ενέπνευσε κάποιος συγκεκριμένος αθλητής, διότι πραγματικά παρακολουθούσα ήδη πάρα πολλούς επαγγελματίες και απλά έβλεπα τον εαυτό μου να θέλει να βρίσκεται στην ίδια θέση με εκείνους.

Ένας άνθρωπος όμως που σίγουρα έβαλε το μικρόβιο στο μυαλό μου τον τελευταίο χρόνο που ήμουν ερασιτέχνης και με βοήθησε πολύ στη μετάβασή μου στην Αμερική είναι ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου ή αλλιώς "Μόχου", όπως πολύ μπορεί να τον ξέρουν».

«Μετά την πρώτη μου νίκη, δεν ένιωθα πως πέτυχα κάτι για να γιορτάσω»

*Μιλήστε μου για τον πρώτο σας επαγγελματικό αγώνα με τον Chukwuka Willis τι σκεπτόσασταν, ποια ήταν τα συναισθήματά σας πριν και μετά.

«Όταν έμαθα ότι κλείσαμε τον πρώτο μου επαγγελματικό αγώνα τα πρώτα μου συναισθήματα ήταν χαρά, ενθουσιασμός, ανυπομονησία και πολλά άλλα. Όσο έφτανε η ημερομηνία του αγώνα πέρα από τον έξτρα ενθουσιασμό που είχα, όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα μου ήταν πολύ γνώριμα - ήμουν γεμάτος σιγουριά, αυτοπεποίθηση και περίμενα την ημέρα του αγώνα όσο τίποτα άλλο, ώστε να μπορώ πλέον να είμαι επαγγελματίας πυγμάχος και στα χαρτιά.

Όταν ήρθε η ημέρα του αγώνα τα συναισθήματα μου ήταν τα ίδια, όπως σε οποιοδήποτε αγώνα έπαιζα από όταν ήμουν παιδάκι. Ήμουν ψυχρός. Δεν περνούσε τίποτα άλλο από το μυαλό μου εκτός από το γεγονός ότι ήρθε η ώρα να μπω μέσα στο ρινγκ να κάνω την δουλειά μου, να βγω νικητής και να προχωρήσουμε στην επόμενη σελίδα της καριέρας μου, όπως και έγινε.

Μετά τη νίκη ήμουν χαρούμενος, άλλα δεν ένιωθα ότι έχω πετύχει κάτι. Δηλαδή δεν ένιωθα την ανάγκη να το γιορτάσω ή να κάνω κάποιο πάρτι, καθώς δεν είχα πετύχει τον στόχο μου ακόμα, απλά ήμουν ένα βήμα πιο κοντά».

«Στο τέλος θα δικαιωθώ και θα ανταμειφθώ για όλες τις θυσίες που έχω κάνει»

*Κατά πόσο έχει αλλάξει ο Ανδρέας Κατζουράκης ως άνθρωπος και πυγμάχος σε αυτή την πορεία των πέντε ετών; Ποια είναι η φιλοσοφία σας;

«Θα έλεγα ότι έχω ωριμάσει πολύ και ως Ανδρέας στην καθημερινή μου ζωή αλλά και ως επαγγελματίας. Θεωρώ πως όλοι μας με τον χρόνο πρέπει να εξελισσόμαστε και σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και επαγγελματικό.

Σίγουρα το ότι έχω μείνει σχεδόν έξι χρόνια μόνος μου στην άλλη άκρη του κόσμου και ευτυχώς τον τελευταίο με τη συντροφιά της κοπέλας μου, με έχει αλλάξει πολύ ως άνθρωπο και θέλω να πιστεύω για το καλύτερο, αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να απαντήσουν οι φίλοι μου και η οικογένειά μου για εμένα.

Επίσης σίγουρα νιώθω πως έχω σκληρύνει σαν προσωπικότητα, διότι βρίσκομαι σε ένας χώρο με πάρα πολλές δυσκολίες και πολλές αλλαγές, τις οποίες έπρεπε κατά κύριο λόγο να ξεπεράσω μόνος μου.

Νιώθω πως πλέον έχω όλα τα απαραίτητα εφόδια και σε θέμα γνώσεων αλλά και συναισθημάτων, ώστε να πετύχω τους στόχους μου ως επαγγελματίας αθλητής. Αν δω τον εαυτό μου πριν πέντε χρόνια θα με αντιμετώπιζα και πάλι ως ένα ώριμο παιδί, που όμως δεν είχε ακόμα τις κατάλληλες γνώσεις για να πετύχει σε έναν τόσο περίεργο αλλά και απαιτητικό χώρο όπως είναι η επαγγελματική πυγμαχία.

Αυτό δεν το εννοώ σε θέμα τεχνικής κατάρτισης, αλλά περισσότερο σε θέμα γνώσεων του πώς λειτουργεί ο χώρος στα παρασκήνια και πώς δυστυχώς οι αθλητές δεν είναι καθόλου προστατευμένοι από μάνατζερ και παράγοντες του χώρου, όπως είναι σε άλλα αθλήματα.

Παρόλα αυτά η φιλοσοφία μου πάνω στο άθλημα αλλά και στη ζωή μου δεν έχει αλλάξει. Γνώριζα πριν από πέντε χρόνια πως για να πετύχω τους στόχους μου θα πρέπει να δουλεύω πιο σκληρά και να έχω περισσότερη υπομονή από όλους τους υπόλοιπους και ότι στο τέλος θα δικαιωθώ και θα ανταμειφθώ για όλες τις θυσίες που έχω κάνει και συνεχίζω να κάνω καθημερινά ως επαγγελματίας πυγμάχος.

Επίσης μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά η φιλοσοφία μου στη ζωή είναι πως το σημαντικότερο είναι να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που αγαπάμε, μας αγαπάνε και μας βοηθούν να είμαστε καλύτεροι.

Δεν το συζητάμε, τα χρήματα είναι ένας πολύ βασικός παράγοντας που ασχολούμαι με αυτό το άθλημα, αλλά αν δεν σε περιβάλλουν οι σωστοί άνθρωποι για να τα χαρείς τότε τι να τα κάνεις;».

«Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες»

*Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να βρίσκετε αγώνες που σας ενδιαφέρουν αγωνιστικά και οικονομικά;

«Αυτή η δουλειά πέφτει εξολοκλήρου στα χέρια των μάνατζέρ μου, άλλα από όσα γνωρίζω μέχρι στιγμής είναι αρκετά δύσκολο να βρίσκεις τους αγώνες που θες, ειδικά στην αρχή της καριέρας σου. Χρειάζονται αρκετά χρήματα, αρκετοί ακόμη παράγοντες και το πιο σημαντικό να δεχτεί και ο αντίπαλός σου τον αγώνα, διότι χωρίς το τελευταίο δουλειά δεν γίνεται».

*Προτρέπετε ένα παιδί στην Ελλάδα που ασχολείται με την πυγμαχία, να δοκιμάσει τον δικό σας δρόμο; Και τι χρειάζεται, πέρα από τις ικανότητες;

«Προτρέπω οποιονδήποτε στην Ελλάδα να ακολουθήσει τους στόχους του είτε αυτοί είναι στο άθλημα της πυγμαχίας είτε όχι. Μία φράση που μου είχε πει ο παππούς μου είναι "καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρότι για κάτι που δεν προσπάθησες ποτέ", αυτή η φράση είναι κάτι που μου έχει μείνει και δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο.

Αν κάποιος βλέπει πως έχει το ταλέντο, τη θέληση και το πείσμα να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο, θα τον παρότρυνα. Μπορεί να είναι πάρα πολύ δύσκολος και αβέβαιος αυτός ο δρόμος, αλλά αν δεν έχεις κοπιάσει για κάτι δεν έχει πραγματική αξία.

Όπως είπα παραπάνω πέρα από ικανότητες χρειάζεται πάρα πολύ υπομονή, επιμονή, θέληση, πείσμα, πίστη, αυτοπεποίθηση και ωριμότητα. Πέρα από όλα αυτά τα χαρακτηριστικά όμως χρειάζεσαι και τους σωστούς ανθρώπους δίπλα σου να σε καθοδηγούν στην καριέρα σου, καθώς είναι ένας χώρος γεμάτος εκπλήξεις».

*Δίνοντας αγώνες στις ΗΠΑ, παίζετε και για την Ελλάδα;

«Εννοείται πως παίζω και για Ελλάδα, είναι ένα από τα όνειρά μου το γεγονός πως έχω καταφέρει να εκπροσωπώ την Ελλάδα στην Αμερική και σε κάθε μου αγώνα, όταν ο εκφωνητής με παρουσιάζει στους θεατές λέει "εκπροσωπώντας την Ελλάδα, ο Ανδρέας Κατζουράκης"».

*Για τον επερχόμενο αγώνας σας με τον Raphael Igbokwe πόσον καιρό προετοιμάζεστε;

«Η προετοιμασία μου για αυτόν τον αγώνα είναι οκτώ εβδομάδες, αλλά έρχομαι και από αγώνα στις 17 Ιουνίου, που σημαίνει ότι ήμουν ήδη φορμαρισμένος. Δεν έχω αλλάξει κάτι στις προπονήσεις μου, διότι ποτέ στο παρελθόν δεν έχω υποτιμήσει κανέναν αντίπαλο μου και πάντα προετοιμαζόμουν σκληρά για κάθε μου αγώνα».

*Πόσους επαγγελματικούς αγώνες μάξιμουμ μπορεί να δώσει ένας επαγγελματίας πυγμάχος μέσα σε ένα έτος;

«Δεν θα έβαζα κάποιον αριθμό στο πόσες φορές μπορεί να αγωνιστεί κάποιος μέσα σε ένα έτος. Παρόλα αυτά για όσους δεν γνωρίζουν οι αγώνες ξεκινάνε από τέσσερις γύρους πάνε σε 6,8,10 και τέλος 12 γύρους. Άρα όσο λιγότερους γύρους αγωνίζεσαι και όσο πιο εύκολοι είναι οι αγώνες σου τόσο περισσότερες φορές μπορείς να αγωνιστείς».

*Θα σας ενδιέφερε να πάρετε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες εκπροσωπώντας την Ελλάδα;

«Είναι κάτι που ονειρευόμουν ως ερασιτέχνης, παρόλα αυτά πλέον που είμαι επαγγελματίας και έχω πάνω από 10 επαγγελματικούς αγώνες δεν επιτρέπεται».

*Ποιο είναι το μεγάλο σας όνειρο;

«Το μεγαλύτερο όνειρο που είχα σαν παιδί, πλέον έχει μετατραπεί σε έναν κοντινό μου στόχο. Ο οποίος είναι να γίνω ο πρώτος Έλληνας παγκόσμιος πρωταθλητής της σύγχρονης εποχής».

*Τον Ανδρέα Κατζουράκη στηρίζει η Paul Mitchell και στον επερχόμενο αγώνα του στο πλευρό του βρίσκεται το Bronco Bar.