Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το Final 4 της Κολωνίας!

Ο ημιτελικός ανάμεσα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και την Αναντολού Εφές στις 19:00 θα ανοίξει το πρόγραμμα του φετινού Final 4 στην Κολωνία την Παρασκευή 28/5. Ο έτερος ημιτελικός, ανάμεσα στις Μπαρτσελόνα και Αρμάνι Μιλάνο θα ξεκινήσει στις 22:00, την ίδια ημέρα.

Την Κυριακή 30 Μαΐου, στις 18:30 θα γίνει ο μικρός τελικός, με τις ηττημένες των δύο ημιτελικών, ενώ ο μεγάλος τελικός για την ανάδειξη του νέου Πρωταθλητή Ευρώπης θα ξεκινήσει στις 21:30.

Powered by Protergia, το μέλλον της ενέργειας

Ημιτελικοί - 28 Μαΐου

ΤΣΣΚΑ Μόσχας - Αναντολου Εφές 19:00 (NS1)

Μπαρτσελόνα - Αρμάνι Μιλάνο 22:00 (NS1)

Μικρός και Μεγάλος Τελικός - Κυριακή 30 Μαΐου

Μικρός Τελικός 18:30 (NS1)

Τελικός 21:30 (NS1)

Barcelona

Συμμετοχές: 14

Τίτλοι: 2 (2003, 2010)

H Μπαρτσελόνα «χτίστηκε» τη φετινή σεζόν έχοντας έναν και μοναδικό σκοπό. Την κατάκτηση της EuroLeague! Από τη στιγμή που κατάφερε να περάσει στο Final 4 ύστερα από επτά χρόνια απουσίας (σ.σ. τελευταία συμμετοχή το 2014 στο Μιλάνο), απέχει μόλις 80 λεπτά από τον μεγάλο της στόχο. Φέτος είχε το καλύτερο ρεκόρ στην regular season της διοργάνωσης ωστόσο στα playoffs τα... χρειάστηκε από τη Ζενίτ καθώς πήρε το εισιτήριο της τελικής φάσης ύστερα από πέντε παιχνίδια. Για να βρει κάποιος την τελευταία κατάκτηση του τροπαίου από τους «μπλαουγκράνα» θα πρέπει να γυρίσει 11 χρόνια πίσω, καθώς το είχε καταφέρει το 2010 στο Παρίσι.

Powered by Protergia, το μέλλον της ενέργειας

Πλεονεκτήματα

Ποιότητα, ποιότητα και... ποιότητα! Αν μη τι άλλο η Μπαρτσελόνα είναι από τις πιο ποιοτικές ομάδες (αν όχι η πιο ποιοτική) της διοργάνωσης διαθέτοντας μια πλειάδα παικτών με πολλές παραστάσεις, εμπειρίες, τρόπαια, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά από τέτοιες καταστάσεις. Ο Νίκολα Μίροτιτς μπορεί να είχε κερδίσει το back to back «Rising Star» της διοργάνωσης (2011, 2012) μπορεί να ήταν παίκτης των 12,3 πόντων στο ΝΒΑ, αλλά το ευρωπαϊκό του παλμαρέ είναι «άδειο» και σίγουρα το κίνητρο θα είναι τεράστιο. Όπως θα είναι τεράστιο και του μεγάλου Πάου Γκασόλ ο οποίος έχει κατακτήσει τα πάντα, εκτός από την EuroLeague. Επιπλέον υπάρχει ο Καλάθης, ο οποίος έχει πιο απελευθερωμένο ρόλο στην Μπαρτσελόνα κάτι που θα τον βοηθήσει ακόμα περισσότερο στο Final 4, ενώ συνολικά η ισπανική ομάδα παρουσιάζεται υπερπλήρης τόσο στην περιφέρεια (αμυντικά και επιθετικά) όσο και στη frontline.

Μειονεκτήματα

Η Μπαρτσελόνα πηγαίνει στην Κολωνία με το «βάρος» του «πρέπει» και του φαβορί. Και έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν ότι κάτι τέτοιο γυρίζει μπούμερανγκ και ότι μόνο... κακό κάνει στο τέλος. Βέβαια οι «μπλαουγκράνα» έχουν τους παίκτες για να να αντεπεξέλθουν σε τέτοιες καταστάσεις. Από εκεί και πέρα πρόκειται για δύο (ή ένα;) ματς νοκ άουτ. Όπερ και σημαίνει ότι είναι και θέμα ημέρας. Αν και εφόσον δεν λειτουργήσει τίποτα στον ημιτελικό (ή στον τελικό) και «στραβώσει» το παιχνίδι, ίσως και να πάει στον βρόντο η προσπάθεια μίας ολόκληρης χρονιάς. Οπότε θα παίξει ρόλο και η κατάσταση και ο βαθμός ετοιμότητας που θα έχουν παίκτες-κλειδιά της Μπαρτσελόνα.

Προπονητής

Ένας λόγος που έδειχνε το πόσο πολύ ήθελε η Μπαρτσελόνα να κάνει το «βήμα παραπάνω» φέτος, επιστρέφοντας αφενός στο Final 4 και κατακτώντας το τρόπαιο αφετέρου, ήταν η πρόσληψη του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ο Λιθουανός τεχνικός εδειξε και με το παραπάνω το έργο του στην Ζάλγκιρις την οποία και έστειλε από το... πουθενά στο Final 4 του 2018, ενώ αποτελεί και έναν από τους καλύτερους -πια- τεχνικούς της EuroLeague. Γνωρίζοντας παράλληλα πρόσωπα και καταστάσεις στην Μπαρτσελόνα, ήταν ο πλέον κατάλληλος για να επαναφέρει τους «μπλαουγκράνα» το βάθρο της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.

AX Armani Exchange Milan

Συμμετοχές: 3

Τίτλοι: 3 (1966, 1987, 1988)

Άλλες χρονιές το Μιλάνο άγγιξε το όνειρο, κάποιες απέτυχε παταγωδώς, αλλά φέτος το πραγματοποίησε. Χρειάστηκε να περιμένει 29 ολάκερα χρόνια, από το μακρινό 1992 για να βρεθεί σε ένα Final 4. Για να το καταφέρει έφτασε στα όρια της. Ή καλύτερα τα ξεπέρασε. Τερμάτισε στην 4η θέση της πιο απαιτητικής, μέχρι στιγμής EuroLeague (με ρεκόρ 21-13). Στα playoffs κλήθηκε να αντιμετωπίσει την Μπάγερν Μονάχου, στο πιο ισορροπημένο ζευγάρι και χρειάστηκε πέντε αγώνες για να φτάσει στην Κολωνία. (3-2). Πρώτος σκόρερ της φέτος είναι ο Κέβιν
Πάντερ με 14.4 πόντους και πρώτος πασέρ ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ με 4.5 ασίστ.

Πλεονεκτήματα: Διαθέτει αν όχι τον κορυφαίο, έναν από τους κορυφαίος point guard του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τον 34χρονο Ισπανό Σέρχιο Ροντρίγκεθ, ο οποίος αναζητεί την τρίτη κούπα του, με τρίτη διαφορετική ομάδα (μετά τις Ρεάλ Μαδρίτης και ΤΣΣΚΑ Μόσχας). Η επίθεσή της υπολείπεται μόνο εκείνη της Αναντολού Εφές (81.51 π.), ενώ ένα από τα «όπλα» της είναι τα τρίποντα (41%, 2ο καλύτερο φέτος στην κανονική περίοδο της EuroLeague). Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και το γεγονός ότι η Αρμάνι Μιλάνο είναι η ομάδα με τα λιγότερα λάθη στη φετινή EuroLeague, έχοντας μόλις 11 ανά παιχνίδι.

Μειονεκτήματα: Στο Μιλάνο δεν είναι θιασώτες της άμυνας, μολονότι – σύμφωνα με την τελική κατάταξη της EuroLeague - δεν διαθέτουν τη χειρότερη άμυνα. Θα παίξουν όταν χρειαστεί, αλλά δεν είναι το δυνατό τους σημείο, κάτι που φάνηκε και από τα υψηλά σκορ στις αναμετρήσεις των playoffs κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου. Χώρια που υπάρχει πάντα αυτή η αμφιβολία για την αδυναμία των Ιταλών να καθαρίζουν ένα δικό τους παίχνίδι. Συνέβη και φέτος, χωρίς να τους στοιχήσει στην τελική κατάταξη. Ανάμεσα στις ομάδες του Final 4, οι Ιταλοί είναι οι χειρότεροι ριμπάουντερ (31.26 ανά παιχνίδι).

Προπονητής: Ό,τι και να γράψουμε για τον Ιταλό Έτορε Μεσινα θα είναι λίγο. Μπόλιασε την ευρωπαϊκή εμπειρία με όσα έμαθε στο πλευρό του Γκρεγκ Πόποβιτς στο Σαν Αντόνιο και πλέον o 61χρονος προπονητής ψάχνει την 5η EuroLeague και πρώτη μετά το 2008. Παράλληλα, αυτή θα είναι η 12η συμμετοχή του σε Final 4, κάτι που τον τοποθετεί μόνο πίσω από τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, ο οποίος έχει 18. Τέλος, ο Μεσίνα διεκδικεί κάτι απίστευτο: να κερδίσει ξανά την EuroLeague με διαφορά 13 ετών! Μόνο ο Ντούσαν Ίβκοβιτς το έχει καταφέρει, το 1997 και το 2012.

Ρόστερ

Όταν το παρελθόν ενώνεται με το παρόν αρμονικά, τότε όλα φαίνονται να παίρνουν μια άλλη διάσταση. Στον οδηγό του gazzetta.gr για το φετινό Final 4, δεν θα μπορούσαμε να μην δημιουργήσουμε μια «γωνιά», όπου θρύλοι της διοργάνωσης, θα δίνουν το δικό τους... χρώμα. Ο Τζέι Αρ Χόλντεν μας εμπιστεύεται ότι άλλο λέει η καρδιά του και άλλο η λογική τους, ο Ντίνο Μενεγκίν μας γυρίζει χρόνια πίσω, τότε που κυριαρχούσε στα ευρωπαϊκά παρκέ, ο βετεράνος θρύλος της Μπαρτσελόνα, Αντρές Χιμένεθ παραδέχεται ότι ο Ρενέσες του έσωσε την καριέρα, ενώ ο Πέταρ Ναουμόσκι μας αποκάλυψε ότι θέλει πρωταθλήτρια την Εφές.

Χόλντεν: «Η καρδιά μου λέει ΤΣΣΚΑ-Αρμάνι, ποντάρω όμως σε Μπαρτσελόνα-Εφές»

Powered by Protergia, το μέλλον της ενέργειας

Ο Τζέι Αρ Χόλντεν μιλάει στο Gazzetta.gr για το Final 4 της Κολωνίας, κάνει τα δικά του προγνωστικά, θυμάται ιστορίες από τις δικές του παρουσίες στην τελική φάση της EuroLeague αλλά... δίνει και την είδηση για τον Μάικ Τζέιμς!

-Που σε πετυχαίνουμε τώρα;

«Μένω στο Ντιτρόιτ, αλλά εργάζομαι για τους Μπρούκλιν Νετς. Μπορώ να πω ότι μου έχει λείψει πολύ η Ευρώπη. Ήταν μια μεγάλη και δύσκολη χρονιά για όλους μας. Βρισκόμαστε όλοι σε μια άβολη κατάσταση, ωστόσο έτσι είναι η ζωή πλέον.»

-Αν και δίνεις το παρών γενικά στα Final 4, η πανδημία θα σε κρατήσει μακριά από την Κολωνία;

«Ναι, ακριβώς. Άλλωστε θα είναι ένα τελείως διαφορετικό και ένα τελείως ασυνήθιστο Final 4 για όλους. Η εικόνα θα είναι πολύ ξένη για τους παίκτες που θα βρίσκονται στο παρκέ. Όμως έπρεπε να γίνει το Final 4 και έπρεπε να υπάρξει φέτος νικητής γιατί όπως γνωρίζουμε κάτι τέτοιο δεν έγινε πέρυσι...»

-Να υποθέσω παρακολουθείς τα παιχνίδια της EuroLeague...

«Φυσικά. Σχεδόν όλα. Άλλωστε είναι και μέρος της δουλειάς μου. Ήταν μια ενδιαφέρουσα χρονιά και οι ομάδες οι οποίες ήταν ανάμεσα στα φαβορί, επιβεβαίωσαν τα προγνωστικά και έφτασαν στο σημείο να βρεθούν στο Final 4».

-Και μάλιστα ύστερα από συναρπαστικά playoffs...

«Όντως, ναι! Ίσως να περίμενε ο κόσμος ότι η Εφές και η Μπαρτσελόνα θα πήγαιναν πιο εύκολα στην Κολωνία αλλά παρακολουθήσαμε σειρές με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η Ρεάλ επέστρεψε από το 0-2 στη Τουρκία και έχοντας χάσει με μεγάλες διαφορές, ενώ η Ζενίτ έκανε σούπερ έκπληξη στην πρώτη αναμέτρηση της Βαρκελώνης. Το θέμα είναι σε τέτοια παιχνίδια να επιλέγεις το σωστό play την κατάλληλη στιγμή. Και η Ζενίτ το έκανε και στο δεύτερο ματς της σειράς, ασχέτως εάν στο τέλος έχασε. Η Αρμάνι είχε μια συναρπαστική σειρά με την Μπάγερν. Είδαμε και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Αν και έφυγε ο Μάικ Τζέιμς, αν και είχε προβλήματα κατά τη διάρκεια της χρονιάς με τραυματισμούς, μπόρεσε να βρεθεί στο Final 4. Και μάλιστα με σκούπισμα στη Φενέρ. Και να σου πω την αλήθεια περίμενα τη σειρά να κυλήσει κάπως έτσι λόγω των προβλημάτων που είχε η Φενέρμπαχτσε. Είχε πολλά θέματα που έπρεπε να λύσει κατά τη διάρκεια της χρονιάς ενώ είδαμε την ΤΣΣΚΑ να στηρίζει πολλά στον Σενγκέλια ο οποίος είναι συνυφασμένος με την EuroLeague. Επίσης και ο Λούντμπεργκ τους έδωσε αυτή τη σπίθα που χρειαζόταν προκειμένου να προχωρήσουν. Όμως έχει διατηρήσει τον κορμό της και αυτό αποτελεί μεγάλο της ατού. Σε γενικές γραμμές έχουν καλή ομάδα και ξέρει ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Μπορεί ο Κλάιμπερν να αποτελεί τον ηγέτη της ΤΣΣΚΑ, αλλά σε γενικές γραμμές στηρίζεται πολύ στο ομαδικό παιχνίδι. Δεν έχει τον σούπερ σταρ! Και πρέπει να παίζουν όλοι καλά για να λειτουργήσει σωστά και αρμονικά η ομάδα. Μην ξεχνάμε και τον τραυματισμό του Μιλουτίνοφ, ο οποίος προέρχονταν από μια εξαιρετική χρονιά στον Ολυμπιακο και θα αποτελούσε σημείο αναφοράς της ΤΣΣΚΑ. Όμως δυστυχώς τραυματίστηκε και μάλιστα σ' ένα σημείο που έπαιζε πολύ καλά».

-Άλλωστε και όταν έπαιζες και εσύ στην ΤΣΣΚΑ, στηρίζατε το παιχνίδι στο ομαδικό πνεύμα και στην ομαδική λειτουργία που ανέφερες...

«Ναι και σ' εμάς ίσχυε το ίδιο. Όμως τότε υπήρχαν πολλές καλές ομάδες, όπως ήταν και ο Παναθηναϊκός ανάμεσα σε αυτές. Είναι διαφορετικά τώρα. Το παιχνίδι τώρα είναι πιο διασκεδαστικό σε σχέση με τότε που παίζαμε εμείς που πήγαινε περισσότερο στη δύναμη και στην αθλητικότητα. Από εκεί και πέρα έχει αυξηθεί το ατομικό επίπεδο των παικτών και η ικανότητά τους να σκοράρουν.»

-Πριν αναφέρθηκες στον Μάικ Τζέιμς ο οποίος συνεχίζει στην ομάδα που εργάζεσαι, τους Μπρούκλιν Νετς. Έπαιξες και εσύ τον δικό σου ρόλο για να πάει στο ΝΒΑ από την ΤΣΣΚΑ;

«Δεν συζήτησα κάτι με τον Μάικ. Απλά είχα ακούσει ότι υπήρχε μια δύσκολη κατάσταση μ' εκείνον και την ΤΣΣΚΑ. Εμείς είχαμε πολλούς τραυματισμούς και σίγουρα θα ταίριαζε πολύ στην ομάδα. Έχω μεγάλο σεβασμό στο παιχνίδι του Μάικ Τζέιμς. Διαθέτει τεράστιο ταλέντο και είναι παίκτης ΝΒΑ. Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο Μάικ είναι για το ΝΒΑ. Απλά έτυχε να παίζει στην Ευρώπη. Το ίδιο ισχύει και για τον Λάρκιν. Και ο Μίτσιτς είναι παίκτης ΝΒΑ. Και ο Καλάθης το ίδιο, ο οποίος έχει αγωνιστεί στο ΝΒΑ. Ο Κόρι Χίγκινς επίσης. Απλά πήραν το ταλέντο τους στην Ευρώπη όπου κάνουν σπουδαίες καριέρες. Οι Νετς ήταν μια ευκαιρία για τον Τζέιμς και εκείνος θέλησε να την αρπάξει από τα μαλλιά και να την εκμεταλλευτεί. Είμαστε χαρούμενοι που τον έχουμε στο Μπρούκλιν...»

-Και τώρα θέλουμε την είδηση: Θα τον έχετε και του χρόνου;

«(γέλια). Κοίτα, θέλουμε το καλύτερο για την ομάδα μας, αλλά και το καλύτερο για τον Μάικ. Δεν έχω κάποια απάντηση να σου δώσω. Παρόλα αυτά θα σου πω ότι μου αρέσει πολύ ο Μάικ και θα ήθελα να τον έχουμε μαζί μας και τα επόμενα χρόνια. Όμως καταλαβαίνω ότι θα κοιτάξει και εκείνος τι είναι καλύτερο για τον εαυτό του. Και εγώ πάντα θα είμαι στο πλευρό του παίκτη και στα θέλω του. Σίγουρα ωστόσο θα θέλαμε να παραμείνει κοντά μας ο Μάικ».

-Αν έπρεπε να κάνεις προγνωστικά για αυτό το Final 4; Ας ξεκινήσουμε με τους ημιτελικούς με το ΤΣΣΚΑ-Εφές.

«Σίγουρα θα γίνει συναρπαστικό ματς. Η Εφές είναι το φαβορί σε αυτό το ζευγάρι. Και πέρυσι είχε αυτόν τον τίτλο, αλλά τα όσα έγιναν με την πανδημία δεν της έδωσαν το δικαίωμα να διεκδικήσει το τρόπαιο. Και πρόπερσι έφτασε μέχρι τον τελικό. Έχω βρεθεί σε ανάλογη θέση να αποτυγχάνεις να φτάσεις στον στόχο σου αν και είχε βρεθεί πολύ κοντά. Και μπορώ να πω ότι η πίεση θα είναι στην Εφές. Από εκεί και πέρα διαθέτει ένα γεμάτο ρόστερ και αναμφισβήτητα έχει την καλύτερη περιφέρεια της EuroLeague με τους Λάρκιν και Μίτσιτς. Θα είναι δύσκολος ημιτελικός. Αν έπρεπε να ποντάρω κάπου τα λεφτά μου θα τα έριχνα στην Εφές, αλλά η καρδιά μου λέει ότι η ΤΣΣΚΑ έχει πολλές πιθανότητες. Διάθετει έναν εξαιρετικό προπονητή ο οποίος γνωρίζει καλά από τέτοιες καταστάσεις και τι χρειάζεται να κάνεις για να είσαι πετυχημένος στα Final 4.»

-Να κάνω μια παρένθεση, έχεις επαφή με τον coach Ιτούδη;

«Γνωρίζομαστε, έχουμε συναντηθεί και έχουμε μιλήσει. Άλλωστε βρέθηκε πολλά χρόνια στον Παναθηναϊκό, έχουμε παίξει αντίπαλοι άπειρες φορές, έχουμε συναντηθεί στα Final 4 και τρέφω μεγάλο σεβασμό στο πρόσωπό του. Δεν μπορώ να πω ότι μιλάμε ή ότι είμαστε στενοί φίλοι αλλά κάθε φορά που βρισκόμαστε μιλάμε και αναταλλάσουμε τις απόψεις μας. Είναι θαυμάσιος προπονητής».

-Πάμε και στον άλλον ημιτελικό. Μπαρτσελόνα-Αρμάνι Μιλάνο

«Και αυτός ιδιαίτερος ημιτελικός. Θα επιλέξω ωστόσο την Μπαρτσελόνα. Ο προπονητής της υπήρξε σπουδαίος point guard, έχουμε παίξει και αντίπαλοι σε Final 4, ενώ η δουλειά του φαίνεται τη φετινή σεζόν. Υπάρχει ο Πάου Γκασόλ, ο οποίος με την εμπειρία και τις παραστάσεις του, γνωρίζει πολύ καλά πώς να κρατήσει την ομάδα σαν μια γροθιά σε τέτοιες καταστάσεις. Έχει παίξει τελικούς ΝΒΑ, ήταν συμπαίκτης πολλά χρόνια με τον Κόμπι και σίγουρα κάνει την διαφορά μέσα και έξω από το παρκέ. Από εκεί και πέρα πρόκειται για μια ταλαντούχα ομάδα, έχει τον Καλάθη, έναν επίσης θαυμάσιο point guard, τον Μίροτιτς, τον Ντέιβις, τον Χίγκινς, τον Χάνγκα, τον Σμιτς... Πραγματικά είναι μια «γεμάτη» ομάδα στην οποία δεν βρίσκω αδυναμίες. Έχει τεράστιο ταλέντο. Βέβαια στην άλλη άκρη θα υπάρχει ο Ετόρε Μεσίνα τον οποίο γνωρίζω πολύ καλά από τη συνεργασία μας στην ΤΣΣΚΑ. Ξέρεις πώς να προετοιμάζει μια ομάδα για να πάρει μέρος σε Final 4. Όπως φάνηκε φέτος ήταν και η μοίρα στο πλευρό της Αρμάνι, ειδικά μετά το τελευταίο play στο πρώτο ματς με την Μπάγερν. Επίσης σέβομαι απεριόριστα τους Ντιλέινι και Χάινς, οι οποίοι είναι παίκτες με προσωπικότητα και γεννημένοι νικητές. Θα πω πάλι το ίδιο. Αν πρέπει να ποντάρω κάπου τα χρήματά μου, θα τα έβαζα στην Μπαρτσελόνα. Όμως η καρδιά μου είναι με την Αρμάνι και τον coach Μεσίνα».

-Οπότε «βλέπεις» τελικό Εφές-Μπαρτσελόνα... Ποιος θα το πάρει;

«Δύσκολο... Πολύ δύσκολο... Δύο ματς σε τρεις βραδιές...Όμως, ξέρεις κάτι; Δεν μπορώ να πάω κόντρα στην ομάδα που ήταν η καλύτερη καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν. Οπότε θα επιλέξω την Μπαρτσελόνα. Τρέφω απεριόριστο σεβασμό στον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Το πώς έχει φτιάξει την ομάδα, την προσωπικότητά του, το ποιος ήταν ως παίκτης, το ποιος είναι ως προπονητής... Επιπλέον είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε αρκετά μαζί, είναι γεννημένος νικητής και θα πάω με την Μπαρτσελόνα».

-Μιλώντας για σένα, ποιο Final 4 σου έχει μείνει πιο έντονα στο μυαλό;

«Πάντα λέω το πρώτο μου στη Βαρκελώνη. Τότε είχαμε μια νεαρή ομάδα στην ΤΣΣΚΑ. Εγώ, ο Χατζηβρέττας, ο Παπαλουκάς, ο Σονγκάιλα, ο Αλεξάντερ... Δεν είχαμε πίεση τότε γιατί δεν μας υπολόγιζαν ότι μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Εγώ από τη πλευρά μου δεν είχα πάει ποτέ ξανά στην καριέρα μου σ' ένα Final 4, δεν είχα δει ποτέ τόσους πολλούς φιλάθλους και τόσο μεγάλη ένταση στις εξέδρες. Επίσης υπήρχε τεράστια πάθος στο παρκέ από τους παίκτες... Εκεί κατάλαβα ότι βρίσκομαι στο Final 4. Και πάντα το πρώτο μου θα είναι και εκείνο που θα θυμάμαι περισσότερο, ασχέτως εάν δεν καταφέραμε να πάρουμε το τρόπαιο.»

-Να το θέσω τότε αλλιώς. Ποιο ήταν εκείνο στο οποίο πανηγύρισες περισσότερο; Το 2006 στην Πράγα ή το 2008 στη Μαδρίτη;

«Θα έλεγα το 2008 στην Μαδρίτη και αυτό διότι πίστευα πολύ σε εμάς. Επίσης ήταν και η καλύτερη σεζόν μου με τον coach Μεσίνα. Ήταν μια χρονιά όπου είχαμε δεθεί πολύ ως ομάδα. Είχαμε έρθει όλοι πολύ κοντά. Είχαμε γίνει οικογένεια. Οπότε το απόλαυσα πάρα πολύ. Είχα παίξει το καλύτερο μπάσκετ, την κατάλληλη στιγμή. Όμως δεν θα είχε γίνει ποτέ αυτό αν δεν υπήρχαν αυτοί οι συμπαίκτες δίπλα μου».

-Όμως ποιο Final 4 σε πλήγωσε περισσότερο;

«Ειλικρινά το 2007 στην Αθήνα όταν και χάσαμε στον τελικό από τον Παναθηναϊκό. Πίστευα ότι ήμασταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη εκείνη τη σεζόν. Πίστευα ότι θα κάναμε το back to back, ενώ ήθελα πολύ το τρόπαιο και για τον Παπαλουκά. Να το κατακτούσε μέσα στην πατρίδα του. Ήταν “super duper” σημαντικό για εκείνον. Και είχα απογοητευεί πολύ με εμένα γιατί δεν είχαμε παίξει καθόλου καλά σ' εκείνο το Final 4. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού. Οπότε το παίρνω πάνω μου που απογοητεύσαμε τον Θοδωρή και που δεν έπαιξα όσο καλύτερα μπορούσα. Ειδικά την στιγμή που έπρεπε να το κάνω».

-Και κλείνοντας, από τη στιγμή που έχεις πάρει μέρος σε οκτώ Final 4, ποιες ιστορίες έχεις να θυμάσαι περισσότερο;

«Να σου πω την αλήθεια έχω δύο στιγμές τις οποίες δεν θα ξεχάσω ποτέ. Το 2006 στην Πράγα, την ώρα που πηγαίναμε στην αρένα για να κάνουμε την προπόνηση ενόψει του τελικού, εκείνη τη στιγμή τελείωνε την προπόνησή της η Μακάμπι. Ήταν από τις λίγες φορές που οι ομάδες συναντώνται στις προπονήσεις ενός Final 4, με εξαίρεση όταν μιλάμε στα media, ειδικά πριν από τον τελικό. Οπότε συναντηθήκαμε. Και ο Βάντερπουλ άρχισε να φωνάζει όλη τη δύναμη της φωνής του: “Ήρθαν οι πρωταθλητές! Είναι εδώ οι πρωταθλητές”. Δεν σταμάτησε να το φωνάζει για τρία λεπτά συνεχόμενα. Και μιλάμε για στις 10 το πρωί, την ώρα που οι παίκτες της Μακάμπι έκαναν σουτάκια. Ο Ντέιβιντ φώναζε. Σαν να τους έλεγε 'οτιδήποτε και αν γίνει το βράδυ, εμείς είμαστε καλύτεροι από εσάς.'

Επίσης το 2008 και λίγο πριν από το Final 4 της Μαδρίτης, ο coach Μεσίνα με έβαλε κάτω και μου είπε: “Δεν γίνεται να το πάρουμε εάν δεν παίξεις καλά. Αν δεν παίξεις το καλύτερο μπάσκετ που μπορείς, αν δεν ηγηθείς, είμαστε χαμένοι”. Και γιατί το αναφέρω αυτό; Ο Μεσίνα δεν μου είχε μιλήσει ποτέ ξανά ιδιωτικά. Δεν μου είχε πει ποτέ αυτά τα πράγματα. Και πραγματικά έκανα το καλύτερο Final 4 της καριέρας μου. Μόνο και μόνο από αυτήν την κίνηση του Μεσίνα. Μπορεί να είχα καλύτερα ματς όσον αφορά το σκοράρισμα, αλλά σε γενικές γραμμές είχα παίξει το καλύτερο μπάσκετ σ' εκείνο το Final 4! “Δεν πρόκειται να σου πω κάτι περισσότερο, αλλά αυτό το Final 4 το αναλαμβάνεις, εσύ. Δεν θα σου φωνάξω, δεν θα σου κάνω παρατηρήσεις, θα σε αφήσω να κάνεις το παιχνίδι σου. Όμως εάν χάσουμε, εάν δεν το πάρουμε, να ξέρεις ότι θα δείχνω εσένα. Γιατί εσύ θα μας έχεις σκοτώσει.” μου είπε πριν από τα ματς ο coach Μεσίνα. Και αυτό μου έδωσε τρομερή αυτοπεποίθηση...».

Μενεγκίν:«Φαβορί η Μπαρτσελόνα, αλλά σε ένα ματς όλα επιτρέπονται»

Από τη Βαρέζε, στο Μιλάνο. Δέκα τελικοί δρόμος. Μακρύς είναι η αλήθεια, αλλά ο Ντίνο Μενεγκίν άντεξε. Πολλοί μπορούν να διεκδικήσουν τον τίτλο του Mr.EuroLeague, αλλά ο 61χρονος Ιταλός τον είχε στο... τσεπάκι του, προτού δημιουργηθεί η EuroLeague.

Στην συλλογή του έχει 7 Κύπελλα Πρωταθλητριών ('70, '72, '73, '75, '76, ΄87, '88), ενώ ήταν στο πρώτο Final 4 του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1987-1988).

Πρώτα ως αντίπαλος του Νίκου Γκάλη και του Άρη και μετά, στον τελικό, τροπαιούχος, κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ.

Εκείνη η εποχή έμοιαζε με την αρχή του τέλους της ιταλικής κυριαρχίας, με την Κίντερ Μπολόνια να κάνει το δικό της ξέσπασμα, πριν το οριστικό φινάλε.

Η Αρμάνι Μιλάνο αποτελεί την εξέλιξη εκείνης της Τρέισερ. Του Μενεγκίν. Του Μπομπ ΜάΚαντου.

Και αποτελεί την πρώτη ιταλική ομάδα που φτάνει στο Final Four μετά την Σιένα (που δεν υπάρχει πια) της σεζόν 2010-2011, ενώ η ομάδα του Τζόρτζιο Αρμάνι φιλοδοξεί να γίνει η η πρώτη ομάδα από το «σπαγγέτι σιρκουϊ» που κατακτά την Ευρώπη μετά την Κίντερ Μπολόνια του μακρινού 2000-2001.

Ο Μενεγκίν μίλησε στην EuroLeague Greece για την Αρμάνι, την Τρέισερ, τον Νίκο Γκάλη και αποθέωσε τον Ντάνιελ Χάκετ και την Μπαρτσελόνα.

Πώς ήταν η φετινή παρουσία της Αρμάνι Μιλάνο;

«Έκαναν καλή δουλειά, δεν είναι εύκολο. Πλέον υπάρχουν πολλές ομάδες, οι περισσότερες εξαιρετικά ανταγωνιστικές. Και η σεζόν είναι μεγάλη. Η 4η θέση της Αρμάνι είναι επιτυχία. Επιτέλους, είδανε τους κόπους ετών να ανταμείβονται. Αυτή τη στιγμή είναι χαρούμενοι, αλλά τα προβλήματα αρχίζουν τώρα, στο Final 4. Πρώτα και καλύτερα απέναντι στην Μπαρτσελόνα.

Είναι ένας... τελικός. Δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία. Απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση και να ξέρουν ότι έχουν τα χέρια τους γεμάτα. Η Μπαρτσελόνα είναι μία εξαιρετική ομάδα και δίνει έναν δύσκολο και απαιτητικό ημιτελικό».

Ποια είναι η καλύτερη ανάμνηση από τα δύο Κύπελλα με την Τρέισερ;

«Όταν κερδίσαμε το πρώτο, θυμάμαι το τελικό σφύριγμα. Όλοι μαζί, αγκαλιασμένοι, πηδούσαμε από τη χαρά μας. Χαιρόμασταν και μεταφέραμε το πάρτι στα αποδυτήρια.

Ωστόσο, το μεγαλύτερο συναίσθημα είναι την επόμενη μέρα. Όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι, το μυαλό σου είναι ελεύθερο. Άδειο. Δεν έχει τίποτα, παρά μόνο χαρά!».

Τι διαφορετικό μπορεί να φέρει στο τραπέζι το Μιλάνο στο Final 4;

«Η Αρμάνι διαθέτει έναν καλό κόουτς. Και ένα μείγμα έμπειρων παικτών, αλλά και νέων φιλόδοξων. Και έχει μεγάλο πάγκο. Σε κάθε ματς ο Μεσίνα έχει και διαφορετικές επιλογές. Εξαιρετικές επιλογές.

Ο Μεσίνα όπως κάθε κόουτς, θέλει παίκτες με μάτι που να αστράφτει, να είναι έτοιμοι να αγωνιστούν, να σέβονται και να μην φοβούνται τον αντίπαλο. Ειδικά οι έμπειροι παίκτες της Αρμάνι, ο Χάινς, ο Σέρχιο, θα μπορέσουν να δώσουν κάτι διαφορετικό. Και ο κόουτς Μεσίνα έχει μεγάλη εμπειρία. Έχει καταφέρει να μπολιάσει όσα έμαθε στην Ευρώπη, όπου έχει βρεθεί σε μεγάλους πάγκους (ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ), με τις παραστάσεις που είχε στο ΝΒΑ, στο Σαν Αντόνιο. Είναι έτοιμος για κάθε πρόκληση».

Λένε ότι το πιο δύσκολο ματς είναι ο ημιτελικός. Είναι έτσι;

«Εξαρτάται από τον ημιτελικό σου. Αν νικήσεις εύκολα, διατηρείς το κορμί σου, προσέχεις γενικότερα, η ψυχολογία σου είναι ανεβασμένη. Μπορεί να προκύψουν θέματα τραυματισμών, πολλοί παράγοντες που μπορεί να αλλάξουν τα πάντα. Και μην ξεχνάμε ότι το Μιλάνο δεν έχει εύκολο αντίπαλο».

Ποια είναι η συμβουλή σας στους παίκτες της Αρμάνι Μιλάνο;

«Να δουν κάθε ματς του Final 4 ξεχωριστά. Δεν υπάρχει λόγος να σκέφτονται τον τελικό, μόνο τι πρέπει να κάνουμε σε αυτόν τον αγώνα, τον ημιτελικό. Και θα έχουν τα χέρια τους γεμάτα, πώς να μαρκάρουν τον Γκασόλ, πώς να αντιμετωπίσουν τον Μίροτιτς. Στο Μιλάνο γνωρίζουν ότι η Μπαρτσελόνα είναι δυνατή ομάδα. Εξαιρετική στην επίθεση, δυνατή στην άμυνα, ξέρει να τρέχει, σουτάρει καλά και έχει έναν καλό προπονητή, έχει όλο το πακέτο».

Άρα η Μπαρτσελόνα έχει το προβάδισμα για το τρόπαιο;

«Έδειξε ότι έχει την καλύτερη ομάδα στην κανονική περίοδο. Τελείωσαν στην 1η θέση, κάτι που ήταν αναμενόμενο. Εννοώ ότι δεν ήταν έκπληξη. Έχασαν κάποια ματς, αλλά όλοι ξέρουν ότι είναι μία μεγάλη και καλή ομάδα. Και οι ίδιοι οι παίκτες της. Είναι εξαιρετικός και ο κόουτς Γιασικεβίτσιους. Σύμφωνα με όσα έκαναν μέχρι τώρα είναι φαβορί, αλλά σε ένα ματς όλα επιτρέπονται».

Στο πρώτο Final 4 είχατε αντιμετωπίσει τον Νίκο Γκάλη. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας;

«Όταν λες Γκάλης, λες μπάσκετ! Ήταν ένας από τους πιο όμορφους παίκτες του μπάσκετμπολ. Συνήθως σκέφτεσαι έναν ψηλό, σκληρό παίκτη που μπορεί να παίξει. Ο Νίκος δεν ήταν έτσι. Έδειξε ότι μπορεί να παίξει και να είναι ο καλύτερος, χρησιμοποιώντας την τεχνική και το μυαλό. Τότε μπορείς να είσαι ασταμάτητος»

Ποιο ήταν το μυστικό της Τρέισερ;

«Η καλή δουλειά που έκαναν οι προπονητές, διάλεγαν τους παίκτες που δεν ήταν μόνο καλοί παίκτες, αλλά ήταν και καλά παιδιά. Θέλαμε το ταλέντο και το είχαμε. Πάντα παίζαμε ως ομάδα, δεν υπήρχε καμία αντιπαλότητα και το πιο σημαντικό σε κάθε ματς ήταν να νικήσουμε, όχι πόσους πόντους θα σκοράρουμε. Κανέναν δεν τον ένοιαζε πόσα καλάθια θα πετύχει, μόνο η νίκη. Μην ξεχνάμε ότι εκείνα τα χρόνια η σεζόν στην Ευρώπη ήταν μικρότερη. Ήταν πιο εύκολο να φτάσεις σε έναν τελικό, αλλά οι αντίπαλοί μας ήταν σκληροί έτσι και αλλιώς. Και είχαμε το ιταλικό πρωτάθλημα που ήταν τόσο δύσκολο. Έπρεπε να τα δίνουμε όλα σε κάθε αγώνα».

«(σ.σ.: Γέλια). Μου έχει κοστίσει πολλά αυτή η ατάκα... Υπάρχουν εξαιρετικοί Ιταλοί παίκτες, όπως ο Ντάνιελ Χάκετ που θα είναι στο Final 4. Είναι απίστευτος παίκτης, παίζει σε μία θέση που είναι πολύτιμη για την ομάδα του, δεν είναι εγωιστής, αν πρέπει να σουτάρει θα το κάνει, αλλιώς θα πασάρει. Αν πρέπει να παίξει για τους συμπαίκτες του, θα το κάνει. Αν η ΤΣΣΚΑ καταφέρει να πάρει το τρόπαιο, θα σημαίνει πολλά για την παρουσία τους. Είναι ένας παίκτης που τον εμπιστεύονται».

Τα τελευταία χρόνια, πάντως και σε αντίθεση με το παρελθόν, βλέπουμε Ιταλούς να πρωταγωνιστούν. Και η Αρμάνι έχει επενδύσει σε αυτούς.

«Όλες οι ομάδες στην Ιταλία θέλουν να έχουν καλούς παίκτες, δεν τους νοιάζει αν είναι Ιταλοί, θέλουν να νικήσουν, να πάρουν το τρόπαιο.

Αν ο Ιταλός είναι καλός παίζει, αν όχι, μένει στον πάγκο. Πλέον, αν έχουμε έναν παίκτη επιπέδου ΝΒΑ, δεν μπορούμε να τον κρατήσουμε. Ο Ντανίλο Γκαλινάρι δεν θα μπορούσε να μείνει στην Ευρώπη. Αλλά αυτό είναι το κακό: δημιουργούμε τους παίκτες και αυτοί πάνε απευθείας στο ΝΒΑ. Χάνει το ιταλικό μπάσκετ.

Αυτή τη στιγμή, το Μιλάνο διαθέτει έναν μεγάλο ιδιοκτήτη στο πρόσωπο του κύριου Αρμάνι, λειτουργεί και είναι οργανωμένο σαν μία ομάδα του ΝΒΑ.

Γι' αυτό έδωσαν και τον ρόλο του προπονητή/προέδρου στον Μεσίνα, αυτός είναι υπεύθυνος για όλα. Η ομάδα έχει απίθανη ψυχολογία, πολλά χρήματα και είναι χτισμένη μόνο για να κερδίζει.

Τα χρήματα έφεραν ξανά πίσω τον Τζίτζι Ντατόμε και άλλους καλούς παίκτες στην ομάδα. Θα ήθελα να ήταν αλλιώς, αλλά οι καλύτεροι παίκτες του Μιλάνο είναι από το εξωτερικό. Ο Σέρχιο από την Ισπανία και αρκετοί από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλες οι ιταλικές ομάδες θέλουν να αντιγράψουν το μοντέλο της Αρμάνι, αλλά το πρόβλημά τους είναι τα χρήματα».

Χιμένεθ: «Οι χαμένοι τελικοί ήταν το αγκάθι της Μπαρτσελόνα»

Ο βετεράνος φόργουορντ και θρύλος της Μπαρτσελόνα, Αντρές Χιμένεθ μίλησε στο gazzetta.gr για τους «μπλαουγκράνα» των 80s, εξηγώντας πως άξιζαν ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών και παραδέχθηκε πως ο Αϊτο Γκαρθία Ρενέσες ήταν εκείνος που έσωσε την καριέρα του!

Το περίφημο… σύνδρομο Ρενέσες ταυτίστηκε με την Μπαρτσελόνα και τις συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειες των Καταλανών να φτάσουν στην κορυφή του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τον Αΐτο στην άκρη του πάγκου. Σε κάθε περίπτωση, οι Καταλανοί κυριάρχησαν στην ισπανική λίγκα στα τέλη των 80s και τις αρχές - μέσα των 90s, έχοντας στο ρόστερ τους τον Αντρές Χιμένεθ. Τον βετεράνο φόργουορντ που αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα την περίοδο 1986-98, κατακτώντας το Κύπελλο Κόρατς, επτά πρωταθλήματα και τέσσερα Copa del Rey ενώ η φανέλα του με τον αριθμό 4 έχει αποσυρθεί από τους «μπλαουγκράνα»! Η Μπαρτσελόνα επέστρεψε φέτος στο Final 4 έπειτα από το 2014 και ο Αντρές Χιμένεθ μίλησε στο gazzetta.gr κάνοντας αναδρομή στα πρώτα χρόνια της τεράστιας καριέρας του και μιλώντας για τους χαμένους τελικούς των Καταλανών που δεν κατάφεραν να φτάσουν ως το τέλος της διαδρομής μέχρι το 2003.

Πως ήταν λοιπόν, τα πρώτα χρόνια στη Σίρκουλο Κατόλικο;
«Ήλθα στη Σίρκουλο από την Καρμόνα, μια πόλη κοντά στη Σεβίλλη όπου δεν υπήρχε μπάσκετ! Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου ότι κάποια στιγμή θα έπαιζα στην Primera División ή την εθνική ομάδα. Ανακάλυπτα κάθε μέρα έναν νέο κόσμο. Επίσης, ήταν πολύ δύσκολο να προσαρμοστώ, καθώς ήμουν πολύ νέος. Η Σίρκουλο ήταν μια ταπεινή ομάδα όμως είχε μια καλή βάση παικτών και σπουδαίες μπασκετικές αρχές. Στην αρχή με απέρριψαν, πίστεψαν πως δεν είχα προοπτικές να εξελιχθώ σαν παίκτης! Ευτυχώς ο Αΐτο επανεξέτασε τις πληροφορίες και το ξανασκέφτηκε. Ήμουν ένας πιτσιρικάς που μετά βίας είχε παίξει μπάσκετ. Ευτυχώς είχα την τύχη να πάω σε αυτή την ομάδα που δούλευε με νέους παίκτες ενώ ο προπονητής της (σ.σ. Ρενέσες) είχε ως βασική αρχή στη φιλοσοφία του να αναδεικνύει νεαρούς αθλητές».

Παρεμπιπτόντως, εκείνη η ομάδα καθιέρωσε πρωτόγνωρες τακτικές για τα δεδομένα της εποχής…
«Είναι αλήθεια. Σε πολλές περιπτώσεις έκανα τρεις προπονήσεις κάθε μέρα! Θυμάμαι πως ο Αΐτο έβαζε πάντα μια προπόνηση πολύ νωρίς το πρωί. Έλεγε πως ήταν προαιρετική όμως ήταν όλοι εκεί! Τα απογεύματα έκανα προπονήσεις με την εφηβική ομάδα και στη συνέχεια, δούλευα με τους άνδρες. Ήταν κοπιαστικό όμως με βοήθησε να βελτιωθώ σαν παίκτης. Έμαθα πολλά πράγματα και κινήσεις. Η πρόοδός μου ήταν πολύ γρήγορη μέσα από αυτή τη διαδικασία».

Αυτή η πρόοδος σας έφερε στην Μπανταλόνα;
«Η Σίρκουλο ήταν μια ταπεινή ομάδα που έπρεπε να πουλήσει παίκτες για να επιβιώσει! Ήθελαν να πάω στην Μπαρτσελόνα γιατί θα πλήρωνε περισσότερα για τη μεταγραφή μου όμως εγώ ήξερα πως δεν ήμουν έτοιμος ακόμα, πως έπρεπε να δουλέψω σκληρά για να πάω σε ένα μεγάλο κλαμπ και να παίζω. Προτίμησα, λοιπόν να πάω αρχικώς σε μια ομάδα όπως η Μπανταλόνα. Ήταν μια τεράστια αλλαγή για εμένα. Η δομή, οι φιλοδοξίες και οι στόχοι του κλαμπ ήταν εντελώς διαφορετικοί. Ήταν ένα πολύ καλό βήμα στην καριέρα μου… Ένιωσα πολύ άνετα εκείνα τα τρία χρόνια στην Μπανταλόνα. Δούλεψα δυο χρόνια με τον Αΐτο και την τρίτη σεζόν με τους Μικέλ Νολίς και Άλφρεντ Χούλμπε. Είχα την ευκαιρία να φύγω τον δεύτερο χρόνο όμως προτίμησα να μείνω άλλη μια χρονιά».

Εν συνεχεία ήλθε η μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα. Πως ζήσατε αυτή τη μετάβαση;
«Το ότι είχα παίξει στην εθνική ομάδα με βοήθησε πολύ στο να μάθω να παίζω με τους καλύτερους παίκτες… Ακόμα και το ότι έκανα προπονήσεις μαζί τους είχε τεράστια επίδραση πάνω μου. Σιγά – σιγά ένιωσα σιγουριά, κατάλαβα ότι είχα τις ίδιες πιθανότητες να πάρω λεπτά συμμετοχής όπως οι υπόλοιποι συμπαίκτες μου. Πλέον είχα αυτοπεποίθηση. Ήταν μια τεράστια αλλαγή γιατί εκείνα τα χρόνια, το να παίζεις στην Μπαρτσελόνα ή τη Ρεάλ Μαδρίτης ήταν κάτι διαφορετικό. Οι απαιτήσεις και ο ανταγωνισμός ακόμα και μέσα στην ίδια την ομάδα είναι τεράστια υπόθεση! Το άλμα ήταν σημαντικό».

Μάλιστα στην Μπαρτσελόνα κατακτήσατε τέσσερα πρωταθλήματα σε τέσσερα χρόνια…
«Η Μπαρτσελόνα με έμαθε να κερδίζω! Ήταν κάτι ασύλληπτο εκείνη την εποχή να κατακτάς τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα. Επίσης, κερδίσαμε το Κύπελλο Κόρατς καθώς εκείνα τα χρόνια δεν παίζαμε συνέχεια στο Κύπελλο Πρωταθλητριών».

Στο μεταξύ, η Ρεάλ έψαχνε χρόνια τον αντι-Χιμένεθ, φέρνοντας στη Μαδρίτης τους Τάουνς, Σπρινγκς, Αλέξις, Ρότζερς...
«Στην αρχή ήταν περίπλοκο για μένα να παίζω σαν σμολ φόργουορντ. Μολονότι ήταν αποτελεσματικό για την ομάδα, ήταν κάπως… αμφιλεγόμενο για μένα και μου κόστισε. Συνήθως έπαιζα στο 4, τόσο στις προηγούμενες ομάδες μου όσο και στην εθνική Ισπανίας. Μολονότι ήμουν ευέλικτος παίκτης, δεν συνήθιζα να παίζω μακριά από το καλάθι. Όλα αυτά τα χρόνια η Ρεάλ έψαχνε ξένο παίκτη στη θέση μου για να με ματσάρει και αυτό μας επέτρεψε να φέρουμε ξένους στη ρακέτα. Αυτό μας έδωσε πλεονέκτημα! Προσωπικά ένιωθα άνετα να παίζω σαν πάουερ φόργουορντ όμως κατέβαινα θέση. Σε πολλά παιχνίδια στην ισπανική λίγκα έπρεπε να μαρκάρω πιο κοντούς παίκτες και αυτό μού δημιουργούσε δυσκολίες. Αυτό επηρέασε τα στατιστικά μου και τις ατομικές επιδόσεις μου όμως δεν με ενοχλούσε γιατί έβλεπα πως ήταν αποτελεσματικό για την ομάδα. Αυτή, ακριβώς η αλλαγή θέσης βοήθησε την Μπαρτσελόνα να κερδίζει παιχνίδια! Στην Μπαρτσελόνα, πάλευα για ριμπάουντ, πάλευα να κυριαρχήσω κόντρα στα πιο κοντούς παίκτες».

Άξιζε ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών εκείνη η Μπαρτσελόνα;
«Το αγκάθι ήταν οι χαμένοι τελικοί μας στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Δεν το βλέπω σαν κάτι αρνητικό, σίγουρα όμως θα ήθελα πολύ να κατακτήσω αυτόν τον τίτλο. Ήμουν μέλος μιας μεγάλης ομάδας που χτίστηκε για να κατακτά τίτλους και η αλήθεια είναι ότι βρεθήκαμε πάρα πολύ κοντά. Όπως σε εκείνον τον τελικό με τον Παναθηναϊκό στο Παρίσι… Κατέκτησα επτά πρωταθλήματα και είμαι περήφανος για αυτό. Θα ήθελα να είχα αποσυρθεί με ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών, όμως έστω κι έτσι είμαι χαρούμενος για ό,τι πετύχαμε με την Μπαρτσελόνα. Στην Ευρώπη μας σέβονταν πολύ και πρακτικά μιλώντας, είχαμε σταθερή παρουσία στα Final 4 και τους τελικούς. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω πως η Μπαρτσελόνα πρέπει να είναι περήφανη για εκείνη την εποχή. Η δεκαετία των 80s ήταν μια χρυσή εποχή».

Ναουμόσκι: «Έκανα μια εβδομάδα να κοιμηθώ»

Τα έντονα συναισθήματα που καλλιεργεί η παρουσία στο υψηλότερο επίπεδο οδηγούν σε… ακραίες αντιδράσεις και ο Πέταρ Ναουμόσκι μίλησε στην EuroleagueGreece για την εβδομάδα «αγρυπνίας», δεν έκρυψε την επιθυμία του να δει Πρωταθλήτρια την Εφές, εξήγησε επίσης γιατί η Γιουγκοπλάστιγκα ήταν μοναδικό φαινόμενο.

Ήταν η εποχή κατά την οποία στο πρόσωπο ενός αθλητή έβλεπε κανείς μια ολόκληρη ομάδα. Αυτό ίσχυσε για μία εκ των τεσσάρων φιναλίστ του φετινού Final Four της Euroleague, της Αναντολού Εφές. Ο Πέταρ Ναουμόσκι ήταν το πρόσωπο… σήμα κατατεθέν της τουρκικής ομάδας, στην πρώτη περίοδο αναγέννησής της, όταν διεκδίκησε αλλά και κατέκτησε ευρωπαϊκούς τίτλους. Οι παλιότεροι θυμούνται, οι νεότεροι (αξίζει τον κόπο να μπουν στη διαδικασία) να δουν τον Ναουμόσκι σε δράση καθώς επρόκειτο για έναν αυθεντικό πόιντ γκαρντ, ένας «εγκέφαλος» για κάθε ομάδα. «Στο σύγχρονο μπάσκετ δεν βλέπεις καθαρούς πόιντ γκαρντ καθώς οι περισσότεροι δημιουργούν για τους εαυτούς τους. Ο Πάνγκος είναι ένας από τους. Ο Καλάθης επίσης. Βέβαια με τον Καλάθη υπάρχει το παράξενο με το σουτ του. Δεν είναι αποτελεσματικός από μακρινή απόσταση, γι’ αυτό του δίνουν το τρίποντο. Μπορεί όμως να βάλει τρία συνεχόμενα τρίποντα εκεί που δεν το περιμένεις. Παίκτες αυτού του στιλ μπορούν να αλλάξουν τη ροή ενός αγώνα. Το ίδιο ισχύει και για τον Χάνγκα. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι σου επιφυλάσσουν τα επόμενα δύο-τρία λεπτά», είπε.

Έτσι η συζήτηση με τον άλλοτε σπουδαίο πλέι μέικερ άρχισε κάπως αντίστροφα αλλά δεν θέλαμε να του το χαλάσουμε. Και από τη στιγμή που ξεκίνησε με το ζευγάρι της Μπαρτσελόνα με την Αρμάνι Μιλάνο, κατάθεσε τους ενδοιασμούς του για την ιταλική ομάδα. «Ο Μεσίνα είναι πανέξυπνος προπονητής με τρομερή καριέρα και επιτυχίες. Εργάστηκε στο ΝΒΑ αλλά λόγω της μεγάλης διαφοράς που υπάρχει με την Euroleague, δεν μπορώ να συνυπολογίσω αυτόν τον παράγοντα. Ο ενδοιασμός μου για την Αρμάνι σχετίζεται με την ηλικία των παικτών της. Είναι έμπειροι αλλά σε δύο ημέρες πρέπει να παίξεις 80 λεπτά πολύ υψηλής απαίτησης και δεν είναι τόσο απλό».

«Προφανώς θέλω… Εφές»

Όπως το αίμα νερό δεν γίνεται, έτσι και τα συναισθήματα που έζησε στο διάστημα της εξαετούς παρουσίας του στην Αναντολού Εφές δεν μπορούν να ξεχαστούν. «Αν κοιτάξουμε τις επιδόσεις των ομάδων στην τελευταία διετία, η Εφές μάλλον έχει μικρό προβάδισμα καθώς είναι η ίδια ομάδα στα τελευταία 2-3 χρόνια. Χαρακτηρίζεται από ένα έντονο και δυναμικό παιχνίδι και παρουσιάζει ομοιογενές σύνολο. Θέλω να πω ότι πιθανή κατάκτηση της Euroleague από την Εφές θα φανεί φυσιολογική στους περισσότερους. Πρέπει βέβαια να συνυπολογίσουμε το σύστημα διεξαγωγής. Πολλά μπορούν να συμβούν σε σαράντα αγωνιστικά λεπτά και όλα είναι θέμα μέρας. Αν δηλαδή οι σημαντικοί παίκτες της ομάδας θα δημιουργήσουν αλλά και θα σκοράρουν στο επίπεδο που συνηθίζουν».

Οι δεύτερες σκέψεις στο μυαλό του Ναουμόσκι καλλιεργήθηκαν λόγω των δύο αγωνιστικών προσώπων που παρουσίασε η Εφές στη σειρά των αγώνων με τη Ρεάλ Μαδρίτης. «Προφανώς θα ήθελα να δω την Εφές να κατακτά το τρόπαιο. Έχω συναισθήματα για την Εφές, εκεί έζησα τέσσερα υπέροχα χρόνια. Στα δύο πρώτα παιχνίδια με τη Ρεάλ Μαδρίτης έδειξε τις πραγματικές δυνατότητές της, αυτό που μπορεί να πετύχει σαν ομάδα, αλλά στα δύο που ακολούθησαν φανέρωσε και τις αδυναμίες της. Γι’ αυτό επιμένω ότι όλα μπορούν να συμβούν. Θέλω να κατακτήσει την Euroleague η Εφές αλλά πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί. Συν τοις άλλοις, το Final Four είναι μια διοργάνωση εκπλήξεων. Σε κανέναν δεν αρέσει να πέφτει θύμα έκπληξης αλλά και ιστορικά να το δούμε, πάντα τα Final Four έχουν μια έκπληξη. Γιατί όλα κρίνονται σε σαράντα λεπτά. Δεν έχει σημασία τι έκανες, αλλά τι θα κάνεις σ’ αυτά τα σαράντα λεπτά. Πλέον υπάρχει κι άλλη ιδιαιτερότητα καθώς, λόγω της πανδημίας, μέχρι την παραμονή του ο προπονητής δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη συμμετοχή ενός παίκτη».

«Θυμάσαι τι έλεγαν για την ΤΣΣΚΑ όταν έφυγε ο Τζέιμς;»

Ρητορικό ερώτημα, διατυπώθηκε από τον ίδιο τον Πέταρ Ναουμόσκι καθώς οι μνήμες είναι νωπές. «Το πλεονέκτημα της Εφές είναι ότι ο ένας γνωρίζει τις συνήθειες του άλλου. Έχουν χημεία. Δεν είναι εγωιστές στο παιχνίδι τους αλλά αφήνουν το παιχνίδι να έρθει επάνω τους. Βέβαια, ο σωστός τρόπος δεν είναι πάντα αρκετός. Ειδικά όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια ομάδα του επιπέδου της ΤΣΣΚΑ Μόσχας η οποία έχει έμπειρους παίκτες κι έναν τρομερό προπονητή. Ο Δημήτρης Ιτούδης ξέρει να δίνει κίνητρο στους παίκτες του και φυσικά γνωρίζει καλά τις ιδιαιτερότητες αυτών των αγώνων, πώς να αναλύσει τους αντιπάλους του. Θυμάσαι τι έλεγαν όλοι όταν έφυγε ο Μάικ Τζέιμς από την ΤΣΣΚΑ; Ό,τι η ομάδα δεν θα ήταν το ίδιο παραγωγική στην επίθεση, ότι θα έχανε πολλά παιχνίδια και γενικώς ότι θα έχανε την αποτελεσματικότητά της. Προσωπικά είδα ότι η ΤΣΣΚΑ προκρίθηκε με σχετική ευκολία απέναντι στη Φενέρμπαχτσε».

«Πάντα υπάρχουν εκπλήξεις κι ακόμη δεν μπορώ να ξεχάσω τη Βιλερμπάν»

Είναι από τα βιώματα που κουβαλάει κάθε αθλητής ακόμη και μετά το τέλος της καριέρας του. Για παράδειγμα, ο Πέταρ Ναουμόσκι δεν θα ξεχάσει ποτέ εκείνον τον οδυνηρό αποκλεισμό από τη Βιλερμπάν, στην προημιτελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1997). «Έκανα μια εβδομάδα να κοιμηθώ μετά από εκείνον τον αποκλεισμό. Όταν ήμουν στην Εφές, ήμασταν στο τελευταίο σκαλοπάτι πριν την πρόκριση στο Final Four. Ήταν μια άσχημη ήττα (στον τρίτο αγώνα της σειράς). Η Βιλερμπάν είχε εστιάσει την άμυνά της σε μένα, δεν μπήκαν τα ελεύθερα σουτ που βγάλαμε και ήταν από τις πιο οδυνηρές ήττες για μένα», είπε.

«Μην συγκρίνετε την Γιουγκοπλάστιγκα με καμία άλλη ομάδα»

Μετά από αυτή την κουβέντα έβαλε και μια… πελώρια τελεία καθώς δεν σήκωσε δεύτερη κουβέντα. Δεν την είχε εξάλλου. Ο Ναουμόσκι υπήρξε μέλος εκείνης της τρομερής ομάδας που σάρωσε για μια τριετία. Ο ίδιος «προσγειώθηκε» σ’ αυτόν τον μπασκετικό πλανήτη το 1990. «Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με τη Γιουγκοπλάστικα γιατί διέθετε απίστευτο ρόστερ. Όλοι εστιάζουν στα παιχνίδια, αλλά το μυστικό της επιτυχίας ήταν οι προπονήσεις. Εκεί γίνονταν… παιχνιδάρες και συνήθως η δεύτερη πεντάδα κέρδιζε την πρώτη. Οι προπονήσεις ήταν πολύ πιο σκληρές από τις προπονήσεις, γι’ αυτό εξάλλου η ομάδα κυριάρχησε για μια τριετία. Ήμασταν ένα μάτσο νεαροί πεινασμένοι και φιλόδοξοι αθλητές, σε εξαιρετική φυσική κατάσταση και αποφασισμένοι να δώσουμε το 150% των δυνατοτήτων μας. Αυτός ο πόθος συνδυάστηκε με το τρομερό ταλέντο. Για μένα ήταν ευλογία που βρέθηκαν σ’ αυτή την ομάδα υπό τις οδηγίες τρομερών προπονητών. Από τη Ραμποτνίσκι, βρέθηκα στην καλύτερη ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ».

Εκείνη η ομάδα είχε και το πλέον απαραίτητο στοιχείο για κάθε διοργάνωση σαν αυτή του Final Four της Euroleague, το είδε μάλιστα και στον Ολυμπιακό στη σπουδαία διετία των Πειραιωτών. «Επειδή πρόκειται για παιχνίδια πολύ υψηλής έντασης, μετράει το δέσιμο που έχει κάθε ομάδα. Πόσο ισχύει ο… κανόνας των τεσσάρων σωματοφυλάκων. Πόσο θα παίξει ο ένας για τον άλλον και όλοι για έναν. Πώς θα διαχειριστείς την κάθε στιγμή, αν θα διατηρήσεις τη συγκέντρωσή σου σε 2-3 διαδοχικές κακές φάσεις. Το παρελθόν δεν κερδίζει τίτλους. Όταν θα μπεις στο παρκέ θα πρέπει να έχεις ξεχάσει τι έκανε πριν από λίγους μήνες. Παίζει ρόλο το επίπεδο ομαδικότητας που θα έχει η κάθε ομάδα. Θυμόμαστε τι είχε γίνει με τον Ολυμπιακός. Βρέθηκε 16-17 πόντους πίσω στο σκορ αλλά έκανε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία της διοργάνωσης γιατί λειτούργησε με ομαδικότητα».

Ένας πρωταγωνιστής από κάθε ομάδα, 4 παίκτες που είναι πανέτοιμοι για την μεγαλύτερη πρόκληση, μέχρι την επόμενη. Κέβιν Πάντερ, από την Αρμάνι Μιλάνο, Τόρνικε Σνεγκέλια από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Τζέιμς Άντερσον από την Εφές και Άνταμ Χάνγκα από την Μπαρτσελόνα, λίγο πριν βγουν στο παρκέ μιλούν στο gazzetta.gr για την πορεία και τους στόχους τους. Όλοι είναι στο υψηλότερο βαθμό ετοιμότητας και μας προετοιμάζουν για μια σπουδαία «μάχη».

Τζέιμς Άντερσον: «Ο διακόπτης... γύρισε μετά την συντριβή από την ΤΣΣΚΑ!»

O έμπειρος Αμερικανός forward της Εφές μιλάει στην Euroleague Greece για τους δύο ημιτελικούς του Final 4, αποκαλύπτει το μυστικό της ομάδας του, βγάζει το καπέλο στον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους και υπογραμμίζει ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα ήταν πιο κυριαρχικός στην Ευρώπη απ' όσο είναι στο ΝΒΑ.

Μπορεί στην Εφές Αναντολού να έχει συμπληρωματικό ρόλο και τα χαμηλότερα νούμερα της καριέρας του (μ.ο. 4,4π. & 2,8ρ. με 45,1% τριπ. σε 15,4' φέτος), ωστόσο, το ότι ένας ξένος της δικής του εμβέλειας, έρχεται από τον πάγκο καταδεικνύει το βάθος και την ποιότητα που χαρακτηρίζει το ρόστερ της.

Ο λόγος για τον Τζέιμς Άντερσον, που διανύει τον 3ο του χρόνο στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης και αποτελεί ένα από τα πιο σταθερά χαρτιά του Εργκίν Αταμάν, όσον αφορά τους παίκτες που έρχονται από τον πάγκο και συμβάλλουν στην διατήρηση του επιθετικού ρυθμού.

Το gazzetta.gr τον συνάντησε διαδικτυακά λίγες μέρες πριν την αναχώρηση της αποστολής των Τούρκων για την Κολωνία και σας παρουσιάζει πως ο 32χρονος πρώην NBAer ονειρεύεται το 2ο Final 4 της καριέρας του.

Παίζεις στην στην Euroleague από το 2014 με μία διακοπή ενός χρόνου στο ΝΒΑ και τους Kings, είσαι για 4η χρονιά στην Τουρκία και στην 3η σερί στην Εφές, ενώ θα συμμετάσχεις για 2η φορά σε Final 4. Οπότε έχεις την απαιτούμενη εμπειρία για να σχολιάσεις την εφετινό ραντεβού των κορυφαίων ομάδων στην Κολωνία...

«Νομίζω ότι θα είναι ένα από τα πιο αμφίρροπα Final 4 όλων των εποχών, κάτι που άλλωστε φάνηκε και από το πόσο ανταγωνιστική ήταν η κανονική περίοδος αλλά και τα playoffs. Είδαμε πολλές εκπλήξεις και συνολικά 12-13 ομάδες να διεκδικούν την είσοδο τους στην 8άδα, παρακολουθήσαμε τρομερές μάχες στα προημιτελικά, επομένως όλα μπορούν να συμβούν στην Κολωνία. Και οι τέσσερις ομάδες πρέπει να παίξουμε στα όριά μας για να φτάσουμε στον τελικό και να πετύχουμε τον μεγάλο μας στόχο.»

Είδαμε μία Εφές με δύο πρόσωπα φέτος. Στην αρχή αν και διατηρήσατε σχεδόν το ίδιο ρόστερ με πέρυσι και είχατε την χημεία δεν είσαστε καλοί και ξαφνικά στον 2ο γύρο πατήσατε ένα κουμπί και εκτοξευτήκατε. Τι άλλαξε;

«Είχαμε γενικά πολλά προβλήματα στο ξεκίνημα της σεζόν και πραγματικά δεν ξέραμε πως θα μπαίναμε στην αφετηρία. Λόγω των πολλών τραυματισμών και των απουσιών από κρούσματα covid-19, δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε την περυσινή ομοιογένεια και να αποκτήσουμε την απαραίτητη “χημεία”. Σίγουρα αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία, γιατί είχαμε μεγάλο βάθος στο ρόστερ, απλά δεν είχαμε φτάσει ακόμη στο επιθυμητό επίπεδο των αυτοματισμών, που φάνηκε αργότερα. Νομίζω ότι το κομβικό σημείο, οπότε και όλα άρχισαν να αλλάζουν, ήταν η βαριά ήττα στην Μόσχα. Η ΤΣΣΚΑ μας διέλυσε με 35 πόντους διαφορά και μας έδωσε ένα πολύ σκληρό αλλά διδακτικό μάθημα. Επιστρέψαμε στην βάση μας, συζητήσαμε πολύ με τον coach αλλά και μεταξύ μας στ' αποδυτήρια και σιγά-σιγά αρχίσαμε να βρίσκουμε τον πραγματικό μας εαυτό.»

Στα δύο πρώτα παιχνίδια των playoffs κόντρα στην Ρεάλ, δείξατε ότι βρίσκόσαστε σε εξαιρετική φόρμα αλλά στην Μαδρίτη πετάξατε στα σκουπίδια δύο δικά σας παιχνίδια και μπήκατε στην διαδικασία του πάντα ψυχοφθόρου Game 5, το οποίο μάλιστα κρίθηκε σε ένα σουτ. Πόσο σας προβλημάτισε όλο αυτό;

«Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό που περιέγραψες, μας ταρακούνησε αρκετά! Αν και είμαστε καλύτεροι και στα δύο ματς που έγιναν στην Ισπανία, χάσαμε από ένα σύνολο πολύ έμπειρων παικτών, που δεν έπαψαν λεπτό να μάχονται και πιστεύουν στην ανατροπή. Μελετώντας και τα δύο αυτά παιχνίδια, όμως, συνειδητοποιήσαμε ότι οι ήττες μας οφείλονταν στην υστέρηση που παρουσιάσαμε σε μικρές λεπτομέρειες. Αλλα το καλό με την ομάδα μας, είναι ότι αποτελείται από πολλούς και μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες στην Euroleague, που έχουν αντιμετωπίσει στο παρελθόν ανάλογες καταστάσεις κι έτσι καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε. Αυτά τα λάθη, όμως, απαγορεύονται στο Final 4. Ευτυχώς που τα κάναμε στα playoffs και δεν μας στοίχισαν...»

Στα ημιτελικά θα αντιμετωπίσετε την τελευταία πρωταθλήτρια Ευρώπης (2019) από την οποία χάσατε στην Βιτόρια, χάσατε φέτος 35 πόντους στην Μόσχα, αλλά την κερδίσατε με 30 στην Πόλη. Τι ματς θα δούμε στην Γερμανία;

«Ελπίζω να δούμε ένα παρόμοιο με αυτό του 2ου γύρου στην έδρα μας (γέλια...), αν και κάτι τέτοιο μου φαίνεται δύσκολο να συμβεί σε έναν ημιτελικό! Ποτέ δεν ξέρεις όμως! Ακόμη ένας πολύ ανταγωνιστικός αντίπαλος, με μεγάλη ποιότητα και με τον ηγέτη τους, τον Ουίλ Κλάιμπερν, να βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Πρέπει να εξουδετερώσουμε την εκρηκτικότητά του στην επίθεση και εν συνεχεία να κάνουμε καλή δουλειά και με τους υπόλοιπους πολύ σημαντικούς παίκτες που διαθέτει η ΤΣΣΚΑ. Επομένως, περιμένω ένα πολύ κλειστό παιχνίδι με μεγάλη ένταση, που θα κριθεί στο τέλος και στις μικρές λεπτομέρειες για τις οποίες μιλούσαμε πιο πριν... Στα λάθη, τις κατοχές και τις βολές!»

Έχοντας πολλές παραστάσεις από το ΝΒΑ και την Euroleague και όντας στην ομάδα τρία χρόνια, ποιο θα χαρακτήριζες το μεγαλύτερό σας πλεονέκτημα. Μήπως το ότι είστε μία ομάδα που σουτάρουν από μακριά και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία, σχεδόν όλοι οι παίκτες πλην του Ντάνστον;

«Θα συμφωνήσω ότι αυτό είναι σίγουρα ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά μας. Με τόσους πολλούς και καλούς σουτέρ στο rotation, είναι δύσκολο για τους αντιπάλους να επικεντρωθούν σε κάποιον συγκεκριμένο παίκτη, γιατί όσο εύκολα μπορούν να σκοράρουν οι περιφερειακοί μας, άλλο τόσο μπορούν να μοιράσουν την μπάλα και να δημιουργήσουν για την ομάδα. Επομένως, σε κανένα σχήμα που θα βρεθεί στο παρκέ, δεν υπάρχει αδύναμος κρίκος στην επίθεση.

Τις προάλλες ο coach Αταμάν μου είπε ότι ο παίκτης-κλειδί στην επίθεση της Εφές, είναι ο Κρούνοσλαβ Σίμον. Εσύ τι πιστεύεις;

«Ο καθένας έχει την δική του άποψη και εξαρτάται από την οπτική που βλέπει την λειτουργία της ομάδας. Για μένα όλα ξεκινούν και τελειώνουν από την απόδοση του Μίτσιτς και του Λάρκιν, γιατί και οι δύο μπορούν να “ανοίξουν” την αντίπαλη άμυνα, είτε μέσα από την εκτελεστική τους ικανότητα, είτε μέσω της δημιουργίας τους. Γενικά με τον τρόπο που παίζουν, μπορούν να ξεκλειδώσουν όλες τις αμυντικές τακτικές και να μας δώσουν μεγάλο πλεονέκτημα. Και οι δύο προκαλούν ανυπόφορους “πονοκεφάλους”!»

Τι βλέπεις στον άλλο ημιτελικό Μπαρτσελόνα-Αρμάνι και ποια η γνώμη σου για τον Saras με τον οποίο συνεργάστηκες στην Ζάλγκιρις όταν ήταν assistant-coach;

«Νομίζω ότι έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και αυτό φάνηκε από την συνέπεια και την συνέχεια που είχε η Μπάρτσα από την αρχή της σεζόν μέχρι και τα playoffs. Μπορεί να δυσκολεύτηκε πολύ απέναντι στην Ζενίτ, η ουσία, όμως, είναι ότι η ομάδα του βρίσκεται στο Final 4 και είναι μέσα στους στόχους της. Νομίζω ότι έχει ανταποκριθεί πλήρως στις προσδοκίες για τις οποίες προσελήφθη και δικαίωσε όλους όσοι τον εμπιστεύτηκαν. Τον θυμάμαι από την εποχή της συνεργασίας μας στην Ζάλγκιρις και από τότε φαινόταν ότι είχε την προσωπικότητα, το ειδικό μπασκετικό βάρος και τις γνώσεις για να διαχειριστεί τις απαιτήσεις ενός τόσου μεγάλου club όπως η Μπαρτσελόνα. Από την άλλη πλευρά, η Αρμάνι κατάφερε να παντρέψει με επιτυχία τους νέους με τους παλιούς παίκτες και να χτίσει μία πολύ ενδιαφέρουσα ομάδα με πολύ ταλέντο και δυνατότητα να κερδίσει οποιονδήποτε αντίπαλο στην καλή της βραδιά. Πολύ ανοικτός και ο δεύτερος ημιτελικός...»

Τον δικό μας Γιάννη Αντετοκούνμπο τον πρόλαβες στην rookie season του και μετά από δύο χρόνια, όταν ακόμη ήταν rising star in the makings. Περίμενες τέτοια εξέλιξη; Θυμάσαι κάποιο περιστατικό από τα μεταξύ σας παιχνίδια με τους Σίξερς και τους Κινγκς;

«Νομίζω ότι πολύς κόσμος ήξερε ότι ήταν ταλαντούχος πριν καν έρθει στο ΝΒΑ, αλλά ελάχιστοι ήταν αυτοί που περίμεναν ότι θα έχει τόσο ταχύρρυθμη εξέλιξη και ανοδική πορεία, ώστε να φτάσει στο επίπεδο να είναι τόσο ασταμάτητος σε τόσο νεαρή ηλικία. Το να κατακτάς δύο σερί MVP στην ηλικία των 26 ετών και να συνδυάζεις τα βραβεία με τον τίτλο του αμυντικού της χρονιάς, είναι αδιανόητο! Για μένα το πιο εντυπωσιακό απ' όλα όσον αφορά στον Γιάννη, είναι η ασύλληπτη μεταμόρφωση του σώματός του, στοιχείο που τον έκανε ακόμη πιο αθλητικό, εκρηκτικό και κυριαρχικό στο παιχνίδι. Από τα λίγα ματς που έπαιξα εναντίον του, θυμάμαι ότι ήταν πραγματικά επιβλητικός ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόταν την μπάλα και το σώμα του στο ανοιχτό γήπεδο και χρειαζόταν μόλις 2-3 ντρίμπλες για να φτάσει στο αντίπαλο καλάθι. Είναι άλλο να το βλέπεις στην τηλεόραση και άλλο από κοντά.

Τι impact πιστεύεις ότι θα είχε αν έπαιζε στην Euroleague. Πολλοί λένε ότι δεν θα ήταν τόσο κυριαρχικός...

«Δεν μπορεί να σοβαρολογούν... Οk, οι άμυνες εδώ είναι πιο κλειστές, το γήπεδο δεν είναι τόσο ανοικτό, ούτε η φιλοσοφία του παιχνιδιού θα του έδινε τον χώρο που έχει στο ΝΒΑ, αλλά και πάλι τα ταλέντο του και τα προσόντα του δεν διαφοροποιούνται, είτε παίζει στο ένας εναντίον ενός, είτε απέναντι σε οργανωμένες άμυνες. Νομίζω ότι θα ήταν το ίδιο για να μην πω περισσότερο κυριαρχικός στην Euroleague απ' όσο είναι στην Αμερική. Ίσως απλά να μην κέρδιζε τόσα πολλά φάουλ που παίρνει με τους Μπακς, γιατί στην Ευρώπη το physical game έχει πιο επιτρεπτά όρια...»

Σενγκέλια: «Ο coach Ιτούδης βγάζει... κίνητρα από το καπέλο του!»

O Γεωργιανός power forward της ΤΣΣΚΑ ετοιμάζεται για το 2ο Final 4 της καριέρας του και μιλώντας στην Euroleague Greece, αποδίδει τα εύσημα στον Έλληνα προπονητή του και πιστεύει ότι η ομάδα του μπορεί να ξαναπατήσει κορυφή!

Αν το περασμένο καλοκαίρι, ο ρωσικός σύλλογος αποφάσισε να κάνει για πρώτη φορά κάποιες οικονομικές θυσίες, αυτό συνέβη για να πραγματοποιηθεί μία ακόμη ηχηρή και δαπανηρή μετεγγραφή μετά τον Νίκολα Μιλουτίνοφ. Η πανδημία, βλέπετε, έβαλε και τους Μοσχοβίτες στην λογική των περικοπών (έμεινε ελεύθερος ο Σαντ-Ρος) και για να ταιριάξει με το budget και το υψηλό συμβόλαιο του 29χρονου Γεωργιανού σέντερ.

Γι' αυτό το λόγο, λοιπόν, ο Δημήτρης Ιτούδης επέλεξε να μην προχωρήσει στην απόκτηση ενός ακόμη point-guard κι έτσι ο Τόκο Σενγκέλια κλήθηκε να σηκώσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο βάρος, που σε αρκετά διαστήματα της σεζόν, έγινε ακόμη πιο ασήκωτο, υπό την έννοια ότι χρειάστηκε να παίξει και με ενοχλήσεις αλλά και να βάλει πλάτη για τις απουσίες συμπαικτών του.

Ο πρώην παίκτης της Μπασκόνια, όμως, τα κατάφερε και με το παραπάνω και χάρη στην ομαδική δουλειά και την καθοδήγηση του 50χρονου Έλληνα τεχνικού, έβαλε κι αυτός το δικό του λιθαράκι (μ.ο. 11,4π., 4,8ρ. & 2,3ασ.) στην 6η συνεχόμενη πρόκριση της ρωσικής «αρκούδας» σε Final 4.

To gazzetta.gr συνομίλησε μαζί του πριν την αναχώρηση της αποστολής για την Κολωνία και σας παρουσιάζει τον μέχρι τώρα απολογισμό της ευρωπαϊκής σεζόν αλλά και τις σκέψεις του για το ετήσιο κορυφαίο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Δεύτερη εμφάνιση σε Final για σένα μετά από μια πολύ δύσκολη σεζόν γεμάτη τραυματισμούς και παίκτες που έφυγαν και ήρθαν. Παρόλο που η ΤΣΣΚΑ και το Final 4 πάνε μαζί, είναι αυτή η πρόκριση πραγματικά ξεχωριστή για εσάς την ομάδα μετά από τόσο μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς

«Είναι μία πολύ σημαντική στιγμή όχι μόνο για μένα αλλά και για τον σύλλογο. Εντάξει η ΤΣΣΚΑ είναι συνηθισμένη να φτάνει σ' αυτό το μεγάλο ραντεβού, όμως, αν σκεφτούμε πως κύλησε η χρονιά, τι προβλήματα αντιμετώπισε όλος ο κόσμος με τον covid-19 και πόσους τραυματισμούς είχαμε σαν ομάδα, νομίζω ότι το εφετινό Final 4 είναι ξεχωριστό απ' όλες τις απόψεις. Αυτή η πρόκριση σημαίνει πολλά για τα ψυχικά αποθέματα που βγάλαμε, την μαχητικότητα που δείξαμε και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίσαμε όλες τις δυσκολίες. Το ότι κλείσαμε την κανονική περίοδο ισόβαθμη με την πρωτοπόρο Μπαρτσελόνα, λέει πολλά για τον χαρακτήρα μας!»

Πόσοι από εσάς πίστευαν ότι μπορείτε να το καταφέρετε και μάλιστα σκουπίζοντας την Φενερμπαχτσέ;

«Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν ότι ειδικά φέτος και υπό τις δεδομένες συνθήκες, δεν θα τα καταφέρναμε. Δεν μπορώ να πω ότι πιστεύαμε στο 3-0 επί της Φενέρ, γιατί ήταν ένας πολύ δυνατός αντίπαλος, αλλά σίγουρα είχαμε μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και είμαστε πεπεισμένοι ότι στο τέλος θα παίρναμε την πρόκριση. Είτε εύκολα όπως και έγινε, είτε δύσκολα...»

Υπήρξε κάποιο κομβικό σημείο κατά τη διάρκεια της σεζόν που γύρισε σωστά ο διακόπτης;

«Θα έλεγα πως ναι και όχι ένα! Ένα μεγάλο "ξυπνητήρι" ή "καμπανάκι" ήταν σίγουρα η βαριά ήττα στην Κωνσταντινούπολη από την Εφές. Αναμφίβολα ήταν μία πολύ δυνατή σφαλιάρα, που όμως μας έκανε καλό, μας ένωσε πολύ περισσότερο και μας βοήθησε να καταλάβουμε πόσο μεγάλες δυνατότητες έχουμε..»

Σύμφωνα με ένα παλιό αθλητικό στερεότυπο οι νίκες ανήκουν στους παίκτες και οι ήττες οφείλονται στους προπονητές. Πόσο μεγάλη ήταν η συμβολή του Δημήτρη Ιτούδη στο να σας καθοδηγήσει στο σωστό δρόμο;

«Κατά την δική μου άποψη οι παίκτες και οι προπονητές κερδίζουν και χάνουν μαζί! Για μένα δεν υπάρχει ένας ηττημένος ή ένας νικητής σε μία ομάδα! Στην περίπτωση του coach Ιτούδη που έχει αποδείξει εδώ και πολλά χρόνια ποιος είναι σαν προπονητής, μπορώ να μιλήσω μόνο για την εφετινή χρονιά που είναι η πρώτη της συνεργασίας μας. Είχε να διαχειριστεί πάρα πολλά προβλήματα όπως ο τραυματισμός του Νίκολα (σ.σ.: Μιλουτίνοφ) και η φυγή του Μάικ (σ.σ: Τζέιμς) και ουσιαστικά κατάφερε να μας καθοδηγήσει εξαιρετικά, χωρίς να κάνει σχεδόν καμία προπόνηση με όλους τους παίκτες στην διάθεσή του. Αυτό από μόνο του λέει πολλά για τον βαθμό δυσκολίας του εγχειρήματος που έφερε εις πέρας.»

Ο προπονητής σας επικρίθηκε έντονα στην διάρκεια της σεζόν και μάλιστα πολλοί πίστευαν ότι αυτή θα ήταν η τελευταία του σεζόν στη Μόσχα. Και ξαφνικά, δύο εβδομάδες πριν από το Final 4, υπογράφει ένα νέο συμβόλαιο που θα τον κρατήσει στην ομάδα συνολικά για εννέα συνεχόμενα χρόνια. Πόσο εκτιμάς ότι ενισχύει την ψυχολογία σας, ενόψει Final 4, αυτή η εξέλιξη;

«Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι δίνω μεγάλο σημασία στο τι θα γίνει του χρόνου, αλλά είμαι σίγουρος ότι για τον coach σημαίνει πολλά. Ξέρει να βγάζει κίνητρα από το καπέλο και του αρέσει να δίνει τις κατάλληλες "απαντήσεις" σε όσους έχουν βιαστεί να τον ξεγράψουν! Το έχει κάνει πολλές φορές από τον πάγκο της ΤΣΣΚΑ και το παλμαρέ του τα λέει όλα για το πόσο μεγάλος προπονητής είναι...»

Ας μιλήσουμε για τον ημιτελικό. Κερδίσατε την Εφές με 35 πόντους στη Μόσχα και χάσατε με 30 στην Κωνσταντινούπολη. Τι είδους παιχνίδι θα δούμε στην Κολωνία;

«Καλή ερώτηση! Νομίζω ότι θα δούμε ένα πολύ ενδιαφέρον ματς, το οποίο ίσως να κριθεί σε λεπτομέρειες που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αυτή τη στιγμή. Θα είναι πολύ συναρπαστικό για τους τηλεθεατές όμως και είναι κρίμα που δεν θα έχουμε φιλάθλους στο γήπεδο.»

Τι θα γίνει με τον άλλο ημιτελικό;

«Να σου πω την αλήθεια δεν το έχω σκεφτεί καθόλου, γιατί είμαι απόλυτα προσηλωμένος στην δική μας μάχη με την Εφές. Πάντα όμως, ένας ημιτελικός είναι ένα νοκ-άουτ παιχνίδι και όλα μπορούν να συμβούν! Ειδικότερα όταν παίζουν οι τέσσερις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη...»

Πιστεύεις στη σύμπτωση; Στην μοναδική σου εμφάνιση σε Final 4 (2016), η ΤΣΣΚΑ στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης ... Βλέπεις να ξανασυμβαίνει αυτό;

«Ελπίζω να ξανασυμβεί! Είναι μία σύμπτωση που σκέφτομαι αρκετά συχνά και περιμένω την Κυριακή για να μάθω την απάντηση...»

Πάντερ: «Δεν είμαστε αουτσάιντερ, σκεφτόμαστε μόνο το τρόπαιο!»

Ο πρώτος σκόρερ της Αρμάνι δηλώνει σίγουρος ότι ο ημιτελικός με την Μπαρτσελόνα θα είναι εντελώς διαφορετικός από τα δύο ματς της κανονικής περιόδου και μιλώντας στην Euroleague Greece, εξηγεί ποιο είναι το σημαντικότερο πλεονέκτημα του Έτορε Μεσίνα και νιώθει μόνο ευγνωμοσύνη για τον Χρήστο Σερέλη.

Γεννημένος στην καρδιά του Μπρονξ, πρωτοέπαιξε μπάσκετ στα playgrounds της όχι και τόσο φημισμένης γειτονιάς της Νέας Υόρκης, ενώ τα κολέγια στα οποία φοίτησε δεν τον βοήθησαν να δει το όνομά του σε μία από τις 60 θέσεις στο draft του 2016!

Όμως, ήταν τυχερός που στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού υπήρχε ένας Έλληνας προπονητής που μελετάει με προσήλωση τα μικρά πανεπιστημιακά προγράμματα (Στέιτ Φερ και Τενεσί) και ξέρει να διαλέγει παίκτες που είναι άσημοι και συνάμα έχουν προοπτική. Ο λόγος για τον προπονητή του Λαυρίου, Χρήστο Σερέλη, ο οποίος το 2016 τον έφερε στην Ελλάδα και ουσιαστικά του έδωσε την μεγάλη ευκαιρία να φτιάξει την ζωή του μέσα από το αγαπημένο του άθλημα.

Πέντε χρόνια αργότερα, στα 27 του πλέον, ο Κέβιν Πάντερ μπορεί να βρίσκεται στο Final 4 της Euroleague και να διεκδικεί τον τρίτο ευρωπαϊκό τίτλο της καριέρας του, η συνέντευξή που θα διαβάσετε όμως, αποδεικνύει ότι δεν ξεχνάει ούτε από που ξεκίνησε, ούτε φυσικά τους ανθρώπους που τον στήριξαν.

Ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και του Λαυρίου ξετυλίγει το κουβάρι της δύσκολης σεζόν που έχει μπει στην κρίσιμη καμπή της, μιλάει για τις πιθανότητες και τα «θέλω» της Αρμάνι στην Κολωνία και δεν θέλει να ασχολείται με το τι δεν πήγε καλά στην «ερυθρόλευκη» θητεία του.

Τι σημαίνει για τον οργανισμό του Μιλάνου, η επιστροφή σας στο Final 4 μετά από 29 χρόνια;

«Ερχόμενος το περασμένο καλοκαίρι και μαθαίνοντας για την παράδοση και την ιστορία της Αρμάνι στην Ιταλία και της Ευρώπης, πραγματικά σοκαρίστηκα όταν έμαθα ότι η τελευταία της συμμετοχή σε Final 4 ήταν το 1992! Αν σκεφτούμε, λοιπόν, πόσο υψηλοί ήταν οι στόχοι μας και σε τι τροχιά βρισκόμαστε σε όλες τις διοργανώσεις, μπορώ να σας πω ότι η ικανοποίηση στον οργανισμό είναι διάχυτη. Η επένδυση που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια είναι πολύ μεγάλη και πραγματικά χαίρομαι πολύ που φέτος έχει αρχίσει και γίνεται απόσβεση...»

Να υποθέσουμε ότι το συναίσθημα ήταν τελικά ακόμη πιο γλυκό, υπό την έννοια ότι η πρόκριση επετεύχθη μέσα από μία πολύ ανταγωνιστική σειρά κόντρα στην Μπάγερν;

«Απόλυτα! Ήταν μία τρελή σειρά! Από το 2-0 και από το ένα βήμα πριν την πρόκριση, να βρεθούμε στο 2-2 και να παίξουμε ένα τόσο συγκλονιστικό Game 5, ήταν πραγματικά πολύ ψυχοφθόρο! Νομίζω, όμως, ότι με βάση την πορεία μας στην κανονική περίοδο αλλά και το πως παίξαμε συνολικά στα playoffs, το δικαιούμαστε περισσότερο.»

Ποιο ήταν το πλέον κομβικό σημείο της σεζόν, στην διάρκεια του οποίου συνειδητοποίησες ότι πλέον βρίσκεστε στον σωστό δρόμο;

«Δε νομίζω ότι υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο! Νομίζω ότι όλοι αρχίζαμε να το διαισθανόμαστε από το ξεκίνημα της προετοιμασίας, όταν άλλωστε έκλεισε το ρόστερ. Είχαμε πολύ ταλέντο, βάθος, εμπειρία αλλά και προσωπικότητες που το είχαν ξανακάνει στο παρελθόν, οπότε ουσιαστικά δεν χάσαμε ποτέ την πίστη μας. Αν αναφέρεσαι σε κάποιο συγκεκριμένο ματς, που μας απογείωσε, τότε θα επιλέξω την εκτός έδρας νίκη στην Μαδρίτη, στο πλαίσιο της 2ης αγωνιστικής του 2ου γύρου. Εκείνη την περίοδο, προερχόμαστε από δύο σερί εντός έδρας ήττες και αυτή η νίκη τόνωσε πολύ την αυτοπεποίθησή μας και μας έκανε να πιστέψουμε ότι μπορούμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος και να κυνηγήσουμε ακόμη και το τρόπαιο.»

Είναι άγραφος νόμος, άλλωστε, ότι η πρόκριση στο Final 4 ισοδυναμεί με μισό τίτλο και από την στιγμή που φτάνεις στα ημιτελικά, η κατάκτηση της κορυφής κρίνεται στις μικρές λεπτομέρειες...

«Αυτό το έχω ακούσει αρκετές φορές, αλλά έως τώρα δεν ήμουν μέλος κάποιας ομάδας που είχε φτάσει τόσο μακριά για να το συνειδητοποιήσω στο έπακρο. Ωστόσο, στο δικό μου μυαλό ήταν αρχή κατάκτηση της Euroleague, οπότε δεν θα μπω στην διαδικασία να κατεβάσω τον πήχη μας. Ακριβώς γι' αυτό, λοιπόν, δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι με τίποτε λιγότερο δύο ακόμη νίκες και το τρόπαιο.»

Πως βλέπεις τον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα; Στα δύο εφετινά ματς μετράτε δύο ήττες, μία μία που κρίθηκε στις λεπτομέρειες και στο τέλος του αγώνα στην Βαρκελώνη και μία που δεν «πουλήσατε ακριβά το τομάρι σας», στο Μιλάνο; Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα δούμε διαφορετικό ματς στην Κολωνία;

«Η πίεση του νοκ-άουτ ημιτελικού και φυσικά το δέλεαρ της πρόκρισης στον τελικό! Δεν είμαστε πλέον στην κανονική περίοδο ή στα best of five παιχνίδια, όπου τα λάθη μπορούν να διορθωθούν. Συν τοις άλλοις, έχουμε προετοιμαστεί πολύ σκληρά και είμαστε όλοι έτοιμοι για την μεγάλη πρόκληση...»

Μετά από σχεδόν έναν χρόνο με τον Έτορε Μεσίνα, απ' όσα έχει ζήσει μαζί του, πόσο πιστεύεις ότι τον έχει βοηθήσει η πολυετής συνεργασία με τον Πόποβιτς και η θητεία του στους Σπερς;

«Νομίζω ότι το βιογραφικό του, οι επιτυχίες του και φυσικά κατάρτιση και η συνεργασία του με τον Γκρεγκ Πόποβιτς μιλούν από μόνα τους για την αξία του. Αν μπορώ εγώ να προσθέσω κάτι μου έκανε πολύ θετική εντύπωση και να το ξεχωρίσω, είναι η ικανότητά του να αντιλαμβάνεται πως πρέπει να διαχειριστεί τον εκάστοτε παίκτη, ώστε σε μία μακριά σεζόν 10-11 μηνών, να μην τον “κάψει”! Κάτι που είναι εύκολο να συμβεί ειδικότερα σε μία τόσο απαιτητική σεζόν με ταξίδια, προπονήσεις και πάρα πολλούς αγώνες σε διαφορετικές διοργανώσεις. Το ότι μας έχει κρατήσει όλους φρέσκους και πεινασμένους για την τελική ευθεία, είναι ένα credit που το δίνω απλόχερα!»

Μπήκες ποτέ στον πειρασμό να ρωτήσεις τον Χρήστο Σταυρόπουλο για τους λόγους που δεν σε πίστεψε ο Ολυμπιακός;

«Πολύ ωραία ερώτηση στην οποία πραγματικά δεν μπορώ απαντήσω! Γενικά δεν μου αρέσει να σχολιάζω πολύ αυτά τα πράγματα και αφήνω τις επιδόσεις μου στο παρκέ να “μιλούν” αντί για μένα! Είμαι περισσότερο της άποψης ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, οπότε νιώθω καλύτερα όταν φορτώνω το κεφάλι μου με αρνητικές σκέψεις. Κοινώς προτιμώ να μην ξέρω και να μην ρωτάω...»

Τι σημαίνει το Λαύριο για σένα; Φαίνεται ότι ο coach Σερέλης έχει τον τρόπο του με τους Αμερικανούς αλλά και τις απαραίτητες γνώσεις για να επιλέγει παίκτες από μικρά κολέγια, βλέποντας ότι έχουν potential. Δεν έχει συμβεί μόνο με σένα, συμβαίνει πλέον συχνά...

«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο coach έχει ταλέντο σ' αυτό. Βασικά ξέρει μπάσκετ και σε πείθει πολύ γρήγορα, επειδή σε αφήνει να προσαρμοστείς και δεν σε πιέζει ασφυκτικά να παίξεις από την αρχή στο επίπεδο των απαιτήσεων που υπάρχουν για σένα. Το εκτίμησα πολύ αυτό πάνω του και ακόμη είμαστε σε επαφή. Θυμάμαι ότι όταν είχα πρωτοέρθει στην Αθήνα για το Λαύριο, δεν ήξερα που πατούσα και που βρισκόμουν! Δεν ήξερα πολλά για το ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού και δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί προπονητές που θα έσκυβαν πάνω σε έναν rookie, θα του μιλούσαν συνεχώς και θα του εξηγούσαν ξανά και ξανά τι θέλουν απ' αυτόν. Οι περισσότεροι δεν έχουν υπομονή, δεν δίνουν μεγάλη πίστωση χρόνου και μετά από λίγο διάστημα σε “κόβουν”! Μαζί κάναμε πολλές συζυτήσεις, μου έδωσε πολύ χρόνο και του αναγνωρίζω ότι με βοήθησε πολύ στο πνευματικό κομμάτι, παρ' ότι άργησα να πάρω μπρος!

Χάνγκα: «Γι' αυτά τα παιχνίδια παίζουμε μπάσκετ!»

O 32χρονος Ούγγρος forward της Μπαρτσελόνα επιχειρεί τον μέχρι τώρα απολογισμό της ευρωπαϊκής σεζόν των Καταλανών, συγκρίνει τον Γιασικεβίτσιους με τον Πέσιτς και αναλύει στην Euroleague Greece τις λεπτομέρειες που θα κρίνουν τον ημιτελικό με την Αρμάνι.

Γεννημένος στην Βουδαπέστη, έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα στην ουγγρική Άλμπακομπ, που εδρεύει στην κοντινή πόλη Σζεκεσφέχερβαρ (65 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας) και το 2011, σε ηλικία 22 ετών, μετακόμισε στην Καταλωνία για λογαριασμό της Μανρέσα.

Έκτοτε, η ζωή του είναι συνυφασμένη με την Ισπανία, καθώς μόνο τη σεζόν 2014-2015 αποχωρίστηκε την Ιβηρική χερσόνησο ως δανεικός της Μπασκόνια (τον απέκτησε το 2013) στην ιταλική Αβελλίνο. Από το 2017 ανήκει στο ρόστερ της Μπαρτσελόνα και με την φανέλα της έχει κατακτήσει τους τρεις μοναδικούς τίτλους της καριέρας του (3 Copa del Rey).

O λόγος για τον Άνταμ Χάνγκα, τον κορυφαίο σύγχρονο Ούγγρο μπασκετμπολίστα μετά τον Κορνέλ Ντάβιντ (έπαιξε στους Μπουλς, τους Καβαλίερς και τους Ράπτορς) και τον μοναδικό που έχει επιλεγεί στο draft του ΝΒΑ (νο59 από τους Σαν Αντόνιο Σπερς).

Το gazzetta.gr συνομίλησε μαζί του λίγες ώρες πριν αναχωρήσει για την Κολωνία και ο αμυντικός της χρονιάς για το 2017 στην Euroleague, σας μεταφέρει όλα όσα συμβαίνουν στο στρατόπεδο των «μπλαουγκράνα» παραμονές του Final 4 (28-30 Μαϊου).

Μαζί με τον Κλαβέρ και τον Οριόλα, είσαι από τους πιο παλιούς παίκτες της ομάδας, επομένως και από τους πλέον κατάλληλους για να μιλήσεις σχετικά με το τι άλλαξε φέτος ο Γιασικεβίτσιους, που δεν έκανε τα τρία προηγούμενα χρόνια ο Πέσιτς και η Μπάρτσα είχε την καλύτερη πορεία της στην Euroleague. Τουλάχιστον στα πέντε τελευταία χρόνια που η διοργάνωση διεξάγεται με το συγκεκριμένο format.

«Προφανώς και είναι δύο διαφορετικοί προπονητές, όχι μόνο λόγω της διαφοράς ηλικίας που τους χωρίζει, αλλά κυρίως λόγω της διαφορετικής προσέγγισης στο παιχνίδι. Σε άμυνα κι επίθεση! Αν γυρίσουμε λίγο πίσω τον χρόνο, θα δούμε ότι πριν από τέσσερα χρόνια η Μπαρτσελόνα ήταν στις τελευταίες θέσεις της Euroleague. Επομένως θα πρέπει να αποδώσουμε και στον Πέσιτς κάποια εύσημα, γιατί υπό τις οδηγίες του κάναμε ανοδικά βήματα και πέρυσι – ανεξάρτητα με το ότι η σεζόν διεκόπη – φτάσαμε να διεκδικούμε την είσοδο στο Final 4. Τώρα, όμως, αν είμαστε εδώ και μιλάμε επιτέλους για το κορυφαίο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ, το οφείλουμε στις αλλαγές που επέβαλε ο Saras. Πλέον η προσέγγιση της Μπαρτσελόνα έχει πολλή περισσότερη τακτική, γιατί αυτή είναι η φιλοσοφία του coach. Πλέον έχουμε περισσότερα “όπλα” που δημιουργούν μεγαλύτερους “πονοκεφάλους” στις αντίπαλες ομάδες και επίσης για πρώτη φορά μετά από καιρό, η ομάδα χρησιμοποιεί τους νέους και ταλαντούχους παίκτες, εφαρμόζοντας ένα πολύ πιο μεγάλο rotation! Προσωπικά συμφωνώ απόλυτα με αυτή την λογική, γιατί ουσιαστικά περιφρουρεί την όποια επένδυση κάνει ο σύλλογος για το μέλλον και προετοιμάζει τα νέα παιδιά, ρίχνοντάς τα στην φωτιά! Κατ' αυτό τον τρόπο, βλέπουμε 10, 11 ακόμη και 12 παίκτες να έχουν συμμετοχή. Αυτό βέβαια, μπορεί να μην ισχύσει απόλυτα στο Final 4, όπου οι έμπειροι και βετεράνοι θα κληθούμε να “βγάλουμε τα κάστανα από την φωτιά”, αλλά είναι μία απόφαση προς την σωστή κατεύθυνση. Στα μάτια μου, λοιπόν, ο Γιασικεβίτσιους έχει προοδεύσει απίστευτα και φτάνοντας για 2η φορά σε Final 4 ανήκει ήδη στην ελίτ της Ευρώπης. Πολύ λογική εξέλιξη για κάποιον που έχει “ρουφήξει” γνώσεις και εμπειρίες από τον κορυφαίο coach όλων των εποχών, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.»

Μιλώντας για την σύγκριση του Πέσιττς με τον Saras, αυτό που έρχεται στο μυαλό των φιλάθλων αλλά κυρίως των δημοσιογράφων, είναι ότι ο Σέρβος τεχνικός, πριν λίγα χρόνια είχε χαρακτηρίσει τον Λιθουανό συνάδελφό του ανάξιο να είναι έστω και assistant του στην Μπάρτσα...

«(γέλια!!)... Ο καθένας έχει την δική του περηφάνεια και ίσως αυτή η δήλωση να ήταν ένα από τα συνηθισμένα λεκτικά “χτυπήματα” κάτω από την μέση, που γίνονται σχεδόν κάθε μέρα στο ΝBA, μεταξύ προπονητών και παικτών. Ενδεχομένως να αισθανόταν ότι η θέση του στον πάγκο απειλούνταν από τον Γιασικεβίτσιους, γιατί το όνομά του έπαιζε πολύ τότε στον Τύπο της Καταλωνίας και όπως φάνηκε όχι άδικα.»

Παρ' όλα αυτά και λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι τερματίσατε πρώτοι στην κανονική περίοδο, η επιστροφή στο Final 4 μετά από 7 χρόνια, πέρασε μέσα από μύρια κύματα στα playoffs. Δεν θυμάμαι ποτέ ζευγάρωμα του πρώτου στην βαθμολογία με τον όγδοο να κρίνεται τόσο πολύ στις λεπτομέρειες και στο 5ο ματς.Το εισιτήριο μπορεί να εξασφαλίστηκε, αλλά η εικόνα της ομάδας δεν θύμισε αυτή που είχατε στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν. Τι έφταιξε;

«Αρκετά πράγματα νομίζω! Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι όταν έφτασε η ώρα για τα playoffs, δεν είμαστε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, πιο πολύ πνευματικά αλλά και σωματικά. Εξασφαλίσαμε σχετικά εύκολα και νωρίς την πρωτιά στην κανονική περίοδο και χαλαρώσαμε λιγάκι, με αποτέλεσμα να χάσουμε κάποια ματς. Την ίδια ώρα, η Ζενίτ χρειαζόταν τρεις σερί νίκες για να μπει στην οκτάδα και μέσα απ' αυτό το 3/3 έχτισε την αυτοπεποίθησή της και μπήκε στην σειρά έχοντας καλύτερη ψυχολογική προσέγγιση. Όλα αυτά είχαν ως φυσική συνέπεια την εικόνα που όλοι είδαμε στο πρώτο ματς, όπου οι αντίπαλοί μας κυριάρχησαν πλήρως, μας πήραν το πλεονέκτημα της έδρας και μετέφεραν σε δραματικό βαθμό την πίεση σε μας. Νομίζω ότι αυτό φάνηκε περισσότερο στο δεύτερο παιχνίδι, που λίγο έλλειψε να καταρρεύσουμε τελείως! Ευτυχώς, όμως, κάποιο θαύμα έγινε στο τέλος και καταφέραμε να ισοφαρίσουμε, να παρουσιάσουμε μία πολύ καλύτερη εικόνα στο 3ο ματς της Αγίας Πετρούπολης και σιγά-σιγά να πάρουμε τα πάνω μας.»

Φοβήθηκες σε κάποιο σημείο της σειράς και τι σημαίνει για την αυτοπεποίθησή σας, το γεγονός ότι τελικά πετύχατε τον στόχο σας και παραμείνατε ζωντανοί σε μία ακόμη διοργάνωση;

«Δεν σας κρύβω ότι πριν από το 5ο ματς, ήμουν πολύ νευρικός και φοβισμένος, γιατί σύμφωνα με την συνολική εικόνα των τεσσάρων πρώτων αγώνων, η Ζενίτ άξιζε όσο κι εμείς να πάει στο Final 4! Ένιωθα ότι έπρεπε να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό και χάρηκα πολύ που αυτό συνέβη γιατί θα είμαστε άξιοι της μοίρας αν πετούσαμε στα σκουπίδια όλο αυτό για το οποίο παλεύαμε στην κανονική περίοδο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαστε καλύτερη ομάδα από τους Ρώσους, ωστόσο κι αυτοί αξίζουν όλα τα εύσημα γιατί έκαναν εξαιρετική δουλειά και μας έφεραν στα όρια μας. Τέλος καλό, όμως, όλα καλά, είμαστε επιτέλους στο Final 4 μετά από 7 χρόνια και θα διεκδικήσουμε αυτό που μας λείπει τόσο πολύ εδώ και 11 χρόνια! Το φοβερό είναι ότι μέσα σε 30 μέρες θα έχουν όλα τελειώσει! Δηλαδή μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα κριθεί η δουλειά που έχουμε ρίξει στο γήπεδο για σχεδόν 10 μήνες! Αλλά κακά τα ψέματα, γι' αυτά τα παιχνίδια παίζουμε μπάσκετ, για την διεκδίκηση των τίτλων ήρθαμε στην Μπαρτσελόνα, επομένως μετά το Copa del Rey, ισχύει το... τρώγοντας άνοιγει και η όρεξη...»

Υπήρξε κάποιο κομβικό χρονικό σημείο κατά την διάρκεια της σεζόν που γύρισε σωστά ο διακόπτης;

«Δεν μ' αρέσει να γυρνάω στο παρελθόν και να αναμοχλεύω παλιές ιστορίες, αλλά η ιστορία με την αποχώρηση του Ερτέλ συνέπεσε με κάποιες μαζεμένες ευρωπαϊκές ήττες και μεγάλη παραφιλολογία στα media και αμέσως μετά ήρθε το πρώτο clasico για το πρωτάθλημα στην Μαδρίτη. Κάναμε τρομερό παιχνίδι και πετύχαμε μία μεγάλη νίκη, που μας βοήθησε πολύ να ξεπεράσουμε την δύσκολη στιγμή που περνούσαμε εκείνη την περίοδο. Ήταν μία ηχηρή απάντηση μέσα στο γήπεδο και νομίζω ότι ήταν η πλέον ιδανική που θα μπορούσαμε να δώσουμε.»

Συνήθως μία προσθήκη προς το τέλος μίας σεζόν, δεν φέρνει θετικά αποτελέσματα. Τι συνέβη με την περίπτωση του Πάου Γκασόλ;

«Δεν διαφωνώ, αλλά πείτε μου εσείς μία ομάδα που δεν δεχόταν τον Πάου Γκασόλ με ανοιχτές αγκάλες, ακόμη και στα 41 του. Προσωπικά από την μέρα που ήλθε, πολλές φορές γουρλώνω τα μάτια μου, μόνο που τον βλέπω δίπλα μου στα αποδυτήρια, να βουτάει για χαμένες μπάλες στην προπόνηση ή όπως στο ματς με την Τενερίφη στο +20 ή να μας δίνει συμβουλές και αναρωτιέμαι αν ονειρεύομαι! Είναι από τα πράγματα που δεν συμβαίνουν συχνά! Έχω παίξει μαζί αλλά και αντίπαλος με μεγάλα ονόματα, αλλά το να βλέπεις ένα μπασκετικό είδωλο κάθε μέρα και να παίρνεις τόσα πράγματα απ' αυτόν, είναι πραγματικά μαγικό και νιώθω τυχερός κι ευλογημένος. Και πιο πολύ γιατί μέρα με την ημέρα καταλαβαίνω ότι έγινε αυτός που είναι, όχι μόνο επειδή είναι 2,15 και ανέπτυξε το ταλέντο του, αλλά ταυτόχρονα λόγω και της νοοτροπίας του.»

Σε έναν ημιτελικό Final 4 δεν υπάρχει παράμετρος της αναμέτρησης που μπορεί να εφησυχάσει καμία από τις δύο ομάδες. Το γεγονός ότι μετράτε δύο νίκες απέναντι στην Αρμάνι (μία δύσκολη στην έδρα σας και μία πιο εύκολη στο Μιλάνο), δείχνει κάτι, σας δίνει ένα μικρό θεωρητικό ή ψυχολογικό προβάδισμα;

«Πάντα θεωρώ ότι όταν μία ομάδα έχει χάσει δύο φορές από κάποια άλλη, στο επόμενο συναπάντημα θα παρουσιαστεί το λιγότερο τσαντισμένη κι αποφασισμένη για ρεβάνς. Και κάποια στιγμή θα καταφέρει να την πάρει. Από την άλλη πλευρά, εμείς πρέπει παίξουμε έξυπνα, έχοντας συνεχώς στο μυαλό μας ότι η Αρμάνι είναι πολύ επικίνδυνη και φυσικά να πάρουμε ως βάση το παιχνίδι του Μιλάνου, στο οποίο κυριαρχήσαμε απόλυτα στην άμυνα. Σε ένα νοκ-άουτ παιχνίδι, όμως, το αποτέλεσμα κρίνεται πάντα από το άθροισμα των μικρών λεπτομερειών και την ευστοχία που θα επιδείξει η εκάστοτε ομάδα. Αν κάνουμε την δουλειά που έχουμε συνηθίσει να κάνουμε όλη την χρονιά, νομίζω ότι θα είμαστε σε θέση να καθορίσουμε την μοίρα μας.»

Για τον άλλο ημιτελικό τι έχεις να πεις;

«Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω ασχοληθεί καθόλου γιατί για μας υπάρχει μόνο η Αρμάνι, αλλά έτσι συζητώντας, το πρώτο που βγαίνει από το στόμα μου είναι η Εφές... Ωστόσο, ποιος μπορεί να ξεγράψει την ΤΣΣΚΑ με τόση ποιότητα και ακόμη μεγαλύτερη εμπειρία από τα Final 4; Η αλήθεια είναι ότι η Έφες παίζει τρομερό μπάσκετ και εδώ και 2-3 χρόνια δείχνει ότι μπορεί να φτάσει στην κορυφή, αλλά εκεί που την πιστεύεις, θεωρείς ότι θα "σκουπίσει" την Ρεάλ κι αλλάζεις κανάλι πριν τελειώσει το 3ο παιχνίδι των playoffs, βλέπεις ότι για ένα σουτ παρά λίγο να αποκλειστεί! Η εφετινή Euroleague είναι τρομερά απρόβλεπτη γι' αυτό και τόσο συναρπαστική.»

Η μοναδική φορά που έχεις ξαναπάει σε Final 4 ήταν και πάλι επί γερμανικού εδάφους, το 2016 στο Βερολίνο. Έχεις σκεφτεί ότι η Κολωνία μπορεί να είναι πιο γούρικη για σένα;

«Πραγματικά το ελπίζω! Του χρόνου θα είμαι εκεί και με την Εθνική Ουγγαρίας για το Eurobasket, οπότε μακάρι να γίνει από φέτος μία καλή αρχή. Θυμάμαι πολύ έντονα το πρώτο μου Final 4, που ήταν μία τελείως διαφορετική κατάσταση, με μία ομάδα που ήταν το αουτσάιντερ και που λίγο μετά το τζάμπολ βρεθήκαμε να χάνουμε με 20 πόντους! Προφανώς πλέον, έχω περισσότερη εμπειρία, έναν άλλο ρόλο, βρίσκομαι σε μία ομάδα με μεγαλύτερη δυναμική και πραγματικά ανυπομονώ για την μεγάλη αυτή πρόκληση. Θα απολαύσω την στιγμή γιατί ξέρω τι θυσίες και σκληρή δουλειά απαιτεί αυτή η πρόκριση και θα παλέψω για το όνειρό μου.»

Η «Laxness Arena» είναι το γήπεδο που είναι πανέτοιμο να υποδεχθεί την Εφές, την Αρμάνι Μιλάνο, την Μπαρτσελόνα και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, για την γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το εντυπωσιακό αυτό γήπεδο, δεν είναι η πρώτη φορά που... βάζει τα καλά του, για να υποδεχθεί ένα κορυφαίο γεγονός.

Ταυτόχρονα, η αρένα Laxness έχει φιλοξενήσει διεθνείς αθλητικές εκδηλώσεις σε αρκετές περιπτώσεις, όπως το παγκόσμιο πρωτάθλημα χάντμπολ ανδρών το 2007 και το 2019 και το παγκόσμιο πρωτάθλημα χόκεϊ επί πάγου το 2001, 2010 και 2017. Το NBA Europe Live Tour έκανε επίσης μια στάση στην Κολωνία-Deutz το 2006. Εκείνη την εποχή, ο πρωταθλητής της EuroLeague, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και η Μακάμπι Τελ Αβίβ συναντήθηκαν με τις ομάδες του NBA των Σίξερς και των Σανς.

Powered by Protergia, το μέλλον της ενέργειας

'Έχει χωρητικότητα 18.000 θέσεων, ενώ απίθανο είναι ότι η Laxness Arena βρίσκεται μεταξύ των γηπέδων με τις καλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως. Άνοιξε τις πύλες της το 1998 και στις συναυλίες μπορεί να έχει μέχρι και 20,000 ανθρώπους. Είναι βασικά γήπεδο χόκεϊ και είναι το μεγαλύτερο έξω από την Νότια Αμερική.

Από τις 28 έως τις 30 Μαΐου 2021, η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας θα γίνει το επίκεντρο του ευρωπαϊκού και η αρένα Laxness, η οποία φιλοξενεί μεγάλα αθλητικά γεγονότα για 21 χρόνια, θα είναι το στάδιο στο οποίο θα στεφθεί ο επερχόμενος πρωταθλητής της Euroleague.

Η πόλη που ξεκίνησε τον αιώνα με ρεκόρ επισκεψιμότητας σε αγώνα μπάσκετ, η Κολωνία της Γερμανίας, θα αρχίσει την νέα δεκαετία (το 2020 δυστυχώς δεν είχαμε διοργάνωση) φιλοξενώντας το Final 4, έστω και με έναν χρόνο καθυστέρησης. Ήταν 7 Απριλίου του 2000, όταν το παιχνίδι μεταξύ της Βόνης και της Άλμπα Βερολίνου είχε 18,518 θεατές, αριθμός ρεκόρ τότε για την Ευρώπη και ακόμα και σήμερα για το γερμανικό μπάσκετ.

H 4η μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας, θα είναι εκείνη που θα υποδεχθεί τους φιναλίστ. Είναι μετά το Βερολίνο, το Αμβούργο και το Μόναχο και αποτελεί και την μεγαλύτερη πόλη του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Μετά το Βερολίνο, στο οποίο δόθηκε η τιμή να φιλοξενήσει την εκδήλωση το 2009 και το 2016, η Κολωνία είναι η δεύτερη γερμανική πόλη που φιλοξενεί το μεγάλο γεγονός σε αυτήν τη χιλιετία. Επιπλέον, η Κολωνία είναι ο τέταρτος οικοδεσπότης χωρίς τη δική του ομάδα EuroLeague.

Powered by Protergia, το μέλλον της ενέργειας

τη πόλη της Κολωνίας εδρεύει η ποδοσφαιρική ομάδα "1. ΦΚ Κολωνίας", καθώς και ομάδα ράγκμπι. Και οι δύο έχουν έδρα το στάδιο "RheinEnergieStadion". Επίσης υπάρχει μία ομάδα χόκεϊ επί πάγου και μία ομάδα μπάσκετ η Κελν 99ers που αγωνίζονται στα αντίστοιχα γερμανικά πρωταθλήματα. Κάθε χρόνο επίσης πραγματοποιείται στην πόλη μαραθώνιος αγώνας δρόμου.

Το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας είναι ένα από τα παλαιότερα ιδρύματα της Ευρώπης και παγκοσμίως γνωστό για το οικονομικό του τμήμα. Ακόμη έχει ένα από τα πιο ξακουστά καρναβάλια στην Ευρώπη. Κέλς (Kölsch) ονομάζεται η τοπική διάλεκτος και ο τύπος μπίρας της Κολωνίας, που σερβίρεται σε χαρακτηριστικά μικρά ποτηράκια. Το δημοφιλέστερο αξιοθέατο της πόλης είναι ο τεράστιος καθεδρικός της ναός, ο Ντομ (Kölner Dom).

Η αλήθεια είναι ότι θα ήταν ένας εξαιρετικός προορισμός για όσους επέλεγαν να συνδυάσουν το μπάσκετ, με περιήγηση σε μια όμορφη πόλη, αλλά τα δεδομένα είναι δύσκολα για όλους. Πάντως η Euroleague θα κάνει το καλύτερο που μπορεί, ώστε η μπασκετική εμπειρία να μείνει σε όλους αξέχαστη.

TΣΣΚΑ και Εφές θα κοντραριστούν στον πρώτο ημιτελικό της διοργάνωσης. Οι 2 ομάδες έχουν από μια νίκη στα μεταξύ τους ματς φέτος. Μάλιστα η διαφορά και στα δύο παιχνίδια ήταν πολύ μεγάλη. Στη Ρωσία, η ομάδα του Ιτούδη επικράτησε με το εμφατικό 100-65. Ο Κλάιμπερν είχε 22 πόντους, ο Χίλιαρντ είχε 16, ενώ ο Μάικ Τζέιμς μέτρησε 11 πόντους και 10 ριμπάουντ.

Από την άλλη στο ματς της Τουρκίας, επικράτησε πολύ εύκολα η Εφές με 100-70. Ο Μίτσιτς έκανε ματσάρα με 21 πόντους και 8 ασίστ, ενώ από την άλλη ο Σενγκέλια είχε 14 πόντους και 5 ριμπάουντ. Οι 2 τους έχουν συναντηθεί 25 φορές στη Euroleague, με τους Ρώσους να έχουν την μερίδα του λέοντος με 20 νίκες έναντι 5 των Τούρκων.

Powered by Protergia, το μέλλον της ενέργειας

Στο άλλο ζευγάρι η Αρμάνι θα κοντραριστεί με τη Μπαρτσελόνα που ψάχνει τον πρώτο της τίτλο μετά το 2010. Oι Ιταλοί ηττήθηκαν από τους Καταλανούς με 56-82 στο Μιλάνο. Στους 15 σταμάτησε ο Μίροτιτς και 11 πρόσθεσε ο Χάνγκα, ενώ στον αντίποδα πρώτος σκόρερ ήταν ο Σιλντς με 10 πόντους.

Στο παιχνίδι της Βαρκελώνης η Μπαρτσελόνα πήρε άλλη μια νίκη με 87-71. Ο Ντέιβις είχε 21 πόντους, ο Μίροτιτς 19 με 10 ριμπάουντ και 16 είχε ο Χίγκινς. Ο Μάλκολμ Ντιλέινι ήταν πρώτος σκόρερ για τους Ιταλούς με 23 πόντους.

Συνολικά οι 2 ομάδες έχουν βρεθεί αντιμέτωπες 16 φορές, με τους Καταλανούς να μετρούν 10 νίκες.

69 πόντοι είναι η καλύτερη επίδοση αθλητή σε Final 4 και δεν ανήκει σε άλλον, παρά στον Νίκο Γκάλη, που τους είχε πετύχει κόντρα στην Σαραγόσα, ενώ είχε 34.5 πόντους μέσο όρο ανά αγώνα.

Powered by Protergia, το μέλλον της ενέργειας

2 ομάδες κατάφεραν να κατακτήσουν τον τίτλο τρεις διαδοχικές χρονιές: Η ASK Riga (1958-1960) και η θρυλική Γιουγκοπλάστικα/Ποπ 84 (1989-91).

7 ομάδες έχουν καταφέρει να κατακτήσουν back to back τίτλους: Ρεάλ Μαδρίτης (1964,1965 και 1967, 1968), Βαρέζε (1972,1973), Καντού (1982, 1983), Τσιμπόνα (1985, 1986), Τρέισερ Μιλάνο (1987, 1988), Μακάμπι Τελ Αβίβ (2004, 2005) και Ολυμπιακός (2012, 2013).

3 φορές στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών κρίθηκε ο τελικός στην παράταση: Το 1969 (ΤΣΣΚΑ-Ρεάλ 103-99 στη 2η παράταση), το 2014 (Μακάμπι Τελ Αβίβ-Ρεάλ 98-86) και το 2016 (ΤΣΣΚΑ-Φενέρμπαχτσε 101-96).

4 είναι τα τρόπαια που έχει ο Κάιλ Χάινς (2 με Ολυμπιακό και 2 με ΤΣΣΚΑ) και είναι τα περισσότερα από κάθε άλλο παίκτη του Final 4.

18 χρόνια έχουν περάσει από τον τίτλο που κατέκτησε ο Γιασικεβίτσιους σαν παίκτης της Μπαρτσελόνα. Φέτος έχει την ευκαιρία να το κάνει και σαν προπονητής της.

102 πόντοι σημειώθηκαν στον τελικό της ΑΕΚ με την Κίντερ Μπολόνια του 1998 (58-44) και είναι η χειρότερη επίδοση επιθετικά στην ιστορία.

10 χρόνια μετά, ο Νικ Καλάθης έχει την ευκαιρία να πάρει τον 2ο τίτλο της καριέρας του. Το 2011 είχε ανέβει στην κορυφή με τον Παναθηναϊκό.

43 βαθμούς στο ranking είχε μαζέψει ο Σέιν Λάρκιν στον ημιτελικό με τη Φενέρ το 2019 και είναι η κορυφαία επίδοση στην ιστορία των Final 4

15 ασίστ είχε μοιράσει ο Φακούντο Καμπάτσο στον μικρό τελικό με τη Φενέρ και αποτελεί την καλύτερη επίδοση στα Final 4

9 δίποντα είχε πετύχει ο Θοδωρής Παπαλουκάς στον τελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό το 2007 και είναι το ρεκόρ σε τελικό.

8 επιθετικά ριμπάουντ κατέβασε ο Ράντολφ κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό του 2016 και είναι ρεκόρ για Final 4.

Η Κολωνία θα γίνει το επίκεντρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ το τριήμερο 28-30 Μαΐου και η Lanxess Arena χωρητικότητας 18.000 θεατών θα φιλοξενήσει την Barcelona, την Armani Milano, την CSKA και την Anadolu Efes που θα διεκδικήσουν τον τίτλο της πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας επρόκειτο να διοργανώσει την τελική φάση της EuroLeague πέρσι ωστόσο η σεζόν 2019-20 τερματίστηκε δίχως την ανάδειξη πρωταθλητή έπειτα από την έξαρση της πανδημίας του κορονοϊού.

Η νόσος Covid-19 έχει σημαδέψει και τη φετινή αγωνιστική περίοδο, με δεδομένο ότι δεν θα επιτρέψει στους φιλάθλους να βρεθούν στο Final 4. Η EuroLeague, λοιπόν ενημέρωσε επισήμως πως βάζει σε προτεραιότητα την υγεία και την ασφάλεια όλων των φιλάθλων, των συμμετεχόντων και των παικτών. «Η απόφαση πάρθηκε παρόλο που έχει περάσει ένας χρόνος μετά την περσινή σεζόν που ακυρώθηκε και σκεπτόμενη εναλλακτικά σενάρια και επιλογές που θα επέτρεπαν ορισμένους οπαδούς και θα διασφαλιζόταν η υγεία και η ασφάλεια» ανέφερε, μεταξύ άλλων η σχετική ανακοίνωση της διοργανώτριας αρχής.

Powered by Protergia, το μέλλον της ενέργειας

Πρόσθεσε, δε πως «επειδή η υγεία και η ασφάλεια των φιλάθλων και των συμμετεχόντων παραμένουν βασική προτεραιότητα μας, το Final 4 θα περιοριστεί μόνο στην παρουσία των ανθρώπων των ομάδων, του προσωπικού του γηπέδου και των διαπιστευμένων Media εξαιτίας των πρωτοκόλλων υγιεινής». Είναι χαρακτηριστικό πως οι εκπρόσωποι του Τύπου που θα βρεθούν στην Κολωνία, δεν θα μπορούν να πλησιάζουν το πάνελ στις συνεντεύξεις παικτών και προπονητών σε μικρότερη απόσταση των τριών μέτρων και εφόσον θέλουν να τοποθετήσουν μικρόφωνα/μαγνητόφωνα, αυτά θα απολυμαίνονται από τους ανθρώπους των ομάδων, πριν τοποθετηθούν στο τραπέζι!

Επίσης, λόγω του υγειονομικού πρωτοκόλλου, η χωρητικότητα στην αίθουσα που θα διεξάγονται οι συνεντεύξεις Τύπου θα είναι πολύ μικρή. Κατά τη διάρκεια της παραμονής στη Lanxess Arena, άπαντες είναι υποχρεωμένοι να φορούν μάσκα FFP-2 ή KN95, κρατώντας αποστάσεις 1.5 μέτρου. Παράλληλα, η ψηφοφορία των εκπροσώπων του Τύπου που θα βρεθούν στο γήπεδο για την ανάδειξη του MVP του Final 4 θα διεξαχθεί on-line και όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, ήτοι ψηφίζοντας σε χαρτί.

Ο πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού, Γιώργος Βόβορας γνωρίζει καλά τις τέσσερις ομάδες που θα βρεθούν στην Κολωνία από τη στιγμή που τις αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της χρονιάς και ανέλυσε στο Gazzetta.gr τους δύο ημιτελικούς.

Ως τεχνικός του Παναθηναϊκού, ο 44χρονος προπονητής μέτρησε μία νίκη και τρεις ήττες από τους τέσσερις φιναλίστ της Κολωνίας. Αν μη τι άλλο είχε «διαβάσει» καλά τον τρόπο παιχνιδιού τους και είναι από τους πλέον αρμόδιους για να σχολιάσει όσον αφορά το τεχνικό κομμάτις τους δύο ημιτελικούς.

Powered by Protergia, το μέλλον της ενέργειας

Είναι δύο ημιτελικοί όπου υπάρχουν ξεκάθαρα φαβορί μετά από αρκετά χρόνια» λέει χαρακτηριστικά ο Γιώργος Βόβορας στο Gazzetta.gr ενόψει του Final 4, δίνοντας προβάδισμα στην Μπαρτσελόνα όσον αφορά το ματς με την Αρμάνι Μιλάνο, αλλά και στην Εφές ενόψει του ημιτελικού με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

«Η Μπαρτσελόνα προετοιμάζεται όλη τη σεζόν για αυτό το Final 4»

Που θα κριθεί το Μπαρτσελόνα-Αρμάνι: «Στο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα με την Αρμάνι, οι Καταλανοί έχουν υπεροπλία στους ψηλούς με την παρουσία των Μίροτιτς, Ντέιβις, Γκασόλ. Τόσο ποιοτικά όσο και στο κομμάτι της δύναμης καθώς αναμένεται να βάλουν πίεση στην Αρμάνι. Είδαμε και στα ματς με την Μπάγερν ότι είχε πρόβλημα να αντιμετωπίσει την front line των Γερμανών. Ο έλεγχος των ριμπάουντ και ο έλεγχος της ρακέτας θα παίξει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο γιατί η ποιότητα στα γκαρντ και των δύο ομάδων είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Διαθέτουν μεγάλο ταλέντο και προσωπικότητα. Εκεί θα υπάρξει ισορροπία όσον αφορά την εξέλιξη του αγώνα. Η Μπαρτσελόνα θα προσπαθήσει να ποστάρει πάρα πολύ τόσο με τον Μίροτιτς, όσο και με τον Ντέιβις, ο οποίος υπερτερεί ξεκάθαρα στο ποστ.»

Για τη σκακιέρα των πάγκων: «Ο κόουτς Μεσίνα έχει την εμπειρία επειδή έχει πάρει μέρος σε πάρα πολλά Final 4 και έχει διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις. Από την άλλη η Μπαρτσελόνα ετοιμάζεται όλη τη σεζόν και είναι ίσως είναι μια ομάδα που σε ειδικές καταστάσεις, στο 'πέντε εναντίον πέντε' είναι η καλύτερη στην φετινή EuroLeague. Αυτά τα παιχνίδια κρίνονται κυρίως στο 'πέντε εναντίον πέντε' και εκεί η Μπαρτσελόνα θεωρώ ότι θα είναι έτοιμη να απαντήσει στα προβλήματα που θα έχει ετοιμάσει ο Μεσίνα. Είδαμε και στα ματς με τη Ζενίτ ότι η Μπαρτσελόνα είναι μια ομάδα η οποία στοχεύει πάρα πολύ και αυτό είναι κάτι που θα κάνει και πάλι ο κόουτς Γιασικεβίτσιους και με διαφορετικές παραλλαγές. Με εκτέλεση τόσο έξω από το καλάθι, όσο και μέσα από το καλάθι. Με δημιουργία και από τους δύο παίκτες.»

Για το αν υπάρχει πίεση στο φαβορί: «Είδαμε και στα playoffs τις ομάδες τις οποίες θεωρούσαμε μεγάλα φαβορί όπως είναι η Εφές και η Μπαρτσελόνα, υπήρξαν αρκετά παιχνίδια στα οποία είχαν πρόβλημα και όχι καθαρό μυαλό σε κρίσιμες στιγμές. Αυτό παραλίγο να στοιχίσει, τόσο στην Εφές όσο και στην Μπαρτσελόνα. Στο Final 4 η πίεση είναι ακόμα περισσότερη από τη στιγμή που μιλάμε για ένα παιχνίδι. Σίγουρα θα έχει γίνει πολλή δουλειά στην προετοιμασία. Και οι δύο ομάδες έχουν έμπειρους παίκτες οι οποίοι είναι γεννημένοι γι' αυτά τα παιχνίδια. Θα μπορέσουν να αποβάλλουν αυτήν την πίεση από την σκληράδα και την ανταγωνιστικότητα που θα βγάζουν μέσα από κάθε φάση.

Που ποντάρει; «Μπαρτσελόνα».

«Η ΤΣΣΚΑ θα προσπαθήσει να ποστάρει από το 'ένα' έως και το 'τέσσερα'»

Που θα κριθεί το Εφές-ΤΣΣΚΑ Μόσχας: «Όπως βλέπουμε το ζευγάρι, φαβορί είναι η Εφές. Όμως η ΤΣΣΚΑ έχει την πολυτέλεια μέσα από τα σχήματα που μπορεί να δημιουργήσει, θα ποστάρει πάρα πολύ από το 'ένα' έως το 'τέσσερα' σχεδόν σε κάθε κατοχή. Αναμένεται να ποστάρει πολύ τον Λάρκιν, όπως και είχε γίνει και στο προηγούμενο Final 4 και πιο συγκεκριμένα στον τελικό των δύο ομάδων το 2019. Και εκεί η ΤΣΣΚΑ προσπαθούσε να ποστάρει σε κάθε φάση τον Λάρκιν. Είναι κλειδί να μπορέσεις να σπάσεις το δίδυμο Λάρκιν-Μίτσιτς. Με την απουσία του Μάικ Τζέιμς, ο κόουτς Ιτούδης έχει φτιάξει μια ομάδα η οποία είναι πολύ σκληρή αμυντικά και προσπαθεί να δημιουργήσει μις ματς, όπως θα δούμε τον Χάκετ στο point guard, τον Χίλιαρντ στο 'δύο', Κλάιμπερν στο 'τρία' ώστε να ποστάρει όπως είπα από το 'ένα' έως και το 'τέσσερα'. Με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει να ελέγξει και τον ρυθμό. Θα τον παγώσει. Θα προσπαθήσει να φθείρει σημαντικούς παίκτες της Εφές και να πάει το παιχνίδι σε λίγες κατοχές. Από την άλλη η Εφές έχει το ταλέντο ώστε να προσπαθήσει να ανοίξει τον ρυθμό του παιχνιδιού, να κάνει γρήγορες επιθέσεις, να αυξήσει τον αριθμό των κατοχών και να αξιοποιήσει το εξαιρετικό pick n roll παιχνίδι με τέσσερις παίκτες. Υπάρχει το φαβορί που είναι η Εφές. Η ποιότητα στα γκαρντ είναι εξαιρετική με τους τέσσερις παίκτες. Θεωρώ ότι θα είναι ένα κλειστό παιχνίδι και η ομάδα που θα βρεθεί στην καλύτερη μέρα, σε συνδυασμό με τις λεπτομέρειες θα πάρει και τη πρόκριση στον τελικό».

Για την σκακιέρα των πάγκων: «Δύο πολύ έμπειροι προπονητές. Ο κόουτς Ιτούδης έχει πάρα πολλές παρουσίες σε Final 4 και θα παρουσιάσει πνευματικά την ομάδα ώστε να είναι απόλυτα έτοιμη. Αν και δεν είναι το φαβορί θα προσπαθήσει να ακολουθήσει την τακτική. Είναι μια ομάδα που έχει μάθει να παίζει με την τακτική και ως προς αυτό το κομμάτι θα είναι απολύτως έτοιμη ώστε να πάει το παιχνίδι στα μέτρα που θέλει. Θεωρώ ότι θα κριθεί στις λεπτομέρειες και στο ποιος παίκτης τον οποίο δεν περιμένουμε θα μπει στο παρκέ και θα δώσει πόντους και ποιοτικά λεπτά. Ο 6ος παίκτης σε αυτό το παιχνίδι ίσως και να κάνει την διαφορά.»

Που ποντάρει: «Ματς που θα πάει κλειστά έως το τέλος και αν έπρεπε να επιλέξω μια ομάδα θα έπαιρνα την Εφές. Στα τελευταία λεπτά η ποιότητα στα γκαρντ μπορεί να τους δώσει ένα δύσκολο σουτ όπως έκανε για παράδειγμα και ο Σιμόν στη σειρά με τη Ρεάλ.»