Προπονητής της χρονιάς: Θοδωρής Βλάχος, ο στρατηγός των πολεμιστών

Ο Θοδωρής Βλάχος βρέθηκε στο τιμόνι της εθνικής ομάδας τον Δεκέμβριο του 2014, σε μια ταραχώδη για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα περίοδο. Τότε η επιλογή του Δημήτρη Διαθεσόπουλου είχε σχολιαστεί ποικιλότροπα για το γεγονός πως ο νέος Ομοσπονδιακός τεχνικός θα εργαζόταν παράλληλα και στον Ολυμπιακό.

«Σερβία γίναμε» ήταν μια χαρακτηριστική αντίδραση εκείνων των ημερών, παραλληλίζοντας τη συμφωνία ΚΟΕ – Βλάχου, με τον Ντέγιαν Σάβιτς, που το 2012 όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της εθνικής Σερβίας, παράλληλα βρισκόταν και στον Ερυθρό Αστέρα.

«Η ίδια κουβέντα συνεχιζόταν μέχρι τώρα» δηλώνει, γελώντας, ο Θοδωρής Βλάχος στο Gazzetta.

Όμως, στην εθνική ομάδα έπρεπε να μπει ένας τέλος σε μια μακρά περίοδο πειραματισμών, μην ξεχνάμε πως το εθνικό συγκρότημα, έλειπε από δύο σερί παγκόσμια πρωταθλήματα, στη Ρώμη το 2009 και στη Σαγκάη το 2011.

«Όταν μου έγινε η πρόταση από την ομοσπονδία δεν το σκέφθηκα και πολύ, είναι από τις ευκαιρίες που σου εμφανίζονται μια, δύο, τρεις φορές στη ζωή σου. Ή την αρπάζεις ή την αφήνεις» συνέχισε.

Η πρόσληψη Βλάχου αποδείχθηκε σοφή, πάντα με βάση τα αποτελέσματα, όμως αυτά δεν ήρθαν σαν πυροτέχνημα. Στην εθνική ομάδα επέστρεψε η ηρεμία και το κυριότερο στον πάγκο της βρισκόταν ένας άνθρωπος που δούλευε καθημερινά στον Ολυμπιακό με τους παίκτες που αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά της σε όλη αυτήν την πορεία των έξι ετών, μέχρι την ολοκλήρωση ενός κύκλου στο Τόκιο.

Και η παράλληλη εργασιακή του σχέση σε Εθνική και Ολυμπιακό θα τελειώσει με την ολοκλήρωση της τρέχουσας σεζόν. Η νέα διοίκηση της ΚΟΕ υπό τον Κυριάκο Γιαννόπουλο λειτούργησε με ψυχραιμία, έδειξε διαλλακτικότητα στην αρχική της θέση «ή στην εθνική ομάδα ή στον Ολυμπιακό» και ο Θοδωρής Βλάχος από τον Ιούνιο και μετά θα είναι αποκλειστικά «γαλανόλευκος» με στόχο τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι το 2024.

Η πρώτη επιτυχία ήρθε άμεσα, το καλοκαίρι του 2015 με το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Καζάν, το δεύτερο για την Ελλάδα στην ιστορία της διοργάνωσης, 10 έτη μετά εκείνο του 2005 στο Μόντρεαλ.

Ακολούθησαν κι άλλες επιτυχίες, το ασημένιο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες της Ταραγόνα το 2018 και τα χάλκινα μετάλλια στο Γουόρλντ Λιγκ (2016 και 2020).

«Ναι, εκείνο το μετάλλιο μάς έδωσε μεγαλύτερη πίστη και αυτοπεποίθηση να συνεχίσουμε τη δουλειά. Η εθνική ομάδα απέδωσε πολύ όμορφο πόλο σε εκείνο το τουρνουά, κάτι που παραδέχθηκαν όλοι, ίσως να έπαιξε ρόλο το γεγονός πως οι 11 στους 13 παίκτες ήταν μαζί μου στον Ολυμπιακό» θυμάται ο Βλάχος για την πρώτη του μεγάλη διοργάνωση στην τεχνική ηγεσία της εθνικής ομάδας.

Όμως κάτι έλειπε, το πολύ μεγάλο που θα εκτόξευε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, το όνειρο διάκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η πρώτη απόπειρα υπό τις οδηγίες του στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016, άρχισε πολύ καλά, 2η θέση στον όμιλο με ισοπαλίες απέναντι σε Σέρβους και Ούγγρους. Όμως ένα κακό παιχνίδι, ο προημιτελικός με την Ιταλία άφησε την εθνική ομάδα εκτός μάχης μεταλλίων και εν τέλει στην 6η θέση.

«Πάντα σε ένα τουρνουά ο πιο κρίσιμος αγώνας είναι ο προημιτελικός, γιατί σε βάζει στη διαδικασία να παίξεις για ένα μετάλλιο. Το προηγούμενο διάστημα είχαμε σημειώσει πέντε νίκες εναντίον των Ιταλών. Τελικά αυτό λειτούργησε αρνητικά σε εμάς και θετικά στους Ιταλούς, ήταν περισσότερο μαθημένοι σε τέτοια παιχνίδια. Εμείς στο Ρίο δεν ήμασταν έτοιμοι ψυχικά και πνευματικά. Όμως εκείνος ο προημιτελικός αποτέλεσε οδηγό για τον αντίστοιχο αγώνα στο Τόκιο με το Μαυροβούνιο» επισημαίνει ο Θοδωρής Βλάχος.

Με τη διαφορά πως ο δρόμος προς το βάθρο χρειαζόντουσαν δύο μεγάλα παιχνίδια και ήρθαν: 10-4 το Μαυροβούνιο και 9-6 την πολυνίκη της διοργάνωσης Ουγγαρία.
«Ξεχωρίζω τον ημιτελικό με την Ουγγαρία, ποτέ μέχρι τότε δεν τους είχαμε νικήσει και στο Τόκιο το καταφέραμε δύο φορές. Κι αν η νίκη (10-9) στην πρεμιέρα των ομίλων δεν καθόριζε κάτι, στον ημιτελικό ήταν διαφορετικά. Κρατήσαμε μια φύση επιθετική ομάδα στα έξι γκολ, παίξαμε τέλεια αμυντικά, όλα τα παιδιά πρόσφεραν μέσα από την ομαδική δουλειά πέτυχαν. Αυτή η εθνική ομάδα ήταν έτοιμη για το μεγάλο στόχο» συμπληρώνει ο Βολιώτης προπονητής.

Στο Τόκιο ο Θοδωρής Βλάχος βίωσε τις μεγαλύτερες στιγμές της προπονητικής του καριέρας, να προσθέσουμε και την κατάκτηση και του Champions League με τον Ολυμπιακό στη Γένοβα το 2018.

«Δεν άλλαξα ως προπονητής μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τι ίδιες αρχές που πρέσβευα χθες, τις ίδιες πρεσβεύω τις έχω και τώρα. Απλά στο Ρίο ντε Τζανέιρο ήμουν κι εγώ πρωτάρης, δεν είχα ζήσει την ιδιαιτερότητα της διοργάνωσης. Στο Τόκιο ήμουν πιο έμπειρος. Με τους συνεργάτες μου, τους παίκτες μας και την Ομοσπονδία λειτουργήσαμε υποδειγματικά σε όλα τα επίπεδα, μην ξεχνάτε πως δεν είχαμε ούτε ένα κρούσμα κορονοϊού στην εθνική ομάδα» τονίζει ο Θοδωρής Βλάχος.

«Σε διαδικασία πολέμου»

Η επισημοποίηση συνέχισης της συνεργασίας του με την ΚΟΕ, σήμανε αυτόματα για τον Βλάχο και το άνοιγμα μιας νέας σελίδας με τελικό προορισμό το «Παρίσι 2024» και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

«Τώρα για εμάς θα είναι διαφορετικά, πλέον είμαστε οι “ασημένιοι” ολυμπιονίκες, όλοι θα μας υπολογίζουν περισσότερο, ένας νέος κύκλος ξεκινά. Τώρα πρέπει να προσπαθήσουμε διπλά. Οι παίκτες θα πρέπει να λειτουργούν σε μια διαδικασία πολεμική» ξεκαθαρίζει ο κορυφαίος προπονητής στα Gazzetta Awards by NIVEA MEN.