Λάζος στο Gazzetta: «Αουτσάιντερ; Είχαμε σχεδιάσει τι θα κάναμε και με το πριμ της κατάκτησης»

Στην ιταλική πόλη είχαν κανονίσει να βρεθούν 1.200 φίλοι των «πρασίνων» οι οποίοι θα εξέφραζαν την συμπαράστασή τους στην προσπάθεια της ομάδας για την κατάκτηση του 3ου (έως τότε) ευρωπαϊκού τροπαίου της ιστορίας του: «Δεν πρέπει να φορτωθούν οι παίκτες με άγχος. Πρέπει απλά να καταλάβουν ότι ο ημιτελικός είναι απλά και μόνο ένας αγώνας όπως όλοι οι υπόλοιποι» συμπλήρωνε ο «Ζοτς» λίγο μετά την τελευταία προπόνηση του Παναθηναϊκού στο «Palamalaguti» ενόψει του του ημιτελικού με την Μακάμπι:

«Καθένας θέλει την δική του μεταχείριση. Άλλος ένα χτύπημα στην πλάτη, άλλος ένα χάδι στο κεφάλι. Όλοι όμως έχουν ισχυρό κίνητρο σε αυτό το Final 4 και το γεγονός αυτό με καθιστά αισιόδοξο για την έκβαση των αγώνων. Αντιμετωπίζουμε μία πλήρη ομάδα μολονότι έχουμε λιγότερους ψηλούς, μετά τις απώλειες του Γιαννούλη και του Μπακ Τζόνσον (σ.σ. ο Αμερικανός φόργουορντ είχε αποκτηθεί για το Final 4 αλλά ουδέποτε ενεργοποιήθηκε η συμφωνία μαζί του). Έχω εμπιστοσύνη στους παίκτες μου και ξέρω ότι θα κάνουν το καθήκον τους» συμπλήρωνε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ένα 24ωρο πριν από τζάμπολ.

Η παρουσία του «Ζοτς» αποτελούσε και ένα από τα «κλου» του Final 4 καθώς όλοι γνώριζαν, ακόμη και αν ο Παναθηναϊκός ήταν το αουτσάιντερ και όχι το φαβορί, ότι τα... πάντα μπορούσαν να συμβούν με τον πανούργο Σέρβο ανάμεσα στους τέσσερις φιναλίστ. Ο ίδιος, αφού είχε φροντίσει μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια ενόψει του ημιτελικού με την Μακάμπι, χαλάρωνε λίγες ώρες πριν από το παιχνίδι πίνοντας τον καφέ του μαζί με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, τον Δημήτρη Ιτούδη και τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα στην φημισμένη «Piazza Maggiore» της Μπολόνια.

Και τι εννοούμε όταν λέμε ότι είχε κανονίσει τα πάντα; Κάθε παίκτης ξεχωριστά είχε λάβει ειδικό scouting report για την άμυνα της Μακάμπι, το οποίο και μελέτησαν προσεκτικά κατά τη διάρκεια της πτήσης από την Αθήνα στη Μπολόνια. Ο λόγος είχε να κάνει με τις πολλές αλλαγές που εφάρμοζε ο -τότε rookie- Ντέιβιντ Μπλατ, βγαλμένες από το φημισμένο Princeton απ' όπου είχε αποφοιτήσει. Όπως υπήρχε και το scouting report για τις «match up» ζώνες της Μακάμπι, με τον Ζοτς να προσαρμόζει το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του στην συνεχόμενη κίνηση των Μποντιρόγκα και Κουτλουάι.

«Το θέμα είναι να νικήσουμε την Μακάμπι. Εάν νικήσουμε στον ημιτελικό, τότε ο τελικός θα είναι παιχνιδάκι για εμάς» είχε πει με περίσσια δόση σιγουριάς και αυτοπεποίθησης ο Τούρκος γκαρντ μία ημέρα πριν από το τζάμπολ του Final 4 και συμπλήρωνε: «Πεινάω σαν λύκος. Δεν είναι όνειρο η κατάκτηση της EuroLeague αλλά κάτι που σκέφτομαι και θέλω από τη πρώτη μέρα που βρέθηκα στον Παναθηναϊκό. Θα αφήσω την ψυχή μου και το κορμί στο παρκέ για το τρόπαιο».

Την Μεγάλη Παρασκευή 3 Μαΐου 2002, ο Παναθηναϊκός έμελλε να κάνει την... πρώτη Ανάσταση στο «Palamalaguti» της Μπολόνια. Χρονικά ήταν ο πρώτος ημιτελικός της σειράς, σ' ένα παιχνίδι που θύμιζε το remake των δύο προηγούμενων τελικών, το 2000 στη Θεσσαλονίκη και το 2001 στο Παρίσι αλλά για τη διοργάνωση της Σουπρολίγκας. Μόνο που αυτή τη φορά το «τρόπαιο» του μεταξύ τους αγώνα ήταν το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό της Κυριακής του Πάσχα!

Πριν από το παιχνίδι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε μερικές σημαντικές σημειώσεις όσον αφορά το scouting. Η πρώτη και καλύτερη την οποία και είχε γράψει με πελώρια γράμματα στον πίνακα των αποδυτηρίων αφορούσε τον Άριελ Μακ Ντόναλντ, ο οποίος παρεμπιπτόντως στη συνέχεια αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό: «Περιορίστε τον κάτω από τους 12 πόντους!» Ο Αμερικανος γκαρντ τελείωσε το ματς με 11 πόντους.

Η δεύτερη αφορούσε τον Άντονι Πάρκερ: «Δεν τον αφήνουμε να βγει από τα σκριν. Του περιορίζομε τον δεξιό διάδρομο στο iso. Προσοχή στην παγίδα του επιθετικού φάουλ». Η τρίτη τον Νέιτ Χάφμαν: «Μην πάρει την μπάλα με πλάτη στο καλάθι. Προσοχή σε τρία συστήματα της Μακάμπι με τα οποία τον εκμεταλλεύονται στο Pick N Roll. Στο τρίποντο τον αφήνουμε ελεύθερο. Στην άμυνα της Μακάμπι τον εγκλωβίζουμε στα δικά μας Pick N Roll». Αυτές ήταν κάποιες από τις πολλές σημειώσεις αναφορικά με το scouting του αγώνα και το πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκό την Μακάμπι.

Όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, το scouting στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Ο Παναθηναϊκός ήταν ο μεγάλος νικητής απέναντι στην «ομάδα του λαού» με 83-75 έχοντας πάρει άριστα στην άμυνα του δευτέρου ημιχρόνου με μόλις 31 πόντους παθητικό. Ουσιαστικά είχαν λειτουργήσει τα πάντα άψογα για τους «πράσινους» οι οποίοι μετά το νωθρό, δεύτερο δεκάλεπτο και το 44-44 του ημιχρόνου, εφεραν το ματς στα μέτρα τους. Μπροστάρης ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα ο οποίος αγωνίστηκε 39 λεπτά και είχε 26 πόντους με 6/11 δίποντα, 2/2 τρίποντα, 9 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα, 1 ασίστ και 1 λάθος συγκεντρώνοντας 34 βαθμούς στο PIR του ημιτελικού!

Ο Ντάριλ Μίντλετον είχε άλλους 15 πόντους (7/8δίπ., 1/2β.) και 5 ριμπάουντ σε 23 λεπτά συμμετοχής, ενώ ακολούθησε ο Φραγκίσκος Αλβέρτης με 11 πόντους (1/1δίπ., 2/3τρ., 3/4β.) την ώρα που έκαναν εξαιρετικά τη δουλειά τους και οι Κουτλουάι (9π., 2/4τρ.) και Παπαδόπουλος (9π., 2/2δίπ., 5/5β.) Στον αμυντικό τομέα μπορεί να μην «βγήκε» στο 100% το πλάνο για τον Χάφμαν ωστόσο ο Παναθηναϊκός είχε κρατήσει τον Πάρκερ σε 4/13 σουτ, τον ΜακΝτόναλντ κάτω από τους 12 πόντους, τον Χένεφελντ στο «μηδέν» οπότε ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολο να χάσει το ματς μόνο από τον Μπουρστάιν (18π., 5ασ.)

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ – ΜΑΚΑΜΠΙ 83-75
Διαιτητές: Μπραζάουσκας, Αρτεάγκα, Λαμόνικα
Τα δεκάλεπτα: 27-23, 44-44, 62-57, 83-75
Παναθηναϊκός (Ζ. Ομπράντοβιτς): Αλβέρτης 11 (2), Καλαϊτζής 2, Ρότζερς 5 (1), Μουλαομέροβιτς 6 (1), Μποντιρόγκα 26 (2), Μίντλετον 15, Κουτλουάι 9 (2), Άλμπανο, Παπαδόπουλος 9, Σάντσεζ.
Μακάμπι (Ν. Μπλατ): Χένεφελντ, Σαρπ 3 (1), Χάφμαν 16 (10ριμπ.), Πάρκερ 11 (1/5τρ.), Σέλεφ 8, Μπουρστάιν 18 (1), Τσούρτσιτς 3, Μακ Ντόναλντ 11 (1), Μπεσόκ 5.

Όλοι γνώριζαν ότι από τη στιγμή που ο «μετρ» του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος ήταν στον τελικό, αυτομάτως δεν έπρεπε κανείς να «ξεγράψει» τον Παναθηναϊκό. Ακόμη κι αν ήταν το μεγάλο αουτσάιντερ! Ακόμη κι αν η Κίντερ ήταν η εν δυνάμει πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ακόμη κι αν η Κίντερ είχε μια πλειάδα αστέρων όπως ήταν ο Μανού Τζινόμπιλι, ο Ρασάρντ Γκρίφιθ, ο Σάνι Μπετσίροβιτς, ο Ματίας Σμόντις, ο Ντέιβιντ Άντερσεν, ο Μάρκο Γιάριτς, ο Αντόνιο Γκρέιντζερ και ο Αντουάν Ριγκοντό! Ένας και ένας όλοι τους! Συν το γεγονός ότι το «Palamalaguti» ήταν γεμάτο από Ιταλούς...

Ουσιαστικά τα πάντα ήταν εις βάρος του Παναθηναϊκού! Τίποτε δεν αποτελούσε σύμμαχο για την ελληνική ομάδα, παρά μόνο το πάθος, η θέληση και τα προπονητικά τρικ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Αν μη τι άλλο είχε κρύψει πολλά στο... πινακάκι του δικαιώνοντας τον Ετόρε Μεσίνα, ο οποίος σαν να ήξερε τι τον περίμενε. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Μεγάλο Σάββατο, δηλαδή την παραμονή του τελικού, ο «Έκτορας» κρατούσε... μικρό καλάθι στις δηλώσεις του και αυτό λόγω της παρουσίας του Ζοτς!

Και... καλά έκανε και κρατούσε! Ο Σέρβος προπονητής έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ, τόσο όσον αφορά την προετοιμασία του τελικού έχοντας «σκονάκια» για καθένα παίκτη της Κίντερ Μπολόνια ξεχωριστά, όσο και κατά τη διάρκεια του αγώνα με κοουτσάρισμα ανωτάτου επιπέδου. Πριν από το τζάμπολ οι παίκτες του Παναθηναϊκού έπρεπε να προσέξουν μερικά... απλά, όσο και σύνθετα, πράγματα.

• 1.Οδηγήστε τον Γιάριτς στον αριστερό διάδρομο ή πάνω στο τεσσάρι μας.
• 2.Μην πάρει ο Τζινόμπιλι αριστερό διάδρομο. Προσοχή στην off ball κίνηση από την weak side. Να επιδιώξετε να τον ποστάρετε στην επίθεση.
• 3.Σταματήστε το σουτ του Ριγκοντό ύστερα από pick n roll. Χτυπήστε τον στα αργά πόδια σε καταστάσεις iso.
• 4.Ο Σμόντις χτυπάει όλα τα «μις ματς». Σουτάρει με καλά ποσοστά από το τρίποντο, μεγάλη προσοχή στις αμυντικές μας περιστροφές. Κλείστε το δεξί drive.
• 5.Ο Γκρίφιθ παίζει από αριστερά με δεξί «hook», δεν τον αφήνουμε να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση στο low post. Πάμε συνέχεια με παγίδες πάνω του. Είναι ο παίκτης που επιλέγουμε να κάνουμε φάουλ λόγω του χαμηλού ποσοστού του στις βολές. Τον χτυπάμε στα pick n roll.

Αυτό ήταν το... αλφαβητάρι των παικτών του Παναθηναϊκού κατά τη διάρκεια του αγώνα, στον οποίο ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς παρέδωσε μαθήματα κοουτσαρίσματος δένοντας «κόμπο» τον Ετόρε Μεσίνα. Συγκεκριμένα τραβούσε συνεχώς άσους από τα μανίκια του και με τα αλλεπάλληλα «τρικ» έστησε τον Ιταλό τεχνικό στον τοίχο.

Όπως χρησιμοποιώντας τον Μποντιρόγκα πλέι μέικερ για 10'' στην επίθεση και μετά «τεσσάρι». Όπως την εμφάνιση του rookie στον Παναθηναϊκό Λάζαρου Παπαδόπουλου ο οποίος έκανε μια «χαψιά» τον... πολύ Γκρίφιθ, βοηθώντας τους «πράσινους» να επιστρέψουν από το -14 (43-29). Όπως στην επιμονή στις επιθέσεις με pick n roll παίρνοντας 22 πόντους με αυτόν τον τρόπο και μάλιστα στην προ... Διαμαντίδη-Μπατίστ εποχή. Το τρίποντο του Ιμπραήμ Κουτλουάι στα 49'' πριν από το τέλος έδωσε τη χαριστική βολή στην Κίντερ και παράλληλα χάρισε στον Παναθηναϊκό τη νίκη (89-83) και το τρίτο αστέρι στη συλλογή του.

ΚΙΝΤΕΡ ΜΠΟΛΟΝΙΑ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 83-89
Διαιτητές: Μπετανκόρ, Αρτεάγκα, Μπραζάουσκας
Τα δεκάλεπτα: 23-23, 48-40, 61-64, 83-89
Παναθηναϊκός (Ζ. Ομπράντοβιτς): Μουλαομέροβιτς 6 , Κουτλουάι 22 (3/5δ., 4/7τρ., 4/6β., 5ρ.), Μποντιρόγκα 21 (7/12δ., 1/2τρ., 4/4β., 7ρ., 4ασ., 1κλ., 2λ.), Αλβέρτης 11 (3/4δ., 1/3τρ., 2/2β., 3ρ., 3κλ.), Μίντλετον 10 (2/4δ., 6/8β.), Καλαϊτζής, Ρότζερς 7, Παπαδόπουλος 12 (4/7δ., 4/4β., 5ρ., 3λ.), Σάντσεζ.
Κίντερ Μπολόνια (Ετ. Μεσίνα): Γιάριτς 11 (4/7δ., 0/5τρ., 3/8β., 5ρ., 5ασ., 3κλ., 2λ.), Τζινόμπιλι 27 (3/5δ., 3/5τρ., 12/13β., 5ρ., 2ασ., 3κλ., 3λ.), Ριγκοντό 3, Σμόντις 23 (6/7δ., 2/4τρ., 5/7β., 6ρ., 2κλ., 2λ.), Γκρίφιθ 2, Μπετσίροβιτς 4, Άντερσεν 3, Γκρέιντζερ 10 (2/2δ., 2/4τρ.,0/2β.), Φρόζινι 8.

Το τριήμερο στην Μπολόνια είχε ουκ ολίγες ιστορίες και ουκ ευτράπελα. Ιστορίες άγνωστες, αλλά και όχι ιδιαίτερα διαδεδομένες στο πέρασμα των χρόνων! Να σημειωθεί ότι στην Μπολόνια είχαν ταξιδέψει για πρώτη φορά μαζί οι Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος. Κάτι που δεν συνήθιζαν καθώς επέλεγαν διαφορετικές πτήσεις κάθε φορά που ο Παναθηναϊκός έδινε κάποιο σημαντικό ματς ή διεκδικούσε κάποιον μεγάλο τίτλο εκτός των συνόρων.

Μάλιστα ανήμερα του τελικού ποιος τους είδε και δεν τους... φοβήθηκε! Μόλις οκτώ ώρες πριν από το τζάμπολ, τα τότε αφεντικά της ΚΑΕ Παναθηναϊκός είχαν κάνει «ντου» στο forum της ULEB προκειμένου να διαμαρτυρηθούν έντονα για τις οφειλές της EuroLeague προς την ομάδα. Κι όχι μόνο διαμαρτυρήθηκαν αλλά απείλησαν να μην κατέβει το «τριφύλλι» στον τελικό τινάζοντας το Final 4 στον αέρα! «Δεν με ενδιαφέρει τι συζητάτε τώρα. Εμένα με ενδιαφέρει να μάθω πότε θα πάρουμε τα χρήματα που μας υποσχεθήκατε» είχε πει ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ο οποίος είχε κάνει επίθεση στον Τζόρντι Μπερτομέου: «Λοιπόν, εμείς δεν θα κατέβουμε στον τελικό. Ας παίξει η Κίντερ μόνη της!» Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ αλλά τα αδέρφια Γιαννακόπουλων είχαν... στείλει το μήνυμα που ήθελαν στην διοργανώτρια αρχή.

Στην ιστορία πέρασε και το ξέσπασμα του Φραγκίσκου Αλβέρτη μετά τον τελικό: «Εγώ δεν μετράω συμμετοχές σε Final 4 αλλά μόνο τίτλους. Το πρώτο που ήταν το πιο γλυκό το χάρισα στην οικογένειά μου, το δεύτερο που έφερε την καταξίωση στους φίλους του Παναθηναϊκού, αλλά αυτό το τρίτο που είναι και το μάγικο, θα μου επιτρέψετε να το αφιερώσω στον εαυτό μου» έλεγε ο αρχηγός των «πρασίνων» ενώ λίγο πιο δίπλα ο Ντάριλ Μίντλετον έκλαιγε σαν μικρό παιδί στην αγκαλιά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς! Ο Σέρβος τεχνικός ξεστόμισε και την... ατάκα του Final 4 λίγο μετά την κατάκτηση του τίτλου! «Αυτό είναι το κίνητρό μου. Με τέσσερα τρόπαια στη συλλογή μου ήθελα να πάρω το 5ο με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο. Του χρόνου μπορεί να το πάρω με τον (βενιαμίν τότε της ομάδας) Σβορώνο» είχε πει ο «Ζοτς» και έδινε το σύνθημα της παραμονής του στον Παναθηναϊκό: «Δεν υπάρχει λόγος να φύγω. Να πάω στο ΝΒΑ; Όχι ευχαριστώ, είμαι μια χαρά εδώ! Λένε ότι οι ομάδες μου παίζουν αργό μπάσκετ και δεν έχουν φαντασία; Εντάξει τότε, αν έρθει αύριο ο κύριος Παύλος και μου μου ζητήσει να βάζουμε 100 πόντους, θα του κάνω το χατίρι και θα νικάμε με 100 πόντους».

Για την... ιστορία εκείνη τη χρονιά ο Παναθηναϊκός είχε γνωρίσει απρόσμενη ήττα στο πρωτάθλημα από τον Ιωνικό Νέας Φιλαδελφείας με σκορ 83-77 (Μάκης Νικολαΐδης 23, Τζόουνς 16, Σούλης 15, Μποσγανάς 13 – Μίντλετον 18, Ρότζερς 16, Καλαϊτζής 11) κάτι που δεν... είχε ξεχάσει ο Ομπράντοβιτς και θέλησε, μέσα στο μεθύσι της χαράς, να πει μεταξύ σοβαρού και αστείου: «Ευτυχώς δεν έπαιζε ο Ιωνικός Νέας Φιλαδελφείας στο Final 4 γιατί θα χάναμε».

Το Μεγάλο Σάββατο οι Έλληνες που είχαν βρεθεί στην Μπολόνια είχαν κάνει Ανάσταση στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου θέλοντας να... ζήσουν λίγο το δικό τους Πάσχα το τριήμερο που ο Παναθηναϊκός έκανε τη... δική του Ανάσταση στην ιταλική πόλη. Από τις χαρακτηριστικές στιγμές του Final 4 ήταν το μεγάλο άγχος που είχε ο Παύλος Γιαννακόπουλος, ο οποίος πριν από τον τελικό έλεγε ότι είχε κρατήσει μισό χάπι ώστε να είναι ήρεμος και να αποφύγει τυχόν συναισθηματικές εξάρσεις! Μάλιστα στο ημίχρονο αποδείχθηκε περίτρανα αυτό το γεγονός, αφού όσοι τον είχαν πλησιάσει για να του μιλήσουν ήταν πραγματικά πάρα πολύ ήρεμος! Αντίστοιχα, ανήμερα του τελικού, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήθελε να κάνει μια βόλτα στη Φλωρεντία αλλά η κακοκαιρία του χάλασε τα σχέδια με αποτέλεσμα να τον κρατήσει στη Μπολόνια.

Ανάμεσα στους φιλάθλους στις εξέδρες του «Palamalaguti» είχε βρεθεί και ο άλλοτε παίκτης του Παναθηναϊκού, Νάντο Τζεντίλε, ο οποίος είχε πανηγυρίσει την κατάκτηση της EuroLeague δύο χρόνια νωρίτερα στη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα εκείνη την περίοδο ήταν και παίκτης της... Ούντινε! Στην ιστορία πέρασε η φοβερή ατάκα του τότε φροντιστή της ομάδας Αντώνη Γεροντίτη, ο οποίος είχε πει πριν από τον τελικό: «Ποιος Τζινόμπιλι και ποιος Οτομόμπιλι; Ποιος Γιάριτς και Γιάρνι; Θα τους πατήσουμε κάτω!»

Όσο για το κερασάκι στην τούρτα του Final 4; Οι διοργανωτές είχαν ετοιμάσει... κόκκινα μπλουζάκια για να τα φορέσουν οι πρωταθλητές. Μαντέψτε; Μόνο και μόνο στο άκουσμα του χρώματος, οι παίκτες του Παναθηναϊκού, ούτε που τα άγγιξαν και έμειναν μέσα στις... κούτες.

Ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του «πράσινου» θριάμβου στην Μπολόνια ήταν και ο Λάζαρος Παπαδόπουλος!

Ο Έλληνας σέντερ, μόλις 22 ετών εκείνη τη χρονιά, ναι μεν αποτελούσε τον «μικρό» της ομάδας (αν και υπήρχε και ο Σβορώνος) αλλά όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων ήταν το ο... λαγός από το καπέλο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ουσιαστικά αποτέλεσε τον x factor του Παναθηναϊκού στον μεγάλο τελικό κόντρα στην Κίντερ καθώς στο διάστημα που αγωνίστηκε φρόντισε να κάνει... άνω-κάτω τη ρακέτα της Κίντερ Μπολόνια και πριν προλάβει να καταλάβει ο Μεσίνα τι γινόταν, ο Παναθηναϊκός είχε γίνει το αφεντικό του αγώνα έχοντας επιστρέψει από το -14 (43-29) λίγο πριν από το τέλος του ημιχρόνου!

«Ναι, σ' εκείνον τον τελικό είχα κάνει ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας μου» λέει στο Gazzetta ο «Λάζος» με αφορμή την συμπλήρωση 20 χρόνων από το τρίτο -τότε- αστέρι που είχαν ράψει οι «πράσινοι» στη φανέλα τους: «Ο Ομπράντοβιτς μου είχε πει χαρακτηριστικά: 'Μπες μέσα και δείξτε τους ποιος είναι ο καλύτερος ψηλός στην Ευρώπη'! Και αυτό διότι σ' εκείνο το Final 4 έπαιζαν οι καλύτεροι ψηλοί. Ο Γκρίφιθ, ο Σμόντις, ο Άντερσεν στην Κίντερ, ο Χάφμαν στην Μακάμπι. Και αυτό ακριβώς ήθελε να κάνω ο προπονητής. Και γι' αυτό μου το είπε. Να τους δείξω ποιος ήταν ο καλύτερος σέντερ εκείνη την περίοδο».

Όσο για το κλειδί του τελικού που είχε χαρίσει και το τρόπαιο; «Τότε παίζαμε πολύ σετ παιχνίδι. Δεν τρέχαμε πολύ στον αιφνιδιασμό και μέναμε στο πέντε-πέντε παιχνίδι. Είχαμε πολύ καλό μακρινό σουτ και ποστάραμε συνέχεια με τα τριάρια μας. Κάτι που δεν παίζεται σήμερα, σπάνια βλέπεις τριάρι να ποστάρει. Και το κάναμε είτε με τον Αλβέρτη, είτε με τον Μποντιρόγκα. Κυρίως με τον Ντέγιαν ο οποίος έπαιρνε και τις περισσότερες μπάλες. Τότε ειχαν προσαρμοστεί οι άμυνες με συνεχόμενες παγίδες και έπρεπε να αλλάξουμε τρόπο επίθεσης. Και το κάναμε με ποστάρισμα από τη θέση 'πέντε' όπου, αν προσέξετε το παιχνίδι, δεν υπήρχαν παγίδες. Και πηγαίναμε στο ένας εναντίον ένας. Και κάπως έτσι γυρίσαμε το παιχνίδι».

Εν ολίγοι ήταν και το παιχνίδι όπου ο Λάζαρος Παπαδόπουλος «τιμώρησε» την άγνοια του Μεσίνα όταν πόσταρε από τη θέση του σέντερ, με τον παλαίμαχο μπασκετμπολίστα να συμπληρώνει λέγοντας ότι «από εκείνο το ματς και μετά δεν με έπαιξαν ξανά χωρίς παγίδες» ενώ όπως αποκάλυψε «μπορεί και να μην έχω δει ματς ολοκληρωμένο από τότε. Μόνο τα highlights που και που».

Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος είχε αρχίσει να... δείχνει τα δόντια του από το ματς στη Λιουμπλιάνα για την τελευταία αγωνιστική του ΤΟΡ-16, το οποίο είχε χαρίσει το εισιτήριο του Final 4 στον Παναθηναϊκό. Συγκεκριμένα το «τριφύλλι» είχε νικήσει με 79-72 και εκείνος είχε 20 πόντους (9/13δίπ., 2/3β.) και 4 ριμπάουντ σε κάτι περισσότερο από 18 λεπτά συμμετοχής: «Τότε εγώ ήμουν μικρός. Ο ανερχόμενος σέντερ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και απέναντι σε αυτούς τους ψηλούς ήθελα να δείξω τι αξίζω» συνεχίζει ο 42χρονος -σήμερα- «Λάζος» και στέκεται στο γεγονός ότι όλοι αντιμετώπιζαν τον Παναθηναϊκό ως αουτσάιντερ.

«Τότε είχαμε πάρει πολύ ώθηση από το γεγονός ότι μας είχαν όλοι ξεγραμμένους. Μας είχαν ως το απόλυτο αουτσάιντερ και το γεγονός αυτό μας έδινε επιπλέον κίνητρο για να μπούμε στο παρκέ και να πάρουμε το τρόπαιο. Σίγουρα ήταν ένα μεγάλο ντοπάρισμα για εμάς. Όχι όμως και το μοναδικό. Άλλωστε μέσα μας πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να κατακτήσουμε το Κύπελλο μέσα στην Μπολόνια. Μάλιστα συζητούσαμε οι παίκτες μεταξύ μας για τα bonus κατάκτησης και τι θα έπαιρνε ο καθένας από εμάς (γέλια).»

Μεταξύ άλλων ανέφερε και ένα ακόμα σημείο που φάνηκε το πόσο πολύ πίστευαν όλοι στην ομάδα για την πορεία του Final 4: «Τότε θυμάμαι είχαμε αποκτήσει τον Μπακ Τζόνσον, ο οποίος είχε κάνει μερικές προπονήσεις με την ομάδα. Όμως τότε βάλαμε κάτω τα πράγματα και είπαμε ότι ήμασταν ήδη πολύ καλοί και ότι θα πηγαίναμε στην Μπολόνια για να το πάρουμε. Όπως και το κάναμε», ενώ αποκάλυψε την αγαπημένη τους ασχολία έως και την... τελευταία ημέρα του Final 4.

«Εκείνη τη χρονιά παίζαμε πολύ σκάκι. Εγώ, ο Μποντιρόγκα και ο Τζόνι Ρότζερς. Παίζαμε συνέχεια. Σε κάθε, μα κάθε, αποστολή. Δεν υπήρχε ταξίδι που να μην παίξουμε. Είχαμε πάντα το σκάκι μαζί μας και κάναμε μεταξύ μας μίνι πρωταθλήματα. Εγώ εναντίον του Ντέγιαν, ο Ντέγιαν εναντίον του Ρότζερς, ο Ρότζερς με αντίπαλο εμένα και πάει λέγοντας...» Ποιος ήταν όμως ο καλύτερος; Ποιος κέρδιζε; «Εγώ! (γέλια). Μάλιστα έπαιζαν και ως ομάδα ο Μποντιρόγκα με τον Ρότζερς εναντίον μου. Και επειδή μιλούσαν και οι δύο ισπανικά, έκαναν συνεννόηση μεταξύ τους για τις επόμενες κινήσεις τους για να μην τους καταλάβω (γέλια)».

Όσο για την πλάκα που του έκαναν; «Λόγω και των ημερών του Πάσχα, μου έλεγαν ότι έγινε η Ανάσταση του Λαζάρου σ' εκείνο το Final 4. Λάζαρε δεύρο έξω! (γέλια)» ενώ έφερε στο μυαλό του και την πρώτη εικόνα μετά το τέλος του αγώνα: «Ο πρώτος που αγκάλιασα ήταν ο Γιάννης Γιαννούλης. Και του είπα ότι τα καταφέραμε...» ενώ ένας από τους πρώτους που τον είχαν πάρει τηλέφωνο για τα συγχαρητήρια, δεν ήταν άλλος από τον κολλητό και επιστήθιο φίλο του, Αντώνη Φώτση.