Μπαρτζώκας στο Gazzetta: «Εφτιαξα μια ομάδα που να ταιριάζει στη ψυχοσύνθεση του οπαδού του Ολυμπιακού»

- Το 2020 πήρες μία επαγγελματική όπως τονίζεις συχνά και όχι συναισθηματική, απόφαση να επιστρέψεις στον Ολυμπιακό. Αισθάνεσαι δικαιωμένος;

«Πρέπει να ολοκληρώσουμε τη φετινή μας χρονιά για να το πω αυτό. Στην παρούσα φάση είμαι χαρούμενος γιατί είναι οι γύρω μου χαρούμενοι και πάντα το περιβάλλον στις ομάδες είναι πολύ σημαντικό. Ο κόσμος, οι άνθρωποι που δουλεύουν γύρω μου έχουν χαμογελαστά πρόσωπα. Αυτό φυσικά συμβαίνει και γιατί νικάμε φέτος. Είμαι κι εγώ λοιπόν χαρούμενος».

- Στην αρχή της σεζόν είχαμε την κούπα της Euroleague ανάμεσα μας και είχα αναφέρει πως ρεαλιστικά ήταν αδύνατον να κατακτηθεί. Εσύ είχες διαφωνήσει και δεν το θεωρούσες αδύνατο. Τι σε έκανε να πιστεύεις πως η ομάδα ήταν τόσο καλή;

«Αυτή είναι η δική μου θεώρηση. Οταν μπαίνεις σε έναν ανταγωνισμό οφείλεις πάντα να κοιτάς το ψηλότερο σκαλί. Πρέπει να βάζεις μεγάλους στόχους κι ας είναι βραχυπρόθεσμοι. Δεν μπορείς να είσαι ικανοποιημένος με τα λίγα. Αν θυμάμαι καλά ήταν περίοδος προετοιμασίας, ένα διάστημα στο οποίο ένας προπονητής μπορεί να καταλάβει τις δυνατότητες των παικτών του και απλά σιγά σιγά ο χαρακτήρας της ομάδας δυναμώνει ή αδυνατίζει μέσα από τις δυσκολίες της χρονιάς, τις νίκες, τις ήττες, πώς αντιδρά στα δύσκολα.
Αυτό δεν το ήξερα αλλά είμαι απόλυτα ευχαριστημένος γιατί μέσα στη σεζόν όταν η ομάδα έδειχνε να κλυδωνίζεται πάντα είχε απάντηση. Από την αρχή το πίστευα, αλλά δυνάμωσε μέσα μου κατά την διάρκεια λόγω της αντίδρασης της ομάδας».

- Υπήρξε κάποιο διάστημα που σας έκανε να πιστέψετε λίγο περισσότερο στην παρουσία σας στο Final 4;

«Δεν έχω απάντηση σε αυτό, να σου πω δηλαδή τότε αισθάνθηκα καλά. Νιώθω όμως ότι ήμασταν πολύ σταθεροί σε όλη τη χρονιά, τελειώσαμε με το μεγαλύτερό goal average από όλες τις ομάδες και τερματίσαμε δεύτεροι. Αν εξαιρέσεις το διάστημα μετά τα Χριστούγεννα που γεμίσαμε με κορονοϊό και χάσαμε τη φόρμα μας. Δείξαμε σταθερότητα, βέβαια τα playoffs είναι πάντα μία διαφορετική κατάσταση η οποία ήταν πολύ δύσκολη για μας. Όταν παίξαμε με τη Μονακό ήταν μία από τις τρεις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης εκείνο το συγκεκριμένο διάστημα. Το γεγονός ότι ανταποκριθήκαμε στις δυσκολίες που μας έβαλε, μας έκανε καλύτερους και πιο δυνατούς. Δυνάμωσε και την πίστη των γύρω μας πως είμαστε ομάδα φτιαγμένη για τα δύσκολα».

- Τι είπατε στους παίκτες σας στο ημίχρονο του Game 5 όταν δεν πήγαιναν τα πράγματα όπως θα θέλατε;

«Χάναμε 7 πόντους, 41-48. Δεν πήγαιναν καλά όντως, αλλά είχαμε βρεθεί κι άλλες φορές σε αυτή την δύσκολη θέση. Με βάση το πως παίζαμε εμείς και το πως έπαιζε η Μονακό η διαφορά ήταν απολύτως αναστρέψιμη. Γενικά στη σειρά όποια ομάδα έπαιρνε διαφορά 8-10 πόντων δεν κατάφερνε να την διατηρήσει διότι έπαιζαν δύο πολύ καλές ομάδες. Η ένταση ήταν τόσο μεγάλη που ένα λάθος και δύο κακές αποφάσεις έδιναν στον αντίπαλο σερί 10-0. Πίστευα πως θα είχαμε την ευκαιρία μας να γυρίσουμε στο παιχνίδι. Αυτό γενικά το πιστεύω ακόμη και αν θέλει 2-3 λεπτά για την λήξη. Δεν το λέω επειδή είμαι αισιόδοξος, αλλά γιατί έτσι είναι το μπάσκετ πια».

- Θα συμμετέχεις στο τρίτο σου Final 4. Το μπάσκετ εξελίσσεται και μαζί εξελίσσονται κι οι προπονητές μαζί. Τι θα αλλάξει ως προς το πνευματικό κομμάτι του Γιώργου Μπαρτζώκα σε σχέση με το 2013 και με το 2016;

«Προσθέτοντας χρόνια, ηλικία, εμπειρία, δυσκολίες, ευκολίες δεν γίνεσαι λιγότερο αγχωμένος. Ισα ίσα μεγαλώνοντας έχεις μεγαλύτερη συναίσθηση της ευθύνης. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να διαχειρίζεσαι την πίεση, το στρες και μερικές φορές βοηθάει η ρουτίνα για να τα καταφέρεις. Επίσης αν καταφέρει όλος ο οργανισμός να δημιουργήσει μία πολύ καλή ομάδα ώστε αυτή να σου δίνει την αυτοπεποίθηση ό,τι θα ανταποκριθεί. Και τότε έχεις λιγότερη πίεση».

-Αρα δεν παίρνει μόνο ο παίκτης δύναμη από τον προπονητή του όταν γυρίζει στον πάγκο και τον κοιτάζει. Γίνεται και το αντίστροφο;

«100% απλά την δύναμη από τον παίκτη την έχεις εκλάβει, την έχεις αντιληφθεί από πριν. Σε προπονήσεις, σε ατομικά meeting, σε αντιδράσεις στα δύσκολα και στα εύκολα. Αυτό χτίζεται. Εγώ κατάλαβα που πάνε τα πράγματα όταν μέσα στη σεζόν έδινα ρεπό κι οι περισσότεροι έρχονταν και έκαναν ατομική προπόνηση με τους συνεργάτες μου. Κάποιοι παίκτες πριν από μεγάλα παιχνίδια δεν τους αρκούσε η προπόνηση που κάναμε κι έμεναν περισσότερη ώρα ή έρχονταν και το απόγευμα.
Το πιο σημαντικό είναι πως τουλάχιστον σε 5-6 περιπτώσεις ήρθαν παίκτες στο γραφείο μου και μου ζήτησαν να κάνουμε κάτι ώστε να βοηθήσουμε κάποιον συμπαίκτη τους που ήταν πεσμένος ψυχολογικά. Δηλαδή ήρθαν κάποιοι να σκεφτούν για άλλους. Συνήθως οι παίκτες με τα μεγάλα… εγώ σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους. Πρώτη φορά στην καριέρα μου ήρθαν παίκτες και ζητούσαν να ανεβάσουμε έναν συμπαίκτη τους βάζοντας ένα play για αυτούς. Ασε έμενα πιο πίσω και βάλε αυτόν περισσότερο».

- Σε αυτό έπαιξε ρόλο κι η απόφασή σου να πορευτείς φέτος με μικρό σε αριθμό ρόστερ;

«Διαφωνώ. Δεν θεωρώ πως έχουμε μικρό ρόστερ. Υπήρχαν διαστήματα που κάποιοι παίκτες τράβηξαν μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Δεν πιστεύω πως μία ομάδα χρειάζεται περισσότερους συμμετέχοντας στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αν ήμασταν στην Ισπανία ή στην VTB θα ήταν διαφορετικά, όμως το ελληνικό πρωτάθλημα δεν έχει μεγάλες αποστάσεις, όπου πας σε μισή ώρα είσαι εκεί. Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι ανταγωνιστικό παρά το γεγονός πως είναι δύσκολο. Το ισπανικό, ακόμη και το γερμανικό με 18 ομάδες είναι πιο απαιτητικό. Εδώ ο ΕΣΑΚΕ βοηθάει τις ομάδες να ξεκουράζονται 2-3 μέρες. Στην Ισπανία μπορεί να παίζεις Παρασκευή βράδυ στην Ρωσία και την Κυριακή το μεσημέρι στην Τενερίφη. Ο Τρινκιέρι μου έλεγε πως η Μπάγερν θα έπρεπε να έχει δύο ομάδες».

- Ο προπονητής σε ένα Final 4 πως παίρνει την πίεση από τους παίκτες του; Είναι μία δύσκολη διαδικασία;

«Ολα αυτά είναι μία καθημερινή διαδικασία. Δεν υπάρχει συνταγή. Υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας, έχεις να κάνεις με διαφορετικούς χαρακτήρες. Κάθε ένας θέλει διαφορετική διαχείριση κι εγώ μαθαίνω. Με βοηθάει και το περιβάλλον. Δηλαδή μου έλεγαν αυτός ο Χ παίκτης τώρα χρειάζεται κουβέντα κι εγώ ίσως δεν το είχα καταλάβει. Μιλάνε οι παίκτες με τους συνεργάτες μου.
Η διαδικασία είναι αυτή ώστε να κάνεις τον παίκτη να νιώσει αυτοεκτίμηση και φυσικά δεν συμφωνώ καθόλου με αυτούς που λένε πως… αναλαμβάνω την ευθύνη μετά από μία ήττα. Τι σημαίνει αυτό; Αν αναλαμβάνεις την ευθύνη θα πρέπει να παραιτηθείς. Δεν υπάρχει αυτό. Πρέπει να κάνεις τον παίκτη να καταλάβει πως είσαι δίπλα του, του συμπαραστέκεσαι. Βέβαια πρέπει να συγκρουστείς κάποιες φορές. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά είναι απαραίτητο. Αν δεν συγκρουστείς είναι πρόβλημα. Τα… εγώ είναι μεγάλα, απαιτείται να το κάνεις ορισμένες φορές. Καθόλου δεν μου αρέσει να στεναχωρώ τους ανθρώπους, αλλά πρέπει να το κάνεις».

-Με τι σκεπτικό πηγαίνει η ομάδα στο Βελιγράδι;

«Αλήθεια δεν είμαι έτοιμος να σου απαντήσω γιατί έχουμε τρία ματς πρωταθλήματος πριν, παιχνίδια τα οποία θα χρησιμοποιήσουμε σαν μέρος της προετοιμασίας μας γιατί μετά θα έχουμε μόνο 4-5 προπονήσεις. Το σκεπτικό με το οποίο πρέπει να πάμε και νομίζω είναι αυταπόδεικτο από χιλιάδες πράγματα είναι πως είμαστε παραπάνω από ευχαριστημένοι, δεν είμαστε φαβορί. Το μπάτζετ της ομάδας μας είναι 4-5 φορές μικρότερο σε σχέση με των άλλων ομάδων. Ολοι ξέρουμε όμως πως ο Ολυμπιακός είναι κάτι διαφορετικό. Υπάρχουν απαιτήσεις, προσδοκίες, αναμένεται περίπου 8-10 χιλιάδες κόσμος να έρθει μαζί μας. Ολοι αυτοί δεν έρχονται να σε δουν να παίζεις φιλικό παιχνίδι, αλλά να σε δουν να παλεύεις. Δεσμεύομαι πως θα μπούμε μέσα και θα δώσουμε το 100% όπως κάνουμε όλη τη χρονιά. Δεν είμαστε φαβορί, αλλά όπως ξέρετε τα φαβορί δεν κερδίζουν πάντα».

- Η έντονη παρουσία του κόσμου θεωρείς πως είναι μία διαφορετική συνθήκη για τον Ολυμπιακό;

«Γνωρίζοντας πολύ καλά την ψυχοσύνθεση, την κουλτούρα του οπαδού του Ολυμπιακού και ξέροντας τις υψηλές προσδοκίες που έχουν, προσπάθησα να φτιάξω μία ομάδα που θα αρέσει στον κόσμο όσο κι αν ακούγεται υπερφίαλο. Φυσικά και ομάδα που θα νικάει, γιατί στον Ολυμπιακό μετρούν οι νίκες. Ο κόσμος έχει αγαπήσει αυτή την ομάδα γιατί βλέπει πως ο ένας θυσιάζεται για τον άλλον, ότι απολαμβάνουν να φοράνε τη φανέλα αυτή και να παίζουν για τον κόσμο. Την ένιωθες φέτος την βοήθεια του κόσμου και δεν είναι κλισέ. Η κουλτούρα των οπαδών της ομάδας μας έχει βελτιωθεί αρκετά σε σχέση με την προηγούμενη θητεία μου εδώ. Παλιά έβαζε περισσότερο πίεση παρά έσπρωχνε προς τα μπρος. Ο Ολυμπιακός μετά από 10-12 χρόνια έχει αποκτήσει και μπασκετικό κοινό και είναι πολύ πιο υποστηρικτικό ακόμη και στα άσχημα. Όταν χάσαμε 20 πόντους στο Game 2 από τη Μονακό μας αποθέωσε όλο το γήπεδο. Δεν το πίστευα γνωρίζοντας και την προηγούμενη κατάσταση όπου υπήρχε γκρίνια γιατί δεν προηγούμασταν 10-0 στο πρώτο λεπτό. Νιώθω πως όλα είναι πιο ώριμα στην ομάδα μας».

- Πάμε και στον ημιτελικό με την Αναντολού Εφές. Οι δύο ομάδες γνωρίζονται πολύ καλά. Προλαβαίνει να αλλάξει κάτι ο προπονητής;

«Υπάρχει ένας εύκολος τρόπος. Να δεις πως τα πήγες στα κρίσιμα παιχνίδια. Κάθε ομάδα παίζει 60-70 plays επιθετικά μέσα στη χρονιά και υπάρχει μία στατιστική η οποία καταγράφει το ποσοστό επιτυχίας τους και ποια σου ταιριάζουν. Επιλέγεις 8-10 που πιστεύεις πως η ομάδα έχει υψηλό ποσοστό ανά κατοχή και παίζεις αυτά. Αυτό είναι το εύκολο.

Μία άλλη λύση είναι να προσθέσεις 2-3 plays που έχουν σχέση με τον αντίπαλο σε επίθεση και άμυνα. Θα το κάνουν κι οι άλλοι, θα το κάνουμε κι εμείς».

- Τελειώνει το συμβόλαιό σας με τον Ολυμπιακό στο τέλος της σεζόν. Εχετε συζητήσει με τους προέδρους;

«Στις δύο θητείες μου στον Ολυμπιακό, σχεδόν πέντε χρόνια πότε δεν έβαλα τον εαυτό μου πάνω από την ομάδα κι από την όλη διαδικασία. Αυτή είναι η θεωρία μου. Το να κάτσω να μιλάω για τον εαυτό μου ενώ η ομάδα έχει μπροστά της τραχανά απλωμένο, δηλαδή ένα Final 4 και αργότερα τελικούς πρωταθλήματος, είναι επιεικώς άστοχο. Δεν έχει σημασία αν θα είμαι εγώ στην ομάδα. Αν θα ανανεώσω ή όχι. Σημασία έχει να κάνουμε τα πάντα για την ομάδα μας μέχρι το καλοκαίρι και τότε όλοι θα δρέψουμε τους καρπούς σε προσφορές από άλλους, από την ομάδα μας. Εκτίμηση ή αν δεν πάει καλά η σεζόν σε απόρριψη. Για μένα δεν υπάρχουν πολυετή συμβόλαια, υπάρχει μόνο η αυριανή μέρα»