Μπολομπόι: Ένας Ουκρανός από το Τέξας για τον Ολυμπιακό (vids)
Ο Τζοέλ Μπολομπόι δεν γεννήθηκε με μία μπάλα μπάσκετ στα χέρια του. Η ιστορία του δεν διαθέτει κανένα από τα μπασκετικά κλισέ. Δεν ήταν (απαραίτητα) γραφτό του να ασχοληθεί με την πορτοκαλί μπάλα.
Η... σκούφια του βαστάει από πολλά και διάφορα μέρη. Στις περίεργες ημέρες που διανύουμε η καταγωγή του είναι αντικρουόμενη. Γεννήθηκε στο Ντονέτσκ της Ουκρανίας. Μιας πόλης, η οποία μετράει τις αμέτρητες πληγές της από τον πόλεμο ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία.
Ο μπαμπάς του είναι Κονγκολέζος και η μητέρα του Ρωσίδα, με ταταρική καταγωγή!
Κάπως έτσι, το 2018 κατάφερε να αποκτήσει και ρωσική υπηκοότητα και να αγωνιστεί με την Εθνική ομάδα, τόσο στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019, όσο και σε αυτά του EuroBasket 2022.
Το... βιογραφικό του νέου αποκτήματος του Ολυμπιακού ολοκληρώνεται με το τελευταίο ταξίδι που έκανε η φαμίλια του, πριν από σχεδόν 20 χρόνια. Στην αναζήτηση του ονείρου βρέθηκε στη χώρα που καυχιέται ότι προσφέρει το καλύτερο: τις ΗΠΑ. Εκεί ξεκίνησαν όλα.
Η ζωή στις ΗΠΑ
Το ταξίδι από την Ουκρανία στις Ηνωμένες Πολιτείες έμοιαζε ατελείωτο. Όταν η φαμίλια των Μπολομπόι προσγειώθηκε στη νέα της πατρίδα, το Τέξας όλα έμοιαζαν ολοκαίνουργια. Και περίεργα.
Ο Τζοέλ ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Και κανείς δεν ήξερε πως 20 χρόνια μετά θα κοιτούσε τον κόσμο από τα 206 εκατοστά του.
Ο μικρός Μπολομπόι απέκτησε άλλα τρία αδέρφια, στην πορεία. Και μαζί έκαναν ό,τι και οι άλλοι Αμερικανοί teenager. Μπόλικη τηλεόραση, κόλπα με ένα σκέιτμπορντ και μπόλικα σπορ.
Το μπάσκετ θα έπρεπε να περιμένει. Η ενασχόλησή του με την αμερικανική κουλτούρα τον έφερε να ασχολείται με το τένις. Κάποια στιγμή δοκίμασε τον στίβο. Και φυσικά το υπέρτατο αμερικανικό σπορ, το ράγκμπι (football). Ο 28χρονος σέντερ ακόμη το καυχιέται, μολονότι επαγγελματίας μπασκετμπολίστας πια: «Μπορώ να παίξω οποιοδήποτε σπορ».
Η ζέστη και το μπάσκετ
Ο Μπολομπόι αντιμετώπισε έναν ανίκητο αντίπαλο. Τη ζέστη του Τέξας. Η οποία καθιστούσε την ενασχόλησή του με τα σπορ που παίζονται σε εξωτερικό χώρο, δύσκολη.
Κάπως έτσι ήρθε στη ζωή του το μπάσκετ. Σε ένα κλειστό γήπεδο με κλιματισμό. Και το κυριότερο; Την υπεροχή του ύψους του φανερή από την πρώτη στιγμή. Ήταν ήδη 1,87 στο τέλος του γυμνασίου!
Ο άνθρωπος που τον σύστησε στο μπάσκετ ήταν ένας καλός φίλος του πατέρα του, ο Τζέραλντ Σλετζ, προπονητής στην ομάδα του Λυκείου του Κέλερ.
Συνήθιζε να κάνει βόλτες στα κλειστά γυμναστήρια και να εντοπίζει ταλέντα. Για τον Μπολομπόι, η απόφαση ήταν πιο εύκολη.
«Στο Τέξας έχει πάντα ζέστη. Μεγάλωσα με αυτήν»
«Σκέφτηκα να πάω μία ημέρα στην προπόνηση. Ξέρεις, δεν μου άρεσε να παίζω football σε εξωτερικό χώρο με τον εξοπλισμό που πρέπε να φοράμε, χώρια που ήταν πολλά τα άτομα. Στο Τέξας έχει πάντα ζέστη. Μεγάλωσα με αυτήν».
Ο Τζοέλ Μπολομπόι δε θέλησε να κάνει την ιστορία του γλυκιά. Για όλα φταίει η ζέστη. Και το μεγάλο ρόστερ των ομάδων του αμερικάνικου football.
Από εκείνο το σημείο και μετά, στο μυαλό υπήρχε μόνο το πορτοκαλί. Οι προσφορές από τα κολέγια δεν άργησαν να έρθουν. Αλλά διέθεταν μία μεγάλη παγίδα. Τον ήθελαν να μείνει εκτός για τον πρώτο χρόνο της παρουσίας του. Μία τακτική που συνηθίζεται σε παίκτες που χρειάζονται χρόνο για να δουλέψουν το ταλέντο τους.
Ο Μπολομπόι δεν ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο, μολονότι οι προσφορές ήταν από το Κλέμσον και το Φλόριντα Στέιτ, δύο φημισμένα κολέγια.
Όλα αυτά τον οδήγησαν στο κολέγιο του Γουέμπερ.
Και από εκεί, το NBA φάνταζε ως μονόδρομος. Με πολλά εμπόδια. Αλλά ήταν το πεπρωμένο του. Έστω και για λίγο. Όλες οι προπονήσεις και οι δοκιμές που έκαναν, τον ξεχώρισαν.
Όμως, όταν ήρθε η βραδιά του Draft (2016) το όνομά του ακούστηκε δίπλα από την επιλογή με τον αριθμό 52. Λίγο πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας.
Τον διάλεξαν οι Γιούτα Τζαζ. Του Ρούντι Γκομπέρ. Και του Ντέρικ Φέιβορς. Και του Τρέι Λάιλς. Ο χρόνος και οι ευκαιρίες ήταν σε περιορισμένη έκδοση. Το ίδιο και στους Μιλγουόκι Μπακς του Γιάννη Αντετοκούνμπο, τη σεζόν 2017-2018.
Η Ευρώπη, η Ήπειρος που γεννήθηκε, άνοιξε τις αγκάλες της για να του δώσει μία ευκαιρία. Και μετά από τέσσερα χρόνια στη Μόσχα και στην ΤΣΣΚΑ (και ένα τρόπαιο της EuroLeague αργότερα), άλλαξε φανέλα. Όχι το χρώμα της. Από τη Μόσχα, στον Πειραιά.
@Photo credits: EuroLeague
