Χάντερ στο Gazzetta: Ο αγαπημένος Σφαιρόπουλος, οι... τσακωμοί με τον Σπανούλη και ο καφές με τον φίλο του Παναθηναϊκού

-Παρατηρούμε μια Euroleague όπου στην κορυφή βρίσκονται πέντε ομάδες και οι αποστάσεις με τις ομάδες που βρίσκονται σε ρεκόρ οκτάδας είναι πολύ μικρές. Η ερώτηση είναι απλή: Είναι η πιο αμφίρροπή Euroleague που έχεις λάβει μέρος;

«Είναι δύσκολο να το πούμε αυτό. Για παράδειγμα όταν ήμουν στον Ολυμπιακό και το format ήταν διαφορετικό, υπήρχαν όμιλοι όπου μπορούσαν να συμβούν τα πάντα. Όμως και τώρα είναι συναρπαστική η Euroleague. Ειδικά από τότε που άλλαξε το format. Οπότε θα έλεγα ότι είναι εξίσου αμφίρροπη».

-Φέτος είναι η δεύτερη χρονιά σου στην Μπάγερν και δείχνεις σε εξαιρετική κατάσταση. Σε γενικές γραμμές είναι πιο χαλαρά τα πράγματα στο Μόναχο; Βοηθάει τους παίκτες η έλλειψη μεγάλης πίεσης;

«Λατρεύω το Μόναχο! Σίγουρα οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί και πολύ πιο αργοί. Ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν και είχα ανάγκη στην παρούσα φάση της ζωής και της καριέρας μου. Η πόλη είναι εκπληκτική, ο κόσμος που έρχεται στο γήπεδο επίσης, οπότε ναι. Απολαμβάνω πολύ την παρουσία μου στην Μπάγερν».

-Εδώ και 10 χρόνια έχει σταθερή παρουσία στην Euroleague και δείχνεις μια μεγάλη συνέπεια σε οποιαδήποτε ομάδα και αν έχεις αγωνιστεί. Είναι αυτό το καλύτερο βραβείο για εσένα; Να είσαι τόσο επιδραστικός σε σταθερή βάση την τελευταία 10ετία;

«Θα έλεγα πως ναι. Όπως επίσης και ότι έχω μείνει υγιής όλα αυτά τα χρόνια...»

-Τον ερχόμενο Μάιο θα κλείσεις τα 37 σου. Θεωρείς ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για να αποσυρθείς από τα παρκέ ή ακόμα έχει μπόλη βενζίνη στο ντεπόζιτο;

«Κανείς δεν ξέρει. Δεν μπορώ να σου πω τι θα γίνει αύριο ή ύστερα από δύο μήνες. Όταν έρθει εκείνη η στιγμή θα το καταλάβω. Σίγουρα όμως νιώθω ακόμα δυνατός. Τόσο πνευματικά, όσο και σωματικά. Όμως δεν έχει να κάνει πλέον μόνο με εμένα. Έχω οικογένεια, παιδι και είναι εκείνοι τους οποίους σκέφτομαι. Έχω κάνει πολλές συζητήσεις με την σύζυγό μου αναφορικά με αυτό το θέμα. Έχει να κάνει με το τι θέλει η κόρη μου. Και η κόρη μου με θέλει συνέχεια στο σπίτι...»

-Αν σου έλεγα να επιλέξεις την καλύτερη στιγμή της καριέρας σου, ποια θα επέλεγες; Τι θα έλεγες;

«Δεν θα σου πω κάτι συγκεκριμένο. Μόνο ότι όλα όσα ονειρεύτηκα και προσευχήθηκα στον Θεό, έγιναν πραγματικότητα. Οπότε νιώθω ευλογημένος»

-Θυμάσαι την πρώτη σου γνωριμία με την Ελλάδα; Τότε που είχες έρθει να παίξεις στον Ηλυσιακό το 2010;

«Ω, ναι! Και πάρα πολύ έντονα! Μπορώ να σου πω ότι θυμάμαι και το πρώτο μου παιχνίδι (σ.σ. με αντίπαλο το Μαρούσι στο ΜΕΤΣ στις 27/2/2010). Είχα πηδήξει στο τζάμπολ, είχαμε πάρει την κατοχή και αμεσως άρχισαν να πετάνε από την εξέδρα λευκά χαρτάκια και ταινίες από ταμειακή μηχανή! Το γιόρταζαν με τον δικό τους τρόπο και εγώ να κοιτάζω και να λέω από μέσα μου 'τι γίνεται εδώ; Τι είναι αυτό;' Πραγματικά το είχα απολαύσει!»

-Περίμενες τότε, είχες σκεφτεί τις μέρες που έπαιζες στον Ηλυσιακό ότι κάποια μέρα θα ήσουν πρωταγωνιστής στην Euroleague, έχοντας κατακτήσει και το τρόπαιο;

«Θα σου πω κατι. Ήξερα τότε ότι μπορώ να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο και σε ομάδες που να διεκδικούν τρόπαια. Έβλεπα τότε στην Ελλάδα τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και πίστευα ότι μπορώ να παίξω σε μια τέτοια ομάδα. Είχαν εξαιρετικούς παίκτες. Πάντα το είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να έβαζα την ομάδα πάνω από εμένα, κάτι που έτσι και αλλιώς έκανα κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Και ήμουν σίγουρος ότι κάποια μέρα θα τα κατάφερνα».

-Ας γυρίσουμε λίγο στο καλοκαίρι του 2014. Ναι μεν υπέγραψες στον Ολυμπιακό, αλλά οι φήμες έλεγαν τότε ότι σε είχε προσεγγίσει και ο Παναθηναϊκός. Ισχύει;

«Όχι. Δεν είχε γίνει ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν είχα μιλήσει ποτέ με τον Παναθηναϊκό. Ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που με ζήτησε και αμέσως είπα 'τέλεια, μια χαρά! Θα πάω εκεί!»

-Μιας και μίλησες για τον Ολυμπιακό, τι σου έχει μείνει περισσότερο από την διετία σου εκεί;

«Οι φίλαθλοι και τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό! Μάλιστα τότε έπινα σχεδόν κάθε μέρα καφέ με έναν φίλο του Παναθηναϊκού ο οποίος στα παιχνίδια της ομάδας του καθόταν ακριβώς δίπλα από την μπασκέτα. Στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ούρλιαζε σε όλους τους συμπαίκτες μου, ενώ εμένα με χαιρετούσε και έλεγε 'γεια σου Οθέλο, τι κάνεις φίλε;' (Γέλια). Θυμάμαι τα πάντα από την παραμονή μου στην Ελλάδα. Λάτρεψα την ελληνική κουλτούρα και οτιδήποτε την περιστοίχιζε».

-Έχεις πει αρκετές φορές ότι ο Βασίλης Σπανούλης ήταν ο αγαπημένος σου παίκτης... Τι ήταν αυτό που τον έκανε τόσο ξεχωριστό στα μάτια σου;

«Τα πάντα. Με τον Μπιλ κάναμε πολύωρες συζητήσεις. Και ξέρεις, νευριάζαμε πολύ ο ένας με τον άλλον όταν μιλούσαμε για το μπάσκετ. Θυμάμαι μου έλεγε να πηγαίνω συνέχεια να κάνω μπλοκ και του απαντούσα ότι δεν μπορούσα να το κάνω. Και όμως το έκανα. Μου έλεγε να του κάνω καλά σκριν και ότι θα μου πέταγε τη μπάλα στο σωστό σημείο, τη σωστή στιγμή. Και μερικές φορές όταν του έκανα το σκριν και του έλεγα να σουτάρει, συνέχισε να κάνει ντρίπλα. Και με νευρίαζε (γέλια). Γενικά κάναμε συζητήσεις πάνω σε θέματα του μπάσκετ και αναλύαμε τα πάντα. Νευριάζαμε, φωνάζαμε, αλλά μέχρι εκεί. Μετά φεύγαμε από το γήπεδο σαν να μην είχε προηγηθεί τίποτα. Ο Μπιλ είναι τρομερός τύπος...»

-Περίμενες ότι θα γίνει τόσο γρήγορα προπονητής;

«Όχι! Ούτε καν! Ήξερα ότι λατρεύει το παιχνίδι αλλά περίμενα να περιμένει τουλάχιστον τρία χρόνια μέχρι να γίνει προπονητής. Περίμενα να περάσει χρόνο με την οικογένειά του. Τι; Μόνο έναν χρόνο; Ελα Μπιλ. Κάτσε τρία χρόνια εκτός μπάσκετ!»

-Έχετε κρατήσει επαφή;

«Ναι, μιλάμε κάποιες στιγμές. Τελευταία φορά που επικοινωνήσαμε ήταν στο ξεκίνημα της χρονιάς. Του είπα συγχαρητήρια για τα νέα του καθήκοντα και επίσης ότι εάν θέλει να συζητήσει για το οτιδήποτε ή αν θέλει να μοιραστεί τις σκέψεις του, ότι είμαι εδώ για να μιλήσουμε.»

-Μήπως έκανε κάποια αναγνωριστική κίνηση για να σε υπογράψει;

«(Γέλια) Όχι, όχι. Όχι. Απλά κάνουμε ωραίες συζητήσεις..»

-Ποια ματς έχεις ξεχωρίσει από τη θητεία σου στον Ολυμπιακό;

«Δύο έχω κρατήσει. Την πρώτη φορά που είχαμε παίξει στην εδρα μας με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Θυμάμαι είχαν βάλει σε έναν σκουπιδοτενεκέ ένα βαρελότο και μόλις έσκασε έκανε έναν απίστευτο κρότο. Κατατρόμαξα. Και λέω 'τι στο διάολο συμβαίνει;' (γέλια). Και το δεύτερο είναι το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα, όταν ευστόχησε ο Πρίντεζης στο τρίποντο και μας έστειλε στο Final 4 της Euroleague...»

-Εκεί όπου δεν τα καταφέρατε τελικά...

«Ακόμα θυμάμαι τον Τζέισι Κάρολ. Πίστεψέ με! Μας σκότωσε! Σημείωσε 11 γρήγορους πόντους και μας τελείωσε. Ακόμα πονάει αυτή η ήττα...»

-Εκτός από τον Ολυμπιακό αγωνίστηκες και σε τρεις ακόμα elite ομάδες της Euroleague όπως είνα η Ρεάλ, η ΤΣΣΚΑ και η Μακάμπι. Πώς θα χαρακτήριζες την εμπειρία σου;

«Θα σου πω το εξής. Είναι ο τρόπος οργάνωσης. Φοβερός. Αυτό μου έχει μείνει. Ειδικά στη Ρεάλ. Εκεί ήξερες ότι έπρεπε να κερδίζεις, αλλά κανείς δεν το συζητούσε. Κανείς δεν το έλεγε. Ήταν δεδομένο ότι θα το έκανες. Επαγγελματική ομάδα από την αρχή έως το τέλος. Στα πάντα. Ομάδα στα πρότυπα του ΝΒΑ. Στη Ρεάλ θεωρούν ότι πρώτα αντιπροσωπεύεις τον εαυτό σου και τι κάνεις έξω από το παρκέ και μετά την ομάδα. Ενώ στις περισσότερες ομάδες ισχύει το αντίθετο θεωρώντας ότι αντιπροσωπεύεις πρώτα το κλαμπ. Ο τρόπος που σου συμπεριφέρονται είναι απίστευτος».

-Παρόλα αυτά, κέρδισες το τρόπαιο της Euroleague με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας σου στην Ευρώπη;

«Θα σου φανεί περίεργο, αλλά όχι. Δεν ήταν αυτή. Η κορυφαία στιγμή ήταν όταν κέρδισα το πρώτο μου πρωτάθλημα. Και ήταν με τον Ολυμπιακό. Και θα σου πω το γιατί. Όλα τα προηγούμενα χρόνια ήμουν δεύτερος. Στο λύκειο, στο κολέγιο, παντού. Και το συναίσθημα να κερδίζω τον πρώτο μου τίτλο, είναι απερίγραπτο. Εντάξει όταν μιλάμε για την Euroleague, σίγουρα το τρόπαιο με την ΤΣΣΚΑ ήταν η καλύτερη στιγμή...»

-Αντίθετα; Ποια ήταν η χειρότερη στιγμή σου στον Ολυμπιακό;

«Το να κάνω κάθε μέρα προπόνηση (γέλια). Ναι, ναι σοβαρολογώ. Την πρώτη μου χρονιά είχαμε αλλάξει τρεις προπονητές. Τον Μπαρτζώκα, τον Μίλαν (σ.σ. Τόμιτς) ώσπου ήρθε ο Σφαιρόπουλος. Μάλιστα όταν ήρθε την πρώτη μέρα στην προπόνηση, τον ρώτησα 'πώς θέλεις να σε αποκαλώ; Πώς είναι το όνομά σου;' γιατί δεν ήξερα το όνομά του και ήθελα να δείξω σεβασμό. Και γύρισε και μου είπε: 'Μόνο λέγε με Κόουτς'.

Κάτι που εξέπληξε. Είναι διαφορετικός. Πολύ έντονος. Θυμάμαι είχα ιδρώσει πριν καν ξεκινήσει η προπόνηση, ενώ το βίντεο διαρκούσε για ώρες (γέλια). Εκείνη την ώρα δεν ήταν ωραίο ωστόσο όταν καθόμουν μετά και και σκεφτόμουν την κατάσταση, αυτομάτως συμπέρανα ότι απλά ήμασταν και οι δύο πολύ ανταγωνιστικοί τύποι. Βρισκόμασταν στην ίδια σελίδα. Θέλαμε να νικήσουμε! Γι' αυτό και είναι ο αγαπημένος μου προπονητής. Τον σέβομαι και μ' έκανε να δω το παιχνίδι τελείως διαφορετικά.»

-Τι άλλο έχεις να πεις και θυμάσαι για τον Σφαιρόπουλο όπως επίσης και για τους άλλους δύο Έλληνες που έχεις συνεργαστεί. Τον Μπαρτζώκα και τον Ιτούδη...

«Λοιπόν. Ο Σφαιρόπουλος είναι... control freak. Τα θέλει όλα στην εντέλεια. Όπως σου είπα είναι πολύ έντονος, αλλά πρόκειται για εξαιρετικό τύπο. Εχει θαυμάσια προσωπικότητα ενώ είχαμε κάνει πάρα πολλές συζητήσεις μαζί. Μετά που έφυγα άκουσα ότι είναι άνθρωπος που λατρεύει την πειθαρχία. Όμως στη δική μας ομάδα δεν το είχα παρατηρήσει.... Με τον Μπαρτζώκα συνεργάστηκα λίγο. Περίπου 1-2 μήνες γιατί είχε φύγει μετά την ήττα μας στο ματς κυπέλλου με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Και είχε αποχωρήσει το ίδιο βράδυ. Αυτό όμως που θυμάμαι και πραγματικά μου αρέσει, είναι ότι μου έλεγε να σουτάρω. Δεν σούταρα και μου έλεγε 'γιατί δεν σουτάρεις; Πάρε τα mid range, τα έχεις'.

Και ξέρεις όταν στο λέει αυτό ο προπονητής σου, σου δείχνει εμπιστοσύνη και ανεβάζει την αυτοπεποίθησή σου. Εγώ παρόλα αυτά δεν σούταρα τότε, αλλά είναι κάτι που μου έχει μείνει. Όσο για τον Ιτούδη; Θα σου πω ένα πράγμα: Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, δεν πιστεύω ότι υπάρχει καλύτερος coach από εκείνον. Η προετοιμασία, το κοουτσάρισμα, τα πάντα. Σίγουρα έχει μεγάλο το 'εγώ', κάτι που συμβαίνει και με εμένα, αλλά έχω μάθει πάρα πολλά από εκείνον. Και αν τύχει ποτέ στη ζωή μου να θελήσω να ασχοληθώ με την προπονητική θα είναι ο πρώτος προπονητής που θα πάρω τηλέφωνο. Για να μάθω από εκείνον. Αυτή όμως είναι νέα πληροφορία. Δεν το ξέρει ακόμα (γέλια)».

-Είδες το τελευταίο ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού στην Euroleague;

«Όχι. Όχι. Απλά έμαθα ότι έκανε ο Ολυμπιακός ένα πολύ καλό παιχνίδι. Τίποτε άλλο».

-Πριν μου είπες ότι το 2014 δεν υπήρξε ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό. Όμως υπήρξαν φήμες και για προσέγγιση πριν από δύο χρόνια. Το καλοκαίρι του 2021...

«Άκουσα κάποιες φήμες και εγώ, αλλά μέχρι εκεί. Κανείς δεν ήρθε να μου πει ότι με θέλει ο Παναθηναϊκός. Ποτέ δεν δέχθηκα κάποιο τηλεφώνημα...»

-Όμως θα έπαιζες ποτέ στον Παναθηναϊκό;

«Όχι. Ποτέ. Υπάρχει πολλοί λόγοι για να το πω αυτό, αλλά τους οποίους δεν μπορώ να αποκαλύψω...»

-Έλα πες...

«Όχι, όχι. Δεν πρόκειται (γέλια). Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να είχα πάρει μια τέτοια απόφαση. Από εκεί και πέρα ωστόσο πρόκειται για ένα μεγάλο και σπουδαίο κλαμπ. Έτσι; Δεν το αρνείται κανείς αυτό. Έχουν παίξει μεγάλα ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Μπατίστ. Όμως εγώ δεν θα έπαιζα ποτέ εκεί».

-Λίγο πριν κλείσουμε Οθέλο, τι στόχους έχεις εσύ στην Μπάγερν;

«Όπου και αν παίζω, σε όποια ομάδα και αν βρίσκομαι, θέλω να νικάω. Αυτό δεν αλλάζει από τη μέρα που ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ. Επίσης να μείνω υγιής και να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου με οποιονδήποτε τρόπο μπορώ. Ακόμα και είμαι στον πάγκο και δεν παίζω θέλω να δίνω σε όλους κίνητρο. Είτε εντός, είτε εκτός παρκέ.»

-Όσο για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό; Τι γνώμη έχεις για τις φετινές ομάδες;

«Ομολογώ ότι δεν έχω δει πολύ τον Παναθηναϊκό. Δεν έχω παρακολουθήσει παιχνίδι τους. Όμως βλέπω κάποια πράγματα που μου αρέσουν. Ο Μπέικον παίζει εκπληκτικά, ενώ πάντα μου άρεσε ο Παπαγιάννης. Κάθε χρόνο γίνεται καλύτερο και προσωπικά σέβομαι παίκτες οι οποίοι βελτιώνονται σεζόν με τη σεζόν. Ο Ολυμπιακός από την άλλη παίζει εξαιρετικό μπάσκετ και όλοι γνωρίζουν καλά τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα. Πάντα είναι δύσκολο να παίζεις εναντίον του.»

-Και τέλος, τα προγνωστικά σου για το ΤΟΡ-8 της Euroleague...

«Σίγουρα θα βάλω εμάς μέσα! Τα πάντα κρίνονται στον δεύτερο γύρο. Όχι στον πρώτο. Επίσης θα βάλω τον Ολυμπιακό, τη Φενέρμπαχτσε, την Μπασκόνια, τη Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα, την Εφές και τη Μονακό. Με τυχαία σειρά».