Νάπολι: Ένας ολόκληρος κόσμος γιορτάζει ένα πολυπόθητο πρωτάθλημα

Τα τρία πρωταθλήματα της Νάπολι μοιάζουν με σταγόνα στον ωκεανό απέναντι στα 36 της Γιουβέντους και στα 38 συνολικά της Μίλαν και της Γιουβέντους (από 19). Όμως η φετινή ιστορία διδάσκει πως η Νάπολι δεν θα μπορούσε να κατακτήσει απλά ένα πρωτάθλημα, θα έπρεπε να το «σκοτώσει» για να το κάνει δικό της. Αυτό που έκανε φέτος, με τη διαφορά στο +17 από τη 2η Λάτσιο επτά αγωνιστικές πριν από το τέλος.

Για τους Ναπολιτάνους που έζησαν τις κατακτήσεις του 1987 και του 1990, αλλά και την περίοδο παρακμής, ο φετινός τίτλος αποτελεί μια λύτρωση. Αποτινάζει από πάνω τους τα φαντάσματα και του –πρόσφατος – παρελθόντος.

Γι αυτό και το γκολ του Τζάκομο Ρασπαντάρι στο 90+3’ απέναντι στη Γιουβέντους στο «Alliaz Stadium» στο Τορίνο πανηγυρίστηκε τόσο έξαλλα, ήταν μια στιγμή ηδονής.

Πέντε χρόνια πριν, στην ίδια εστία, στο ίδιο χρονικό σημείο (90’) ο Κουλιμπαλί, μετά το κόρνερ του Καγιεχόν, με κεφαλιά κάρφωνε την μπάλα στα δίχτυα του Μπουφόν, η πλησίαζε τη Γιουβέντους στον έναν βαθμό, με τέσσερις αγωνιστικές να απομένουν, όμως ο πολυπόθητος τίτλος δεν είχε έρθει.

Εκείνη η ομάδα, του Ναπολιτάνου Μαουρίτσιο Σάρι, που για πολλούς έπαιξε το ομορφότερο ποδόσφαιρο των τελευταίων δεκαετιών στην Ιταλία, άξιζε εκείνον τον τίτλο, έφθασε στους 91β., όμως δεν ήταν αρκετοί και στη συνείδηση των Ναπολιτάνων έμεινε η σκέψη πως δεν την άφησαν.

Για τους φίλους της Νάπολι το φετινό πρωτάθλημα αποτελεί μια δικαίωση και εκείνη την παρέα, των Πέπε Ρέινα, Κουλιμπαλί, Αλμπιόλ, Χάμσικ, Μέρτενς και Ινσίνιε.

Το γκολ του Ρασπαντόρι ξόρκισε εκείνο το φάντασμα. Την επομένη στην Ιταλία συζητήθηκε πολύ η κίνηση του Πιοτρ Ζελίνσκι, που έπεσε στον αγωνιστικό χώρο, κοιτώντας τον ουρανό. Ο Πολωνός χαφ, μαζί με τον Μάριο Ρούι, είναι οι μοναδικοί που συνδέουν εκείνη την ομάδα με τη φετινή και η κίνησή του παρομοιάστηκε ως τη στιγμή της δικαίωσης.

Ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις αυτή τη στιγμή αποθεώνεται. Και όμως 10-11 μήνες πριν ο 73χρονος πρόεδρος της Νάπολι χλευαζόταν από τους οπαδούς της Νάπολι, που σήκωναν πανό στα κάγκελα του «Ντιέγκο Μαραντόνα» ζητώντας του να πουλήσει και να φύγει.

Ίσως ποτέ δεν του συγχώρησαν πως δεν είχε καταγωγή από τη Νάπολι, ποτέ δεν τον ένιωσαν πραγματικά δικό τους, παρότι ήταν αυτός που έσωσε τον σύλλογο από τον αφανισμό.

Το καλοκαίρι του 2004 με τη Νάπολι έτοιμη να πτωχεύσει, όταν ο ADL, όπως τον αποκαλούν, ανέλαβε τα ηνία της.

Ιδιοκτήτης εταιρείας παραγωγής ταινιών από τα ’90s, ο Ντε Λαουρέντις ακολούθησε το δικό του δρόμο.

Έπειτα από δύο χρόνια ανέβασε τη Νάπολι στη Serie B, αμέσως ήρθε η άνοδος στη Serie Α και σιγά-σιγά άρχισε να τη σταθεροποιεί.

Χωρίς τη συμπαράσταση επιχειρηματιών από την Καμπανία ή την παρουσία ξένων επενδυτών, πετύχαινε βήματα προόδου. Σε αυτά τα 16 χρόνια στην προεδρία του συλλόγου, έφερε τη Νάπολι στην Ευρώπη, κατέκτησε 3 Κύπελλα Ιταλίας και ένα Σούπερ Καπ.

Τη φανέλα της φόρεσαν αστέρια όπως ο Καβάνι (104 γκολ σε τρία χρόνια και 1ος σκόρερ στη Serie A to 2012-13 με 29 γκολ), Ιγκουαϊν (1ος σκόρερ στη Serie A το 2015-16 με 36 γκολ), ο Χάμσικ έγινε πρώτος σε συμμετοχές στην ιστορία της (520), ο Μέρτενς αρχισκόρερ (148 γκολ), από τον πάγκο της πέρασαν τεχνικοί όπως οι Αντσελότι και Μπενίτεθ. Όμως το scudetto δεν ερχόταν και οι έτσι κι αλλιώς τρελο-Ναπολιτάνοι δεν του το συγχωρούσαν.

Ο Λουτσάνο Σπαλέτι ήρθε στη Νάπολι από την Ίντερ το Μάιο του 2021, διαδεχόμενος τον Τζενάρο Γκατούζο. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη για τους «παρτενοπέι».

Ο 64χρονος τεχνικός από τη Φλωρεντία πέρα από τα δύο Κύπελλα με τη Ρόμα (2007-08) και τους τίτλους πρωταθλήματος με τη Ζενίτ στη Ρωσία (2010, 2011) δεν είχε κάτι άλλο να επιδείξει.

Η περσινή σεζόν άρχισε, όπως και η φετινή εντυπωσιακά: Οκτώ σερί νίκες και 10 στις πρώτες 12 αγωνιστικές, διατηρούσαν τη Νάπολι σταθερά στην κορυφή. Όμως η πρώτη ήττα από την Ίντερ με 3-2 στο Μιλάνο, σηματοδότησε και την αγωνιστική πτώση.

Ακολούθησαν άλλες τρεις μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου, με την ομάδα να χάνει το πλεονέκτημα και τελικά με 79 βαθμούς να μένει στην 3η θέση, πίσω από τις Μίλαν και την Ίντερ και τους «παρτενοπέι» συμβιβασμένους με την ιδέα μιας ακόμα χαμένης ευκαιρίας.

Αλλά και με τον Ιταλό τεχνικό υπήρξαν κωμικοτραγικές καταστάσεις, οπαδοί του έκλεψαν το Fiat Panda με το οποίο κυκλοφορούσε και συνεχίζει να κυκλοφορεί στην πόλη, θέλοντας να τον εξωθήσουν σε παραίτηση.

Και στην Ιταλία που τίποτα δεν πέφτει κάτω, λίγο μετά τον θρίαμβο επί της Γιουβέντους, σχολιάστηκαν τα ποδοσφαιρικά παπούτσια που επέλεξε να φορέσει, κοουτσάροντας την ομάδα.

Ο ίδιος απάντησε: «Ποτέ δεν ταξίδεψα πρώτη θέση, πάντα έκανα ωτοστόπ, οπότε κατακτώντας αυτό το πρωτάθλημα, οι θυσίες που έκανα απέδωσαν καρπούς

Μερικές φορές με περνάνε για μαλ... επειδή έβαλα τα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια στο γήπεδο, αλλά εγώ ξέρω πόσο υπέφερα για να πάρω αυτά τα παπούτσια, γιατί όταν ήμουν παιδί δεν είχα λεφτά να τα αγοράσω, τώρα μου είναι εύκολο να τα φοράω συχνά».

Στον Σπαλέτι απέμενε να δουλέψει με το νέα όπλα που είχε στα χέρια του και όλα άλλαξαν στην πορεία. Ο Γεωργιανός Κβίτσα Κβαρατσκέλια προσαρμόστηκε και «έδεσε» ιδανικά με τον Νιγηριανό, Βίκτορ Οσιμέν προσφέροντας στιγμές ποδοσφαιρικής μαγείας, αποτελώντας το βαρόμετρο στο επιθετικό κομμάτι της Νάπολι.

Ο Οσιμέν με 21 γκολ (26 συνολικά) και τέσσερις ασίστ και ο Κβαρατσκέλια με 12 γκολ και 14 ασίστ (οι αριθμοί είναι πριν από τον αγώνα με τη Σαλεριτάνα) ήταν το «Α» και το «Ω» επιθετικά.

Όμως στο καλοδουλεμένο 4-3-3 που παρουσίασε ο Σπαλέτι, υπάρχουν παίκτες με τεράστια προσφορά.

Η φετινή Νάπολι αποτελεί το τέλειο παράδειγμα για το πώς πετυχαίνεις τον μεγάλο σου στόχο, χωρίς τα φανταχτερά ονόματα, αποτελεί την αποθέωση της ομαδικής δουλειάς, τους εμείς πάνω από το εγώ.

Το αξιοσημείωτο είναι πως ο Σπαλέτι στηρίχθηκε σε έναν αριθμό 14-15 παικτών. Και στο κέντρο η τριάδα των Λομπότκα, Ζιελίνσκι και Ανγκισά δεν άλλαζε με τίποτα.

Ρόλο και αρκετό χρόνο συμμετοχής πήρε στην πορεία και ο πολύτιμος Ελμάς (έξι γκολ, τρεις ασίστ), ενώ χρόνο- δυσανάλογο της προσφοράς του- έδωσε ο Σπαλέτι και στον Ντομπελέ.

Αυτή η τριάδα αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά της Νάπολι και ο Στάνισλαβ Λομπόκτα ως 6άρι, την κινητήρια δύναμή της. «Έχουμε τον δικό μας Ινιέστα» είχε πει για τον 29χρονο Σλοβάκο ο Σπαλέτι στην αρχή της σεζόν.

Στα μετόπισθεν ο Κιμ από την πρώτη κιόλας στιγμή έδειξε γιατί επέμενε τόσο πολύ ο Σπαλέτι στην απόκτησή του, με τον Ιταλό τεχνικό να λέει στον Τζουντόλι «τον θέλω σαν το ψωμί».

Καίριο ρόλο είχαν και οι παίκτες που δεν έπαιζαν, αλλά ήταν μέρος της ομάδας, χαίρονταν για τις επιτυχίες δεν γκρίνιαζαν και όταν έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο έδιναν λύσεις.

Όπως ο Τζοβάνι Σιμεόνε, που στον ελάχιστο χρόνο συμμετοχής τους πέτυχε τρία γκολ, προσφέροντας εννέα βαθμούς και καθαρίζοντας τους αγώνες με τη Μίλαν και τη Ρόμα.

Ή ο τελειωμένος για τους Ναπολιτάνους, Μάριο Ρούι με το μαχητικό του πνεύμα και τις έξι ασίστ, αλλά και ο έτοιμος για αποχώρηση πέρυσι Άλεξ Μέρετ, που υπερασπίστηκε επάξια τη ναπολιτάνικη εστία.

Η σεζόν άρχισε με εννέα γκολ απέναντι σε Βερόνα και Μόντσα, όμως η τυχερή εκτός έδρας ισοπαλία στη Φλωρεντία και αμέσως μετά η πρώτη εντός έδρας γκέλα με τη Λέτσε έβαλαν προσωρινό φρένο.

Γιατί η Νάπολι το δίμηνο Σεπτεμβρίου-Νοεμβρίου και μέχρι τη διακοπή λόγω του Μουντιάλ ήταν ακαταμάχητη: 11 σερί νίκες και διαφορά οκτώ βαθμών από την πρωταθλήτρια Μίλαν και 10 από τη Γιουβέντους.

Με την επανέναρξη της Serie A (4 Ιανουαρίου) ήρθε και η πρώτη ήττα από την Ίντερ στο «Σαν Σίρο», με τη Μίλαν να πλησιάζει στους πέντε βαθμούς και τους Ναπολιτάνους να αναμένουν την κατάρρευση.

Όμως ο Σπαλέτι και οι παίκτες του απάντησαν με νέο σερί οκτώ νικών, με τη διαφορά από τις Γιουβέντους και Μίλαν να πηγαίνει στο +12 στο τέλος Φεβρουαρίου.

Ήταν η στιγμή που τα ομοιώματα των 11 βασικών και του Σπαλέτι εμφανίστηκαν σε σκαλοπάτια της ισπανικής συνοικίας (Quartieri Spagnoli), προάγγελος των ημερών που θα έρχονταν.

Για τον επίλογο αφήσαμε τον έναν από τους δύο Ιταλούς τoν μεγάλο αρχηγό, Τζοβάνι Ντι Λορέντζο. Εναν παίκτη που μέχρι το 2017 και σε ηλικία 24 ετών δεν υπήρχε στο ποδοσφαιρικό χάρτη, με την ΄Εμπολι να του δίνει την ευκαιρία αποκτώντας τον από την άσημη Ματέρα και τη Νάπολι να τον κάνει δικό της το 2019 με οκτώ εκατομμύρια ευρώ.

Το καλοκαίρι του 2020 το όνομά του γράφτηκε για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως ο Ντι Λορέντζο όχι δεν άφησε τη Νάπολι, αλλά πέρυσι πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού, από τους Ινσίνιε, Κουλιμπαλί.

Ο Ντι Λορέντζο επιλέχθηκε από τον Σπαλέτι ως ο νέος αρχηγός και ο 29χρονος δεν τον απογοήτευσε, αρχηγός στο γήπεδο και στα αποδυτήρια, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης.

Ο ίδιος ετοιμάζεται να ζήσει την κορυφαία στιγμή, μετά τον Μαραντόνα να είναι ο πρώτος που θα σηκώσει το τρόπαιο του πρωταθλήματος.

Στην επιστροφή από το Τορίνο και στην υποδοχή στο αεροδρόμιο ο Ντι Λορέντζο δεν ανέβηκε στην οροφή του πούλμαν, αλλά πήρε την ντουντούκα και από το παράθυρο του οδηγού ξεσήκωσε τους εκστασιασμένους Ναπολιτάνους, τραγουδώντας

«Un giorno all' improvviso mi innamorai di te...» («Μια ημέρα σε ερωτεύτηκα ξαφνικά...»).

Γιατί αν βρεθείς στη Νάπολη, δεν μπορείς παρά να την ερωτευτείς.