Final Four 2023, Ολυμπιακός: Οι παρουσίες των «διόσκουρων» Σλούκα και Παπανικολάου

Ένας άτυπος όρκος στάθηκε αφορμή για να δημιουργηθούν οι βάσεις γύρω από το όραμα μίας μεγάλης παρέας. Η προσπάθεια του ενός, ήρθε να περιβάλλει ιδανικά τη συλλογική δράση και να φέρει στην επιφάνεια τα στοιχεία της back-to-back επιτυχίας. Κώστας Σλούκας και Κώστας Παπανικολάου ήταν οι πρώτοι που έβαλαν τα χέρια τους σε αυτό το ιερό βιβλίο της ενότητας και έδωσαν την υπόσχεση να αναλάβουν τις άκρες των ηνίων που όλοι με τον τρόπο τους κατάφεραν να αγγίξουν μέσα στη σεζόν.

Οι δυο τους μοιράστηκαν σημαντικό κομμάτι του επαναστατικού πλάνου του Γιώργου Μπαρτζώκα και έφεραν τον Ολυμπιακό ένα βήμα πιο κοντά στο Κάουνας με κομβικό και συνάμα (πολλές φορές) αθόρυβο έργο μέχρι τη στιγμή που η κυριαρχική τους φιγούρα χρειάστηκε περισσότερο.

Μία ανάγνωση τόσο αντιφατική, όσο και η κραυγή του “Παπ” μετά το τέλος του Game 5 που συνόδευσε τις υψωμένες γροθιές του Σλούκα, σε σχέση με όσα δήλωσε με τη λήξη του πρώτου παιχνιδιού της σειράς όπου «τίποτα δεν είχε τελειώσει». Απαλλαγμένοι από την έννοια του «πρέπει» και τις αποδείξεις που ενδέχεται να συνοδεύουν την πρώτη θέση της EuroLeague στην κανονική περίοδο, οι «διόσκουροι» του Ολυμπιακού ταξιδεύουν στη λιθουανική πόλη. Δεκατρία χρόνια μετά το Παρίσι… Για να προσθέσουν στην καριέρα τους μία ακόμη ιστορία της παιδικής τους ψυχής.

Η σειρά με τη Φενέρμπαχτσε εξελίχθηκε μέσα από πέντε αναμετρήσεις που ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν στο κατάμεστο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Μετά από την καταιγίδα του Game 1 από το τρίποντο και τη μετέπειτα ισοφάριση από τους Τούρκους, χρειάστηκε η νίκη στο τρίτο ματς για να ανακτήσει ο Ολυμπιακός το προβάδισμα. Με ένα σουτ. Από τα χέρια του Κώστα Σλούκα που άφησε άφωνο τον κόσμο της Ulker Arena.

Ο κύκλος συνεχίστηκε και το 2-2 έμελλε να σπάσει στον τελευταίο αγώνα. Η εμπειρία κλήθηκε να πρωταγωνιστήσει και ο Κώστας Παπανικολάου με το εικονικό περιβραχιόνιο έδωσε το σύνθημα. Ήταν η στιγμή που πέραν των όσων προσέφερε στο παρκέ χωρίς να αποτυπώνεται απαραίτητα στη στατιστική του, έβρισκαν αντίκρυσμα σε έναν διαφορετικό ρόλο. Το 1/12 τρίποντα από τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια της σειράς έμεινε στην άκρη και ο “Παπ” ευστόχησε στο πρώτο τρίπνοντο που επιχείρησε.

Ο “Παπ” έδωσε το σύνθημα και μαζί με τις βοήθειες στην άμυνα και την συνέπεια με την οποία… παρενοχλούσε κάθε ανάπτυξη του αντιπάλου έβαλε 14 πόντους, 11 ριμπάουντ θυμίζοντας τις εποχές της νιότης του. Ο Σλούκας κράτησε το επίπεδο της επιδραστικότητάς του ψηλά. Με 22 πόντους και κάμποσους ακόμη συμπαικτών του που ήρθαν ως αποτέλεσμα της διορατικότητάς του μετατράπηκε ξανά σε σημείο αναφοράς.

Η εξίσωση ήταν επιτυχημένη και οι δυο τους πλέον μετρούν τις παρουσίες τους σε τελικές φάσεις της διοργάνωσης καταλήγοντας σε νούμερα που προκαλούν ενθουσιασμό!

Το σύνθημα ενός ηγέτη και του αρχηγού

Μία δεκάδα και το συμβολικό “7”

Το 2010 το ημερολόγιο τόσο του Κώστα Σλούκα, όσο και εκείνο του Κώστα Παπανικολάου είχε αφαιρέσει τα κατάλληλα χαρτάκια προκειμένου να βρίσκονται σε μία ομάδα που έφτανε μέχρι το Final Four, όμως ως οι νεότεροι της παρέας δεν μπήκαν στην αγωνιστική τους «ερυθρόλευκη» ενδυμασία κατά τη διαμονή στο Παρίσι. Ο κοινός τους δρόμος πέρασε μέσα από την Τουρκία και το Sinan Erdem και έφτασε μέχρι το Λονδίνο, όταν και οι Πειραιώτες σε διάστημα μίας διετίας (2011/12 και 2012/13) γίνονταν μέρος της ιστορίας των back-to-back κατακτήσεων στη διοργάνωση, όπως είχαν ορίσει οι Βασίλης Σπανούλης και Γιώργος Πρίντεζης που με σειρά μεταβίβασαν τους τίτλους των αρχηγών αποχωρώντας από τα παρκέ.

Ο 22χρονος“Παπ” , μάλιστα, σε ένα παραγωγικό τριήμερο τον Μάιο του 2012 θα καταλήξει ο MVP του τελικού με την ΤΣΣΚΑ που σημαδεύτηκε από το “πεταχτάρι” του Πρίντεζη που μνημονεύεται μέχρι και σήμερα. Και κάπου εδώ αξίζει να αναφερθούμε στις πορείες τους χωριστά…

Ο Παπανικολαου, ως κάτοχος του τίτλου πλέον θα πάρει την ευκαιρία της Μπαρτσελόνα και την επόμενη σεζόν (2014) θα έχει και πάλι μπροστά του την πρόκληση της τετράδας. Μετά τον χαμένο ημιτελικό με την Ρεάλ, οι «μπλαουγκράνα» θα αρκεστούν στο ματς της τρίτης θέσης και ο ελπιδοφόρος φόργουορντ θα πάρει τα ταλέντα του για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Χιούστον Ρόκετς, Ντένβερ Νάγκετς και οι σταθμοί θα οδηγήσουν και πάλι στο λιμάνι του Πειραιά.

Από την άλλη, ο Κώστας Σλούκας το 2015 θα γράψει το 4ο Final Four του με τους «ερυθρολεύκους» έχοντας ήδη εξελιχθεί σε δυνατό κρίκο. Το παιχνίδι της μοίρας λειτουργούσε εν αγνοία του και ως παίκτης της Φενέρμπαχτσε, ο “Σλου” θα φτάσει για τέσσερις διαδοχικές φορές στα τελικά της διοργάνωσης κατακτώντας τον τίτλο το 2017 με τους Τούρκους και έχοντας απέναντί του την ομάδα που έχτισε το μπασκετικό του “εγώ”.

Το 2017 δεν μπορεί να θεωρηθεί άγνωστη ημερομηνία ούτε για τον έτερο 30άρη πλέον του Ολυμπιακού. Ο Παπανικολάου γεμάτος εικόνες ενσωματώνεται και πάλι στους «ερυθρολεύκους». Ακόμη και αν… πληγώθηκε εκείνη τη σεζόν από τον Σλούκα και χρειάστηκε να κάνει υπομονή για μερικά χρόνια προτού βρεθεί ξανά με την ομάδα του στην ευρωπαϊκή ελίτ, είναι δικαιωμένος.

Το περσινό και απότομο τέλος για την ομάδα του Μπαρτζώκα σηματοδοτούσε και μία μεταβατική περίοδο για τον Παπανικολάου των 10π., 4 ριμπ. και 2 ασίστ στον ημιτελικό με την Εφές. Όταν η κόρνα της λήξης ήχησε στον μικρό τελικό με την Μπαρτσελόνα, ο Πρίντεζης έλεγε το αντίο από τα παρκέ και ο τίτλος του αρχηγού έφτανε στα χέρια του. Με αυτόν πορεύτηκε ολόκληρη τη σεζόν και πλέον με κάθε συμβολισμό που μπορεί να κουβαλά το 7ο Final Four για τον ίδιο, ο Ολυμπιακός διεκδικεί μία ακόμη πιθανή κορυφή για τη φετινή χρονιά. Οι δύο αυτές σεζόν έχουν συνδεθεί απόλυτα με τα ονόματά τους.

Όσο και αν ο Σλούκας αρνείται να αποδεχτεί τον τίτλο του ηγέτη, στέκεται ως τέτοιος μέσα από το παρκέ και στην “παρέα” του Ολυμπιακού μαζί με τον αρχηγό, θέτουν τον στόχο που θα βρίσκεται στο κέντρο της Zalgirio Arena μερικά 24ωρα από τώρα. Λαμπερός και έτοιμος να χαράξει το όνομα του νικητή.

Τα Final Four του Σλούκα