Ίγκνας Μπραζντέικις: Ένας αμφιδέξιος επιβάτης στο ρόστερ του Ολυμπιακού

Συχνά πυκνά ο Μπραζντέικις πόζαρε με τα γάντια του μποξ, τα οποία «έκλεβε» από τον πατέρα του. Αυτό δεν ήταν αρκετό για να τον μετατρέψει σε κάποιον που θα ανταλλάσσει με ευκολία χτυπήματα. Η δική του θέληση από τα έξι του χρόνια ήταν να βάζει την μπάλα στο καλάθι, όπως έμαθε μόνος του στο Οντάριο.

Ο πατέρας του τον είδε στην αυλή ενός σχολείου και δεν είχε άλλη επιλογή από το να τον στείλει στην ομάδα της εκκλησίας της Λιθουανίας. Παρόλο που δεν ακολούθησε τα δικά του χνάρια, αλλά αυτά της θείας του Λίνα Μπραζντεϊκίτε, που κατέκτησε με τη Λιθουανία το EuroBasket Women του 1997, ο πατέρας του πάντοτε καμάρωνε για τα κατορθώματα του γιου του.

Παραμένοντας δίπλα του στα πρώτα του βήματα για το κολέγιο. Στα 16 του εκπροσώπησε μάλιστα τον Καναδά, στο FIBA Americas U16, δίπλα στον Αρ Τζέι Μπάρετ, όμως η... βαλτική κουλτούρα στις φλέβες του τον οδήγησε στο να αλλάξει την υπηκοότητά του, παρότι ο Άντριου Νεμπχαρντ ήταν αυτός του οποίου το παιχνίδι θαύμαζε και ο Νικ Στάουσκας έγινε μέντοράς του.

Ο Μπραζντέικις προσπάθησε να κάνει τον δικό του θόρυβο στο NBA. Δεν ήθελε να μείνει ως αυτός που παρατηρεί από το παράθυρο. Δεν ήθελε να μείνει ο επιβάτης. Χωρίς να είναι ο πιο αθλητικός, ο καλύτερος σουτέρ ή να έχει κάτι που να «βγάζει μάτια» στους Αμερικανούς. Ωστόσο το άνοιγμα χεριών του, το μέγεθός του και η δύναμή του, έφεραν το διαβατήριο για το Draft του 2019 από τους Κινγκς, που τον έστειλαν αμέσως στους Νικς. Μάλιστα η πορεία του ξεκίνησε με 30άρα στο πρώτο παιχνίδι του Summer League. Τα 64 παιχνίδια στο σύνολο του έδειξαν πως μπορεί να πετύχει όσα βάλει στον νου, αλλά και πως το ταλέντο του δε φτάνει απ'άκρη σ'άκρη του ορίζοντα.

Βασισμένος στις αρχές που πήρε από το σπίτι του. Ο πατέρας του άλλωστε, όπως και η μητέρα του, μεγάλωσαν με σοβιετική πειθαρχία. Για να γίνει αυτός που έγινε ο Σιγκίτας έψαχνε πάγκο και βάρη ώστε να δώσει... τροφή στα πελώρια χέρια του.

Αυτά που έψαχνε ο Ίγκνας δεν είχαν να κάνουν με «σίδερο». Στους Αμερικανούς είχε κάνει εντύπωση η παρουσία του στο γυμναστήριο για σουτ πρωί και απόγευμα. Αν ένας χαρακτήρας ταιριάζει στα «θέλω» του Μπαρτζώκα είναι αυτός που χαμηλώνει το «εγώ» μπροστά στην ομάδα.

Ίσως και να το έκανε για γούρι. Από την άλλη μάλλον τον βολεύει αρκετά, υπηρετώντας το μοτίβο του αμφιδέξιου. Δεν τον ανάγκασε κανένας να παίξει μπάσκετ με το αριστερό χέρι. Όπως δήλωσε ο ίδιος στο παρελθόν, το έκανε διότι σούταρε στην αρχή με το δεξί, όπως κάθε παιδί, αλλά το αριστερό τον βόλεψε. Ο Ολυμπιακός τον υποδέχτηκε με μία... χειραψία στα σόσιαλ μίντια, με τον Λιθουανό να σφίγγει το δεξί του χέρι, σε αντίθεση με όσα κάνει στα παρκέ.

Αν κάτι έχει κερδίσει από αυτό, είναι η ικανότητά του να ντριπλάρει και στις δύο κατευθύνσεις, κάτι που του έμαθε από νωρίς ο Στάουσκας. Ακόμα και ο ίδιος δεν έχει ξεκάθαρη απάντηση για αυτήν του την ιδιομορφία, αλλά δηλώνει χαρούμενος που ξεχωρίζει, παρόλο που σε όλη του την καριέρα έμεινε ένα παιδί χαμηλών τόνων.

Με διάθεση να κατακτά τις ευκαιρίες, αφού όπως του δίδαξε ο Μπραζντέικις σίνιορ, τίποτα δε θεωρείται δεδομένο για εκείνον. Το ταξίδι του είχε αμέτρητα χιλιόμετρα και στάσεις. Τώρα πλέον, από το παράθυρό του βλέπει τα αστέρια στον ουρανό. Ο Ολυμπιακός του δίνει ευκαιρία να αγωνιστεί στο υψηλότατο επίπεδο της EuroLeague. Αυτές τις ευκαιρίες έχει μάθει να τις εκμεταλλεύεται, για την οικογένειά του και τον πατέρα του!