Βασιλιάς Μάικ Τζέιμς, ο πρώτος

Για τον Τζέιμς, όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ στις 12 Δεκεμβρίου του 2014. Στην αναμέτρηση της Λαμποράλ Κούτσα (σ.σ.: η τότε ονομασία της Μπασκόνια) απέναντι στη Βαλένθια.

Οι πρώτοι πόντοι στη EuroLeague ήρθαν με έναν αγαπημένο του τρόπο: Ένα τρίποντο 8 λεπτό και 2 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος της 2ης περιόδου έκανε το σκορ 34-27 και έβαλε τον Τζέιμς στο... χάρτη. Των σκόρερ. Σε εκείνη τη νίκη, με σκορ 93-89, ο Τζέιμς μέτρησε 8 πόντους. Η αρχή ενός μεγαλείου.

Από τότε, κύλησαν κάτι παραπάνω από εννιά χρόνια. Και μόλις 271 αγώνες. Και 4.455 πόντοι.

Και εκείνο το παιδί από το Πόρτλαντ, με το περίσσιο ύφος και μία απαράμιλλη εκτελεστική ικανότητα βρήκε το θρόνο που αποζητούσε από μικρό παιδί.

Αν και μάλλον το τελευταίο απαιτεί διόρθωση. Βλέπετε, ο Μάικ Τζέιμς δεν πίστευε ότι θα παίξει μπάσκετ. Όχι μόνο σε επίπεδο επαγγελματία, αλλά στο άθλημα γενικότερα.

Το τελευταίο ματς στο κολέγιο είναι για κάθε αθλητή ένα... σκαμπίλι, το οποίο επαναφέρει τον καθένα σε μία ζοφερή πραγματικότητα: Το ένα σενάριο, το θετικό, αναφέρει ότι θα συνεχίσει να παίζει μπάσκετ. Είτε στο NBA, είτε μακριά από την πατρίδα. Το άλλο, το πιο... σκοτεινό, οδηγεί σε αναζήτηση μιας διαφορετικής καριέρας, μακριά από το παρκέ.

Ο Τζέιμς θυμάται εκείνο το τελευταίο ματς σαν να ήταν χθες. Ακόμη και σήμερα. Δεν είχε παίξει χάλια. Ούτε και καλά. Αλλά στο μυαλό του ήταν σαν να είχε παίξει με τον πρώτο τρόπο.

View this post on Instagram

A post shared by Gazzetta.gr (@gazzetta.gr)

Ήταν ένα σουρεάλ συναίσθημα. Ένα μείγμα αβεβαιότητας και ερωτηματικών. Με την ελπίδα να λείπει από τη «συνταγή». Βλέπετε, στο κολέγιο υποτίθεται ότι σε... στρατολογούν ομάδες. Και ο Τζέιμς δεν είχε κάτι αξιόλογο στα χέρια του. Ούτε το Draft του NBA (το 2012) του προσέφερε μία επαγγελματική ανακούφιση.

Η επιλογή να παίξει μακριά από τις ΗΠΑ έμοιαζε με μονόδρομος. Και ας μην ήξερε προς τα που πέφτει η Κροατία. Και η Ιταλία. Και η Ελλάδα.

Το Top-10 των σκόρερ στη EuroLeague

1. Μάικ Τζέιμς*, 4.464
2. Βασίλης Σπανούλης, 4.455
3. Νάντο Ντε Κολό*, 4.396
4. Χουάν Κάρλος Ναβάρο, 4.152
5. Σέρχιο Γιουλ*, 3.889
6. Σέρχιο Ροντρίγκεθ*, 3.731
7. Γιαν Βέσελι*, 3.724
8. Γιώργος Πρίντεζης, 3.599
9. Κώστας Σλούκας*, 3.489
10. Νίκολα Μίροτιτς*, 3.416

*Οι εν ενεργεία παίκτες.

Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Μάικ Τζέιμς δεν γνώριζε καν τι είναι η EuroLeague. Και ας είχε σκοπό να αγωνιστεί σε αυτή.
Η παρένθεση μοιάζει απαραίτητη. Ο χρόνος θα γυρίσει πίσω. Κάπου στο Φθινόπωρο του 2014.

Ο Τζέιμς ήταν στον Κολοσσό. Και οι εμφανίσεις του στα ματς προετοιμασίας, ήταν ικανές να προσελκύσουν το ενδιαφέρον άλλων ομάδων.
Οι προτάσεις στα γραφεία της ομάδας της Ρόδου ήταν αρκετές. Καθημερινό φαινόμενο. Σχεδόν ανησυχητικό. Και το buy out για να αποχωρήσει – μία επιλογή που ήθελε στο συμβόλαιο η πλευρά του παίκτη από την αρχή – αρκετά χαμηλό.

Αρκεί να σκεφτούμε ότι η αξία του συμβολαίου του ήταν 45.000 ευρώ. Άρα η...ρήτρα ήταν μικρότερη σε αξία.
Τότε η πλευρά του Κολοσσού θέλησε να κάνει μία κουβέντα μαζί του.

Επιθυμούσε να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις του, γνωρίζοντας πως η Ρόδος είναι μικρή για να συγκρατήσει τις φιλοδοξίες του. Κρυφή τους ελπίδα ήταν να καταφέρουν να βγάλουν τη σεζόν με τον Τζέιμς στο ρόστερ τους.

Οι Ροδίτες τον ρώτησαν αν θέλει να φύγει και να ενεργοποιήσει μία από τις προτάσεις που υπήρχαν ήδη στο... τραπέζι. Όχι από συλλόγους της EuroLeague, αλλά από καλές ομάδες κατώτερων διοργανώσεων.

Από τον Κολοσσό του εξήγησαν ότι δεν έχουν σκοπό να του φράξουν το δρόμο. Αλλά θα προτιμούσαν να τον αφήσουν για μία ομάδα της EuroLeague. Σε εκείνο το επίπεδο άξιζε να παίζει.

Ο Τζέιμς είχε συμφωνήσει. Η EuroLeague ήταν ο στόχος του. Και δεν άργησε να επιτευχθεί. Στη Βιτόρια ο Τζέιμς έμαθε ότι η EuroLeague δεν είναι μία λίγκα που όσο κερδίζεις, συνεχίζεις να παίζεις. Και το διδάχθηκε αρκετά γρήγορα.

Κατάλαβε πως ένας παίκτης που σκοράρει, μπορεί να βρίσκει πάντα δουλειά.

Ίσως ο Τζέιμς δεν περίμενε ότι η... δουλειά θα βραβευτεί. Με την αφήγηση να διαθέτει το όνομα του Βασίλη Σπανούλη. Ανάμεσα σε δύο μύστες του αθλήματος, υπάρχει πάντα σεβασμός. Ακόμη και αν δεν πρέπει να είναι δεδομένος.

Έτσι και αλλιώς, ο Τζέιμς έχει παραδεχτεί πως έχει αντιγράψει το side step του Σπανούλη. Και το έχει κάνει εξαιρετικά.

Μέχρι να φτάσει εκεί, πέρασε από πολλά επίπεδα. Στην αρχή, ο Τζέιμς έβλεπε τη EuroLeague ως ένα λευκό χαρτί. Έναν καμβά που αναζητούσε χρώμα. Επιχείρησε να το συμπληρώσει όπως είχε μάθει στην Αμερική. Και το αποτέλεσμα ήταν μερικές... μουτζούρες.

Και πολλά περίεργα συμβάντα, συνήθως με τους προπονητές του.

Η λίστα των παραπτωμάτων του είναι αρκετά μεγάλη. Όχι όση είναι η λίστα των πόντων του. Αλλά...

Για κάθε εμφάνιση των 30 πόντων, οι περισσότεροι θα θυμούνται τότε, ως μέλος του Παναθηναϊκού, που τραυμάτισε το χέρι του, όταν χτύπησε ένα τζάμι, σε μία προπόνηση.

Για κάθε ρεκόρ τριπόντων, θα υπάρχει ένα πειθαρχικό παράπτωμα, όπως αυτό με τον Ντουέιν Μπέικον, όταν ο Παναθηναϊκός επισκέφθηκε το Μονακό για το ματς των δύο ομάδων.

Ένα ξενύχτι και μία καθυστερημένη έλευση στην προπόνηση της επόμενης ημέρες, τον έθεσαν εκτός ομάδας. Για λίγο, όπως αποδείχτηκε.

Για κάθε σταυρωτή ντρίπλα που ταλαιπωρεί έναν αντίπαλο, θα υπάρχει και λίγη... γκρίνια. Όπως αυτή που... ξεστόμισε, όταν η Μονακό αποκτούσε και τον Κέμπα Γουόκερ. Στο μυαλό του Τζέιμς, η παρουσία του Γουόκερ έμοιαζε περιττή. Στην πορεία απέδειξε πως είναι.
Κανείς δεν είπε ότι Μάικ Τζέιμς δεν είναι αλαζόνας. Αν δεν ήταν, δεν θα μπορούσε να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης.

Μιλώντας στο Crossover της EuroLeague έχει παραδεχτεί πως διαθέτει ένα συγκεκριμένο... ύφος όταν παίζει. Του έδωσε την ονομασία swagger. Το είχε από τα χρόνια του Κολοσσού. Και όσο περνούσε ο καιρός το εξέλισσε.
Και αν δεν το είχε, δεν θα έφτανε σε αυτό το επίπεδο.

Ο Τζέιμς συνηθίζει να φοράει ένα προσωπείο, κάθε φορά που πατάει στο παρκέ. Έχει αγκαλιάσει ένα ρόλο που ελάχιστοι αποζητούν. Και τον ερμηνεύει εξαιρετικά. Ο ίδιος θεωρεί ότι μοιάζει σε έναν κακό μιας ταινίας. Αυτό που οι θεατές γουστάρουν να βλέπουν.