Ντάρντεν στο Gazzetta: «Με τον Πρίντεζη να πιάνει την μπάλα σκέφτηκα “αυτό είναι το δικό του σουτ”»

Το πλεονέκτημα έδρας αποτελεί τον κυριότερο σκοπό των ομάδων, που «μάχονται» σε έναν εξαντλητικό μαραθώνιο όλη τη σεζόν. Αλλά τελικά παίζει τόσο σημαντικό ρόλο; Ο Ολυμπιακός το είχε τις δύο προηγούμενες χρονιές, όμως χρειάστηκε να βρει νίκες μακριά από τη δική του έδρα για να πάρει την πρόκριση.

Όπως πρέπει να το κάνει και φέτος ή όπως το έκανε και το μακρινό 2015, όταν δε φοβήθηκε το «Palau».

«Όταν παίζαμε απέναντι στην Μπαρτσελόνα δεν είχαμε φόβο λόγω του μειονεκτήματος της έδρας, πιστεύαμε πως είχαμε μια πάρα πολύ καλή ομάδα. Πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να κατακτήσουμε τη EuroLeague, οπότε δε μας ενδιέφερε αν θα ξεκινούσαμε τη σειρά στην έδρα μας ή εκτός.

Γνωρίζαμε πως ό,τι και να συνέβαινε, θα έπρεπε να έρθουν στο ΣΕΦ και ήταν πολύ δύσκολο να μας κερδίσουν δύο φορές εκεί. Για εμάς ήταν απλό, χρειαζόμασταν απλά μία νίκη στα πρώτα δύο παιχνίδια και μετά με τη στήριξη του κόσμου μας, θα το κάναμε δύσκολο για εκείνους» εξομολογείται ο Ντάρντεν. Ο 42χρονος αγωνίζεται πλέον στη γερμανική Κραϊλσχάιμ, μετρώντας 6.3 πόντους, 4.8 ριμπάουντ και 1.1 ασίστ μέσο όρο. Η μνήμη του όμως δεν μπορεί να διαγράψει σε καμία περίπτωση τα όσα έζησε στο ΣΕΦ σε εκείνη τη σειρά.

Όλα; Υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να θυμηθεί, όσο και να… πίεσε γελώντας τον εαυτό του. Τι ειπώθηκε στον πάγκο του Ολυμπιακού από τον κόουτς Σφαιρόπουλο, λίγο πριν το play οδηγήσει την μπάλα στον Πρίντεζη και από εκεί στο τρίποντο για το 71-68.

«Ειλικρινά δε θυμάμαι από μνήμης τι ακριβώς σχεδιάστηκε για εκείνη τη στιγμή. Αλλά αυτό που πιστεύω σίγουρα, πως η μπάλα βρέθηκε στα χέρια του κατάλληλου ανθρώπου. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η μπάλα πήγαινε στον Πρίντεζη για τέτοια σουτ, που θα έκριναν τίτλο ή θα έστελναν την ομάδα στο Final Four ή απλώς να κερδίσουμε ένα παιχνίδι.

Όταν πήρε την μπάλα, με καθαρό οπτικό πεδίο, σούταρε και μπήκε. Οπότε δεν ήταν έκπληξη για εμένα, αλλά με τον τρόπο που εξελίχθηκε εκείνο το play, η μπάλα τον βρήκε. Όσο η μπάλα κινείται, έχει… ενέργεια και πήγε στον ελεύθερο παίκτη την κατάλληλη στιγμή».

Όσο συνεχίζεις να κάνεις κάτι κατ’ επανάληψη, βελτιώνεσαι. Και όσο βελτιώνεσαι κερδίζεις αυτοπεποίθηση. Λίγο έως πολύ, αυτός ο συνδυασμός κρύβεται πίσω από όλες τις επιτυχίες. Και ο Ντάρντεν αποκάλυψε πως η παραπάνω συνεπαγωγή… ανάγκασε τον Πρίντεζη να σκοράρει από τις 45 μοίρες.

Ένα σουτ που τον είχε δει να πετυχαίνει τόσες φορές στο παρκέ και να δουλεύει αμέτρητες ώρες στην προπόνηση. «Με τον Γιώργο να πιάνει την μπάλα σκέφτηκα “αυτό είναι το δικό του σουτ”. Αυτό κάνει συνήθως. Πήρε την μπάλα σε ένα σημείο που τον έβλεπα να δουλεύει συχνά, οπότε δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι θα σκοράρει για μένα. Ένας παίκτης με αυτοπεποίθηση σαν εκείνον, που είχε πολύ ποιοτικές εκτελέσεις στα σουτ τα οποία δούλευε. Οπότε πίστευα πως θα σκοράρει».

Από τα χέρια του Πρίντεζη γεννήθηκε το… χάος. Η «έκρηξη» χαράς έφερε αντιδράσεις ακραίες. Αρκετοί πρόλαβαν να μπουν στο παρκέ, χρωματίζοντας με ακόμα περισσότερο «ερυθρόλευκο» τον καμβά τον πρωταγωνιστών, την ώρα που ο ήρωας της βραδιάς βγάζει τον δικό του «βρυχηθμό».

«Ήταν απίστευτο. η ατμόσφαιρα όπως πάντα ξεπέρασε το “εξαιρετικό”. Ακόμα και όσοι καθόταν κοντά στην πλάγια γραμμή, στεκόμασταν όλοι όρθιοι, πανηγυρίσαμε όλοι μαζί. Ήταν μια τρομερή στιγμή και τη γιορτάσαμε. Το γεγονός ότι το πετύχαμε στην έδρα μας για μας έγινε ακόμα πιο σημαντικό. Οι οπαδοί μας έδειξαν τη χαρά τους που πήγαμε στο Final Four. Και το να πας εκεί είναι πολύ δύσκολο. Ο κόσμος το θεωρεί εύκολο και πολλές φορές δεδομένο αλλά παραμένει πολύ δύσκολο».

Τα πρώτα δευτερόλεπτα που δε γνωρίζεις τι κάνεις και απλώς τρέχεις προς το κέντρο του χάους. Ό,τι έκανε και ο Τρεμέλ Ντάρντεν, με τον φωτογραφικό φακό να τον αποτυπώνει εκεί για πάντα και εκείνον να χαμογελά κάθε φορά που αντικρίζει τον εαυτό του στο συγκεκριμένο σημείο.

«Η αντίδρασή μου νομίζω τα λέει όλα, πηδήξαμε όλοι ο ένας πάνω στον άλλον για να γιορτάσουμε μαζί αυτήν τη στιγμή. Όλοι μας ήμασταν χαρούμενοι για τη δουλειά που ρίξαμε εκείνον τον χρόνο ώστε να φτάσουμε σε αυτήν τη στιγμή. Μας θυμάμαι να χαμογελάμε. Υπάρχει φωτογραφία με τον τρόπο που αντιδράσαμε και τα λέει όλα. Ο Λαφαγιέτ πανηγύριζε με τον Πρίντεζη. Εγώ με τον Ντάνστον τρέχαμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος πανηγυρίζει στο μπακγκράουντ. Ήταν τρομερό να είσαι μέρος της ομάδας εκείνη τη στιγμή.

Φανερώθηκαν τα συναισθήματά μας, δεν κρύψαμε τίποτα καθώς, όπως είπα, πολύ δύσκολο να πας στο Final Four. Πρόκειται για ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι».

Ο Ολυμπιακός τη σεζόν εκείνη έφτασε ως τον τελικό της EuroLeague, για να ηττηθεί από την πρώην ομάδα του Ντάρντεν, τη Ρεάλ στη Μαδρίτη. Ωστόσο η χρονιά δεν ξεκίνησε με ροδοπέταλα στρωμένα στον δρόμο, μιας και ο Παναθηναϊκός απέκλεισε τους «ερυθρολεύκους» στις αρχές του Οκτωβρίου από το Κύπελλο, αποτέλεσμα που οδήγησε στην παραίτηση τον Γιώργο Μπαρτζώκα, με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να τον διαδέχεται.

Ο Ντάρντεν δεν αγωνίστηκε σε εκείνον τον προημιτελικό, ένεκα ενός κατάγματος στο χέρι. Και νιώθει ακόμα τη στεναχώρια και γιατί δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει, αλλά και για το ότι δεν μπόρεσε να συνεργαστεί περισσότερο με τον κόουτς Μπαρτζώκα, τον οποίον και χαρακτήρισε… υποτιμημένο.

«Ο κόουτς Μπαρτζώκας, όπως έχω πει πολλές φορές, αποτελεί έναν από τους πιο υποτιμημένους προπονητές στην Ευρώπη. Είναι ένας προπονητής που ανήκει στην ελίτ και το έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές. Θυμάμαι όταν έπαιζα για εκείνον, έκανε τρομερή δουλειά στο να μας βάλει όλους σε θέση να πετύχουμε.

Αν έβλεπε ότι κάτι κάνεις καλά ή ότι νιώθεις λίγο πιο άνετα σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι του παιχνιδιού, θα σου έδινε την μπάλα σε εκείνα τα σημεία. Οπότε όταν παίρνει ο κάθε παίκτης την μπάλα να νιώθει λες και είναι στη ζώνη της δικής του άνεσης. Να μπορεί να αποδώσει στο μάξιμουμ. Δεν έπαιξα υπό τις οδηγίες του για πολύ καιρό, αλλά όσο συνυπήρξαμε, είμαι ευγνώμων.

Τον απολάμβανα τον χρόνο που ήταν προπονητής μας, παρότι εκείνη την περίοδο είχα σπάσει το χέρι μου και δεν αγωνιζόμουν. Και νομίζω πως πρέπει να παίρνει περισσότερα κρέντιτς για το ότι παραμένει ένας ελίτ κόουτς αυτά τα χρόνια».

Μια συνεργασία που δεν ήταν τελικά γραφτό να επαναληφθεί για μεγαλύτερο διάστημα. Με τον Αμερικανό, ως παίκτη τουλάχιστον, να μένει με το απωθημένο, μιας και όπως αποκαλύπτει ο 42χρονος (γεννημένος στις 7 Δεκεμβρίου του 1981), αναμένεται να κρεμάσει τα παπούτσια του στο φινάλε της σεζόν με την Κραϊλσχάιμ.

«Είμαι σε πολύ καλή κατάσταση, αλλά αυτήν τη χρονιά πρώτη φορά αρχίζω να νιώθω την ηλικία μου. Αυτή η χρονιά ήταν πολύ δύσκολη στο να παραμείνω σταθερός επιθετικά. Στην άμυνα παραμένω σε πολύ καλό επίπεδο. Η άμυνα αποτελεί θέμα “καρδιάς” και τοποθέτησης, ενώ η επίθεση όσο μεγαλώνεις δυσκολεύει. Τα πόδια σου δεν είναι τόσο δυνατά για να τελειώσεις φάσεις το ίδιο εύκολα.

Ωστόσο πριν από μερικές ημέρες απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου έπαιξα αρκετά καλά, αλλά όπως είπα, πρώτη φορά αρχίζω και νιώθω την ηλικία μου. Θα δώσω τα πάντα για να τελειώσω τη σεζόν στο καλύτερο επίπεδο, αλλά πιθανότατα αυτή θα είναι και η τελευταία χρονιά που με βλέπετε στο παρκέ ως παίκτη».