Αντρέα Τρινκιέρι, στη ζωή κερδίζει ο ικανός ή όποιος κάνει καλά PR;
Ο Αντρέα Τρινκιέρι δεν βλέπει περιορισμούς στον κόσμο γύρω του και μιλάει στο Gazzetta για το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής του, τις πράξεις που μιλούν πιο ηχηρά από τις λέξεις και τον λόγο που ζητάει να μάθει από τους παίκτες του τον μεγαλύτερο φόβο τους.
Συνέντευξη στον Γιάννη Σταυρουλάκη
@Giannis_Stavr
Οι περιστάσεις κάνουν τον άνθρωπο και αν κάτι έγινε σαφές από τα πρώτα λεπτά της συζήτησης με τον Αντρέα Τρινκιέρι στο κλειστό της Γλυφάδας είναι ότι πρόκειται για έναν τύπο που δεν έχει αφήσει τίποτα στην τύχη ούτε είναι διατεθειμένος να κάνει εκπτώσεις στις αξίες της ζωής του. Ο Ιταλός κόουτς χαίρεται με ό,τι έχει, δίχως να σκοντάφτει στη ματαιοδοξία της δουλειάς του και επισημαίνει πως αυτό που πυροδοτεί τους πειρασμούς και τις φιλοδοξίες του είναι το κίνητρο. Στα 55 του, εξηγεί ότι δεν φοβάται να σηκώσει το χέρι και να παραδεχτεί τα λάθη του, έχοντας μάθει να κοιτάζει κατάματα την πραγματικότητα και να την αξιολογεί, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται να αφήσει τον πίνακα του σκορ να τον καθορίσει. Πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως προπονητή. Τους τελευταίους μήνες το Κάουνας είναι το μέρος όπου ο άλλοτε προπονητής της Εθνικής αισθάνεται καλοδεχούμενος και προστατευμένος, απολαμβάνοντας τον σεβασμό που δικαιούται μολονότι η Ζαλγκίρις έχασε το πρωτάθλημα στη Λιθουανία από τη Ρίτας Βίλνιους. Ο Τρινκιέρι βρέθηκε στην Αθήνα για το 4o EuroLeague Head Coaches Congress και μίλησε στο Gazzetta για τις ερωτήσεις που κάνει πάντα στους παίκτες του, τονίζοντας πως το να γίνει κάποιος φίλος του είναι το πιο δύσκολο πράγμα στη γη. Και υπάρχει λόγος.
Έχω σταματήσει να πιστεύω στις λέξεις
Στις συνεντεύξεις σας αναφέρετε συχνά ότι ρωτάτε τους παίκτες σας τι θέλουν να πετύχουν στην καριέρα τους. Ποιος είναι όμως ο Αντρέα Τρινκιέρι; Και τι θέλει να πετύχει στη δική του καριέρα;
«Θέλω να εξελίσσομαι. Υπήρχε μια περίοδος στη ζωή μου που ήμουν ονειροπόλος. Δεν λέω ότι είναι κακό να κυνηγάς τα όνειρά σου, ούτε κρίνω τους ανθρώπους που κάνουν όνειρα όμως από ένα σημείο και μετά πρέπει να θυμάσαι από που ξεκίνησες και να είσαι χαρούμενος με τον εαυτό σου για όσα έχεις πετύχει. Να πανηγυρίζεις για τις μικρές νίκες σου. Ξέρεις, όλοι οι προπονητές ψάχνουν την τελειότητα. Ψάχνουμε την τελειότητα σε ένα παιχνίδι που δεν υπάρχει τελειότητα. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να κοντρολάρεις και καταστάσεις που δεν μπορείς να ελέγξεις. Για να επιστρέψω στην ερώτησή σου… Το μόνο που θέλω είναι να εξελίσσομαι. Ξεκίνησα από ένα σημείο. Όπως όλοι μας. Όταν τελειώσει αυτό το ταξίδι, θέλω να βρίσκομαι σε ένα άλλο επίπεδο. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Προσπαθώ να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου μέρα και νύχτα. Κάνω λάθη όμως δεν φοβάμαι να σηκώσω το χέρι μου και να παραδεχτώ ότι έκανα λάθος. Πιστεύω πως είναι ένας φανταστικός τρόπος να δείχνεις υπευθυνότητα. Ζητάμε από τους παίκτες μας να είναι υπεύθυνοι. Δεν πιστεύω πια στις λέξεις. Πιστεύω στις πράξεις. Και οι πράξεις μιλούν πιο ηχηρά από τις λέξεις. Είμαι τρομερά παθιασμένος! Λατρεύω το μπάσκετ και ό,τι έχει να κάνει με το μπάσκετ. Σε κάθε περίπτωση, ο στόχος μου είναι να γίνομαι κάθε μέρα λίγο καλύτερος και να ξεπερνώ τα όριά μου. Τότε ναι, μπορώ να πω ότι είμαι χαρούμενος. Δεν θα αφήσω τον πίνακα του σκορ να με καθορίσει! Δεν λέω ότι κάποιοι προπονητές δεν το κάνουν όμως είμαι ΟΚ με αυτό».
Ζούμε στην εποχή που το hate speech κυριαρχεί στα social media, που ο κόσμος ψάχνει την επιβεβαίωση μέσα τα likes και τους followers. Πώς το προσεγγίζετε όλο αυτό;
«Στη κοινωνία μας το φαίνεσθαι είναι πιο σημαντικό από το είναι. Και αυτό που δείχνουμε προς τα έξω είναι πιο σημαντικό από αυτό που κάνουμε. Έχουμε φτάσει στο σημείο αυτός που μιλάει τελευταίος να είναι πιο… σωστός από αυτόν που μίλησε σωστά 10 λεπτά νωρίτερα! Απλώς και μόνο επειδή μίλησε πιο δυνατά και τελευταίος. Δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα με αυτό»!
Ποια είναι η σχέση σας με τα Media; Γιατί αποφεύγετε να δίνετε συνεντεύξεις μολονότι είστε από τους ανθρώπους που έχουν να πουν πράγματα όταν μιλάνε;
«Δεν το αποφεύγω. Θα είμαι ειλικρινής. Κατανοώ τη δουλειά σας, είναι τόσο γαμ…α δύσκολη! Είναι τόσο σημαντική και αμείβεστε με ελάχιστα χρήματα. Είναι ντροπή! Η δημοσιογραφία ήταν η ραχοκοκαλιά για όλα τα σπορ πριν από 20 χρόνια. Από την έκρηξη του μπάσκετ, το 1970 μέχρι το 2000. Χωρίς καλούς δημοσιογράφους, δεν έχουμε καλό αθλητισμό. Πιστεύω πραγματικά ότι κάποτε ήταν μια δουλειά για Νόμπελ! Υπάρχουν καλοί και κακοί δημοσιογράφοι, μαλάκες και έξυπνοι. Είναι ένας μικρόκοσμος. Το θέμα είναι ότι δεν θέλω να γίνω ενοχλητικός. Δεν έχω λόγο να μιλάω συνέχεια. Δεν είναι ότι αποφεύγω την αλήθεια. Είμαι ειλικρινής, είμαι ευθύς και ξέρω ότι υπάρχει κόσμος που δεν με συμπαθεί. Δεν μπορείς να λες πάντα την αλήθεια. Αντί, λοιπόν, να προσποιούμαι, προσπαθώ να μειώσω τον χρόνο που μιλάω. Το μόνο σίγουρο είναι πως κάθε φορά που μιλάω, λέω αυτά που σκέφτομαι».
Να κάνεις συμβιβασμούς χωρίς να πουλάς τη ψυχή σου!
Για πολλούς συνανθρώπους μας, επιτυχία είναι να πληρώνουν τους λογαριασμούς του μήνα. Πώς ορίζετε εσείς την επιτυχία;
«Στη δουλειά μου προσπαθώ να βρίσκω και να κατανοώ το κίνητρο πίσω από κάθε πράξη. Το κίνητρο για τους προπονητές, τους διαιτητές και τους φιλάθλους… Πάντα ρωτάω τους παίκτες μου: "Ποιος είναι ο στόχος σας"; Κάποιος μπορεί να μου πει: "Κόουτς, θέλω να βγάλω όσο πιο πολλά λεφτά μπορώ". Είμαι ΟΚ με αυτό. Η επόμενη ερώτησή είναι: "Τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για να βγάλεις αυτά τα λεφτά"; Γιατί αυτή είναι μια γενική απάντηση. Υπάρχει εκεί έξω και… αιωρείται. Βάζεις έναν μεγάλο στόχο. Τι θυσίες θα κάνεις γι’ αυτό; Μπορείς να δουλέψεις πιο σκληρά, να προετοιμαστείς καλύτερα, να ξεκινήσεις ατομικές προπονήσεις και να βελτιώσεις τις αδυναμίες σου. Το ζήτημα είναι να γίνεις καλύτερος παίκτης και μετά να βγάλεις περισσότερα χρήματα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όλα έχουν να κάνουν με το κίνητρο. Δεν μπορείς να είσαι απόλυτος με τον ορισμό της επιτυχίας. Είναι κάτι πολύ προσωπικό. Για μένα, επιτυχία είναι να προσπαθώ να γίνω η καλύτερη έκδοση του εαυτού μου. Μέρα και νύχτα! Να είμαι δίκαιος και ευθύς. Να κάνω συμβιβασμούς μόνο όταν πρέπει, χωρίς να χρειαστεί να πουλήσω τη ψυχή μου»!
Πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσει κάποιος στον δικό σας χώρο όταν λειτουργεί πολύ με το συναίσθημα;
«Είναι αλήθεια. Είμαι ρομαντικός. Είμαι πολύ συναισθηματικός τύπος. Είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσεις με αυτό. Είναι τρομερά απαιτητικό και πολλές φορές επικίνδυνο. Όλο αυτό έχει συνέπειες. Έχω πληρώσει το τίμημα. Από την άλλη πλευρά, νιώθω τρομερά ευλογημένος που έχω κοουτσάρει δυο από τις ομάδες με τις μεγαλύτερες βάση φιλάθλων στην Ευρώπη, την Παρτιζάν και τη Ζαλγκίρις. Είναι καθαρό καύσιμο για μένα! Δεν κάνω πράγματα για να φανώ καλός στους φιλάθλους. Όμως θα κάνω τα πάντα για να τους κάνω χαρούμενους. Με πράξεις, όχι με τα λόγια! Το πιστεύω πραγματικά. Όταν κοουτσάρεις μια ομάδα με τέτοιο μπουστάρισμα από τους οπαδούς, βρίσκεις τη δύναμη και το κίνητρο να κάνεις περισσότερα πράγματα. Μπορείς να ζητήσεις περισσότερα, να είσαι πιο απαιτητικός. Όταν για παράδειγμα χάνεις έναν τελικό στο τελευταίο σουτ, όταν η μπάλα μπαίνει και βγαίνει, θα γυρίσεις σπίτι και θα περάσουν από το μυαλό σου όλα τα πράγματα που είπες και έκανες. Τότε πρέπει να βρεις το κίνητρο που θα σε κρατήσει όρθιο και θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις. Είναι το συναισθηματικό μπουστάρισμα. Το ένιωσα επίσης στην Καντού, σε χαμηλότερο βαθμό όμως ήταν το ίδιο. Είναι απαραίτητο να βρίσκεις κίνητρο».
Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής σας;
«Η ζωή μου αλλάζει κάθε μέρα. Κερδίζω πράγματα και μαθαίνω συνεχώς. Μπορεί, δηλαδή, να μπω σε έναν φούρνο και να δω πώς ένας ηλικιωμένος φούρναρης δουλεύει αυτή την οικογενειακή επιχείρηση για 50 χρόνια. Πώς ανοίγει φύλλο, πώς νοιάζεται για τις μικρές λεπτομέρειες, πώς ξυπνάει από τα ξημερώματα για να κάνει αυτή τη δουλειά, όταν ο κόσμος ακόμα κοιμάται. Μπορείς να μάθεις από κάθε κατάσταση».
Το να γίνεις φίλος μου είναι το πιο δύσκολο πράγμα στη γη
Πώς γίνεται κάποιος φίλος σας;
«Είναι το πιο δύσκολο πράγμα στη γη! Είμαι τρομερά απαιτητικός, πρώτα από τον εαυτό μου. Δεν είμαι για τα απλά. Θα σου πω κάτι. Η φιλία είναι το πιο υψηλό, το πιο πολύτιμο συναίσθημα που μπορεί να έχεις. Από την άλλη πλευρά, η αγάπη καθοδηγείται από το πάθος ή από άλλα πράγματα. Συνεχίζω να πιστεύω ότι η φιλία είναι ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα που μπορεί να ζήσεις. Πριν από πολλά χρόνια, διάβασα το βιβλίο "Embers" του Σάντορ Μαράι, ενός Ούγγρου συγγραφέα που έχει να κάνει με τη φιλία. Η φιλία, λοιπόν, είναι η πιο υψηλή έκφραση των ανθρώπινων σχέσεων. Είναι πιο εύκολο να αγαπήσεις από το να κάνεις έναν πραγματικό φίλο».
Εν τέλει, στη ζωή νικά ο ικανός ή αυτός που κάνει καλά PR;
«Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να νικήσεις. Το καλό PR μπορεί να είναι ένας τρόπος για να κόψεις δρόμο όμως στο τέλος της παρτίδας θα δουν τα φύλλα σου. Αν δεν έχεις καλό φύλλο και μένεις μόνο στο καλό PR, είσαι τελειωμένος».
Ελευθερία από τους φόβους ή ελευθερία από τους κανόνες;
«Πιστεύω ότι η ελευθερία από τους φόβους είναι πολύ επικίνδυνη. Ο φόβος είναι κομμάτι των ενστίκτων μας. Όποιος λέει ότι δεν έχει φόβους, είναι τρομερός ψεύτης. Συνηθίζω να ρωτάω τους παίκτες μου ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος τους. Κάποιος θα πει τους τραυματισμούς. Κάποιος άλλος θα πει ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί ένα λάθος. Κάποιος τρίτος ότι δεν μπορεί να πληρώσει τους λογαριασμούς για την οικογένειά του. Τότε κατανοώ ξανά τη λέξη-κλειδί. Κίνητρο! Επομένως, δεν θέλω να απελευθερωθώ από τους φόβους μου. Έχω τους φόβους μου και θα παλέψω με αυτούς. Το να παλεύεις με τους φόβους σου είναι σαν ένα ταξίδι. Θα σε κάνει καλύτερο. Μόνο οι ηλίθιοι ζουν χωρίς φόβους. Για την ακρίβεια, όχι οι ηλίθιοι. Αλλά αυτοί που συμβιβάζονται με μια ρηχή ζωή. Έχω τους φόβους μου και θα τους παλέψω. Κάποιοι είναι μόνιμοι, κάποιοι πάνε κι έρχονται. Με ρώτησες για την απελευθέρωση από τους κανόνες. Θα σου πω κάτι. Ένας παλιός προπονητής είχε πει το εξής. Αυτός που ενοχλείται από τους κανόνες είναι αυτός που δεν σέβεται τους κανόνες. Αν σέβεσαι τους κανόνες, δεν βλέπεις κανόνες και περιορισμούς.
Τι μένει στο τέλος της ημέρας;
«Είμαι περίεργος για τη ζωή, είμαι μαθητής του παιχνιδιού, αγαπώ να μαθαίνω συνεχώς νέα πράγματα. Αγαπώ να γίνομαι καλύτερος κάθε μέρα. Παίρνουμε μαθήματα καθημερινά και πολλές φορές δεν δίνουμε σημασία. Αν δεν προσαρμόζεσαι, δεν πρόκειται να επιβιώσεις. Η ιστορία είναι γεμάτη από μαθήματα όμως πολλές φορές τα ξεχνάμε».