Ιτούδης: «Όταν είπα στον Ζοτς να πάρει τάιμ άουτ...» (vid)

Πότε γνώρισε τον Ζοτς; Ποια είναι η στιγμή που θυμάται πιο έντονα; Πώς γινόταν η δουλειά στον Παναθηναϊκό και μέχρι πού θα φτάσει φέτος η ΤΣΣΚΑ Μόσχας;

Ο Δημήτρης Ιτούδης απάντησε για όλα στο mozzartsport.com:

Για τη σχέση του με τη Σερβία: Η αγάπη μου για τη Σερβία δεν είναι κρυφή. Μετά από τόσα χρόνια θα έλεγα πως... σκέφτομαι σαν Σέρβος. Έχω κάνει πολύ ισχυρές φιλίες με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Είχα την τύχη να δουλέψω δίπλα σε κορυφαίους προπονητές από τη σερβική σχολή και να συνεργαστώ με πολύ μεγάλους παίκτες, όπως ο Ντέγιαν Μποντίρογκα, ο Ντέγιαν Τομάσεβιτς και Μίλος Τεόντοσιτς. Δεν θέλω να αρχίσω να τους λέω έναν έναν γιατί είναι πολλοί και σίγουρα θα ξεχάσω κάποιον.

Για αυτά που έζησε στο μπάσκετ όλα αυτά τα χρόνια: Ο Ντέγιαν Μποντίρογκα γεννήθηκε νικητής. Όταν η μπάλα πήγαινε στα χέρια του, ήξερες πως η φάση θα έχει καλό τέλος. Ήξερε τι να κάνει, πότε να το κάνει. Μέχρι και σήμερα έχω επαφή μαζί του, όπως επίσης με τους Ντέγιαν Τομάσεβιτς, Νίκολα Πέκοβιτς και Μίλος Βούγιανιτς. Η Σερβία πρέπει να είναι περήφανη που έχει βγάλει τέτοιους παίκτες.

Για το πως γνώρισε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: Η πρώτη επαφή μας έγινε το 1993 στην Ολλανδία. Τον γνώρισα μέσω του Ντούσαν Ίβκοβιτς, και μου έδωσε υλικό για μια εργασία. Ο Ζέλικο ήταν τότε προπονητής στην Μπανταλόνα, κι εγώ σε μια ομάδα από την Κροατία. Συναντηθήκαμε για ένα φιλικό στην Ολλανδία, αλλάξαμε νούμερα και είχαμε διαρκή επαφή και επικοινωνία στα χρόνια που ακολούθησαν. Αυτή είναι η... μοίρα του. Θα σου πω απλά ότι ήταν έτοιμος να αναλάβει προπονητής στο Ζάγκρεμπ, είχε συμφωνήσει σε όλα με τους ανθρώπους της ομάδας. Ευτυχώς όμως, του ήρθε την ίδια ώρα η πρόταση από την Παρτίζαν. Ευχαριστώ τον Θεό που έγινε κάτι τέτοιο, γιατί έτσι... άλλαξε ο κόσμος αφού "γεννήθηκε" ένας τρομερός προπονητής.

Για το πως προέκυψε η συνεργασία τους: Πρέπει να πω αρχικά ότι δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός όταν μιλάω για τον Ζέλικο. Είναι σαν μεγάλος αδερφός για μένα, έχουμε περάσει τόσες καταστάσεις και εμπειρίες μαζί, οπότε τα βλέπω όλα από διαφορετική σκοπιά. Κάποια στιγμή καλούν στη Θεσσαλονίκη τον Ζέλικο, την εποχή που εγώ ήμουν προπονητής στη ΜΕΝΤ. Συμμετείχα στις διαπραγματεύσεις που έκανε (σ.σ.: με τον Άρη), αλλά η συμφωνία δεν προχώρησε. Ακολούθως κατεβήκαμε μαζί στην Αθήνα για τον Παναθηναϊκό. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια όσα έγιναν όλα αυτά τα χρόνια στον Παναθηναϊκό, πόσα ζήσαμε. Η σχέση μας δεν περιορίστηκε στο επαγγελματικό, αλλά αφορούσε και το προσωπικό.

Για τις σχέσεις του με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τον Ντούσαν Ίβκοβιτς: Είμαι ευγνώμων στον Ζέλικο και τον Ντούσαν (Ίβκοβιτς) για όσα μου έχουν δώσει, όσα μου έχουν προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια. Έχουμε δημιουργήσει μεταξύ μας έναν ισχυρό δεσμό, που δεν μπορεί να σπάσει. Το ότι ο Ζέλικο είναι τώρα προπονητής στη Φενέρμπαχτσε κι εγώ στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν λέει κάτι. Όταν βρούμε χρόνο, θα κάτσουμε μαζί, θα τα πούμε, θα πάμε διακοπές μαζί με τις οικογένειές μας.

Για την πιο έντονη στιγμή που θυμάται από τη συνεργασία τους: Υπάρχουν τόσες πολλές στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ, αλλά αν μπορούσα να ξεχωρίσω μία, αυτή θα ήταν το Πανευρωπαϊκό στη Θεσσαλονίκη. Όταν έβαλε εκείνο το μεγάλο τρίποντο ο Όντεντ Κάτας (για το 63-57), γύρισα και τον ρώτησα μήπως πρέπει να πάρουμε τάιμ άουτ για να σχεδιάσουμε την επόμενη άμυνά μας. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα γυρνάει και μου λέει "άσ το, φίλε. Σιγά μην πάρουμε τάιμ άουτ. Είμαστε οι επόμενοι Πρωταθλητές Ευρώπης, γι αυτό χαλάρωσε". Είχε περίπου ένα λεπτό ακόμη το παιχνίδι, αλλά εκείνος ήταν τόσο σίγουρος για τη νίκη. Αυτή η βεβαιότητα είναι κάτι που θα μου μείνει.

Για τον τρόπο δουλειάς στον Παναθηναϊκό: Η δουλειά μου ήταν να του παρουσιάζω και να του αναλύω οτιδήποτε αφορούσε το παιχνίδι των αντιπάλων, η σχέση μας ξεπερνούσε όμως αυτή του βοηθού και του πρώτου προπονητή. Μου έδινε μια σχετική ελευθερία στην προπόνηση και τη δουλειά που γινόταν στο παρκέ, από την άποψη της προετοιμασίας για ένα παιχνίδι. Είχα πάρει πάνω μου συγκεκριμένα κομμάτια της τακτικής και της άμυνας. Πέραν όλων των άλλων, έτσι είχαν την ευκαιρία να δουλέψω όλα αυτά τα χρόνια στον Παναθηναϊκό, κάτι για το οποίο είμαι ευγνώμων στον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο.

Για την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην Euroleague: Παίζουμε αρκετά επιθετικά, λειτουργούμε με αυτό στο μυαλό μας. Σίγουρα έχουμε κάποιες ατέλειες και μειονεκτήματα, αλλά δουλεύουμε προκειμένου να βελτιωθούμε πάνω στα κομμάτια που υστερούμε. Θέλουμε να κερδίζουμε, αλλά ταυτόχρονα να παίζουμε ωραίο και ελκυστικό μπάσκετ. Δεν θέλουμε να γίνουμε... θέαμα σαν τους Harlem Globetrotters, αλλά να είμαστε μια επαγγελματική ομάδα που ξέρει να κερδίζει με ωραίο τρόπο. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας έχει το "πρέπει" στην καθημερινότητά της, όπως ακριβώς ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης. Πρέπει να κερδίζουμε σε κάθε παιχνίδι. Έτσι είναι η κατάσταση. Δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς αυτή την πίεση, αλλά προσωπικά μου αρέσει. Λατρεύω την καλοπροαίρετη κριτική, τις προτάσεις και οτιδήποτε άλλο, γιατί σε βοηθά να βελτιώνεσαι.

Για τις μάχες των playoffs: Είναι πολύ ενδιαφέρονται όλα τα παιχνίδια. Είδα σχεδόν όλα τα παιχνίδια. Όλα είναι ανοιχτά στις τέσσερις προημιτελικές σειρές. Η Φενέρμπαχτσε έδειξε κομμάτια της κυριαρχίας της στα δύο πρώτα παιχνίδια με τη Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ η Μπαρτσελόνα με τη Λοκομοτίβ είναι ένα πολύ δυνατό ζευγάρι. Όσον αφορά τη Λαμποράλ Κούτσα με τον Παναθηναϊκό, είδαμε δύο διαφορετικά παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός δεν έδειξε μαχητική διάθεση στο πρώτο παιχνίδι, αλλά επανήλθε στο δεύτερο και πάλεψε μέχρι τέλους, δίχως όμως να τα καταφέρει.