Ημέρα εκπαίδευσης!

Πολίτης του κόσμου…

Το 1986 ήταν μια ήσυχη χρονιά για την αμερικάνικη βάση στο Ιντσιρλίκ. Το εμπάργκο είχε αρθεί από το 1978 και μετά την υπογραφή συνεργασίας το 1980, οι Αμερικάνοι φρόντιζαν για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των δικών τους ανθρώπων εκεί. Έχτισαν ένα συγκρότημα κατοικιών, έχτισαν γραφεία και η ζωή κυλούσε ομαλά οκτώ χιλιόμετρα μακριά από την Αδάνα. Το μόνο γεγονός που συγκλόνισε την καθημερινότητα στη βάση ήταν η γέννηση ενός παιδιού. Του μοναδικού που έχει γεννηθεί σε εκείνη τη βάση. Η Λίντα έφερε στον κόσμο το πρώτο παιδί του James C. Gist Junior, το οποίο κατά το… έθιμο θα έπαιρνε το ίδιο όνομα με τον πατέρα του. Στις 26 Οκτωβρίου του 1986 θα ξεκινούσε αυτή η παράξενη ζωή, που είχε γέννηση στην Τουρκία, παιδικά χρόνια στη Γερμανία, εφηβικά στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα ώριμα στην Ευρώπη.

Η οικογένεια θα μεγάλωνε στην πορεία με δύο κορίτσια να έρχονται στη ζωή μερικά χρόνια μετά κι αφού η συνταξιοδότηση του πατέρα επέτρεπε την επιστροφή στην πατρίδα. Εκείνη που ο Τζέιμς Γκιστ άργησε να γνωρίσει. Όπως άργησε να μάθει και το μπάσκετ. «Όταν ήμουν τεσσάρων ετών βρισκόμουν στη Γερμανία. Έπαιζα ποδόσφαιρο, ήταν το άθλημα που τότε μου άρεσε παραπάνω. Μέχρι που μια μέρα βλέπαμε έναν αγώνα μπάσκετ με τον πατέρας μου και η απόδοση του Μάικλ Τζόρνταν τον ενθουσίασε. «Μήπως θες να παίξεις μπάσκετ γιε μου», με ρώτησε. Εγώ απάντησα θετικά κι έτσι ξεκίνησα».

Αποδείχθηκε πως έκανε την καλύτερη επιλογή. Το μπάσκετ θα γινόταν η πλήρης απασχόλησή του στην Αμερική, ξεκινώντας από το γυμνάσιο και περνώντας στο κολέγιο. Σε ένα από τα καλύτερα κολέγια, όπως είναι το Μέρυλαντ, όπου δεν ήταν όλα εύκολα για τον Τζέιμς Γκιστ. «Δεν είχαμε μόνο να παίζουμε μπάσκετ, αλλά έπρεπε να είμαστε καλοί στα μαθήματά μας και να έχουμε ψηλούς βαθμούς. Μας βοηθούσαν οι καθηγητές με ιδιαίτερα μαθήματα και ξεχωριστό διάβασμα, όμως υπήρχαν φορές που γυρνούσαμε σπίτι απ’ τον αγώνα ξημερώματα και το επόμενο πρωί έπρεπε να είμαστε στην τάξη».

Το κολέγιο, ωστόσο, θα του προσφέρει και τα εφόδια για την επαγγελματική του καριέρα. Και δεν μιλάμε μόνο για νούμερα και στατιστικά. Εκείνα τα χρόνια θα αποκτήσει την τρέλα που έχει με τον κόσμο και την ανάγκη για να προσφέρει θέαμα. «Είχαμε τους πιο τρελούς οπαδούς στην Αμερική, 18.000 σε κάθε αγώνα μας. Αν μπορούσα με ένα μπλοκ ή να κάρφωμα να τους τρελάνω, θα το έκανα. Πρέπει να βάζεις τον κόσμο στο παιχνίδι, γιατί μπορεί μετά να σε βοηθήσει να το κερδίσεις». Κι αν μη τι άλλο, ο Τζέιμς Γκιστ με την τρέλα του μπορεί να παρασύρει τον κόσμο, αλλά και να παρασυρθεί. Σε τέτοιο βαθμό, που σε έναν αγώνα στην Ισπανία έφτασε να παίζει για περίπου 30 δευτερόλεπτα χωρίς το ένα του παπούτσι! «Μου έφυγε και δε γινόταν να σταματήσω. Απλά, προσπαθούσα να μην πέσω», εξήγησε γελώντας.

Απωθημένο και ρεαλισμός!

«Η ζωή είναι σαν ένα παιχνίδι με χαρτιά. Δε θα σου δώσουν πάντα τα καλύτερα φύλλα, αλλά πρέπει να παίξεις με ό,τι έχεις στα χέρια σου. Και γιατί όχι να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς με αυτά». Η συμβουλή του μάνατζέρ του θα ερχόταν σε μια εποχή που την είχε απολύτως ανάγκη. Σε εκείνο το πέρασμα από τον ενθουσιασμό που 20χρονου που θα κατακτήσει τον κόσμο, στον ρεαλισμό της επόμενης μέρας. Ο 22χρονος ή για την ακρίβεια 22χρονος είχε μόλις αποφοιτήσει από το κολέγιο, είχε γυρίσει σχεδόν όλα τα training camp στην Αμερική και είχε μόλις επιλεχτεί στο νούμερο 58 του ντραφτ από το Σαν Αντόνιο. Μια επιλογή που ο ίδιος δεν είδε ζωντανά, αφού εκείνη την ώρα είχε βγει έξω από το σπίτι του για να πάρει λίγο αέρα κι έτρεξε πίσω όταν άκουσε τα χειροκροτήματα.

«Είμαστε ενθουσιασμένοι που έχουμε τον Τζέιμς Γκιστ από το Μέρυλαντ. Είναι εκπληκτικός ριμπάουντερ, καλός σκόρερ… Κάνει εξαιρετική δουλειά», έλεγε ο Γκρεγκ Πόποβιτς και ο Αμερικανός φόργουορντ ετοιμαζόταν να πραγματοποιήσει το όνειρο που γεννήθηκε ένα απόγευμα στην Γερμανία. «Δεν περιμένω ότι θα παίζω πολύ. Έχουν παίκτες που μπορούν να σκοράρουν πολύ, οπότε θα βρω το ρόλο μου. Εγώ είμαι αμυντικός. Θέλω να παίξω άμυνα σε παίκτες όπως ο Κόμπι Μπράιαντ και ο Τρέισι ΜακΓκρέιντι».

Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα το ήθελε και βρέθηκε να παίζει άμυνα στο ιταλικό πρωτάθλημα. «Είμαστε ευχαριστημένοι που πήραμε τον Γκιστ. Είναι απίστευτος αθλητής με καλό σουτ», δήλωνε το 2008 ο Λουκ Μπέκι, προπονητής της Μπιέλα, η οποία θα έδινε στον Τζέιμς το πρώτο του συμβόλαιο στην Ευρώπη. Κάτι που του πήρε καιρό να εκτιμήσει… «Όταν πρωτοπήγα στην Ιταλία ήμουν νευριασμένος. Ένιωθα ότι άνηκα στο ΝΒΑ κι έπρεπε να βρίσκομαι εκεί. Μου πήρε μερικούς μήνες μέχρι να αποδεχτώ την πραγματικότητα και να αποφασίσω να κάνω το καλύτερο που μπορώ. Γύρω στο Νοέμβριο συνήλθα και άκουσα τη συμβουλή του ατζέντη μου».

Κι αποδείχθηκε πως πολύ καλά έκανε… Μετά τη Μπιέλα, μετακόμισε στη Ρωσία, όπου το κρύο του έκανε τη ζωή δύσκολη, αλλά και το Κράσνονταρ, όπου εδρεύει η Λοκομοτίβ Κούμπαν δεν έκανε τα πράγματα καλύτερα. Μετά τη δεύτερη χρονιά στην Ευρώπη, θα επέστρεφε στην Αμερική για να διεκδικήσει εκείνο που θεωρούσε ότι του αξίζει. Ένα συμβόλαιο με τους Σπερς. Θα έχει μέσο όρο πόντων εννέα και ριμπάουντ πέντε στο summer league και θα μοιάζει βέβαιο ότι αυτή τη φορά θα υπογράψει στο Σαν Αντόνιο. Ένας τραυματισμός στον καρπό, όμως, τον αφήνει πίσω και εντέλει τον στέλνει στη Σερβία.

Διαδρομή προς τα πάνω!

Στο Βελιγράδι ο Τζέιμς Γκιστ έχει περισσότερα να ταυτιστεί και είναι ακόμα πιο ώριμος, αφού λίγους μήνες πριν θα έχει γίνει και πατέρας! Με την Παρτιζάν παίζει στην Ευρωλίγκα, με αξιοσημείωτα στατιστικά (11,8 πόντους, 6,9 ριμπάουντ), κατακτάει και τους τρεις τίτλους και βρίσκει το… κοινό που πάντα αναζητούσε για το σόου του. «Το πρώτο μου ματς ήταν με την Μακάμπι. Νόμιζα ότι τα είχα δει όλα στη γεμάτη «Χάλα Πιονίρ». Και μετά παίξαμε με την Εφές στο Βελιγράδι και οι οπαδοί ήταν το ίδιο ενθουσιώδεις, μόνο που τώρα ήταν 22.000. Δεν υπάρχει τρόπος να το περιγράψω. Επικρατούσε χάος σε όλο το ματς και το λάτρευα».

Η σχέση ήταν αμφίδρομη, αφού και οι οπαδοί της Παρτιζάν είχαν αδυναμία στον Τζέιμς Γκιστ. Παρότι αποκτήθηκε στα τέλη Οκτωβρίου, κατόρθωσε να κάνει τη διαφορά και να οδηγεί την ομάδα του μεγάλες νίκες, όπως εκείνη απέναντι στην Κάχα Λαμποράλ, σε μια βραδιά που είχε 14 πόντους και έντεκα ριμπάουντ. «Παίζω πάντα για να κερδίζω. Δεν είναι ο χρόνος συμμετοχής μου ή οι πόντοι μου που με νοιάζει. Εκείνο που μετράει είναι να βοηθάω την ομάδα και τα στατιστικά ακολουθούν», έλεγε για την προσωπική του απόδοση, η οποία πάντως στο φινάλε της σεζόν έφερε μια μεγάλη μεταγραφή.

Στις 20 Ιουνίου υπέγραψε στη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ και έγινε το πρόσωπο των ημερών. «Το γεγονός ότι έρχομαι εδώ είναι κάτι εντελώς διαφορετικό γιατί πρόκειται για τον τόπο που γεννήθηκα και παράλληλα για ένα από τα πιο δυνατά πρωταθλήματα. Επιπλέον, απ’ όλες τις χώρες που έχω παίξει είναι η πιο άνετη να ζεις. Έχεις τα πάντα στα πόδια σου ειδικά για έναν Αμερικάνο είναι σημαντικό να έχει προϊόντα που τα γνωρίζει όπως Starbucks, Burger King και εμπορικά κέντρα», δήλωνε στον τουρκικό Τύπο που απολάμβανε να γράφει την ιστορία του Αμερικανού που γεννήθηκε στο Ιντσιρλίκ.

Η απόλαυση σύντομα «πάγωσε», όταν ανακοινώθηκε ότι ο Τζέιμς Γκιστ είχε βρεθεί θετικός σε ντόπινγκ κοντρόλ στον πρώτο τελικό της Παρτιζάν με την Χέμοφαρμ. Η ουσία ήταν μαριχουάνα και η τιμωρία του τρεις μήνες. Αυτός ήταν και ο λόγος που το συμβόλαιό του δε λύθηκε, αφού από την 1η Οκτωβρίου μπορούσε κανονικά να συμμετέχει στις υποχρεώσεις της ομάδας του και παράλληλα να μαθαίνει τα έθιμα της… πρώτης του πατρίδας. Τρελάθηκε με το κεμπάπ και το ταντούνι, τα οποία αποκατέστησαν για λίγο την αγαπημένη του μπολονέζ και δεν έχανε ευκαιρία να τα απολαύσει στον ένα χρόνο που έμεινε στην Τουρκία.

Το καλοκαίρι βρέθηκε να ψάχνει εκ νέου για ομάδα. Ο Παναθηναϊκός ενδιαφέρθηκε, όμως έμοιαζε να ήταν ελαφρώς αργοπορημένος, αφού ο Τζέιμς Γκιστ είχε υπογράψει στη Μάλαγα. Η κόντρα του – η οποία κορυφώθηκε στα μετέπειτα ματς Παναθηναϊκού-Μάλαγα - με τον Γιάσμιν Ρέπεσα τον έφερε και πάλι στο πιάτο για το τριφύλλι και το Δεκέμβριο έγινε η ανταλλαγή με τον Άντι Πάνκο.

«Νομίζω ότι τελικά ήταν γραφτό να γίνει. Καμιά φορά στη ζωή συμβαίνουν πράγματα που δεν τα περιμένεις Η αλήθεια είναι ότι μου φαίνεται περίεργο και είναι λίγο αστείο τι μπορεί να γίνει μέσα σε τόσο λίγο καιρό. Τελικά μάλλον είναι η μοίρα που παίζει περίεργα παιχνίδια. Το πεπρωμένο!». Φυγείν αδύνατον…