Κωδικό όνομα, Κάρλος!

Από τις φτωχογειτονιές στην πιο ακριβή μεταγραφή της Λατινικής Αμερικής. Από ένα γκολ που έσωζε μια ομάδα από τον υποβιβασμό στην κατάκτηση του Champions League. Από τον παιδικό του έρωτα στις σχέσεις της μιας βραδιάς και στα πρωτοσέλιδα των περιοδικών. Από ένα «σ’ αγαπάω» που ντρεπόταν να πει στη μητέρα του σε αντιδράσεις που θα κάνουν το γύρο του κόσμου. Από το τίποτα στα πάντα… Η ζωή του Κάρλος Τέβες είναι γεμάτη αντιθέσεις, αντιπαραθέσεις και ακραία συναισθήματα. Το gazzetta.gr την παρουσιάζει!

Το «Μπρονξ» της Αργεντινής…

«Γεννήθηκα σε μια φτωχογειτονιά, μεγάλωσα σε φτωχογειτονιά και οι ρίζες μου πάντα θα είναι εκεί». Η εισαγωγή στην προσωπική του ιστοσελίδα, όσο ακόμα υπήρχε, δεν άφηνε σε κανέναν το περιθώριο να σκεφτεί διαφορετικά. «Η ζωή μού δίδαξε σεβασμό, ταπεινότητα και αυτοθυσία». Σε μια περιοχή, όπου το κύριο χαρακτηριστικό είναι η φτώχεια, τα πράγματα μπορούν εύκολα να πάρουν το λάθος δρόμο.

Στη «Fuerte Apache» τα αξιοθέατα τελειώνουν σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο που χτίστηκε το 1978 για να χρυσώσει το χάπι της εξαθλίωσης, στην οποία θα ζούσαν όσοι μετακόμισαν εκεί. Για την ακρίβεια, όσοι εκδιώχθηκαν εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν η στρατιωτική δικτατορία στην Αργεντινή γκρέμισε τα σπίτια τους στη διάσημη «Villa 31». Εκεί, ήρθε στη ζωή στις 5 Φεβρουαρίου του 1984 ο Κάρλος Αλμπέρτο Μαρτίνεθ. Το πρώτο από τα συνολικά πέντε παιδιά, τρία αγόρια κι ένα κορίτσι, αγγίζοντας οριακά το μέσο όρο της γειτονιάς, που θέλει – σύμφωνα με την απογραφή του 2001 – περίπου εφτά άτομα να ζουν σε κάθε διαμέρισμα.

«Αν δεν υπήρχε το ποδόσφαιρο, θα είχα καταλήξει σαν πολλά παιδιά της γειτονιάς μου. Πιστεύω ότι με άγγιξε ένα μαγικό ραβδί, γιατί όλοι προσπαθούσαν να γίνουν ποδοσφαιριστές, όμως λίγοι τα κατάφεραν. Κι αν δεν τα είχα καταφέρει, θα ήμουν νεκρός, στη φυλακή ή κάπου στο δρόμο, φτιαγμένος από τη δόση μου». Οι παιδικές αναμνήσεις είναι γεμάτες από απογεύματα που έπαιζε μπάλα στο δρόμο, συνήθως με μεγαλύτερα παιδιά και με όνειρα που μοιραζόταν με παιδικούς του φίλους. Εκείνους που επιστρέφει κάθε καλοκαίρι για να δει. «Μ’ αρέσει να παίζω ξανά ποδόσφαιρο μαζί τους. Είναι ξεχωριστοί παίκτες. Ειλικρινά, θα πάθαινες σοκ αν έβλεπες πόσο καλοί είναι», θα πει σε συνέντευξή του, με τους γονείς του να έχουν μερίδιο ευθύνης στην ανατροφή του Κάρλος. Ίσως το μεγαλύτερο.

Με τη μητέρα του έχουν μόλις 15 χρόνια διαφορά, ενδεικτικό της ιδιαιτερότητας που υπήρχε στην περιοχή. Ο πατέρας του, 12 χρόνια μεγαλύτερος από τη μητέρα του, δούλευε σε οικοδομές, μια δουλειά που δυσκολεύτηκε πολύ για να εγκαταλείψει. «Από τότε που έγινα επαγγελματίας, δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο πέρα απ’ το να βοηθήσω την οικογένειά μου. Ο μπαμπάς μου δουλεύει ακόμα. Μου λέει πως αν σταματήσει θα του κάνει κακό. Θέλει να μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του». Ο Ραϊμούντο και η Αντριάνα, όμως, έκαναν εκείνο που έπρεπε, ώστε ο πρωτότοκος Κάρλος να μην χάσει το δρόμο του.

«Με προστάτευσαν από τον κίνδυνο. Με κράτησαν μακριά από τους εμπόρους να ναρκωτικών που υπήρχαν σχεδόν σε κάθε γωνία. Ονειρευόμουν πάντα να γίνω ποδοσφαιριστής. Και, παράλληλα, πάντα θα θυμάμαι από πού ξεκίνησα».

Ο νέος «Ντιέγκο»!

Η θεωρία από την πράξη απείχε, σχεδόν όσο το «La Bombonera» από τα χωμάτινα γήπεδα που προπονούταν με τις μικρές ομάδες στη γειτονιά του. Η Μπόκα Τζούνιορς θα ανακάλυπτε τον Κάρλος Τέβες σε ηλικία 16 ετών και η ιστορία του θα αλλάξει. Μαζί με το όνομά του. Ο σπουδαίος σύλλογος της Αργεντινής ήθελε τον Κάρλος από την ηλικία των οκτώ, ωστόσο το πρόβλημα ήταν τα λεφτά που ζητούσε η άσημη «All Boys» για να τον παραχωρήσει. Η αλλαγή στο όνομά του – πήρε το επώνυμο της μητέρας του – έφερε και τη μεταγραφή που σηματοδότησε την εκτόξευσή του.

Σε ηλικία 16 ετών θα έκανε το ντεμπούτο του στο Apertura και σύντομα θα ονομαζόταν και εκείνος «νέος Μαραντόνα». Ένας τίτλος τιμής, που ωστόσο δεν σπανίζει και ιδιαίτερα στην Αργεντινή. Παράλληλα, όσο περισσότερο θα γνωρίζει τον κόσμο, τόσο θα αντιλαμβάνεται τις ανισότητες που υπάρχουν. «Κανείς δεν γεννιέται κλέφτης. Η φτώχεια είναι δύσκολη, μπορείς να παρασυρθείς στη στιγμή και να ψάξεις τα εύκολα χρήματα. Κανείς δε μιλάει για όλους εκείνους που αφήνουν τα σπίτια τους στις 6 το πρωί για να δουλέψουν. Τα μίντια κατηγορούν τη γειτονιά μου, αλλά δεν ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνουν. Δε σπουδάζουμε στα καλύτερα σχολεία, όμως είμαστε καλύτεροι άνθρωποι».

Τα κατά καιρούς ξεσπάσματά του, θα τον κάνουν ακόμα πιο αγαπητό στον κόσμο. «Ο παίκτης του λαού», ήταν ένα από τα πρώτα παρατσούκλια που απέκτησε και το οποίο ενισχύθηκε από την άρνησή του να κάνει πλαστική εγχείρηση, όταν του το πρότεινε η Μπόκα Τζούνιορς. Τα τρίτου βαθμού εγκαύματα εκτείνονται από το λαιμό του ως το δεξί του αυτί και το στήθος του και προήλθαν από καυτό νερό που έπεσε πάνω του όταν ήταν παιδί. Μετά από τρεις μήνες στο νοσοκομείο, έμαθε να ζει με αυτά. «Ποτέ στη ζωή μου δε θα πειράξω το πρόσωπό μου. Όλα συμβαίνουν για ένα λόγο. Ο Θεός τα έφερε έτσι και δεν θα το αλλάξω εγώ. Είμαι μια χαρά έτσι όπως είμαι».

Το πόσο καλά ήταν και φαινόταν, θα αποδεικνυόταν και στο γήπεδο. Μέσα σε τρία χρόνια, θα κατακτήσει τέσσερις τίτλους με την Μπόκα Τζούνιορς, συμπεριλαμβανομένου του Κόπα Λιμπερταδόρες και του διηπειρωτικού, θα έχει παίξει στην Εθνική Αργεντινής, θα έχει κατακτήσει το χρυσό Ολυμπιακό Μετάλλιο το 2004 στην Αθήνα και θα έχει να επιδείξει εφτά προσωπικές διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες και ο τίτλος του κορυφαίου παίκτη της Νότιας Αμερικής για τις χρονιές 2003 και 2004. Είχε φτάσει η στιγμή για το επόμενο βήμα…

Η μυστήρια MSI!

Λέγεται πως μια από τις πιο σπουδαίες συμφωνίες κλείστηκε σ’ ένα βενζινάδικο… Εκεί, όπου ο Κάρλος Τέβεζ με επίσημη ενδυμασία που περιλάμβανε βερμούδα και σαγιονάρα, συναντήθηκε με τον Κία Ζουραμπκιάν και υπέγραψε σε μια άγνωστη τότε εταιρία, την MSI. Μια εταιρία που προϊόντος του χρόνου, θα γινόταν αντικείμενο ενδελεχούς έρευνας για παράνομες δραστηριότητες στο ποδόσφαιρο. Τότε, ωστόσο, τίποτα δεν φαινόταν ύποπτο. Ούτε καν τα 17 εκ. ευρώ που θα δαπανούσε η Κορίνθιανς για να τον αποκτήσει, ποσό ρεκόρ για ολόκληρη τη Λατινική Αμερική.
«Μου άρεσαν οι ιδέες του Κία, πίστευα στο σχέδιό του. Όμως, πρέπει όλο να αντιληφθούν πως για κάθε μια μεταγραφή εγώ πάντα αποφάσιζα. Ποτέ μου δεν επηρεάστηκα από κανέναν», θα πει ο Τέβες προς υπεράσπιση του εκπροσώπου του και στη Βραζιλία θα συνεχίσει την επιτυχία του.

Μαζί με μερικές… παραξενιές που άρχισε να εμφανίζει. Τιμωρήθηκε επειδή εμφανίστηκε σε συνέντευξη Τύπου με τη μπλούζα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τιμωρήθηκε επειδή εμφανίστηκε σε επίσημη εκδήλωση με βερμούδα, τιμωρήθηκε για έναν καυγά που είχε με δύο συμπαίκτες του. Λίγους μήνες μετά, όμως, ήταν πρωταθλητής στη Βραζιλία, ο κορυφαίος παίκτης του πρωταθλήματος (πρώτος μη Βραζιλιάνος από το 1976) και φυσικά για τρίτη σερί χρονιά ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Νοτίου Αμερικής.

Η περιπέτεια, όμως, με την MSI βρισκόταν μόλις στην αρχή της.

Ανελέητο… σφυροκόπημα!

«Μου άρεσε η ιδέα της Αγγλίας και ήθελα να έρθω εδώ». Σε μια από τις πρώτες του συνεντεύξεις τον ρώτησαν πώς και δεν σκέφτηκε ότι ο Κία ήταν τρελός, όταν του πρότεινε να μετακομίσει στη Γουέστ Χαμ. Η εξέλιξη της ιστορίας θα αποδείκνυε πως δεν ήταν όλα… λογικά στη μεταγραφή και στη στάση του. «Μοιάζει σα να μην θέλουν στην Βραζιλία να υπάρχει πετυχημένος Αργεντινός ποδοσφαιριστής. Αν δεν αλλάξει κάτι, θα φύγω», δηλώνει ξαφνικά στα μέσα Αυγούστου του 2006, χωρίς κανείς να έχει καταλάβει το λόγο. Αρνείται να προπονηθεί με την Κορίνθιανς και στο τέλος του έτους, μαζί με τον κολλητό του Χαβιέ Μασεράνο παίρνουν μεταγραφή για τη Γουέστ Χαμ. Το ποσό δε θα γίνει ποτέ γνωστό…

Η αρχή του στην Premier League δεν θα είναι η ιδανική. Θα σκοράρει μια φορά σε 17 ματς, όμως δεν θα πτοηθεί. «Δε φοβήθηκα όταν έπαιζα με σπασμένα γυαλιά στο τσιμέντο, θα φοβηθώ εδώ;», δηλώνει ευθαρσώς και δε θα το βάλει κάτω ούτε μετά την τιμωρία των συμπαικτών του, που ήθελαν να τον κάνουν να φορέσει φανέλα της Βραζιλίας, ως καψόνι για πειθαρχικό του παράπτωμα. Το τέλος της σεζόν θα τον βρει πάλι δικαιωμένο. Θα έχει φτάσει τα εφτά γκολ, με πιο σημαντικό εκείνο την τελευταία αγωνιστική μέσα στο «Ολντ Τράφορντ», το οποίο και θα χαρίσει την παραμονή στην Γουέστ Χαμ. Τα «σφυριά», όμως, δε θα είναι το ίδιο δικαιωμένα.

Οι έρευνες για την MSI και τη διπλή μεταγραφή του καλοκαιριού θα φέρουν πρόστιμο ύψους 6,8 εκ. ευρώ για παρατυπίες στη μεταγραφή, ενώ τρία χρόνια μετά τα «σφυριά» θα πρέπει να πληρώσουν – κατόπιν συμβιβασμού – 24 εκ. ευρώ στη Νότιγχαμ Φόρεστ που διεκδίκησε δικαστικά αποζημίωση για τον υποβιβασμό της τη σεζόν 2006-07. Τουλάχιστον, θα είχε προλάβει η Γουέστ Χαμ να βγάλει μέρος των χρημάτων.

«Welcome to Manchester».

Στο γήπεδο που τελείωσε η πορεία του το 2007 θα συνεχιζόταν για τα επόμενα δύο χρόνια. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον θα τον αποκτήσει, βλέποντας στο πρόσωπό του τον παίκτη που «θα μου βάλει 15 γκολ τη σεζόν και, μάλιστα, κρίσιμα γκολ» και θα δικαιωθεί. Ο Κάρλος Τέβεζ θα πετύχει 19 γκολ συνολικά στην πρώτη του σεζόν στο Μάντσεστερ κατακτώντας πρωτάθλημα, Champions League, διηπειρωτικό και Community Shield. Κατακτώντας τον κόσμο… «Καθετί που σχετίζεται με το Ολντ Τράφορντ είναι φανταστικό. Όταν ήμουν παιδί, ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα παίξω σε ένα γήπεδο σαν κι αυτό. Ονειρευόμουν ένα αληθινό αγωνιστικό χώρο, όμως όχι κάτι τέτοιο».

Την πρώτη του σεζόν, θα διαδεχτεί μια λιγότερο πετυχημένη. Πρωτάθλημα και league cup είναι οι τίτλοι που θα προστεθούν στο βιογραφικό του, αλλά και μια μεγάλη συζήτηση για το μέλλον του. «Δεν μπορώ να φανταστώ να φεύγω από τη Μάντσεστερ. Θέλω να υπογράψω συμβόλαιο και να μείνω εδώ για το υπόλοιπο της καριέρας μου», θα πει τον Σεπτέμβριο του 2008, όμως μέχρι το καλοκαίρι θα έχει χρόνο να αλλάξει γνώμη. Η Μάντσεστερ άργησε πολύ να καταθέσει την πρότασή της και ο Κάρλος Τέβεζ θα άλλαζε φανέλα, αλλά όχι πόλη.

«Welcome to Manchester». Οι οπαδοί της Σίτι πανηγύριζαν την πρώτη τους νίκη. Μια μεγάλη αφίσα με τον Κάρλος στα γαλάζια κρεμάστηκε στην είσοδο της πόλης για να πικάρουν την αιώνια αντίπαλό τους. «Ποτέ δεν κατάλαβα το λόγο που εμφανίστηκε αυτή η αφίσα. Θα προτιμούσα να μην είχε γίνει, γιατί συνηθίζω να σέβομαι τα σωματεία στα οποία έχω παίξει». Το πρόβλημα είναι ότι τα σέβεται περισσότερο, αφού έχει φύγει. Με τη Μάντσεστερ Σίτι θα φτάσει στο αποκορύφωμα της… τρέλας του, όταν θα αρνηθεί να μπει αλλαγή στο ματς με την Μπάγερν στο Μόναχο.
«Ήμουν σε κακή διάθεση. Είχα ήδη κάνει ζέσταμα, αλλά μου έδειχνε ότι προτιμούσε να χάσει 2-0 αντί να διεκδικήσει το ματς, ακόμα κι αν έχανε 4-0. Ήταν θυμωμένος και μου είπε να συνεχίσω το ζέσταμα, αλλά μου φέρθηκε σαν σκυλί. Ήταν σε κακή διάθεση επειδή τσακώθηκε με τον Ντζέκο και ξέσπασε σε μένα», θα πει σε μια πρώτη… διήγηση της ιστορίας, η οποία θα έχει… χοντρικά ως αποτέλεσμα να μείνει μακριά από την ομάδα του για περίπου πέντε μήνες, πριν επιστρέψει στα μέσα Φεβρουαρίου φτωχότερος περίπου κατά 10 εκ. ευρώ, λόγω χαμένων μισθών από την απουσία του. «Εκείνη την περίοδο σκέφτηκα ακόμα και να παρατήσω το ποδόσφαιρο», αποκάλυπτε σε συνέντευξή του αργότερα, προσθέτοντας ότι πλέον έχει ηρεμήσει και σκέφτεται διαφορετικά το ποδόσφαιρο.

Η ανακωχή με τον Ρομπέρτο Μαντσίνι, θα έφερνε τον Τέβες και πάλι στην ομάδα, με την οποία μέχρι το τέλος της σεζόν θα πετύχαινε τέσσερα γκολ και θα πανηγύριζε την κατάκτηση του τίτλου. Στους πανηγυρισμούς, όμως, και πάλι θα έδειχνε την άλλη πλευρά του χαρακτήρα του. Όχι και τόσο ήρεμη και φιλήσυχη είναι η αλήθεια... «R.I.P. Fergie», έγραφε το αυτοσχέδιο πλακάρ που θα κρατούσε στην οροφή του πούλμαν, την ώρα που η Σίτι θα πανηγύριζε στο Μάντσεστερ. «Παρασύρθηκα από τον ενθουσιασμό της στιγμή και σε καμία περίπτωση δε θέλω να φανώ ασεβής προς τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, τον οποίο εκτιμώ ως άνθρωπο και ως προπονητή», ήταν η απολογία του μετά, αλλά το κακό είχε γίνει.

Πιθανόν να έπαιξε και αυτό ρόλο στην επιθυμία του να φύγει από την Αγγλία. «Θέλω απεγνωσμένα να παίξω ξανά στη Μπόκα. Προτιμώ χίλιες φορές να παίζω σε έναν αγώνα Μπόκα-Ρίβερ παρά με αντίπαλο τη Φούλαμ», δήλωνε μάλλον προσβλητικά για το σύλλογο που έπαιζε και ίσως αυτό να έπαιξε ρόλο στη μεταγραφή του. Έστω κι αν θα πρέπει να συμβιβαστεί με το derby d’Italia.

Το παιδί της γειτονιάς…

Όταν οι προβολείς σβήνουν και η ιστορία φτάνει προς το τέλος της ο Κάρλος Τέβες γίνεται εκ νέου ταπεινός. Γίνεται ο παίκτης που προσφέρει κάθε χρόνο ρουχισμό στα μικρά τμήματα της Μπόκα Τζούνιορς, που τρέχει στην Αργεντινή για να διοργανώσει το μεγαλύτερο πάρτι για τη Φλορέντσια, την εφτά ετών κόρη του, που έχει γεμίσει με φωτογραφίες της το σπίτι του στο Μάντσεστερ, που βάζει την πιπίλα στο στόμα και πανηγυρίζει για να τον βλέπει η μικρή Κέιτι.

Γίνεται εκείνος που κάνει ό,τι μπορεί για να είναι ξανά μαζί με τη Βανέσα και τα παιδιά του, ξεχνώντας τα παραστρατήματα που τον έριξαν σε μοντέλα και ηθοποιούς. Γίνεται εκείνος που θαυμάζει την τελειότητα του Τάιγκερ Γουντς, του Ρότζερ Φέντερερ και του Λιονέλ Μέσι, εκείνος που μαθαίνει κιθάρα και παίζει cumbia στο ίδιο συγκρότημα με τον αδελφό του, συμμετέχοντας ακόμα και σε περιοδείες. Γίνεται ξανά το παιδί της φτωχογειτονιάς, που δεν ξεχνάει. «Αργά ή γρήγορα, ο Θεός θα σου δώσει αυτό που αξίζεις. Αν είσαι κακός, θα τελειώσει άσχημα. Αν είσαι καλός, έχεις ελπίδα».